Αδιαμεσολάβητη σχέση, ή δωσ’ μου τον αριθμό του κινητού σου…

Στις 25 Μαϊου 2023, τέσσερις ημέρες μετά τις πρώτες βουλευτικές εκλογές, κι ενώ το κόμμα της είχε μείνει οριακά εκτός Κοινοβουλίου (2,89%), η πρόεδρος της “Πλεύσης Ελευθερίας” Ζωή Κωνσταντοπούλου έδωσε συνέντευξη στην εκπομπή του Γιώργου Παπαδάκη στον Ant1. Η πιό εντυπωσιακή στιγμή αυτής της τηλεοπτικής εμφάνισης ήταν όταν έδωσε “στον αέρα” τον αριθμό του κινητού της τηλεφώνου, καλώντας τους πολίτες σε απευθείας επικοινωνία.

«Οι πολίτες έχουν ανάγκη να συμμετέχουν ουσιαστικά και όχι κατά δήλωση του πολιτικού αρχηγού. Αν όντως είσαι ταγμένος να υπηρετήσεις τους πολίτες, δεν μπορεί να τους σνομπάρεις και να σε ψάχνουν οι πολίτες και να μη σε βρίσκουν. Εγώ έχω δώσει το κινητό μου από την τηλεόραση και δέχομαι εκατοντάδες κλήσεις και μηνύματα καθημερινά και προσπαθώ να απαντώ σε όλους», είπε η Ζωή Κωνσταντοπούλου, αναφέροντας για ακόμη μια φορά τον αριθμό του κινητού τηλεφώνου της στον «αέρα» της εκπομπής. Ήταν, δίχως άλλο, ένα δείγμα και μία πρόσκληση για “αδιαμεσολάβητη σχέση” μεταξύ του αρχηγού και των πολιτών-ψηφοφόρων.

Θα έδιναν ποτέ τον αριθμό του προσωπικού κινητού τους τηλεφώνου ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο Αλέξης Τσίπρας, ο Νίκος Ανδρουλάκης ή, για να πάμε παλαιότερα, ο Κώστας Καραμανλής, ο Κώστας Σημίτης, ο Γιώργος Παπανδρέου, ή, εάν θέλετε, τον αριθμό του σταθερού τηλεφώνου (τα κινητά δεν υπήρχαν ακόμα…) στο Καστρί ή στην Αγράμπελης ο Ανδρέας Παπανδρέου; Γνωστή και δεδομένη η απάντηση. Από τους περισσότερους απ΄ αυτούς, μάλιστα, δεν έλειπε η άμεση σχέση με τον κόσμο, γέμιζαν πλατείες στις προεκλογικές συγκεντρώσεις, περιδιάβαιναν ανάμεσα σε εκατοντάδες πολίτες στις περιοδείες τους στις γειτονιές, οι περισσότεροι ήταν από αρκετά έως πολύ λαοφιλείς.

Το παράδειγμα της Ζωής Κωνσταντοπούλου το ανήγαγε σε πολιτικό δόγμα και δήθεν απόδειξη “αμεσοδημοκρατίας” -όπως είπε και σε εκείνο το μήνυμά του που ήγειρε ερωτήματα- ο Στέφανος Κασσελάκης. Δεν χρειάστηκε, μάλιστα, να δώσει τον αριθμό του κινητού του τηλεφώνου, αφού υποκατέστησε το “καλέστε με στο τηλέφωνο” της προέδρου της “Πλεύσης Ελευθερίας” στην αντίληψη “εγώ και εσείς, κανείς ανάμεσά μας”. Αδιαμεσολάβητη σχέση.

Πουθενά στον δυτικό κόσμο, όμως, ίσως και παντού, ένας αρχηγός κόμματος δεν ορίζει τη σχέση του με τους ψηφοφόρους δήθεν αδιαμεσολάβητα. Ακόμα και οι τηλε-ευαγγελιστές στην Αμερική μιλούν στους πιστούς σε συγκεντρώσεις και μέσω τηλεόρασης, και στη βάση της οθόνης “τρέχει” ο αριθμός τηλεφωνικού κέντρου όπου απαντούν οι ακόλουθοι-εθελοντές. Δεν πάνε σπίτι-σπίτι…

Κι αυτό γιατί το οργανωμένο πολιτικό και κομματικό σύστημα έχει -μάλλον σοφά- συγκεκριμένες δομές ιεραρχίας και λειτουργίας, υπάρχουν, δηλαδή, τα όργανα σε μία “πυραμίδα” σύνδεσης με την κομματική και εκλογική βάση. Ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι στις εποχές της (ηλεκτρονικής) “πλατφόρμας” όλα επιτρέπονται, είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς έναν πολιτικό αρχηγό, ή και ένα πρωθυπουργό, να περνάει ώρες ατελείωτες μπροστά στο πληκτρολόγιο για να συνομιλεί απευθείας στο chat με τους οπαδούς- χρήστες- ψηφοφόρους. Αυτά συμβαίνουν μόνο στο Tinder…

Η αδιαμεσολάβητη σχέση, όμως, είναι για τον Στέφανο Κασσελάκη το δικό του πολιτικό ευαγγέλιο, το Ιερό Δισκοπότηρο μίας δήθεν άμεσης και αγνής Δημοκρατίας, στην οποία ο αρχηγός- ίνδαλμα συνομιλεί και (συν)αποφασίζει απευθείας με τους ψηφοφόρους του. Σε μία τέτοια σχέση τα κομματικά όργανα δεν έχουν ρόλο, αφού ό,τι θέλουν οι ψηφοφόροι και ό,τι (συν)αποφασίζουν με τον αρχηγό δεν μπορεί παρά να επικυρωθεί απ΄ αυτά και να υλοποιηθεί. Σε αντίθετη περίπτωση τα όργανα νοθεύουν και αλλοιώνουν την απευθείας σχέση και όσα έχει συμφωνήσει ο αρχηγός με τον “λαό” του.

Υπάρχει, αναμφίβολα, κόσμος που θεωρεί φυσιολογικά όλα τα παραπάνω, που θεωρεί “γραφειοκρατία” και “νομεκλατούρα” οτιδήποτε και οποιονδήποτε μεσολαβεί και, κατά την γνώμη του, παρεμποδίζει τον αρχηγό να συνεννοείται απευθείας με τον κόσμο. Ο Στέφανος Κασσελάκης δεν ψαρεύει, επ΄ αυτού, σε θολά νερά. Πεντακάθαρο είναι ότι αυτός ο κόσμος έχει οργιστεί, απογοητευτεί, κουραστεί από διαδικασίες λειτουργίας του πολιτικού συστήματος και της Δημοκρατίας μας, ακόμα και από το γεγονός ότι η βούληση του λαού ενίοτε στρεβλώνεται από τις κομματικές ηγεσίες και τις κυβερνήσεις.

Όμως, το ίδιο το πολιτικό σύστημα παντού στον κόσμο διαθέτει δικλείδες ασφαλείας, ελεγκτικούς μηχανισμούς, κοινοβουλευτική λογοδοσία, δημοψηφίσματα, ακόμα και Δικαιοσύνη που πρέπει να ερμηνεύουν και να υλοποιούν με αίσθημα δικαίου. Ακόμα κι αν αυτοί οι μηχανισμοί υπολειτουργούν, οι πολίτες έχουν τη δυνατότητα να άρουν (στις κάλπες) την εμπιστοσύνη τους. Όταν έχει τρωτά σημεία η Δημοκρατία, την βελτιώνεις, δεν την καταργείς και δεν την μεταβάλεις σε μία απευθείας σχέση του Σωτήρα και των προς σωτηρία…

Όμως, εκείνο που υποβαθμίζεται είναι ότι ο Στέφανος Κασσελάκης δεν επιδιώκει να αφοπλίσει τα κομματικά όργανα, ή και να τα καταργήσει, για να εδραιώσει την δήθεν ανόθευτη και αδιαμεσολάβητη σχέση του με τον κόσμο. Επιδιώκει να τα αντικαταστήσει, να αλλάξει την αρχιτεκτονική κομματικής λειτουργίας με μία άλλη όπου οι ενδιάμεσοι κρίκοι θα ελέγχονται σε πολύ μεγάλο βαθμό, αν όχι ολοκληρωτικά, από τον ίδιο. Ο “λαός” που τόσο προωθημένη και δίκαιη θεωρεί αυτή την αδιαμεσολάβητη σχέση πάλι κάποιους “γραφειοκράτες” θα έβρισκε μπροστά του. Εκτός εάν ορισμένοι αφελώς πιστεύουν πως θα στήνονται καθημερινά στην ουρά έξω από την Κουμουνδούρου για να συνομιλήσουν μαζί του σε κάποια “happy hour” του αρχηγού. Ή θα τηλεφωνούσαν στο Μέγαρο Μαξίμου για να του μεταφέρουν τα αιτήματά τους εάν ποτέ γινόταν πρωθυπουργός- τους υποσχέθηκε, άλλωστε, ότι θα νικήσει τον Μητσοτάκη.

Και κάτι τελευταίο: όλοι αυτοί που επιτίθενται, τώρα, χυδαία εναντίον των “γραφειοκρατών”, ακόμα και εναντίον ανθρώπων που έλιωσαν παπούτσια στις πορείες και βασανίστηκαν ή εξορίστηκαν, αυτοί που αποκαλούν τους εσωκομματικούς αντιπάλους τους “χουντικά σταγονίδια”, ψήφιζαν παλαιότερα κάτι, έτσι δεν είναι; Δεν προέκυψαν, αίφνης, από κάποια πολιτική παρθενογέννεση. Όταν ζητωκραύγαζαν για τον Αλέξη Τσίπρα, όταν ψήφιζαν Πάνο Καμμένο (καθώς κάποιοι προέρχονται από τους ΑΝΕΛ), ή όταν αποθέωναν τον Ανδρέα Παπανδρέου, τους ζητούσαν το κινητό τους τηλέφωνο για να μιλούν απευθείας τα κρύα βράδια του χειμώνα; Ζητούσαν να καταργήσουν όλη την ενδιάμεση κομματική λειτουργία για να μπορούν να τους αγγίζουν και να εξομολογούνται τις απόψεις τους;