Η “πλατφόρμα” Σαμαρά και το 20% που ψάχνει ηγέτη- Νέο κόμμα, ή μέτωπο από την δεξιά έως την ακροδεξιά;
Η Συντακτική ομάδα του Libre
Σε μία δεύτερη ανάγνωση της συνέντευξης του Αντώνη Σαμαρά στο “Βήμα της Κυριακής” – η οποία προκάλεσε πολιτικό σεισμό και την αναμενόμενη διαγραφή του από τη Ν.Δ- αξίζει να σημειωθούν όσα είπε ο πρώην πρωθυπουργός για τις επιπτώσεις της σαρωτικής νίκης του Ντόναλντ Τραμπ στις ΗΠΑ. Είπε χαρακτηριστικά: “…για τους ίδιους λόγους εξελέγη ο Τραμπ στην Αμερική, για τους ίδιους λόγους ανέβηκε τόσο πολύ στη Γαλλία η Λεπέν, για τους ίδιους λόγους είναι ήδη κυβέρνηση στην Ιταλία η Μελόνι, στην Ολλανδία το κόμμα του Βίλντερς, κι αντίστοιχα κόμματα σε Αυστρία, Σουηδία, Φιλανδία, Ουγγαρία, για τον ίδιο λόγο έπεσε η κυβέρνηση στη Γερμανία κι ανεβαίνει η Δεξιά παντού: Παράνομη μετανάστευση, woke ατζέντα και βεβιασμένη πράσινη μετάβαση”.
Αν μη τι άλλο συνιστούν την περιγραφή μιας πολιτικής πλατφόρμας που δεν περιορίζεται, όπως θέλει το κυρίαρχο αφήγημα, στα εθνικά θέματα και ειδικότερα τα ελληνοτουρκικά και το Κυπριακό, αλλά ακολουθεί το τραμπικό μοτίβο που ενισχύεται εδώ και καιρό σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες, πριν ακόμα επιβεβαιωθεί με την επικράτηση του ίδιου του Ντόναλντ Τραμπ.
Δεν πρέπει, ωστόσο, να υποβαθμίζεται πως το ίδιο αφήγημα, με παραλλαγές, κερδίζει έδαφος και στην Ελλάδα.
Ο πολιτικός χάρτης που προέκυψε από το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών (πεδίο που προσφέρεται για “δοκιμές”) το επιβεβαιώνει. Ακόμα περισσότερο, όμως, αποτυπώνεται στις δημοσκοπήσεις που ακολούθησαν και οι οποίες δείχνουν να συγκροτείται δυναμικά μία πολιτική περιοχή στα δεξιά της Ν.Δ που ξεπερνάει το 18% και στην Εκτίμηση Ψήφου αγγίζει αθροιστικά ακόμα και το 20-22%. Η Ελληνική Λύση εδραιώνεται σε ποσοστό λίγο πάνω από το 9,5% των ευρωεκλογών, η Νίκη του Δημ. Νατσιού ενισχύεται, ενώ φαίνεται πως η Φωνή Λογικής της Αφροδίτης Λατινοπούλου δεν είναι ένας πολιτικός κομήτης αλλά μία περσόνα που προσελκύει ενδιαφέρον και ψηφοφόρους.
Ας επισημανθεί πως οι επικεφαλής και των τριών αυτών κομμάτων κατάγονται από τη Βόρεια Ελλάδα, όπου αθροιστικά σε αρκετές περιφέρειες πλησιάζουν ακόμα και το 30%!
Η ρευστοποίηση του χώρου της (κεντρο)αριστεράς που εντείνεται με το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο που συγκροτεί ο Στέφανος Κασσελάκης προκαλεί (δημοσκοπικά) την τριχοτόμηση του πολιτικού τοπίου. Από τη μία η πολιτικά κυρίαρχη αλλά συρρικνούμενη και κοινωνικά “αφοπλισμένη” Ν.Δ, από την άλλη το ανερχόμενο αλλά με ισχνή προβολή κυβερνησιμότητας ΠΑΣΟΚ, και στην δεξιά άκρη του σκηνικού ένας χώρος με σημαντική καταγραφή, αλλά χωρίς ενιαία έκφραση και ηγεσία. Από τους τρεις βασικούς παίκτες αυτού του χώρου, Λατινοπούλου και Νατσιός έσπευσαν να υποστηρίξουν τον Αντώνη Σαμαρά, ο Κυριάκος Βελόπουλος, από την άλλη, αξιοποιεί τη διαγραφή για να πλήξει τη Ν.Δ και να επιβεβαιώσει την στάση του σε θέματα παρεμφερή με την ατζέντα του πρώην πρωθυπουργού.
Είναι προφανές πως αυτά τα πρόσωπα δύσκολα μπορούν να συνυπάρξουν. Ειδικά, ο Κυριάκος Βελόπουλος δεν δείχνει διάθεση για συνεργασίες αφού έχει συγκροτήσει ένα ανθεκτικό και προσωποπαγές πολιτικό κόμμα.
Η πλατφόρμα Σαμαρά έρχεται, λένε κάποιοι, να δείξει τον δρόμο των συγκλίσεων σε αυτό τον χώρο και δύο από τους τρεις εκφραστές του (Λατινοπούλου, Νατσιός) είναι πιθανό να ανταποκρίνονταν σε τέτοιες διεργασίες.
Ο επί πολλά χρόνια στενός συνεργάτης του πρώην πρωθυπουργού, Ν. Τσούτσιας, ρωτήθηκε εάν ο Αντώνης Σαμαράς θα μπορούσε να ιδρύσει νέο κόμμα και απάντησε “δεν αποκλείω τίποτα”. Έχει, όμως, βιολογική και πολιτική αντοχή να ιδρύσει νέο κόμμα, επαναλαμβάνοντας το εγχείρημα της Πολιτικής Άνοιξης; Πολύ δύσκολα, από την άλλη, όμως, πρόκειται για έναν πεισματάρη έως και μονομανή πολιτικό που εμφορείται από την ανάγκη να αποδεικνύει ότι κατέχει την αυθεντική εκπροσώπηση του πατριωτισμού. Από την πρώτη σειρά στα συλλαλητήρια κατά της Συμφωνίας των Πρεσπών, μέχρι τις αιχμές για “μειοδοσία” του Γεραπετρίτη και εμμέσως του ίδιου του πρωθυπουργού, το “χούϊ” μεταμορφώνεται σε πολιτική. Και το “χούϊ” φεύγει, ως γνωστόν, τελευταίο.
Δημοσκοπικά και πιθανότατα πολιτικά ο συγκεκριμένος χώρος, λοιπόν, υπάρχει. Το διεθνές (ευρωπαϊκό) πολιτικό περιβάλλον ευνοεί και δημιουργεί προϋποθέσεις. Η πλατφόρμα, είτε στην σοβαροφανή, είτε στην λαϊκιστική έως και γραφική εκδοχή της, εκπονείται. Λείπει το πρόσωπο που θα μπορούσε να τον εκφράσει συνολικά.
Εάν αυτό είναι ο Αντώνης Σαμαράς μένει να το μάθουμε σύντομα. Εφόσον, όμως, δεν είναι αυτός, ή κάποιος που θα υποδείξει, που θα ηγηθεί, μπορεί να είναι αυτός που θα καθοδηγήσει, θα “νομιμοποιήσει” και θα επικυρώσει την ίδρυση, για παράδειγμα, ενός συναπισμού της υπερδεξιάς, ενός μετώπου που θα εκκινεί από την δεξιά και θα εκτείνεται έως την ακροδεξιά. Στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις αλλά και στις μετρήσεις διαπιστώνεται, άλλωστε, πως το “αντισυστημικό” κύμα σαρώνει σχετικά εύκολα τις παλαιές κομματικές γραμμές. Φαίνεται και στις μετακινήσεις ψηφοφόρων που αποτυπώθηκαν στις ευρωεκλογές από τον ΣΥΡΙΖΑ και, λιγότερο, από το ΠΑΣΟΚ προς την Ελληνική Λύση, ή, αναμενόμενο, από τη Ν.Δ προς αυτήν, ή προς τη Νίκη και τη Φωνή Λογικής.
SiteDesign