ΑΝΑΛΥΣΗ/Γιατί… “καίγεται” το σενάριο των πρόωρων εκλογών

Από τη στιγμή που ο Αντώνης Σαμαράς διαγράφηκε από την Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας (αλλά και από τα μητρώα του κόμματος) τα σενάρια για πρόωρη προσφυγή στις κάλπες από τον Κυριάκο Μητσοτάκη οργίασαν και κατέκλυσαν αφενός τα social media και αφετέρου τα δημοσιογραφικά γραφεία. Τι πιο σύνηθες θα έλεγε κανείς. Άλλωστε τέτοιου είδους σενάρια υιοθετούνται πάντοτε όταν ένας Πρωθυπουργός προχωρά σε κινήσεις ρήξης όπως αυτή της διαγραφής Σαμαρά (που εκτός των άλλων έφερνε στο νου και τα αλλήστου μνήμης γεγονότα του 1993 που τελικά οδήγησαν στην πτώση της κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη).

Ομως, πράγματι ο Πρωθυπουργός θα επιλέξει τη λύση των πρόωρων εκλογών για να αντιμετωπίσει, όπως ισχυρίζονται οι άσπονδοι φίλοι του, τη συνεχή φθορά του και τη μείωση της κοινοβουλευτικής του δύναμης; Για μία σειρά από λόγους αυτό το σενάριο, αν και ελκυστικό για τους δημοσιογράφους, δεν συγκεντρώνει πολλές πιθανότητες επαλήθευσης.

• Οντως, η κοινοβουλευτική δύναμη της κυβερνητικής πλειοψηφίας έχει μειωθεί. Κανείς όμως δεν πιστεύει ότι θα υπάρξουν βουλευτές που θα τραβήξουν το σκοινί τόσο πολύ μέχρι να σπάσει, σε ένα πολιτικό σκηνικό μάλιστα στο οποίο η Νέα Δημοκρατία, παρά τη φθορά της, συνεχίζει να κυριαρχεί (τουλάχιστον 9,5% διαφορά στις τελευταίες δημοσκοπήσεις από το δεύτερο ΠΑΣΟΚ).

Στην κυβέρνηση πιστεύουν, όχι αδικαιολόγητα, ότι η δουλειά μπορεί να γίνει άνετα και με 155 βουλευτές. Και το χαμένο, δημοσκοπικά πάντα, έδαφος να κερδηθεί αφού έτσι και αλλιώς υπάρχουν ακόμη σχεδόν τρία γεμάτα χρόνια θητείας μπροστά.

Γνωρίζουν επίσης ότι σε περίπτωση προσφυγής στις κάλπες, η αυτοδυναμία, στην παρούσα φάση, θα είναι όνειρο απατηλό. Το κόμμα, άρα, θα μπει αναγκαστικά στη διαδικασία των συνεργασιών για την οποία είναι δεδομένο ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν πετά τη σκούφια του. Ο Πρωθυπουργός και οι στενοί του συνεργάτες έχουν επαναλάβει σε όλους τους τόνους ότι πιστεύουν στις ισχυρές μονοκομματικές κυβερνήσεις και άλλωστε γι’ αυτό το λογο έχει αρχίσει και η κουβέντα για την αλλαγή του εκλογικού νόμου.

Είναι επίσης κοινή πεποίθηση στην Πειραιώς ότι η βάση του κόμματος αντιμετωπίζει τουλάχιστον με σκεπτικισμό αντάρτικα όπως αυτά του Αντώνη Σαμαρά. Παραδοσιακά άλλωστε, η πολύ μεγάλη πλειοψηφία των ψηφοφόρων του κόμματος συσπειρώνονται γύρω από τον εκάστοτε αρχηγό, γι’ αυτό και η Νέα Δημοκρατία παραμένει το πιο “ανθεκτικό” κόμμα της ελληνικής μεταπολευτικής ιστορίας.

• Τα όποια κόμματα προέκυψαν από τη φυγή κεντρικών στελεχών από τη Νέα Δημοκρατία αποδείχθηκαν θνησιγενή και μικρά. Ούτε καν η Ντόρα Μπακογιάννη τα κατάφερε παρά το γεγονός ότι και μηχανισμό και εκτόπισμα διέθετε. Ο αείμνηστος Ευάγγελος Αβέρωφ είχε διατυπώσει πολλά χρόνια τη θεωρία του “μαντριού” η οποία από τότε επιβεβαιώθηκε πολλές φορές. Τα πρόβατα, όταν βγήκαν από το κομματικό μαντρί, τα έφαγαν οι λύκοι.

Τούτων δοθέντων ο Κυριάκος Μητσοτάκης σχεδιάζει το πολιτικό μέλλον του χωρίς στην πραγματικότητα να έχει ως προτεραιότητα τη λύση των πρόωρων εκλογών την οποία άλλωστε δεν επέλεξε ούτε κατά τη διάρκεια της πρώτης τετραετίας αν και σχετικές εισηγήσεις υπήρξαν.

Υπάρχει όμως ένα σημαντικό ερώτημα. Τι θα πράξει ο Πρωθυπουργός αν ο διάλογος για τα ελληνοτουρκικά φτάσει σ’ ένα σημείο στο οποίο θα υπάρξουν χειροπιαστές εξελίξεις στο πνεύμα ενός αμοιβαίου συμβιβασμού, σενάριο που για πολλούς ενός της ΚΟ της Νέας Δημοκρατίας δεν είναι το πλέον επιθυμητό;

Αυτή η προοπτική είναι μάλλον μακριά ακόμα, ίσως ξεπερνά τα όρια της παρούσας κοινοβουλευτικής θητείας. Αν δεν τα ξεπεράσει και τα μεγάλα διλήμματα τεθούν εντός της, ο Πρωθυπουργός θα έχει μία καλή ευκαιρία να μετρήσει για τα καλά την επιρροή του εντός του κόμματός του και σε συνθήκες όχι ευνοϊκές για τον ίδιο. Σε άλλες παρόμοιες αλλά όχι τόσο σοβαρές περιπτώσεις (βλέπε γάμο ομοφύλων) ο Κυριάκος Μητσοτάκης πήγε μέχρι το τέλος του δρόμου αγνοώντας τις φωνές αμφισβήτησης μέσα στη Νέα Δημοκρατία.

• Οι πολιτικές συμπεριφορές όμως είναι σαν τα αμοιβαία κεφάλαια. Οι προηγούμενες αποδόσεις δεν διασφαλίζουν τις μελλοντικές… Και ο χρόνος στον οποίο θα λάβουν χώρα οι διεργασίες για τα ελληνοτουρκικά δεν θα είναι πολιτικά ουδέτερος με ότι αυτό συνεπάγεται για τις επιλογές του Πρωθυπουργού σε εκείνο το διάστημα.

Ομως αυτά είναι, όπως τονίστηκε και παραπάνω, μακριά. Ο Πρωθυπουργός έχει μπροστά του τη μάχη για τον προϋπολογισμό την οποία αναμένεται να πάρει χωρίς απώλειες (άλλωστε παραδοσιακά η ψήφος στον προϋπολογισμό ενέχει χαρακτήρα και ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση). Με το νέο έτος, το βάρος θα δοθεί στην επαναπόκτηση της εμπιστοσύνης των συντηρητικών ψηφοφόρων έτσι ώστε η Νέα Δημοκρατία να περιορίσει τις διαρροές προς τα δεξιά της. Δεν είναι τυχαίες οι αναφορές του Πρωθυπουργού στη woke ατζέντα και τις υπερβολές της. Υπάρχει παράλληλα η πεποίθηση ότι η βάση του κόμματος στηρίζει μαζικά τον Πρωθυπουργό και την κυβερνητική πολιτική.