Γιατί το Ισραήλ στοχοποιεί λιβανέζικες πόλεις με σιιτικούς πληθυσμούς

Τις τελευταίες εβδομάδες, φαίνεται ξεκάθαρα ότι το Ισραήλ έχει μετατοπιστεί από την εστίαση των επιχειρήσεών του στα συνοριακά χωριά του νότιου Λιβάνου και τα νότια προάστια της Βηρυτού στη στοχοποίηση πόλεων όπου συγκεντρώνεται το κοινωνικό και οικονομικό βάρος των σιιτών. Ενώ το Τελ Αβίβ αποδίδει αυτούς τους στόχους στην παρουσία συμφερόντων και δραστηριότητας της Χεζμπολάχ εκεί, πολλοί θεωρούν ότι στόχος της είναι να μπει περαιτέρω σφήνα μεταξύ της Χεζμπολάχ και του σιιτικού περιβάλλοντος μέσω πιο συστηματικής καταστροφής και εκτοπισμού.

Την Πέμπτη, ο ισραηλινός στρατός ενέτεινε τους βομβαρδισμούς του στο Μπααλμπέκ, μία από τις μεγαλύτερες πόλεις στην κοιλάδα Μπεκάα. Αφού παρέμεινε για σχεδόν ένα χρόνο στο απυρόβλητο από την κλιμάκωση μεταξύ Χεζμπολάχ και Ισραήλ, η πόλη και τα περίχωρά της έχουν στοχοποιηθεί τις τελευταίες εβδομάδες και περισσότεροι από τους μισούς από τους 250.000 κατοίκους της εγκατέλειψαν την πόλη.

Η Μόνα Φαγιάντ, πολιτική ακτιβίστρια και διδάκτωρ ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Λιβάνου στη Βηρυτό, αποκλείει την πραγματική παρουσία αποθηκών όπλων ή υποδομών σε πόλεις όπως η Τύρος και η αγορά Ναμπατίγιε, σημειώνοντας ότι «το Ισραήλ βλέπει μια ευκαιρία να κατεδαφίσει και να επιτύχει μεγάλη καταστροφή, ειδικά αν υπάρχει κάποιο είδος εποικισμού στον ορίζοντα».

• Η Φαγιάντ άφησε να εννοηθεί ότι αυτό που συμβαίνει αποτελεί μέρος μιας «απειλής και πίεσης προς τη λιβανέζικη κοινωνία στο σύνολό της, όχι αποκλειστικά προς τη σιιτική κοινότητα και το περιβάλλον [της Χεζμπολάχ]», σημειώνοντας ότι στόχος είναι να «αυξηθεί η διαίρεση και ο διχασμός μεταξύ των Λιβανέζων». «Φαίνεται ξεκάθαρα ότι το Ισραήλ καταφεύγει σε αυτή τη σταδιακή κλιμάκωση», είπε.

Από την πλευρά του, ο ταξίαρχος ε.α. Μοχάμεντ Ριμάλ πιστεύει ότι «το Ισραήλ δεν έχει πλέον στρατιωτικούς στόχους εντός του Λιβάνου και γνωρίζει ότι η τράπεζα στόχων έχει εξαντληθεί, οπότε βρίσκεται αντιμέτωπο με δύο επιλογές.

• Είτε να επικεντρωθεί μόνο στο νότιο μέτωπο, το οποίο δεν το ευνοεί λόγω των απωλειών που έχει υποστεί ο στρατός του, και λόγω της έλλειψης επιτευγμάτων στο πεδίο, ανάλογων με το μέγεθος των δυνάμεων που έχει κινητοποιήσει για χερσαία είσοδο, και έτσι η ισραηλινή και η διεθνής κοινότητα θα βρεθούν αντιμέτωπες με εξελίξεις που δεν είναι πάντα υπέρ του Ισραήλ.
• Η δεύτερη επιλογή είναι να δώσει στην ισραηλινή κοινή γνώμη την ψευδαίσθηση ότι ο στρατός έχει ακόμη στρατιωτικούς στόχους για τη (Χεζμπολάχ) στο Λίβανο και τους αντιμετωπίζει, ανεβάζοντας έτσι το ηθικό του λαού και των εξτρεμιστών στη χώρα.

Σε δήλωσή του, ο Ριμάλ σημειώνει ότι «το Ισραήλ ποντάρει στις αντιδράσεις, είτε στο ίδιο περιβάλλον στο οποίο ανήκουν οι εκτοπισμένοι, είτε στις περιοχές στις οποίες εκτοπίστηκαν, προκειμένου να αποσταθεροποιήσει την εσωτερική σταθερότητα, για την οποία εργάζεται εδώ και καιρό, με τελευταία τις εκκλήσεις ορισμένων εσωτερικών κομμάτων να προετοιμάσουν την ατμόσφαιρα για να ασκήσουν πίεση στη (Χεζμπολάχ), γεγονός που μπορεί να επηρεάσει αρνητικά τον περιορισμό της κρίσης εκτοπισμού».

Ο Ριμάλ απέκλεισε το ενδεχόμενο να υπάρχει «μια διεθνής οδηγία για την αποσταθεροποίηση της εσωτερικής σταθερότητας, διότι αν συμβεί αυτό, θα έρθει σε αντίθεση με τις διεθνείς προσπάθειες που αποσκοπούν στην ενίσχυση του ρόλου του στρατού στο νότο, καθώς η αστάθεια θα εκτρέψει τις προσπάθειες του στρατού προς το εσωτερικό, ιδίως με την παρουσία περισσότερων από ένα εκατομμύριο Λιβανέζων προσφύγων και δύο εκατομμυρίων Σύρων προσφύγων».