Τσίπρας: Η επικαιρότητα σε κυνηγάει όταν υπάρχει κάποιο έλλειμμα από τους παρόντες

«Νομίζω ότι έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να συζητά κανείς για τα 50 χρόνια της μεταπολίτευσης αλλά και τις μεγάλες χαμένες ευκαιρίες της εξωτερικής πολιτικής. Η επικαιρότητα σε κυνηγάει όταν υπάρχει κάποιο έλλειμμα από τους παρόντες. Δεν σημαίνει ότι βγαίνοντας από την ενεργό δράση, πρέπει να παραμένεις βουβός. Είμαι εδώ, λέω τις απόψεις μου και παρεμβαίνω με τον τρόπο μου στα πράγματα», τόνισε ο Αλέξης Τσίπρας μιλώντας στο συνέδριο του Βήματος.

Όπως είπε μεταξύ άλλων: «Η μεταπολίτευση μας βρήκε με τρεις μεγάλες πληγές και μια ακόμη πληγή προστέθηκε με τη διαλυση της Γιουγκοσλαβίας. Η Ελλάδα δεν γιορτάζει το τέλος του παγκόσμιου πολέμου, αλλά την αρχή του πολέμου, λόγω του εμφυλίου πολέμου. Η καχεκτική δημοκρατία που ακολούθησε οδήγησε σε μια αμερικανοκίνητη δικτατορία. Βγαίνοντας από τη δικτατορία, κουβαλάγαμε αυτή τη πληγή της εξάρτησης της χώρας στην εξωτερική πολιτική».

«Με τη συμφωνία των Πρεσπών έληξε μια 27ετή διαμάχη», επεσήμανε.

«Εναπόκειται στις επόμενες κυβερνήσεις να διατηρήσουν και να ενισχύσουν αυτή τη σχέση και τη συμφωνία, η οποία δίνει τη δυνατότητα στην εξωτερική πολιτική να ασχοληθεί με σημαντικότερα προβλήματα», τόνισε ο κ. Τσίπρας.

Άφησε δε αιχμή για τον Κυριάκο Μητσοτάκη λέγοντας: «Η συντηρητική παράταξη αρέσκεται σε αυτό το σπορ να κατηγορεί για μειοδοσίες. Είναι απολύτως φυσιολογικό να υπάρχουν διαφορετικές απόψεις για το πως η Ελλάδα θα προχωρήσει στην εξωτερική πολιτική. Ο τωρινός Πρωθυπουργός χειρίστηκε την κατάσταση με τον πιο ακραίο τρόπο στη συμφωνία των Πρεσπών. Από το βήμα της βουλής με κατηγόρησε ότι αντάλλαξα τη Μακεδονία με τις συντάξεις».

Για τα ελληνοτουρκικά είπε: «Πρέπει να πάμε στη Χάγη με τρεις κόκκινες γραμμές. Το ζήτημα της εδαφικής κυριαρχίας των νησιών. Το ζήτημα της ασφάλειας των νησιών και την ενότητα του αιγιακού χώρου».

Τα βασικά σημεία της συνέντευξης Τσίπρα:

• Η Συμφωνία των Πρεσπών επουλώνει μία από τις 4 μεγάλες πληγές των τελευταίων 50 χρόνων
• Εθνικός στόχος η επέκταση κυριαρχίας και κυριαρχικών δικαιωμάτων – το να μεγαλώσουμε την Ελλάδα- με διατήρηση της ειρήνης και σταθερότητας
• Απαιτείται στρατηγική για οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ στη Χάγη με κόκκινες γραμμές. Με προβληματίζει κατάργηση διερευνητικών.
• Η επικαιρότητα κυνηγάει τους πρώην όταν υπάρχει κάποιο έλλειμμα από τους ενεργά παρόντες
• Αναγκαία η στοιχειώδης συνεννόηση ανάμεσα στις κατακερματισμένες δυνάμεις του προοδευτικού χώρου για μια προγραμματική σύγκλιση – Το ζητούμενο δεν είναι η συναίνεση αλλά η αντιπολίτευση
• Διπλός ευτελισμός του θεσμού με ευθύνη Μητσοτάκη, τόσο η αλλαγή Συντάγματος ώστε μπορεί να εκλεγεί Πρόεδρος με 120 βουλευτές όσο και η συζήτηση για άλλον πρόεδρο ενω έχει η νυν δεύτερη θητεία.
• Την πάτησε ο Κ.Μητσοτάκης με τον Α.Σαμαρά γιατί όπως είπε και ο Χαρίλαος Φλωράκης: “‘Οταν κατουράς στη θάλασσα. Το βρίσκεις στο αλάτι”

Αναλυτικότερα:

Η επικαιρότητα κυνηγάει τους πρώην όταν υπάρχει κάποιο έλλειμμα από τους παρόντες

Νομίζω ότι έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να συζητήσει κανείς για τα πενήντα χρόνια της μεταπολίτευσης. Να συζητήσει κανείς για τα επιτεύγματα και τις δυνατότητες και τις αδυναμίες και τις μεγάλες χαμένες ευκαιρίες της εξωτερικής μας πολιτικής. Απαντάω στην ερώτησή σας λέγοντας ότι :

• Η επικαιρότητα σε κυνηγάει όταν υπάρχει κάποιο έλλειμμα.
• Τους πρώην συνήθως η επικαιρότητα τους κυνηγάει, όταν υπάρχει κάποιο έλλειμμα από τους παρόντες ενεργά δρώντες.

Η Συμφωνία των Πρεσπών κλείνει μία από τις 4 μεγάλες πληγές των τελευταίων 50 χρόνων

Με τη συμφωνία των Πρεσπών έληξε μια 27ετή διαμάχη. Εναπόκειται στις επόμενες κυβερνήσεις να διατηρήσουν και να ενισχύσουν αυτή τη σχέση και τη συμφωνία, η οποία δίνει τη δυνατότητα στην εξωτερική πολιτική να ασχοληθεί με σημαντικότερα προβλήματα.

Η συντηρητική παράταξη αρέσκεται σε αυτό το σπορ να κατηγορεί για μειοδοσίες. Είναι απολύτως φυσιολογικό να υπάρχουν διαφορετικές απόψεις για το πως η Ελλάδα θα προχωρήσει στην εξωτερική πολιτική. Ο τωρινός Πρωθυπουργός χειρίστηκε την κατάσταση με τον πιο ακραίο τρόπο στη συμφωνία των Πρεσπών. Από το βήμα της Βουλής με κατηγόρησε ότι αντάλλαξα τη Μακεδονία με τις συντάξεις.

Η μεταπολίτευση μας βρήκε με 3+1 μεγάλες πληγές

Η μεταπολίτευση μας βρήκε με τρεις μεγάλες πληγές και μια ακόμη πληγή προστέθηκε με τη διαλυση της Γιουγκοσλαβίας.

Η Ελλάδα δεν γιορτάζει το τέλος του παγκόσμιου πολέμου, αλλά την αρχή του πολέμου, λόγω του εμφυλίου πολέμου. Η καχεκτική δημοκρατία που ακολούθησε οδήγησε σε μια αμερικανοκίνητη δικτατορία. Βγαίνοντας από τη δικτατορία, κουβαλάγαμε αυτή τη πληγή της εξάρτησης της χώρας στην εξωτερική πολιτική. Η ένταξη στην ΕΟΚ μας έδωσε δυνατότητα ανεξαρτησίας

Απέναντι στη μεγάλη δεύτερη πληγή, αυτή της εισβολής και κατοχής της Κύπρου υπήρξε η μεγάλη στιγμή της ένταξής της στην ΕΕ.

Η τρίτη πληγή που δεν έχει κλείσει είναι οι τουρκικές παράνομες αμφισβητήσεις στο Αιγαίο

Η τέταρτη επουλώθηκε με τη Συμφωνια των Πρεσπών.

Πυλώνας ειρήνης και σταθερότητας όχι προκεχωρημένο φυλάκιο

Είναι φανερό ότι η Ελλάδα βρίσκεται στη μέση ενός τριγώνου αποσταθεροποίησης: Λιβύη, Συρία, Ουκρανία. Άρα εδώ συγκρούονται δυο αντιλήψεις, με τη μία να λέει ότι η χώρα πρέπει να παραμείνει πυλώνας σταθερότητας και η άλλη ότι επειδή είμαστε κοντά στην αστάθεια, να γίνουμε ο μεθοριακός σταθμός της Δύσης, το προκεχωρημένο φυλάκιο.

Επιβεβαιώνεται αποτυχία δόγματος προκεχωρημένου φυλακίου καθώς η Τουρκία γίνεται το προκρχωρημένο εκστρατευτικό σώμα της Δύσης σε μια περιοχή που ΗΠΑ και Ρωσία αποχωρούν και ΕΕ είναι πολύ αδύναμη να κινηθεί. Επιστροφή σε ενεργητική πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική που ακολούθησαν και συντηρητικές κυβερνήσεις με στόχο ρόλο πυλώνα ειρήνης/σταθερότητας

Το διεθνές δίκαιο είναι ένας μεγάλος σύμματος της Ελλάδας – Πρέπει να πάμε στην Χάγη με προετοιμασία, με κόκκινες γραμμές

Κόκκινες γραμμές: η εδαφική ακεραιότητα των νησιών μας, η άμυνά τους την στιγμή μάλιστα που απειλούνται από το casus belii και η ενότητα του αιγαιακού χώρου με την έννοια ότι δεν μπορεί ελληνικό νησί να βρίσκεται εγκλωβισμένο σε τουρκική υφαλοκρηπίδα.

Πριν πας στην Χαγη θα πρέπει να έχεις ορίσει τα χωρικά ύδατα.

Έχω καταθέσεις δύο προτάσεις για στρατηγική μας σε αυτήν την κατεύθυνση.

Με προβληματίζει γεγονός ότι καταργήθηκαν διερευνητικές.

Στρατηγικός στόχος η επέκταση κυριαρχίας και κυριαρχικών δικαιωμάτων με διατήρηση της ειρήνης και σταθερότητας
Ο διάλογος με την Τουρκία πρέπει να διεξάγεται με όρους υπευθυνότητας, γνώσης και διαφάνειας. Στόχος μας να μεγαλώσει η χώρα, διατηρώντας την ειρήνη και την ευημερία στη περιοχή

Ευτελισμός του θεσμού η συζήτηση για την προεδρολογία με ευθύνη του πρωθυπουργού

Η συζήτηση για ονόματα ή χαρακτηριστικά προσώπων την ώρα που υπάρχει ΠτΔ που δικαιούται ανανέωση της θητείας είναι ένας ευτελισμός του θεσμού. Οχι του προσώπου. Του θεσμού. Και αυτόν τον ευτελισμό των αφήνει να διεξάγεται ο ίδιος ο Πρωθυπουργός.

Το να εκλέγεται ΠτΔ με 120 ψήφους από το κοινοβούλιο, ευτελίζει τον θεσμό. Αν το κυβερνών κόμμα δεν μπορεί να έχει την πλειοψηφία της κοινοβουλευτικής του ομάδας για την εκλογή ΠτΔ, δημιουργείται μείζον πολιτικό ζήτημα.

Το πρόβλημα δεν είναι να επανασυγκολήσεις κομμάτια – Δεν είναι το ζητούμενο σήμερα η συναίνεση. Η αντιπολίτευση είναι το ζητούμενο

Το ζήτημα δεν είναι να επανασυγκολλήσεις κομμάτια. Το ζήτημα είναι να δεις ποιο είναι το μεγάλο πρόβλημα τούτη την ώρα και για τον προοδευτικό χώρο, αλλά είναι πρόβλημα και για τη χώρα, για το πολιτικό της σύστημα. Και το πρόβλημα για τη χώρα και το πολιτικό σύστημα είναι ότι υπάρχει μια ανισορροπία πρωτοφανής. Το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει αντιπολίτευση. Αυτό είναι το πρόβλημα. Και αυτό προφανώς είναι κάκιστο για την κοινωνία, Κάκιστο για τον προοδευτικό χώρο. Αλλά δεν είναι κακό, επαναλαμβάνω, και για τη χώρα και για το προοδευτικό σύστημα. Το πολιτικό σύστημα, ακόμα και το κυβερνών κόμμα, είναι κακό και άρα εγώ θα ξεκινούσα όχι από την ανάγκη ανασυγκρότησης, αλλά από την ανάγκη να υπάρξει μια στοιχειώδης συνεννόηση ανάμεσα σε αυτές τις κατακερματισμένες προοδευτικές δυνάμεις, τουλάχιστον σε ένα επίπεδο προγραμματικής και πολιτικής συζήτησης και σύγκλισης για τα μεγάλα θέματα της χώρας και αν είναι δυνατόν και μιας ενός συντονισμού σε κοινοβουλευτικό επίπεδο.

Δεν είναι το ζητούμενο σήμερα η συναίνεση. Η αντιπολίτευση είναι το ζητούμενο. Και στο κάτω κάτω ούτε ο Παπανδρέου είχε συναίνεση με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, ούτε ο Κώστας Καραμανλής με τον Κωνσταντίνο Σημίτη, ούτε εγώ με τον κύριο Μητσοτάκη. Κάθε άλλο. Αλλά νομίζω δεν πήγε άσχημα η χώρα στα βασικά της ζητήματα. Αυτό που χρειάζεται τώρα είναι αντιπολίτευση. Σοβαρή, συγκροτημένη, εμπεριστατωμένη, αλλά ισχυρή αντιπολίτευση.

Την πάτησε ο Κ.Μητσοτάκης με τον Α.Σαμαρά γιατί όπως είπε και ο Χαρίλαος Φλωράκης: “‘Οταν κατουράς στη θάλασσα. Το βρίσκεις στο αλάτι”

Ούτε ο κύριος Σαμαράς που τον είχατε χθες εδώ μίλησε με αυτόν τον τρόπο, με τις γνωστές και διακηρυγμένες διαφωνίες μας. Να θυμίσω ότι στο βήμα της Βουλής είπε ότι αντάλλαξα τη Μακεδονία με τις συντάξεις. Ότι είμαι εθνική εξαίρεση. Ότι δεν ξέρω τι σημαίνει πατριωτισμός, είναι ξένη λέξη για μένα και πολλά άλλα που δεν έχει νόημα να τα θυμίσω ακόμα, ακόμα και όταν είχα ηττηθεί πολιτικά και ήταν δεδομένη η νίκη του ανάμεσα στις δύο εκλογές του ‘23. Όταν εργαλειοποιεί σε ένα άλλο κρίσιμο εθνικό θέμα όπως η Θράκη, ενώ υπήρχε συμφωνία των κομμάτων στη διακομματική επιτροπή που ο ίδιος είχε φτιάξει. Τώρα έρχεται λοιπόν ο κύριος Σαμαράς και βλέπω τον κύριο Μητσοτάκη, ο οποίος ήταν χέρι χέρι με τον κύριο Σαμαρά σε αυτή την οξύτατη και λαϊκίστικη στάση, γιατί δεν τα πίστευα αυτά που έλεγε. Είναι προφανές και τον κατηγορεί ο κος Μητσοτάκης ότι η πατριδοκαπηλία, του είπε, είναι το καταφύγιο των απατεώνων. Εγώ μιας και βλέπω στο ακροατήριο και την κυρία Δαμανάκη, με τιμάει η παρουσία της, να θυμηθώ κάτι που έλεγε ο αείμνηστος ο Χαρίλαος Φλωράκης που ήταν θυμόσοφος.
Έλεγε όταν κατουράς στη θάλασσα. Το βρίσκεις στο αλάτι. Έτσι νομίζω ότι την πάτησε τώρα και ο κύριος Μητσοτάκης με τον κύριο Σαμαρά. Κοιτάξτε, η ουσία όμως είναι επαναλαμβάνω Η ουσία είναι ότι θα πρέπει κάποια στιγμή να μπορέσουμε. Και αυτό θα είναι ένα επίτευγμα που θα καταδείξει την ανωτερότητα του πολιτικού συστήματος να αντιπαρατίθεται μέσα στις στρατηγικές μας, στις απόψεις μας, χωρίς να χρησιμοποιούμε όρους οι οποίοι μένουν ως πληγές στην πολιτική ζωή του τόπου και δημιουργούν ένα κλίμα αφόρητης πολλές φορές τοξικότητας