Προεδρία Δημοκρατίας: Ένα καυτό θέμα που δεν ανοίγει επίσημα αλλά παραμένει… ανοιχτός προβληματισμός  

Σε σταυρόλεξο για πολύ ικανούς λύτες εξελίσσεται η επιχείρηση επιλογής προσώπου για την Προεδρία της Δημοκρατίας σε ότι αφορά το κυβερνών κόμμα. Μετά τις τελευταίες “ανταρσίες” στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας και με αποκορύφωμα τη διαγραφή του Αντώνη Σαμαρά (κίνηση υψηλού συμβουλισμού αλλά και ρίσκου από τον Κυριάκο Μητσοτάκη), οι διαθέσιμες λύσεις περιορίστηκαν και οι επιλογές στα χέρια του Πρωθυπουργού φαίνεται ότι γίνονται απολύτως συγκεκριμένες.

Περίπου τρεις μήνες πριν αρχίσει η σχετική κοινοβουλευτική διαδικασία είμαστε σε θέση να εκτιμήσουμε τα σενάρια που εξετάζει το Μαξίμου έτσι ώστε να μπορέσουμε να “μαντέψουμε” τον υποψήφιο ή την υποψήφια στην οποία θα καταλήξει ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Κωνσταντίνος Τασούλας: Η απολύτως safe επιλογή

Αυτήν την ώρα φαντάζει ως η πλέον λογική επιλογή για τον Πρωθυπουργό. Συντηρητικός πολιτικός, πρόεδρος της Βουλής από τη στιγμή που η Νέα Δημοκρατία επανήλθε στην εξουσία το 2019, με χαμηλό προφίλ και όχι πολύ σπουδαίο πολιτικό εκτόπισμα. Ενας στρατιώτης της παράταξης, πολιτικό παιδί του πρώην προέδρου (και εμβληματικής φιγούρας) της Νέας Δημοκρατίας, του Ευάγγελου Αβέρωφ. Εκ του ρόλου του δεν δημιούργησε ποτέ πρόβλημα (δεν θα μπορούσε βέβαια να γίνει και διαφορετικά) και τίμησε την εμπιστοσύνη που του έδειξε (δις) ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Σίγουρα η δεξιά πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας θα παρουσιαστεί προφανώς ικανοποιημένη σε περίπτωση που ο Πρωθυπουργός καταλήξει σ’ αυτήν την επιλογή. Για να κάνει κάτι τέτοιο όμως ο κ. Μητσοτάκης, θα πρέπει να σπάσει την άτυπη παράδοση (που ισχύει από το 1995 και την εκλογή του Κωστή Στεφανόπουλου) που θέλει τις συντηρητικές κυβερνήσεις να προτείνουν προοδευτικό υποψήφιο και το αντίθετο.

Είναι σαφές ότι η επιλογή της Κατερίνας Σακελλαροπούλου (ένα μη πολιτικό πρόσωπο με προοδευτικό πρόσημο) δυσαρέστησε και εξακολουθεί να δυσαρεστεί πολλούς μέσα στη Νέα Δημοκρατία ενώ δεν είναι λίγοι οι βουλευτές που off the record ισχυρίζονται ότι πολύ δύσκολα θα στήριζαν σήμερα τη κα Σακελλαροπούλου για μία σειρά από λόγους που έχουν να κάνουν με τα “ιερά και όσια” της ελληνικής δεξιάς. Οπότε ο Πρωθυπουργός έχει “πατήματα” για να επιχειρήσει σπάσιμο της παράδοσης.

Kώστας Καραμανλής: Ιδανικός αλλά δεν…

Υπό άλλες συνθήκες, θα φάνταζε ως ιδανική υποψηφιότητα. Πρώην Πρωθυπουργός της παράταξης, ανιψιός του ιδρυτής της και Εθνάρχη, πρόσωπο σαφώς αγαπητό στους περισσότερους Νεοδημοκράτες.

Ομως ο Κώστας Καραμανλής το δήλωσε ρητά και καθαρά: Δεν ενδιαφέρεται για τη θέση. Ο Μακεδόνας πολιτικός δεν κρύβει άλλωστε τους προβληματισμούς του για την τροπή που παίρνει ο ελληνοτουρκικός διάλογος ενώ δεν δείχνει να πετάει τη σκούφια του για τη στροφή προς το κέντρο που επιχείρησε τα προηγούμενα χρόνια ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Είναι άλλωστε χαρακτηριστικές οι αναφορές που κάνει τον τελευταίο καιρό στη woke ατζέντα επιχειρώντας να μιλήσει στην ψυχή του δεξιού ψηφοφόρου. Ισως όμως η άρνηση του πρώην Πρωθυπουργού να βγάζει από τη δύσκολη θέση το νυν.

Δεν είναι απολύτως σίγουρο αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιθυμεί ένα τόσο βαρύ όνομα ως επόμενο ένοικο του προεδρικού μεγάρου, έχοντας μάλιστα αφήσει ορθάνοιχτη την πιθανότητα για έναν έντιμο συμβιβασμό με την Τουρκία αν και εφόσον ο ελληνοτουρκικός διάλογος ευδοκιμήσει. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης γνωρίζει καλά ότι ο Κώστας Καραμανλής δεν εγκρίνει την πολιτική του. Και από τη στιγμή που μεταξύ των δύο ανδρών καταγράφεται μία τόσο μεγάλη πολιτική διαφορά τα όποια σενάρια καίγονται οριστικά.

Ευάγγελος Βενιζέλος: Ναι, αλλά δεν είναι δεξιός…

Σ’ έναν άλλο πολιτικό χρόνο, ο Ευάγγελος Βενιζέλος θα μπορούσε άνετα να προταθεί από τον Πρωθυπουργό, γι’ αυτό δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Ο επιφανής καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου και πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ συνεργάστηκε στενά με τη Νέα Δημοκρατία στην κυβέρνηση (2012-2015) και συναίνεσε ακόμα και σε ακραίες πολιτικές επιλογές του τότε Πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά όπως το ξαφνικό κλείσιμο της ΕΡΤ.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήταν Υπουργός της συγκεκριμένης κυβέρνησης και η συνεργασία του με τον τότε αντιπρόεδρο θεωρήθηκε παραγωγική, χωρίς προβλήματα και εντάσεις. Εν έτει όμως 2024, ο Ευάγγελος Βενιζέλος (που φαντάζει ως η λύση που θα προκρίνει το ΠΑΣΟΚ για την προεδρία της Δημοκρατίας) έχει δύο βασικά μειονεκτήματα: Πρώτον, δεν είναι δεξιός. Και όπως ήδη αναφέραμε οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας έχουν ήδη διαμηνύσει στο Μαξίμου ότι δεν προτίθενται να στηρίξουν επιλογή που δεν θα προέρχεται από τον ευρύτερο συντηρητικό χώρο.

Δεύτερον, ο κ. Βενιζέλος, επικαλούμενος και την επιστημονική του ιδιότητα, πήρε σαφή θέση στο ζήτημα των υποκλοπών, την εντελώς αντίθετη από την κυβερνητική, κάνοντας λόγο για μείζον πρόβλημα δημοκρατίας που “ακουμπά” στον ευαίσθητο πυρήνα των δικαιωμάτων των πολιτών. Με δεδομένο ότι η υπόθεση αυτή δεν έχει κλείσει, μάλλον θα ήταν αυτοκτονικό για τον Πρωθυπουργό να τοποθετήσει στην Ηρώδου Αττικού πρόσωπο που διαφωνεί πλήρως με το αφήγημά μου. Και προφανέστατα δεν θα το κάνει.

Άλλο πρόσωπο-έκπληξη: Χωρίς πολλές πιθανότητες

Υπάρχει πάντα η περίπτωση ο Πρωθυπουργός να τραβήξει φύλλο που θα εκπλήξει τους πάντες. Ομως και σ’ αυτήν την περίπτωση οι επιλογές του μοιάζουν περιορισμένες.

Η Κοινοβουλευτική Ομάδα δεν επιθυμεί, όπως έχει ήδη τονιστεί, πρόσωπο μη συντηρητικό. Για μία σειρά από λόγους, το πρόσωπο αυτό επιθυμεί να είναι πολιτικό, όπως άλλωστε ήταν οι περισσότεροι πρόεδροι στη μεταπολιτευτική ιστορία (πλην Χρήστου Σαρτζετάκη και Κατερίνας Σακελλαροπούλου). Η Δεξιά, αυτήν την ώρα, δεν δείχνει να προσφέρει τη δυνατότητα πολλών επιλογών, ιδιαίτερα εντός της κοινοβουλευτικής ομάδας της Νέας Δημοκρατίας.

Ο Νίκος Δένδιας, του οποίου το όνομα ακούστηκε, φρόντισε να θέσει εαυτόν έγκαιρα εκτός κούρσας, άλλωστε ο επτανησιώτης πολιτικός έχει άλλες φιλοδοξίες. Δεξιότερα του κυβερνώντος κόμματος δεν υπάρχει προσωπικότητα, στοιχειωδώς σοβαρή, που θα μπορούσε να ενώσει όλη τη δεξιά πολυκατοικία. Αρα, αδιέξοδο;

Ωστόσο, ακόμα και έτσι, δεν θα πρέπει να αποκλειστεί η πιθανότητα ο Πρωθυπουργός να προτείνει πρόσωπο πολιτικό και δεξιό του οποίου το όνομα δεν έχει προς το παρόν ακουστεί. Σε κάθε περίπτωση, επειδή ο χρόνος εξαντλείται, το Μαξίμου θα ανοίξει σύντομα τα χαρτιά του.