Ο Economist στηρίζει Χάρις: Αν είχαμε μια ψήφο, θα την ρίχναμε σε αυτή
- Εκλογές ΗΠΑ Κόσμος
Η Συντακτική ομάδα του Libre- 0
Ο Economist δήλωσε ανοιχτά την υποστήριξή του στην Κάμαλα Χάρις για τις αμερικανικές εκλογές. Το βρετανικό έντυπο, που έχει ευρεία κυκλοφορία και μεγάλη αναγνωσιμότητα και στις ΗΠΑ, εκφράζει μάλιστα ανησυχία για τον «σημαντικό κίνδυνο» που θεωρεί πως ενέχει η πιθανή επιστροφή του Ντόναλντ Τραμπ στην προεδρία. Αυτή η στάση του Economist έρχεται σε αντίθεση με τη συνήθη πρακτική ουδετερότητας που τηρούν πολλά μέσα ενημέρωσης στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Στο κεντρικό του άρθρο, που φιγουράρει ως πρωτοσέλιδο με μια εικόνα του Ντόναλντ Τραμπ που παραπέμπει σε τηλεοπτική διαφήμιση παλαιότερων ετών, επιχειρείται να απαντηθεί το ερώτημα «τι θα μπορούσε να πάει στραβά» αν εκλεγεί ο Ρεπουμπλικανός υποψήφιος.
Presidents do not have to be saints, and we hope that a second term for Donald Trump would avoid disaster. But he poses an unacceptable risk to America and the world. If The Economist had a vote, we would cast it for Kamala Harris https://t.co/3cl70RKxrs pic.twitter.com/LVVfs9mUle
— The Economist (@TheEconomist) October 31, 2024
Το μήνυμα του Economist υπέρ της Κάμαλα Χάρις για τις αμερικανικές εκλογές
Ο Economist αναφέρει ότι δεκάδες εκατομμύρια Αμερικανοί θα ψηφίσουν τον Τραμπ την ερχόμενη εβδομάδα εκκινώντας από διάφορες αφετηρίες: από ψήφο διαμαρτυρίας, μέχρι τον φόβο για «κομμουνιστικοποίηση» των ΗΠΑ από τη «μαρξίστρια» Χάρις αλλά ακόμα και με τη λογική ενός υπολογισμένου ρίσκου από ομάδα ψηφοφόρων.
«Αυτή η τελευταία ομάδα ψηφοφόρων, στην οποία περιλαμβάνονται πολλοί αναγνώστες του Economist, μπορεί να μη βλέπουν τον κ. Τραμπ ως πρόσωπο με το οποίο θα ήθελαν να συνεργαστούν ή ως κάποιο πρότυπο για τα παιδιά τους. Πιθανότατα όμως πιστεύουν ότι όταν ήταν πρόεδρος έκανε περισσότερα καλά παρά κακά. Μπορεί επίσης να πιστεύουν ότι η όλη υπόθεση εναντίον του είναι υπερβολικά παραφουσκωμένη. Κεντρικό ρόλο σε αυτόν τον υπολογισμό παίζει η ιδέα ότι τα χειρότερα ένστικτα του κ. Τραμπ θα περιοριστούν: από το προσωπικό του, τη γραφειοκρατία, το Κογκρέσο και τα δικαστήρια».
Το βρετανικό μέσο ενημέρωσης ξεκαθαρίζει ότι αυτός ο συλλογισμός είναι απερίσκεπτος, υποστηρίζοντας τη θέση ότι με μια προεδρία Τραμπ οι Αμερικανοί θα ρίσκαραν την οικονομία, το κράτος δικαίου και τη διεθνή ειρήνη.
Το άρθρο σημειώνει ότι, πράγματι, «οι χειρότεροι φόβοι από την εμπειρία της πρώτης θητείας Τραμπ δεν επαληθεύτηκαν. Στην πατρίδα του μείωσε τους φόρους, η αμερικανική οικονομία αναπτύχθηκε, συνέβαλε στη χρηματοδότηση των εμβολίων για τον ιό covid-19, ακόμη και αν αρνήθηκε να παροτρύνει τους Αμερικανούς να εμβολιαστούν».
«Στο εξωτερικό πρόβαλε δύναμη, μετατοπίζοντας τη συναίνεση προς μια συγκρουσιακή στάση απέναντι στην Κίνα που αμφισβητεί την παγκόσμια τάξη, ενώ βοήθησε στη διαμεσολάβηση για τη σύναψη των συμφωνιών του Αβραάμ, οι οποίες επισημοποίησαν τις σχέσεις μεταξύ του Ισραήλ και ορισμένων γειτόνων του – μια ειρήνη που έχει επιβιώσει μέχρι στιγμής από έναν περιφερειακό πόλεμο. Ακόμα, παρακίνησε ορισμένους από τους συμμάχους της Αμερικής να αυξήσουν τις αμυντικές τους δαπάνες», αναφέρει το βρετανικό μέσο ενημέρωσης.
«Ακόμα και όταν ο κ. Τραμπ συμπεριφέρθηκε απαίσια, υποδαυλίζοντας μια επίθεση στο Καπιτώλιο για να προσπαθήσει να σταματήσει τη μεταβίβαση της εξουσίας στις 6 Ιανουαρίου 2021, οι θεσμοί της Αμερικής κράτησαν γερά», επισημαίνει.
Σήμερα οι κίνδυνοι είναι σοβαρότεροι
Το άρθρο στον Economist συνεχίζει, τονίζοντας ότι μπορεί οι φόβοι να μην επαληθεύτηκαν το 2016, αλλά σήμερα οι κίνδυνοι είναι σοβαρότεροι γιατί οι πολιτικές του Τραμπ είναι πιο ακραίες, η διεθνής κατάσταση είναι πιο επικίνδυνη και οι άνθρωποι που σήμερα περιτριγυρίζουν τον υποψήφιο πρόεδρο δεν είναι εκεί για να τον συγκρατήσουν, όπως συνέβαινε παλιότερα.
«Ο κ. Τραμπ τάσσεται υπέρ της επιβολής δασμών 20% σε όλες τις εισαγωγές και έχει μιλήσει για την επιβολή δασμών πάνω από 200% ή και 500% στα αυτοκίνητα από το Μεξικό. Προτείνει την απέλαση εκατομμυρίων παράτυπων μεταναστών, πολλοί από τους οποίους εργάζονται εδώ και έχουν παιδιά που έχουν γεννηθεί στις ΗΠΑ.
»Θα επεκτείνει τις φοροελαφρύνσεις, παρότι το δημοσιονομικό έλλειμμα βρίσκεται σε επίπεδα που συνήθως παρατηρούνται μόνο κατά τη διάρκεια πολέμου ή ύφεσης, γεγονός που υποδηλώνει μια επιδεικτική αδιαφορία για τη χρηστή δημοσιονομική διαχείριση.
»Αυτές οι πολιτικές θα είναι πληθωριστικές, δημιουργώντας ενδεχομένως σύγκρουση με την Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ. Θα υπήρχε ο κίνδυνος να πυροδοτήσουν έναν εμπορικό πόλεμο που τελικά θα εξαθλίωνε την Αμερική.
»Ο συνδυασμός πληθωρισμού, ανεξέλεγκτων ελλειμμάτων και θεσμικής αποσύνθεσης θα έφερνε μπροστά την ημέρα που οι ξένοι θα ανησυχούσαν για το αν θα δανείζουν απεριόριστα χρήματα στο αμερικανικό Δημόσιο», υπογραμμίζει.
«Ο κ. Τραμπ θέλει να επιστρέψει στον 19ο αιώνα»
«Μερικές φορές φαίνεται ότι ο κ. Τραμπ θέλει να επιστρέψει στον 19ο αιώνα, χρησιμοποιώντας δασμούς και φοροαπαλλαγές για να ανταμείψει τους φίλους του και να τιμωρήσει τους εχθρούς του, καθώς και για να χρηματοδοτήσει το κράτος και να ελαχιστοποιήσει τα εμπορικά ελλείμματα. Η πολιτική αυτή θα μπορούσε ακόμη να καταστρέψει τα θεμέλια της ευημερίας της Αμερικής», υπογραμμίζει το άρθρο.
Σε άλλο σημείο επισημαίνει, μάλιστα, ότι μια δεύτερη θητεία Τραμπ, αν κερδίσει, θα έλθει σε μια περίοδο που δύο πόλεμοι θέτουν σε κίνδυνο την ασφάλεια της Αμερικής. Στην Ουκρανία η Ρωσία έχει το πάνω χέρι, θέτοντας τον Πούτιν σε θέση να απειλήσει με περαιτέρω επιθετικότητα στην Ευρώπη. Στη Μέση Ανατολή ένας περιφερειακός πόλεμος που σέρνεται προς το Ιράν θα μπορούσε ακόμη να τραβήξει και τις Ηνωμένες Πολιτείες.
«Οι επιπόλαιες υποσχέσεις του ότι θα φέρει την ειρήνη στην Ουκρανία σε μια μέρα και η ανοιχτή ενθάρρυνση των επιθέσεων του Ισραήλ δεν είναι καθησυχαστικές. Ακόμη χειρότερα είναι η περιφρόνησή του για τις συμμαχίες. Αν και αυτές αποτελούν τη μεγαλύτερη γεωπολιτική δύναμη της Αμερικής, ο κ. Τραμπ τις βλέπει ως απάτες που αφήνουν αδύναμες χώρες να ξεζουμίζουν τη στρατιωτική της ισχύ», αναφέρει το βρετανικό μέσο.
Ως βασική διαφορά από την πρώτη θητεία του Τραμπ, που θα εντείνει τον κίνδυνο, ο Economist βλέπει ότι αν εκλεγεί θα είναι λιγότερο περιορισμένος. Το κόμμα που κάποτε μπορεί να τον συγκρατούσε, τώρα συσπειρώνεται με εκδηλώσεις λατρείας γύρω από το πρόσωπό του. Επιπλέον, το Ανώτατο Δικαστήριο έχει αποδυναμώσει τους ελέγχους των προέδρων με την απόφαση ότι δεν μπορούν να διωχθούν για επίσημες πράξεις.
Επισημαίνει, επίσης, ότι ο Τραμπ έχει αποδείξει την περιφρόνησή του για το Σύνταγμα, έχει χαρακτηριστεί «φασίστας» από ανθρώπους που είχαν συνεργαστεί μαζί του και είναι σταθερά διχαστικός.
«Αν ο Economist είχε μία ψήφο, θα τη ρίχναμε στην κυρία Χάρις»
Ο Economist τονίζει ότι η Κάμαλα Χάρις δεν είναι η ιδανική υποψήφια πρόεδρος, «αλλά αντιπροσωπεύει τη σταθερότητα… Φαίνεται αναποφάσιστη και αβέβαιη, αλλά έχει εγκαταλείψει τις πιο αριστερές ιδέες των Δημοκρατικών και κάνει εκστρατεία κοντά στο κέντρο».
Συνεχίζει το δημοσίευμα: «Ορισμένες από τις πολιτικές της είναι χειρότερες από αυτές του αντιπάλου της, για παράδειγμα η προτίμησή της για τη ρύθμιση και την περαιτέρω φορολόγηση της δημιουργίας πλούτου. Κάποιες είναι απλώς λιγότερο κακές, για παράδειγμα στο εμπόριο και το έλλειμμα. Ορισμένες όμως, για το κλίμα και τις αμβλώσεις, είναι σαφώς καλύτερες. Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι η κυρία Χάρις θα είναι μια πρόεδρος σταρ, αν και οι άνθρωποι μπορούν να εκπλήξουν. Αλλά δεν μπορείτε να φανταστείτε ότι θα επιφέρει καταστροφή».
Ο Economist κλείνει με τη θέση ότι «ο κ. Τραμπ αποτελεί έναν απαράδεκτο κίνδυνο για την Αμερική και τον κόσμο. Αν ο Economist είχε μια ψήφο, θα τη ρίχναμε στην κυρία Χάρις».
SiteDesign