Αριστερή μετριοπάθεια Vs αριστερού λαϊκισμού… και όποιος αντέξει!

Την Κυριακή 24 Νοεμβρίου τα μέλη και οι φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ θα (ξανα)κληθούν στην κάλπη έτσι ώστε να εκλέξουν τον αντικαταστάτη του Στέφανου Κασσελάκη στην ηγεσία του κόμματος το οποίο την Τετάρτη κοιμήθηκε ως αξιωματική αντιπολίτευση και την Πέμπτη ξύπνησε ως απλά το τρίτο, τη τάξει, κομμα του ελληνικού κοινοβουλίου.

Λαμβάνοντας υπόψη ότι τα φαβορί, σύμφωνα με όσες μετρήσεις είδαν το φως της δημοσιότητας (και υπό την επιφύλαξη ότι υπάρχει ισχυρή πιθανότητα στατιστικού λάθους), είναι δύο μπορούμε από τώρα να υπολογίσουμε που θα κινηθεί, πολιτικά και ιδεολογικά ο ΣΥΡΙΖΑ αν επικρατήσει είτε ο Σωκράτης Φάμελλος είτε ο Παύλος Πολάκης.

Φάμελλος: Στροφή στον αριστερό ρεαλισμό αλλά…

Υπό μία πιθανή ηγεσία Φάμελλου, ο ΣΥΡΙΖΑ θα επιχειρήσει να μηδενίσει το κοντέρ και να επιστρέψει λίγο μετά την ήττα του τον Ιούλιο του 2019 ψάχνοντας ερείσματα και στα αριστερά του αλλά και στα δεξιά του. Ο πρώην Υπουργός Περιβάλλοντος του Αλέξη Τσίπρα επιχειρεί να καλλιεργήσει ένα προφίλ σύγχρονου αριστερού ηγέτη ο οποίος έχει πολύ συχνές αναφορές στην περίοδο διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ (2015-2019) αλλά χωρίς απόλυτα ευκρινές προγραμματικό στίγμα.

Σίγουρα, αν δεν υπήρχε το διάστημα κατά το οποίο ο κ. Φάμελλος ηγήθηκε της Κοινοβολευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ υπό την ηγεσία του Στέφανου Κασσελάκη αλλά και η στάση του στο προπροηγούμενο συνέδριο που ουσιαστικά ματαίωσε την πιθανότητα εκ νέου προσφυγής στη βάση (άρα και στη διατήρηση στη θέση του προέδρου του κ. Κασσελάκη) τα πράγματα θα ήταν πιο εύκολα γι’ αυτόν, θα μπορούσε να πείσει περισσότερους για τους προθέσεις του.

Τώρα όμως ο βορειοελλαδίτης πολιτικός οφείλει να εξηγήσει πειστικά στο σώμα των ψηφοφόρων γιατί οι όποιες δυναμικές αντιδράσεις του προήλθαν μόνο έπειτα από την εκπαραθύρωσή του από την προεδρεία της ΚΟ και την αντικατάστασή του από τον Νίκο Παππά, κάτι που έως σήμερα δεν έχει καταφέρει. Είναι παράλληλα, γεγονός, ότι ακόμα και στις τάξεις των 87, ο κ. Φάμελλος δεν έχει πολύ υψηλά ποσοστά δημοφιλίας. Περισσότερο ως μία αναγκαστική επιλογή φαντάζει από τη στιγμή που η Ολγα Γεροβασίλη δεν θέλησε να θέσει, για τους δικούς της λόγους, υποψηφιότητα.

Αναμφισβήτητα, ο λόγος του Σωκράτη Φάμελλου είναι πολιτικός, αριστερά μετριοπαθής, απαλλαγμένος από περιττούς μελοδραματισμούς και υψηλού τόνους, ωστόσο ουδείς μπορεί να ισχυριστεί με ασφάλεια ότι αυτά τα πολιτικά προσόντα θα του χαρίσουν την πρωτιά αύριο. Οπως έλεγε και ένα πεπειραμένο πολιτικό στέλεχος της Κουμουνδούρου στο Libre “ο Φάμελλος είχε στα χέρια του τη δυνατότητα το κόμμα να μην περάσει στον Πολάκη και είναι αμφίβολο αν θα τα καταφέρει”.

Σε τελική ανάλυση η υποψηφιότητα Φάμελλου δεν συγκινεί τα ΣΥΡΙΖΑϊκά πλήθη, όσα, τέλος πάντων, έχουν απομείνει στις τάξεις του πάλαι ποτέ πανίσχυρου και κυβερνητικού κόμματος μετά και την τελευταία διάσπαση που μάλιστα βρίσκεται σε εξέλιξη. Σε κάθε περίπτωση, ο κ Φάμελλος θα χρειαστεί ισχυρή υποστήριξη από τους συνυποψηφίους του για να κόψει πρώτος το νήμα την επόμενη Κυριακή αναζητώντας συμμαχίες με αυτούς που θα κοπούν.

Πολάκης: Φουλ του λαϊκισμού αλλά με… πρόγραμμα

Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας, ο Παύλος Πολάκης ήταν απλά ο εαυτός του και δεν εξέπληξε κανέναν. Ο Κρητικός πολιτικός πιστεύει βαθιά σε συγκρουσιακές λογικές (με τη διαπλοκή, τη Δεξιά, με τμήματα του ΠΑΣΟΚ) και αυτό δεν διστάζει να το υπηρετήσει με θάρρος και παρρησία.

Επίσης, ακόμα και οι φανατικότεροι των εχθρών του δεν μπορούν να του προσάψουν την κατηγορία ότι δεν έχει πρόγραμμα και συγκεκριμένες προτάσεις. Ακόμα και στο debate τα πιο χειροπιαστά πράγματα ακούστηκαν από το στόμα του πρώην αναπληρωτή Υπουργού Υγείας. Επανακρατικοποίηση της ΔΕΗ, επανακρατικοποίηση μίας, τουλάχιστον, συστημικής τράπεζας, ίδρυση αναπτυξιακής τράπεζας).ο οποίος επιμένει σ’ αυτές τις προγραμματικές επιλογές τα πολλά τελευταία χρόνια.

Ηταν λογικό και επόμενο ο Πολάκης να “χτίσει” ακόμα πιο πειστικά την εικόνα του αδιάφθορου, που δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του, ενός πολιτικού που υπηρετεί το λαϊκό συμφέρον ορθώνοντας ανάστημα και μιλώντας στη γλώσσα που καταλαβαίνουν οι περισσότεροι. Το φλερτ του με τον αριστερό λαϊκισμό προφανώς και δεν μπορεί να κρυφθεί.

Ωστόσο, ο μέχρι πρότινος πιστός πολιτικός φίλος του Στέφανου Κασσελάκη, ο άνθρωπος που ουσιαστικά έφερε τον νεαρό Ελληνοαμερικανό επιχειρηματία στο ελληνικό πολιτικό γίγνεσθαι, αναζητά τον τρόπο με τον οποίο θα κλείσει τις πληγές του στο ζήτημα του ελλείμματος αξιοπιστίας μετά τα όσα έχουν συμβεί στον ΣΥΡΙΖΑ τους τελευταίους μήνες.

Πέρυσι ο Πολάκης πανηγύριζε (μαζί με την κα Τζάκρη και τους υπόλοιπους Κασσελακικούς) όχι τόσο τη νίκη Κασσελάκη όσο την ήττα της Έφης Αχτσιόγλου και των υποστηρικτών τους. Σήμερα, δεκατέσσερις μήνες μετά, ο βουλευτής Χανίων έχει μετατραπεί σε φλογερό κατήγορο του Κασσελάκη και του κασσελακισμού κατηγορώντας τον μέχρι πρότινος πρόεδρο για εμπλοκή στο ιδιοκτησιακό καθεστώς οφ σορ εταιριών. Οταν όμως έγιναν οι πρώτες σχετικές αποκαλύψεις πριν από ένα χρόνο ο Πολάκης είχε τηρήσει σιγή ιχθύος.

Μπορεί να πείσει ένας άνθρωπος που έχει κάνει μία τόσο θεαματική στροφή στις πολιτικές του εκτιμήσεις μέσα σ’ ένα τόσο σύντομο χρονικό διάστημα; Στον ΣΥΡΙΖΑ και στο ιδιότυπο σύμπαν του, η απάντηση μπορεί να είναι θετική. Ο Πολάκης ήταν ανέκαθεν δημοφιλής για τις απόψεις και τη ρητορική του και η βάση του έχει συγχωρέσει πολλά “αμαρτήματα” στο πρόσφατο και μη παρελθόν.

Σε κάθε περίπτωση και επειδή δεν φαίνεται να προκύπτουν πολύ μεγάλες διαφορές υπέρ του ενός ή του άλλου υποψηφίου και ο Πολάκης θα πρέπει να αναζητήσει συμμαχίες για να πάρει την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ στα χέρια του (ενδεχόμενο που μέχρι και πριν μερικά χρόνια θα φάνταζε απίθανο). Ο Νικόλας Φαραντούρης, ως πολιτικό προφίλ και ως περσόνα δείχνει να “κουμπώνει” περισσότερο με τον Σωκράτη Φάμελλο παρά με τον…αψύ Σφακιανό με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την επόμενη, μετά τη μάχη της Κυριακής, μέρα.

Είναι άλλωστε και το ζήτημα των δικαιωμάτων, εμβληματικό για την ανανεωτική Αριστερά, στο οποίο ο Πολάκης δεν παίρνει τόσο καλό βαθμό προκαλώντας προβληματισμό στις τάξεις των 87 και όχι μόνο. Ολα θα μετρήσουν στην αυριανή μάχη της οποίας τα νερά παραμένουν εν πολλοίς αχαρτογράφητα. Ακόμα και ο τελικός αριθμός των μελών που θα συμμετάσχουν στη διαδικασία. Στην Κουμουνδούρου εκφράζουν την (αισιόδοξη) άποψη ότι θα μπορέσουν να κινητοποιήσουν 70.000 πολίτες αύριο αλλά ακόμα και ένα νούμερο της τάξης των 50.000 προφανώς θα τους αφήσει άκρως ευχαριστημένους, τηρουμένων των αναλογιών και της συγκυρίας. Όμως ελλοχεύει πάντα και ο κίνδυνος της χαμηλής συμμετοχής ο οποίος θα υποβαθμίσει τη διαδικασία και θα ανοίξει ακόμη περισσότερο το χάντικαπ μεταξύ κοινωνίας και ΣΥΡΙΖΑ.