Μαξίμου:Ασκήσεις ισορροπίας μεταξύ Κέντρου και Δεξιάς-Μητσοτάκης για woke κουλτούρα-Το 20% στα δεξιά της Ν.Δ
Η Συντακτική ομάδα του Libre
Κυριάκος Μητσοτάκης με Πασκάλ Μπρυκνέρ
Μπορεί η κυβέρνηση να διακηρύσσει σε όλους τους τόνους ότι η αυτοδυναμία της Ν.Δ παραμένει εφικτός στόχος στις επόμενες βουλευτικές εκλογές που, όπως έχει δεσμευτεί ο πρωθυπουργός θα διεξαχθούν στο τέλος της θητείας της, ήτοι το 2027, οι δημοσκοπήσεις, ωστόσο, επιμένουν πως κάτι τέτοιο θα είναι ιδιαίτερα δύσκολο. Η ανάκαμψη στις μετρήσεις από το 28% των ευρωεκλογών σε ποσοστά λίγο πιό κοντά, αλλά πάντως κάτω, από το 30%, δεν μοιάζει αυτή την στιγμή ικανή να δημιουργήσει “προβολή αυτοδυναμίας”. Η αλλαγή του εκλογικού νόμου παραμένει στο τραπέζι παρότι διαψεύδεται, άλλωστε στο Μέγαρο Μαξίμου υπολογίζουν πως κάτι τέτοιο θα φανεί ως ανακολουθία από όσα έχει δηλώσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης και θα δημιουργήσει κλίμα ηττοπάθειας.
Η ένταση των κυβερνητικών πρωτοβουλιών σε θέματα καθημερινότητας, όπως οι επιδοτήσεις στο ηλεκτρικό ρεύμα εφόσον συνεχιστεί το τσουνάμι ανατιμήσεων με την ΜW πάνω από 200 ευρώ, αποτελεί μονόδρομο. Η ανάγνωση που γίνεται, μετά και το “υπόδειγμα” που δημιούργησε η σαρωτική νίκη του Ντόναλντ Τραμπ, οδηγεί στο ότι η ακρίβεια είναι η πηγή όλων των “κακών”. “Το μεταναστευτικό και η αντίδραση στην woke ατζέντα δεν θα προκαλούσαν το κύμα υποστήριξης του Τραμπ εάν δεν υπήρχε το υπόβαθρο της κρίσης ακρίβειας”, έλεγε στο libre κορυφαία κυβερνητική πηγή. Γι’ αυτό και οι πιέσεις από το εσωτερικό της Ν.Δ για “δεξιά στροφή” δεν τυγχάνουν ιδιαίτερης αποδοχής, καθώς αφενός δεν θεωρείται ότι θα έλυνε τα προβλήματα μεγάλης δυσφορίας του εκλογικού σώματος ως προς τα μείζονα ζητήματα καθημερινότητα που καταγράφεται στις μετρήσεις, αφετέρου θα επιτρέψει στο ανερχόμενο ΠΑΣΟΚ να καταλάβει μεγαλύτερο τμήμα του λεγόμενου κεντρώου χώρου. Το Κέντρο, άλλωστε, θεωρείται προνομιακό πεδίο για τον Κυριάκο Μητσοτάκη και δεν σκοπεύει να το εγκαταλείψει.
Τα βλέμματα στο ΠΑΣΟΚ
Στον σχεδιασμό, στην πορεία προς τις επόμενες εκλογές, του Μεγάρου Μαξίμου έχει μπει εδώ και λίγο καιρό και η παράμετρος των πιθανών συνεργασιών που ίσως απαιτηθούν. Θεωρούν ότι η Ν.Δ θα είναι πρώτο κόμμα, χωρίς όμως αυτοδυναμία (εάν δεν αλλάξει ο εκλογικός νόμος απαιτείται, ανάλογα και με άλλες παραμέτρους, ποσοστό κοντά στο 38%), οπότε, ή θα πρέπει να οδηγηθεί η χώρα σε νέα εκλογική αναμέτρηση, ή θα πρέπει να αναζητηθούν κυβερνητικοί εταίροι.
Με σφόδρα πιθανό το ΠΑΣΟΚ να έχει συγκεντρώσει ποσοστό που θα εγγυάται τη συνέχιση της ανοδικής πορείας του και την εδραίωση του διπόλου με τη Ν.Δ, ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν πρόκειται να συζητήσει καν το ενδεχόμενο κυβερνητικής σύμπραξης. Αυτό βεβαίως θα ξεκαθαρίσει την άνοιξη, εάν στις μετρήσεις το ΠΑΣΟΚ διατηρηθεί σε ποσοστά πάνω από το 20%, κάτι που θα του επιτρέπει να ισχυρίζεται ότι μπήκε σε τροχιά εξουσίας.
Στο “παιχνίδι” και το κόμμα Κασσελάκη
Η διάσπαση στον καθημαγμένο δημοσκοπικά ΣΥΡΙΖΑ και η απόφαση του Στέφανου Κασσελάκη να ιδρύσει νέο κόμμα δεν διαφεύγουν από τις …κεραίες του Μεγάρου Μαξίμου. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτελεί πλέον αντίπαλο (ο πρωθυπουργός έχει βάλει απέναντί του πιά τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ), όμως δεν διέλαθε της προσοχής ότι οι διαρροές του κυβερνητικού επιτελείου θεωρούν πως εφόσον τελικά ο πρώην πρόεδρος του κόμματος ιδρύσει δικό του πολιτικό φορέα και κατορθώσει να φτάσει έως τις εκλογές, τότε αυτό θα είναι ένα κόμμα “μπαλαντέρ”. Συγκεκριμένα αυτό που λέγεται και μεταφέρθηκε από δημοσιογράφους με καλή πληροφόρηση από το Μαξίμου είναι ότι ένα τέτοιο κόμμα, το οποίο κατά τον ίδιο τον κ. Κασσελάκη θα απευθύνεται από την αριστερά και το προοδευτικό κέντρο μέχρι την θεσμική δεξιά, θα μπορούσε, υπό προϋποθέσεις, να είναι ένα “συμπλήρωμα” σε μία κυβέρνηση συνεργασίας με κορμό τη Ν.Δ.
Η κυβέρνηση δεν σκοπεύει να στοχοποιήσει τον Στέφανο Κασσελάκη, μάλλον θα αφήσει τα πράγματα να εξελιχθούν, όμως μέσα ενημέρωσης φιλικά προς αυτήν συνεχίζουν να προβάλλουν το νέο πολιτικό εγχείρημα.
Το “φλερτ” με Λατινοπούλου που δεν ευδοκιμεί
Πριν μερικές εβδομάδες στο επιτελείο του Μαξίμου συζητήθηκε το ενδεχόμενο να αναζητηθεί πεδίο συνεργασίας, εάν κάτι τέτοιο γίνει απαραίτητο, ακόμα και στα δεξιά της Ν.Δ, ιδιαίτερα επειδή διαπιστώνεται ρεύμα ανόδου για τη Φωνή Λογικής της Αφροδίτης Λατινοπούλου. Η νίκη του Ντόναλντ Τραμπ με την αντι-woke ατζέντα και το μεταναστευτικό αξιοποιείται από κόμματα όπως αυτό της ευρωβουλευτή των ευρωπαίων “Patriots” (στο οποίο συνυπάρχει με το κόμμα της Λεπέν και του Όρμπαν), της Νίκης, και φυσικά την Ελληνική Λύση. Η κ. Λατινοπούλου προέρχεται, άλλωστε, από τη Ν.Δ και κατά ορισμένους θα συνιστούσε μία λύση για την προσέγγιση δεξιών ψηφοφόρων που ενοχλήθηκαν από το νόμο για τον γάμο των ομοφυλοφίλων και δεν ψήφισαν στις ευρωεκλογές, ή επέλεξαν αυτά τα μικρότερα κόμματα. Στις τελευταίες μετρήσεις μάλιστα η Φωνή Λογικής καταγράφει σινεχώς ποσοστά που δείχνουν ότι υπάρχει δυναμική εισόδου στη Βουλή.
Ωστόσο, σύμφωνα με πληροφορίες του libre, η σκέψη αυτή εγκαταλείπεται καθώς τόσο η ίδια η επικεφαλής της Φωνής Λογικής απορρίπτει κατηγορηματικά μία τέτοια πιθανότητα, ενώ, από την άλλη, υπάρχει φόβος για διαρροές δεξιών ψηφοφόρων.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο πρωθυπουργός, στο ενδιαφέρον “ντιμπέϊτ” με τον διάσημο Γάλλο συγγραφέα Πασκάλ Μπρυκνέρ αφιέρωσε χρόνο στο να τοποθετηθεί για την woke culture με αφορμή το ρεύμα υπέρ Τραμπ στις αμερικανικές εκλογές. Κατά ορισμένους προσπάθησε να ισορροπήσει μεταξύ των φιλελεύθερων αντιλήψεων και του αντι-woke κινήματος.
Μητσοτάκης: Έχουμε τυραννία των μειοψηφιών
«Τα παιδιά μου βρίσκονται σε αμερικανικά πανεπιστήμια, εγώ σπούδασα στις Ηνωμένες Πολιτείες πριν από 35 χρόνια. Υπάρχει μία εμφανής αλλαγή στον δημόσιο διάλογο στα πανεπιστήμια των ΗΠΑ. Τα ζητήματα δεν είναι απαραίτητα καινοφανή, θέματα όπως η πολιτική ορθότητα και τα όρια του δικαιώματος στον ελεύθερο λόγο αποτελούσαν αντικείμενο συζήτησης ακόμα και κατά τα δικά μου φοιτητικά χρόνια, προ 35ετίας.
Θυμάμαι έναν από τους καθηγητές μου, τον Harvey C. Mansfield, ιδιαίτερα επιφανής συντηρητικός, είπε κάτι το 1991 που παραμένει πολύ επίκαιρο σήμερα: εάν έχεις το δικαίωμα να μιλάς έχεις επίσης την υποχρέωση να ακούς.
Φοβάμαι ότι η υποχρέωση να ακούς έχει χαθεί στην αποκαλούμενη woke κουλτούρα στις ΗΠΑ, όπου ομάδες επιδιώκουν να προωθήσουν τη διχόνοια, τον θυμό και τη σύγκρουση, όπου ο λόγος δεν χρησιμοποιείται τόσο για τη διατύπωση επιχειρημάτων όσο για να προκληθεί ο άλλος. Αυτό, κατά την άποψή μου, είναι κάτι πολύ διαφορετικό από τον παραδοσιακό φιλελευθερισμό. Είναι στην ουσία ο ορισμός του ανελευθερισμού (illiberalism), όπου μία μειοψηφία προσπαθεί να επιβληθεί της πλειοψηφίας.
Η έννοια της τυραννίας της πλειοψηφίας προωθήθηκε από τον John Stuart Mill προκειμένου να διασφαλιστεί ότι στις δημοκρατίες υπάρχει ένα πλαίσιο προστασίας των δικαιωμάτων των μειοψηφιών. Τώρα βρισκόμαστε σε άλλο επίπεδο, έχουμε την τυραννία των μειοψηφιών, οι οποίες δεν επιτρέπουν σε οποιονδήποτε να αμφισβητήσει την άποψή τους. Εάν τολμήσεις να εκφράσεις αμφιβολίες για τη γνώμη τους σε «βαφτίζουν» φασίστα, υποστηρικτή της πατριαρχίας, ή οτιδήποτε άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς.
Αυτή η woke κουλτούρα δεν υπάρχει στην Ευρώπη. Είναι βέβαιο ότι δεν υπάρχει στην Ελλάδα. Εάν επαφίεται σε εμένα, δεν θα ήθελα ποτέ να υπάρξει στην Ελλάδα. Δεν πρέπει να συγχέουμε την προστασία των θεμελιωδών ανθρώπινων δικαιωμάτων, που αποτελεί πυλώνα του φιλελευθερισμού, με την κατεύθυνση που έχει πάρει αυτό που ορίζουμε ως woke κουλτούρα στις ΗΠΑ, όπου ο διάλογος έχει γίνει τόσο διχαστικός ώστε να έχει πάψει να συνιστά διάλογο.
Μιλούσαμε για την ταξική σύγκρουση όταν μελετούσαμε τον μαρξισμό. Τώρα μιλάμε για ταυτοτική σύγκρουση, η οποία είναι ακόμα πιο δύσκολο να αντιμετωπιστεί και να προσπαθήσουμε να καλλιεργήσουμε συναίνεση. Μερικές φορές, ειλικρινά, δεν θα ήθελα να είμαι ένας νέος άνδρας σε ένα αμερικανικό πανεπιστήμιο στις μέρες μας που προσπαθεί να βγει ραντεβού με μια κοπέλα. Δεν θα ήθελα να το κάνω αυτό γιατί θα έπρεπε να υπογράψω ένα αίτημα ή θα έπρεπε να είμαι ανοιχτός σε κάτι. Αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα, τι συμβαίνει σε πολλά πανεπιστήμια των ΗΠΑ.
Αυτό σίγουρα δεν συμβαίνει στην Ευρώπη.
Νομίζω ότι η Ευρώπη έχει μια υγιή ισορροπία μεταξύ του παραδοσιακού φιλελευθερισμού, της προστασίας των δικαιωμάτων, της χειραφέτησης των γυναικών.
Πιστεύω, για παράδειγμα, πως το γεγονός ότι μιλάμε για τη συμμετοχή των γυναικών στο εργατικό δυναμικό -που είναι ένα μεγάλο ζήτημα στην Ελλάδα- ότι συζητάμε θέματα όπως το κίνημα MeToo, το δικαίωμα των γυναικών να μιλούν σε περίπτωση που κακοποιούνται, που ήταν μια μεγάλη επιτυχία των πολιτικών μας, ότι αισθάνονται ότι μπορούν να εμπιστευτούν την αστυνομία και ότι μπορούν να καλέσουν την αστυνομία σε περίπτωση που αισθάνονται ότι κακοποιούνται, αυτά απέχουν πολύ από αυτό που συμβαίνει σήμερα στα φιλελεύθερα ή στα υπερφιλελεύθερα προπύργια των ΗΠΑ. Καταλαβαίνω, επομένως, γιατί αυτή η ακραία εκδοχή αυτού που αποκαλώ «illiberal wokeism» προκαλεί κάποιες αντιδράσεις μεταξύ αυτών που απλά δεν αποδέχονται αυτή την προσέγγιση.
Στο ίδιο κλίμα και η Ντόρα
Η Ντόρα Μπακογιάννη, μιλώντας στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ για το μεταναστευτικό, τόνισε ότι η Νέα Δημοκρατία έχει υιοθετήσει από την αρχή μια αυστηρή πολιτική στο ζήτημα. Αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, στο παράδειγμα του φράκτη στον Έβρο ως μέρος αυτής της προσέγγισης.Στη συνέχεια, εξήγησε πως λόγω της κατάστασης στον Λίβανο, οι μεταναστευτικές ροές είναι αναμενόμενο να αυξηθούν.
Παράλληλα, κατηγόρησε για λαϊκισμό τους Κυριάκο Βελόπουλο και Αφροδίτη Λατινοπούλου, οι οποίοι επιτέθηκαν στην κυβέρνηση σχετικά με τη στάση που διατηρεί στο μεταναστευτικό ζήτημα. «Βελόπουλος και Λατινοπούλου δεν έχουν καμιά πρόταση».
Ο φόβος για την δεξιά της Δεξιάς
Ωστόσο, στις δημοσκοπήσεις (όπως στην τελευταία της Opinion Poll για το Action24) διαπιστώνεται πως αυξάνουν τα ποσοστά των κομμάτων στα δεξιότερα της Ν.Δ και συγκεντρώνουν πιά -ως άθροισμα- ποσοστό που υπερβαίνει το 20%! Αυτό αναγκάζει τον Κυριάκο Μητσοτάκη να ισορροπήσει μεταξύ του Κέντρου και της (υπερ)δεξιάς, ιδιαίτερα επειδή ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς έχει αναπτύχει επιχειρηματολογία για στροφή της Ν.Δ προς τα δεξιά και έχει σηκώσει εδώ και καιρό τη σημαία της αντι-woke πολιτικής.
SiteDesign