Οι 5 λόγοι του θριάμβου Ανδρουλάκη και η δύσκολη επόμενη μέρα- Οι κινήσεις που μελετά

Σαφές μήνυμα για αυτόνομη πορεία του ΠΑΣΟΚ και απόρριψη των κεντροαριστερών σεναρίων έστειλε ο Νίκος Ανδρουλάκης μετά την θριαμβευτική νίκη του απέναντι στον Χάρη Δούκα. Ο νικητής του δεύτερου γύρου πρέπει να δείξει τώρα εάν έχει λάβει τα μηνύματα του πολιτικού προσωπικού του κόμματος και εάν θα προχωρήσει σε ένα ανοικτό κόμμα, με όργανα που θα συνεδριάζουν συχνά, με ευκρινή πολιτική ταυτότητα και με ενωτικήδιάθεση που θα περιλαμβάνει τη συμμετοχή των ανθυποψηφίων του σε μία νέα ηγετική ομάδα.

Δεν είναι κάτι εύκολο και το παρελθόν δεν αποτελεί εγγύηση για το μέλλον, ωστόσο ο Νίκος Ανδρουλάκης είναι ένα βαθιά πολιτικό πρόσωπο που είναι πιθανό να αντιληφθεί πως πρέπει να αλλάξει. Οι πληροφορίες αναφέρουν πως μία κίνηση που εξετάζει είναι η συγκρότηση ενός νέου οργάνου, δίπλα στο Πολιτικό Συμβούλιο, ως “σκιώδης κυβέρνηση” που θα αποτελεί προβολή μιας μελλοντικής κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.

Από την άλλη είναι αρκετοί που λένε πως ναι μεν το ΠΑΣΟΚ αποκτά δυναμική που θα καταγραφεί στις δημοσκοπήσεις και φυσικά αποκτά θέση πολιτικού κυρίαρχου απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ που παραμένει τυπικά η αξιωματική αντιπολίτευση, όμως είναι δύσκολο να μετουσιώσει τα παραπάνω σε ορατή εναλλακτική πρόταση εξουσίας.

Εάν προσπαθήσει κανείς να αναλύσει τους λόγους της επικράτησης του Νίκου Ανδρουλάκη θα μπορούσε να σταθεί σε πέντε βασικούς:

1. Ο Νίκος Ανδρουλάκης αντέδρασε άμεσα και πολιτικά στην αμφισβήτησή του από τα κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ μετά από εκείνη την θυελλώδη συνεδρίαση του Π.Σ του κόμματος μετά το -κατ΄ αυτά- “πενιχρό” αποτέλεσμα των ευρωεκλογών. Ανακοίνωσε στην Κ.Ε που ακολούθησε την πρόθεσή του να κριθεί σε απευθείας εκλογή από τα μέλη και τους φίλους του κόμματος και δρομολόγησε τις σχετικές διαδικασίες. Έτσι, επέλεξε ο ίδιος το πλαίσιο της εσωκομματικής σύγρουσης και δεν επέτρεψε να συρθεί σε κλίμα μακράς εσωστρέφειας. Αυτό του έδωσε εκ των πραγμάτων το πλεονέκτημα καθώς γνώριζε τη δύναμή του στους κομματικούς μηχανισμούς.
2. Ευνοήθηκε από το γεγονός ότι η ισχυρή τάση που υπήρχε για αλλαγή ηγεσίας κατακερματίσθηκε σε πέντε υποψήφιους που μεταξύ τους υπήρχαν πολιτικές και προσωπικές διαφορές. Έτσι, στον πρώτο γύρο της εσωκομματικής εκλογής διαμορφώθηκε μεν ένα τυπικό αίτημα για νέα ηγεσία που συγκέντρωσε περίπου το 70%, όμως το ποσοστό αυτό κατανεμήθηκε σε τρείς, κυρίως, υποψήφιους (Χάρη Δούκα, Παύλο Γερουλάνο και Άννα Διαμαντοπούλου και λιγότερο στους Μιχάλη Κατρίνη και Νάντια Γιαννακοπούλου). Εκ των υστέρων πολλοί παραδέχονται πως εάν η Άννα Διαμαντοπούλου δεν έκανε την επανεμφάνισή της στα κομματικά πράγματα 12 χρόνια μετά θα ήταν ο Παύλος Γερουλάνος αντίπαλός του στον δεύτερο γύρο με σοβαρές πιθανότητες να κερδίσει τη μάχη. Στο μπλοκ κατά Ανδρουλάκη,μάλιστα, οι Γερουλάνος και Διαμαντοπούλου είχαν αντιτιθεμενα συμφέροντα με τον δήμαρχο Αθηναίων και ως φαίνεται οι ψηφοφόροι τους (κυρίως της κ. Διαμαντοπούλου) κινήθηκαν είτε στην αποχή, είτε προς τον κ. Ανδρουλάκη.
3. Ο Χάρης Δούκας κατόρθωσε μέσα σε 3,5 μήνες να συγκεντρώσει το 40% της εκλογικής βάσης και είναι πιά υπολογίσιμη δύναμη, όμως δεν κατόρθωσε να ξεπεράσει δύο “μειονεκτήματα” που καλλιέργησαν έντονα όλοι οι άλλοι υποψήφιοι: πρώτο, την κατηγορία για τα “δύο καρπούζια στην ίδια μασχάλη”, δηλαδή το ότι δεν έπρεπε να είναι υποψήφιος και να παραμένει δήμαρχος, και, δεύτερο, ότι του χρεώθηκε η σύγκλισή του με τον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ. Τα παραπάνω υπονόμευσαν την υποψηφιότητά του και τον έφεραν σε θέση απολογούμενου στο ντιμπέϊτ.
4. Ο Νίκος Ανδρουλάκης ευνοήθηκε σημαντικά και από την εικόνα χάους στον ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμα και όσοι πιστεύουν πως το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί μόνο του να νικήσει τη Ν.Δ και θα ήταν προτιμότερη η συνεργασία σε ένα μοντέλο κεντροαριστεράς, με την “μπαχαλοποίηση” του ΣΥΡΙΖΑ σε κοινή θέα προτίμησαν την ασφαλή επιλογή του προέδρου του ΠΑΣΟΚ.
5. Επίσης, διάβασε πολύ καλά την εκλογική βάση του ΠΑΣΟΚ, κατά βάση “συντηρητική”, χωρίς διάθεση, δηλαδή, για μεγάλες αλλαγές, πολύ περισσότερο ανατροπές, ένα σημαντικό τμήμα της οποίας, μάλιστα, ταυτίζεται με το κέντρο και όχι με την κεντροαριστερά. Και το εκπροσώπησε με τον καλύτερο τρόπο, ενώ την ίδια ώρα έδειξε πως ελέγχει κατά κράτος τους μηχανισμούς του κόμματος.