Η πρόταση Ράμμου βάζει τη Νέα Αριστερά σε άλλη… “πίστα”… Είναι όμως αυτό αρκετό;

Από την ημέρα της ίδρυσης του πολιτικού σχηματισμού της Νέας Αριστεράς (με το σχηματισμό της Κοινοβουλευτικής Ομάδας στις 4 Δεκεμβρίου του 2023) το νεοαπογές σχήμα έψαχνε την ευκαιρία- παράλληλα με τη συγκρότησή του ως ανεξάρτητο κόμμα- να ταράξει τα νερά, να ακουστεί, να μπει στην καθημερινότητα των πολιτών και στα δελτία ειδήσεων των 8. Η αλήθεια είναι ότι η προσπάθεια χαρακτηριζόταν από μεγάλες δυσκολίες.

Παρά το γεγονός ότι η ΚΟ της Νέας Αριστεράς αριθμεί 9 πρώην Υπουργούς των κυβερνήσεων του Αλέξη Τσίπρα (εκ των οποίων κάποιοι πρωτοκλασάτοι), όλα τα φώτα έπεσαν στον ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος βρισκόταν αντιμέτωπος με τον ορυμαγδό Κασσελάκη και είχε μπει σε μία κρίση πρωτοφανέρωτη στα ελληνικά πολιτικά χρονικά. Η Νέα Αριστερά από τους πολλούς λογιζόταν ως σχήμα που είχε απόλυτη σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ και το οποίο, άρα, ήταν μέρος του προβλήματος του χώρου και όχι της λύσης. Αυτή η άποψη των ψηφοφόρων αποτυπώθηκε και στη “φτωχή” εκλογική επίδοση του κόμματος στις ευρωεκλογές του καλοκαιριού. Η Νέα Αριστερά “κόλλησε” στο 2,45% και δεν εξέλεξε ευρωβουλευτή.

Εκτοτε στη δημόσια σφαίρα γινόταν λόγος ακόμα και για “βραχμανική αριστερά” για ελιτίστικη δηλαδή Αριστερά η οποία, παρά τα αντιθέτως θρυλούμενα, δεν μπορεί να παρακολουθήσει τις εξελίξεις από τα κάτω ούτε να εκπροσωπήσει επαξίως τα λαϊκά στρώματα αφού στην πραγματικότητα βρίσκεται μακριά από τα συμφέροντά τους.

Προφανώς όλα αυτά τα δεδομένα δεν εξαφανίστηκαν μετά την πρόταση του κόμματος να είναι ο Χρήστος Ράμμος ο επόμενος πρόεδρος της Δημοκρατίας, δεν υπάρχουν άλλωστε μαγικές συνταγές δημοφιλίας στην πολιτική. Ωστόσο, ήταν η πρώτη φορά που μία πρωτοβουλία της Νέας Αριστεράς σχολιάστηκε τόσο πολύ πρώτον από το υπόλοιπο πολιτικό σύστημα και δεύτερον από τα παραδοσιακά media.

Η αλήθεια είναι ότι η εν λόγω πρόταση δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητη. Ως όνομα, ο επικεφαλής της ΑΔΑΕ είχε αρχίσει να εμφανίζεται δειλά-δειλά στον Τύπο και να βρίσκεται στα δημοσιογραφικά γραφεία. Το στέλεχος του ΠΑΣΟΚ μάλιστα, ο Θόδωρος Μαργαρίτης το ανέφερε και δημοσίως ως μία λύση που το κόμμα του θα στήριζε υπό προϋποθέσεις. Η Νέα Αριστερά όμως, δια του προέδρου της Αλέξη Χαρίτση, πρόλαβε και κατέθεσε επίσημα στο δημόσιο διάλογο την πρόταση αφού ήρθε πρώτα σε συνεννόηση με το πρόσωπο, όπως άλλωστε είθισται στις συγκεκριμένες περιπτώσεις.

Εκτοτε, η πρόταση ακούγεται παντού. Στελέχη άλλων κομμάτων, κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ, αναγκάστηκαν να πάρουν θέση πλέκοντας το εγκώμιο του υποψηφίου. Ακόμα και ο Αλέξης Τσίπρας, σε δημόσια τοποθέτησή του (στο Φόρουμ του Οικονομικού Ταχυδρόμου), εκφράστηκε με ιδιαίτερα κολακευτικά σχόλια για το ήθος και την προσφορά του Χρήστου Ράμμου. Η δε Κυβέρνηση πήρε επίσης θέση (δια του εκπροσώπου της Παύλου Μαρινάκη) διαφωνώντας, όπως ήταν λογικό και επόμενο.

Eίναι η πρώτη φορά που η Νέα Αριστερά αποκτά “ορατότητα”. Πολιτική, επικοινωνιακή και μιντιακή. Και κακά τα ψέμματα, χωρίς τέτοιου είδους ορατότητα κανένας πολιτικός οργανισμός δεν μπορεί να προχωρήσει και να ακουστεί στην κοινωνία. Παράλληλα, η Νέα Αριστερά, η οποία σχηματίστηκε ως ενιαίο κόμμα με καταστατικό και όργανα μετά το πρώτο συνέδριό της, επιχειρεί να καλύψει το χάντικαπ που τη χώριζε (αν, τέλος πάντων, την χώριζε) από την κοινωνία με στελέχη της να περιοδεύουν σε όλη την Ελλάδα, ιδιαίτερα στις περιοχές που χτυπήθηκαν από την τελευταία ισχυρή κακοκαιρία.

Aκόμα και οι τελευταίες παρεμβάσεις των βουλευτών και των βουλευτρίων της στη Βουλή, κυρίως σε ότι αφορά το εργασιακό νομοσχέδιο, βρήκαν το χώρο τους και ακούστηκαν σε ευρύτερο κοινό. Οπως και η τροπολογία που κατατέθηκαν για την επιστροφή του 13ου και του 14ου μισθού στο δημόσιο.

Τα πολιτικά αποτελέσματα που παρήγαγε η πρόταση για την ανάληψη της προεδρίας της Δημοκρατίας από τον Χρήστο Ράμμο βάζει τη Νέα Αριστερά στην επόμενη πίστα. Αν καταφέρει και επηρεάσει τα κόμματα της προοδευτικής αντιπολίτευσης ως προς αυτό το ζήτημα (ιδιαίτερα το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ) θα έχει δυναμώσει το ρόλο της στο πολιτικό παιχνίδι της ευρύτερης κεντροαριστεράς και το κύρος της στην κοινωνία, στοιχεία αν μην τι άλλο απαραίτητα για έναν πολιτικό οργανισμό που κάνει τώρα τα πρώτα του βήματα και αναζητά διαύλους επικοινωνίας με μεγάλες μάζες ψηφοφόρων για να ξεφύγει, σε πρώτη φάση, από τη δημοσκοπική καχεξία.

Ακόμα και έτσι όμως, το έργο της Νέας Αριστεράς παραμένει δύσκολο. Οι πολλοί θα εξακολουθήσουν για πολύ καιρό ακόμα να την ταυτίζουν με τον ΣΥΡΙΖΑ, γεγονός μέχρι ένα σημείο φυσιολογικό αφού τα προβεβλημένα στελέχη του κόμματος υπήρξαν κορυφαία στελέχη της Κουμουνδούρου μέχρι και πολύ πρόσφατα. Την ίδια ώρα το κόμμα στο πρόσφατο συνέδριό του δεν ανανέωσε, στο βαθμό που χρειαζόταν, το στελεχειακό του δυναμικό.Μία ματιά στα ονόματα όσων εκλέχθηκαν στην Κεντρική Επιτροπή πείθει ότι δούλεψε πάλι (όπως στα χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ) ένα είδος κομματικής επετηρίδας που καθόρισε το τελικό αποτέλεσμα.

Υπάρχει όμως πλέον ένα πιο στέρεο έδαφος στο οποίο μπορεί να πατήσει. Πρόθεση του Αλέξη Χαρίτση και των επιτελών του κόμματος είναι τους επόμενους μήνες οι θέσεις του οργανισμού να μετασχηματιστούν σ’ ένα καλά διαρθρωμένο πρόγραμμα, κυβερνητικού χαρακτήρα, στο οποίο η Νέα Αριστερά θα προσφεύγει κάθε φορά που θα ανοίγει η συζήτηση περί συνεργασίας των προοδευτικών δυνάμεων. Για τη Νέα Αριστερά, όπως έχουν τονίσει κατά καιρούς όλοι οι βουλευτές της, δεν νοείται συνεργασία χωρίς προγραμματικές συγκλίσεις, γι’ αυτό και οι προγραμματικοί άξονες του κόμματος θα δουλευτούν βαθιά έχοντας ως πρόπλασμα και τα πολιτικά κείμενα που ενέκρινε το πρόσφατο συνέδριο.

Κριτήριο πάντως για την πολιτική μακροημέρευση του κόμματος θα αποτελέσει, το δίχως άλλο, το αποτέλεσμα στις επόμενες βουλευτικές εκλογές. Μία τυχόν αποτυχία, όπως αυτή των ευρωεκλογών, σίγουρα θα αποτελέσει τροχοπέδη στα όποια σχέδια του σχηματισμού για περαιτέρω εξέλιξη και πορεία.