ΣΥΡΙΖΑ: Νέα ονόματα για ΠτΔ-Πιo δύσκολη η επικοινωνία με ΝΕ.ΑΡ μετά το “όχι” στον Ράμμο

Ορισμένοι  από τα “σόγια” επιθυμούσαν άρον άρον επανασύνδεση και μάλιστα κάποιοι πρόωρα μιλούσαν ακόμα και για  “λογοδόσιμο”,  επαληθεύοντας τη ρήση του Ιουλίου  Καίσαρα  “Φύσει γαρ άνθρωπος, ό βούλεται, τούτο και οίεται”, ότι  δηλαδή ο άνθρωπος εκ φύσεως, αυτό που θέλει, αυτό πιστεύει. Στην πραγματικότητα όμως οι αμυντικές δαπάνες και το προτεινόμενο πρόσωπο για την Προεδρία της Δημοκρατίας  τράβηξαν από τις δυο άκρες και έσπασαν το σκοινί, που θα μπορούσε να ισορροπήσει μια δυνητική συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ και Νέας Αριστεράς. 

Η πρώτη απόπειρα για κοινό βηματισμό έπεσε στο κενό. Η  πρόταση του Αλέξη Χαρίτση για την υποψηφιότητα του Χρήστου Ράμμου δεν έφτασε καν στο τραπέζι διαλόγου με τον Σωκράτη Φάμελλο. Ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ωστόσο συνεχίζει να υποστηρίζει οτι μεταξύ των προοδευτικών κομμάτων πρέπει “να υπάρξει συζήτηση  για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας”. 

Ο Ράμμος μεγάλωσε την “απόσταση” ΣΥΡΙΖΑ -Νέας Αριστεράς

Με την απουσία δυνατότητας εύρεσης κοινού πεδίου μεταξύ των προοδευτικών  δυνάμεων ο πρόεδρος της ΑΔΑΕ  “κάτω από τις συνθήκες αυτές”, έβαλε τέλος στο ενδεχόμενο να είναι υποψήφιος  για το ανώτατο πολιτειακό αξίωμα, σημειώνοντας ότι «επικράτησαν οι μικροπολιτικοί υπολογισμοί και οι κομματικές στρατηγικές, αντιπαραθέσεις και διενέξεις». 

Ο Αλέξης Χαρίτσης μάλιστα για την εξέλιξη αυτή επέρριψε ευθύνη που την χαρακτήρισε “καθοριστική” στις  δυνάμεις της αντιπολίτευσης , σχολιάζοντας οτι  «δυστυχώς, δεν όρθωσαν τείχος υπεράσπισης και στήριξης της υποψηφιότητας του κ. Ράμμου»  καθώς όπως τόνισε η  πρόταση  της Νέας Αριστεράς “ενόχλησε το σύστημα εξουσίας του Μεγάρου Μαξίμου που επιδόθηκε σε μια άνευ προηγουμένου αήθη επίθεση προς τον κ. Ράμμο και προς την Νέα Αριστερά».  

Πηγές της Κουμουνδούρου τονίζουν  οτι ο ΣΥΡΙΖΑ κράτησε θεσμική στάση  στην συζήτηση για την εκλογή προέδρου Δημοκρατίας που “προφυλάσσει και τα πρόσωπα και τον θεσμό” ενώ όπως υπογραμμίζουν “με σωστούς χειρισμούς μπορεί να υπάρξει κοινός τόπος των προοδευτικών δυνάμεων». Ωστόσο επισημαίνουν οτι «όλα πρέπει να γίνουν στην κατάλληλη ώρα», και  όχι «με επικοινωνιακούς όρους». 

Ν. Παππάς: “Δεν υπάρχουν άβατα στη Δημοκρατία”

Όπως υπογράμμισε ο  Νίκος Παππάς «όσοι κατέθεσαν αυτή την πρόταση ήξεραν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είχε μία συνεδριακή απόφαση, μιλώ για το συνέδριο του Νοεμβρίου, που λέει ότι θέλουμε Πρόεδρο της Δημοκρατίας από την Αριστερά ή από την ευρύτερη προοδευτική παράταξη και ότι δεν υπάρχουν άβατα στη Δημοκρατία μας. Αυτή είναι η κατεύθυνση που έχουμε αποφασίσει συλλογικά να υπηρετήσουμε. Μάλιστα θα επιδιώξουμε ευρύτερες συναινέσεις -και μάλιστα όχι με τρόπο άγαρμπο, πετώντας ονόματα στον αέρα», τόνισε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ. 

Η τελική πρόταση του ονόματος, που θα πέσει στο τραπέζι για την προεδρία της Δημοκρατίας, όπως λένε με νόημα στελέχη του χώρου, μπορεί να φέρει εκ των πραγμάτων πιο κοντά ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Αριστερά.

Η ονοματολογία πάντως έχει αρχίσει να φουντώνει από όλες τις πτέρυγες της Βουλής και πίσω από τα κλειστά γραφεία των κομμάτων επικεφαλής και στελέχη έχουν βγάλει τα μολύβια. Στην λίστα φαίνεται να έχουν προστεθεί τα ονόματα της Μαρίας Δαμανάκη, της Λούκας Κατσέλη, του Νίκου Κοτζιά και του Γιάννη Δραγασάκη.

Η διπλή απόρριψη φέρνει δυσκολίες σύγκλησης

Το παράθυρο για στενότερη συμμαχία ΣΥΡΙΖΑ και Νέας Αριστεράς  ακόμα και σε κοινοβουλευτικό επίπεδο  έκλεισε- χωρίς ωστόσο να σφαλιστεί- και με την επιλογή της Κουμουνδούρου να ψηφίσει  τις αμυντικές δαπάνες.  

Η Νέα Αριστερά είχε αποφασίσει να μην τις υπερψηφίσουν στον προϋπολογισμό, και κάλεσαν και τις υπόλοιπες προοδευτικές δυνάμεις να κάνουν το ίδιο, προτείνοντας μείωσή τους. Ο ΣΥΡΙΖΑ σε συνεδρίαση υπό τον Σωκράτη Φάμελλο, μια ημέρα πριν από την ψηφοφορία του προϋπολογισμού  αποφάσισε να πει “ναι”.  

Παρά τη διπλή “απόρριψη” των προτάσεων της ΝεΑρ από τον ΣΥΡΙΖΑ, οι δίαυλοι επικοινωνίας σε ανώτερο επίπεδο στελεχών των δυο κομμάτων δεν έχουν κλείσει. Υπάρχουν ωστόσο φωνές  εκ της Πατησίων όπου στεγάζονται τα γραφεία της Νέας Αριστεράς που μιλούν “για αποκλίνουσες απόψεις σε μείζονα ζητήματα που καθιστούν δύσκολες έως ανύπαρκτες τις προσπάθειες προγραμματικών συγκλήσεων”.