Αμυντικές δαπάνες/ Τι θα ψηφίσει ο ΣΥΡΙΖΑ με το βλέμμα προς τα αριστερά και το κέντρο…

Ίσως το πιό ενδιαφέρον ως προς τον προϋπολογισμό που θα ψηφιστεί το βράδυ της Κυριακής στην Ολομέλεια της Βουλής είναι η στάση των κομμάτων σχετικές με τις προβλεπόμενες δαπάνες για την Άμυνα. Κι αυτό διότι η στάση τους ως προς τον σκληρό πυρήνα των κυβερνητικών μέτρων πρέπει να θεωρείται περίπου δεδομένη.

Ήδη οι πρώτες τοποθετήσεις έδειξαν την κατεύθυνση: Ο προϋπολογισμός έχει μεγάλο κίνδυνο να παγιδεύσει την συντριπτική πλειοψηφία σε διαρκή λιτότητα, είπε ο εισηγητής του ΠΑΣΟΚ, Π. Κουκουλόπουλος. Είναι ένας μνημονιακής λογικής προϋπολογισμός που δημιουργεί ασφυκτικές συνθήκες για την μικρομεσαία επιχειρηματικότητα και τα νοικοκυριά, είπε ο εισηγητής του ΣΥΡΙΖΑ, Χ. Μαμουλάκης. Αυτό που έχουμε είναι στασιμότητα και όχι σταθερότητα, σχολίασε ο εισηγητής της Ν. Αριστεράς, Ευ. Τσακαλώτος.

Οι αμυντικές δαπάνες είναι, ωστόσο, ένα πεδίο συμβολισμών με ιδεολογικό χαρακτήρα. Για το ΠΑΣΟΚ δεν πρέπει να τίθεται ερώτημα. Τι θα πράξει, όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ;

Η πρόσφατη ιστορία: Το 2020, ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε τις σχετικές δαπάνες, υπήρχε, όμως, η δικαιολογία ότι πολλές αφορούσαν συνέχεια του προϋπολογισμού του 2019, επί δικής του, δηλαδή, διακυβέρνησης. Το ίδιο έκανε, όμως, και πέρυσι με πρόεδρο, τότε, τον Στ. Κασσελάκη. Τι θα κάνει φέτος;

Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι στην Κ.Ο του κόμματος συζητήθηκε η στάση του κόμματος στην ψηφοφορία της Κυριακής και τέθηκαν οι προβληματισμοί. Εάν, για παράδειγμα, οι 26 βουλευτές του κόμματος δεν ψηφίσουν τις αμυντικές δαπάνες θεωρείται μεν ότι θα συγκλίνουν με το πιό ριζοσπαστικό εκλογικό κοινό και θα βρεθούν στην ίδια όχθη με τους 11 της Νέας Αριστεράς που θεωρείται βέβαιο ότι θα καταψηφίσουν, από την άλλη, όμως, θα απομακρυνθούν από τον κεντρώο χώρο, όπου το ΠΑΣΟΚ επίσης θεωρείται βέβαιο ότι θα τις ψηφίσει.

Εδώ υπεισέρχονται ιδεολογικά αλλά και πρακτικά (δημοσκοπικά) ζητήματα. Ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί εαυτόν “πατριωτικό κόμμα”: πώς γίνεται να μην ψηφίσει υπέρ της Άμυνας; Στην πρόσφατη ιδρυτική διακήρυξη του κόμματος Κασσελάκη τα περί πατριωτισμού βρέθηκαν ψηλά στην ατζέντα, με ότι αυτό σημαίνει. Με βάση αυτό τον προβληματισμό η τάση στην ηγετική ομάδα του κόμματος είναι να προβληθεί το “εθνικό συμφέρον”, ιδιαίτερα στην ταραγμένη εποχή που ζούμε στην ευρύτερη περιοχή μας, και να ψηφίσουν “ναι”.

Από την άλλη, αυτό τον καιρό γίνονται προσπάθειες σύγκλισης με τη ΝΕΑΡ στην κατεύθυνση μιας κοινοβουλευτικής σύμπραξης (σε καθεστώς αυτονομίας των κομμάτων) που θα δώσει στον ΣΥΡΙΖΑ -και την σύμπραξη- ξανά τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Άρα, λένε κάποιοι, εάν οι 26 βουλευτές ψηφίσουν τι αμυντικές δαπάνες και οι 11 δεν τις ψηφίσουν, θα προκύψει διάσταση που μπορεί να δυσκολέψει τις παρασκηνιακές συζητήσεις.

Υπάρχει, όμως, και κάτι επιπλέον. Για να ανακάμψει δημοσκοπικά ο ΣΥΡΙΖΑ, λένε οι περισσότεροι στην Κουμουνδούρου, πρέπει να επαναπροσεγγίσει εκείνους του ψηφοφόρους που προέρχονται από το “παλαιό ΠΑΣΟΚ”, τον ψηφίζουν από το 2012 ή το 2015 αλλά με τις διασπάσεις και την εκλογή Κασσελάκη αποχώρησαν προς τη Χαριλάου Τρικούπη. Ο επαναπατρισμός τους στον ΣΥΡΙΖΑ επιβάλλει ήπιες πολιτικές και, φυσικά, σήματα “πατριωτισμού”, συναίσθημα που ιεραρχείται ψηλά στη συγκεκριμένη εκλογική ομάδα. Ενώ από την άλλη, η δημοσκοπική απήχηση της ΝΕΑΡ βαίνει μειούμενη μετά την εκλογή του Σωκράτη Φάμελλου. Ως εκ τούτου, από τη μία πλευρά υπάρχει προσδοκία σημαντικότερης ροής ψηφοφόρων απ΄ ότι από την άλλη.

Μαθαίνω ότι οι υποστηρικτές της άποψης ότι “πρέπει να ψηφίσουμε τις αμυντικές δαπάνες, ασκώντας κριτική στις κυβερνητικές πολιτικές στον συγκεκριμένο τομέα” (ελληνική πολεμική βιομηχανία, σπατάλες, διάλυση στρατιωτικών νοσοκομείων, αναξιοκρατία κ.ά) υπερτερεί των απόψεων περί καταψήφισης.