Φάμελλος vs Πολάκης/ Τα υπέρ και τα κατά για την επόμενη μέρα στον ΣΥΡΙΖΑ

Με την δαμόκλειο σπάθη του αριθμού των μελών και φίλων του κόμματος που θα προσέλθουν στις κάλπες για την ανάδειξη νέας ηγεσίας, ο ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπίζει δίλημμα πολιτικής επιβίωσης μετά την μακρά περίοδο παραλυσίας και σύγχυσης που φέρει την υπογραφή του Στέφανου Κασσελάκη. Οι τρεις από τους τέσσερις υποψηφίου για την ηγεσία φέρουν, αναμφίβολα, ευθύνες για όσα προηγήθηκαν.

Την (πολύ) μεγαλύτερη, αναμφίβολα, την έχει ο Παύλος Πολάκης. Έφερε και σύστησε στην ηγεσία της Κουμουνδούρου ένα νέο άνθρωπο από την ομογένεια, για τον οποίο ουδείς γνώριζε κάτι περισσότερο από το όνομά του και το επικοινωνιακό του χάρισμα, τον επέβαλε στη συνέχεια ως υποψήφιο αρχηγό, του χάρισε τον μηχανισμό του, και, τελικά (με την ουσιαστική συνδρομή του Νίκου Παππά) τον εγκατέστησε στον 7ο όροφο του κομματικού κτιρίου. Εάν δεν υπήρχε ο Χανιώτης πολιτικός, δεν θα υπήρχε Στέφανος Κασσελάκης. Και εάν ένα ολόκληρο κόμμα είχε τα στοιχειώδη αντανακλαστικά να ρωτήσει και να μάθει το who is who του εξ Αμερικής αστέρα ίσως τα πράγματα να είχαν εξελιχθεί διαφορετικά.

Ευθύνη, όμως, αλλά σαφώς μικρότερη, έχει και ο Σωκράτης Φάμελλος. Στοιχήθηκε δίπλα του, τον προστάτεψε -μαζί με το Νίκο Παππά- στο συνέδριο του Φεβρουαρίου, όταν παρενέβη ο Αλέξης Τσίπρας, και κράτησε τις όποιες αντιρρήσεις του για το “σχέδιο Κασσελάκη” μόνο για να τις ψιθυρίζει στα κομματικά όργανα. Πολύ λίγο, πολύ αργά. Αλλά και, τέλος, ο Νικόλας Φαραντούρης αξιοποίησε στο έπακρο τη σχέση που οικοδόμησε μαζί του και την εξαργύρωσε με μία θέση στο Ευρωκοινοβούλιο. Ως εκ τούτου, ο αναμάρτητος ας ρίξει πρώτος την πέτρα.

Η εσωκομματική εκλογή στον ΣΥΡΙΖΑ γίνεται κάτω από ιδιόμορφες και αρνητικές συνθήκες.

Η δημοσκοπική κατάρρευση που προηγήθηκε, μία ακόμα διάσπαση και η απώλεια της θέσης της αξιωματικής αντιπολίτευσης φέρνουν το κόμμα σε δυσχερή θέση. Ακόμα και η πολιτική του επιβίωση είναι ζητούμενο. Έτι δε περαιτέρω, όταν ο πρώην πρόεδρος (του), που ουσιαστικά τον διέλυσε, ιδρύει τώρα ένα νέο (ανταγωνιστικό) κόμμα που αποκτά υπόσταση επειδή υιοθετεί τα βασικά επιχειρήματα του αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου των προηγούμενων ετών.

Τι μπορεί να προκύψει από τις εσωκομματικές εκλογές

Η αναμέτρηση γίνεται, εκ των πραγμάτων, στο δίπολο μεταξύ του Σωκράτη Φαμελλου και του Παύλου Πολάκη. Στις τελευταίες εμφανίσεις τους, αναφέρθηκαν στην προοπτική μιας κυβερνώσας αριστεράς, ο Σ. Φάμελλος έθεσε ως στόχο ένα μέτωπο με προγραμματικές συνεργασίες με ΠΑΣΟΚ, Νέα Αριστερά, ενώ ο Π. Πολάκης ένιωσε την ανάγκη να δηλώσει σύμφωνος με όποιον ρόλο επιλέξει ο Αλ. Τσίπρας. Κάποιοι, ωστόσο, θυμούνται πως ο φυσικός ηγέτης του χώρου έφτασε πολύ κοντά στην διαγραφή του από τα ψηφοδέλτια και το κόμμα αλλά τελικά υποχώρησε.

Τα υπέρ και τα κατά και των δύο

Φαβορί δεν υπάρχει, παρά το γεγονός ότι τις τελευταίες ημέρες αποτυπώνεται στις μετρήσεις δυναμική υπέρ του Σφακιανού πολιτικού. Όλα θα εξαρτηθούν από τη συμμετοχή στις εκλογές και θα κριθούν -εφόσον υπάρξει- στον β΄ γύρο από τις συμμαχίες και το ρεύμα που θα δημιουργήσουν οι φιναλίστ.

Ο Παύλος Πολάκης μπορεί, όπως λένε αρκετοί, να εγγυηθεί μία γρήγορη ανασύνταξη των δυνάμεων του κόμματος και την εκδήλωση αντεπίθεσης κατά του Στέφανου Κασσελάκη με “όπλο” το “πόθεν έσχες” και το …”δέντρο” των συμμετοχών του τελευταίου σε off shore εταιρείες. Το “κοινό” του Πολάκη, άλλωστε, έχει αρκετά κοινά στοιχεία με εκείνο των φανατικών οπαδών του πρώην προέδρου και, εάν χρειαστεί, μπορεί να αντιπαρατεθεί στο ίδιο πεδίο πολιτικής τοξικότητας στο οποίο κατισχύουν στα σόσιαλ μίντια οι δεύτεροι.

Είναι πιθανό, ένας ΣΥΡΙΖΑ με αρχηγό τον Παύλο Πολάκη να συγκρατήσει την δημοσκοπική πτώση του και να αποκτήσει έναν χώρο στο ευρύτερο αντισυστημικό τοπίο που έχει δημιουργηθεί και το οποίο το προηγούμενο διάστημα ώθησε πρώην ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ ακόμα και στην Ελληνική Λύση- όπως κατεγράφη και στις ευρωεκλογές.

Θα είναι, όμως, πολύ δύσκολο ο Παύλος Πολάκης να βρει διαύλους επικοινωνίας με όμορα κόμμα, όπως η Νέα Αριστερά, κυρίως, όμως, το ΠΑΣΟΚ. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα εξελιχθεί σε ένα κόμμα στις παρυφές της λεγόμενης κεντροαριστεράς, μάλλον σχετικά απομονωμένο, ενώ δεν πρέπει να αποκλείεται προοπτικά μία ακόμα φάση εσωτερικής σύγκρουσης καθώς η συμμαχία μεταξύ της πλευράς Πολάκη και των “87/100” ήταν ευκαιριακή έναντι του κοινού εχθρού. Κορυφαία στελέχη, άλλωστε, όπως η Όλγα Γεροβασίλη, ο Αλέκος Φλαμπουράρης και άλλοι τάχθηκαν υπέρ της διαγραφής του την περίοδο του Αλέξη Τσίπρα.

Ένα άλλο ζήτημα που αφορά την περίπτωση Πολάκη είναι εάν η απόσταση που κρατά ως υποψήφιος αρχηγός από τις παλαιότερες συμπεριφορές του και τις νυχτερινές επιδρομές του… πληκτρολογίου (που έπληξαν επικοινωνιακά και πολιτικά τον ΣΥΡΙΖΑ) θα συνεχιστεί, είτε κερδίσει, είτε χάσει. Αυτό είναι ένα πρόβλημα που προκαλεί ανασφάλεια σε αρκετούς στην Κουμουνδούρου.

Η επανεκκίνηση με Φάμελλο

Από την άλλη ο Σωκράτης Φάμελλος μπορεί να μην ξεσηκώνει τα πλήθη με το ήπιο πολιτικό του προφίλ και τον συνήθως μετριοπαθή λόγο του (μόλις τελευταία πρόσθεσε αιχμές…), είναι όμως γνώστης όλων των θεμάτων της πολιτικής ατζέντας, διαθέτει σαφή και συγκροτημένη επιχειρηματολογία έναντι της κυβερνητικής πολιτικής και όπως φαίνεται μπορεί να εγγυηθεί μερικά βασικά πράγματα που χρειάζεται ο ΣΥΡΙΖΑ: ηρεμία, ανασυγκρότηση, πειθαρχία, ενιαία έκφραση, οργανωμένη κοινοβουλευτική και δημόσια παρουσία και εσωτερική ανασύνταξη χωρίς αποκλεισμούς. Αρκετοί έχουν την εκτίμηση ότι σε μία τέτοια εκδοχή ο Αλέξης Τσίπρας θα είναι ενεργός συμπαραστάτης και θα ξοδέψει πολιτικό κεφάλαιο για την επανεκκίνηση του χώρου.

Επίσης, ο Σωκράτης Φάμελλος έχει δηλώσει πως θα ξαναπιάσει το νήμα της απόφασης του συνεδρίου για την διεύρυνση και, αναμφίβολα, θα είναι πιό ευρόσδεκτος συνομιλητής με το ΠΑΣΟΚ, τη Νέα Αριστερά και άλλα κόμματα. Ακόμα κι αν η δημοσκοπική καταγραφή ενός ΣΥΡΙΖΑ με τον Φάμελλο έναντι ενός ΣΥΡΙΖΑ με Πολάκη εκκινήσει από χαμηλότερη βάση, ίσως εξελιχθεί πιό αργά αλλά μάλλον πιό στέρεα και με πολιτικά χαρακτηριστικά αντιπολίτευσης που θα ακούγεται ευκολότερα σε ευρύτερα κοινά. Θα διευκολυνθούν, δε, πιθανότατα και οι κοινοβουλευτικές συμπράξεις σε μείζονα πολιτικά θέματα που θα προκύψουν σύντομα.