11+8+μετά;

Όταν οι γαλάζιοι βουλευτές που καταθέτουν (απλές και όχι επίκαιρες) ερωτήσεις προς υπουργούς για θέματα που απασχολούν τους πολίτες και έχουν δημιουργήσει εστίες δυσφορίας του εκλογικού ακροατηρίου της Ν.Δ ερωτώνται εάν αυτό συνιστά κάποιου τύπου “εσωκομματική αντιπολίτευση”, απαντούν αρνητικά. “Δεν αντιπολιτευόμαστε την κυβέρνηση, απλώς θέτουμε υπόψιν της θέματα που απασχολούν τους πολίτες”, είναι η συνήθης έκφραση που χρησιμοποιούν στα τηλεοπτικά πάνελ.

Η αρχή έγινε με τους “11” για τα κόκκινα δάνεια προς τον Κωστή Χατζηδάκη, ενώ ακολούθησε η ερώτηση των “8” προς τους Άδωνι Γεωργιάδη και Νίκη Κεραμέως. Οι πρώτοι είχαν ως επί το πλείστον σημείο πολιτικής αναφοράς τον Κώστα Καραμανλή, οι δεύτεροι, κυρίως, τον Αντώνη Σαμαρά. Οι πληροφορίες αναφέρουν πως έπεται συνέχεια και οι ανησυχούντες γαλάζιοι βουλευτές που θα εκδηλωθούν με παρόμοι τρόπο ξεπερνούν τους 30, μπορεί να φτάνουν και τους 40.

Η κίνηση συνδυάζεται με την πιθανότητα οι δύο πρώην πρωθυπουργοί να μην παραστούν τελικά στο street party για τα 50χρονα της Ν.Δ έξω από το ιστορικό κτίριο της Ρηγίλλης, παρά το γεγονός ότι προσκλήθηκαν προσωπικά από τον Κυριάκο Μητσοτάκη μετά τα σχετικά τηλεφωνήματα που το Μέγαρο Μαξίμου “διέρρευσε” στην “Καθημερινή”.

“Αντάρτικο”;

Μπορεί μερίδα του αντιπολιτεύομενου Τύπου να αναδεικνύει ως “αντάρτικο” τις πρωτοβουλίες των βουλευτών, σε συνδυασμό με την δημοσκοπική πτώση της ΝΔ, ωστόσο όταν οι ίδιοι υποβαθμίζουν την κίνησή τους τι περιθώρια ερμηνειών αφήνουν; Κάποιοι τους παρομοιάζουν με παιδιά που γκρινιάζουν ή με ποδοσφαιριστές που προσποιούνται και ζητούν συνεχώς πέναλντι με την ελπίδα κάποια στιγμή να πειστεί ο διαιτητής και να το δώσει. Ήτοι, να εισέλθουν στην κυβέρνηση σε κάποιον επόμενο ανασχηματισμό…

Και σε αυτήν την περίπτωση πάντως, οι «8» είναι βουλευτές που είτε καταψήφισαν είτε απείχαν από την ψηφοφορία για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών τον Φεβρουάριο. Πρόκειται για τους Μίλτο Χρυσόμαλλη, Γιάννη Ανδριανό, Αναστάσιο Δημοσχάκη, Θεόφιλο Λεονταρίδη, Μπάμπη Αθανασίου, Δημήτρη Καλογερόπουλο, Γιώργο Καρασμάνη και Γιώργο Πασχαλίδη.

Άλλοι θεωρούν πως οι πρωτοβουλίες αφορούν τους ψηφοφόρους τους στις εκλογικές τους περιφέρειες που είναι δυσαρεστημένοι από την κυβέρνηση και “καλοβλέπουν” την Ελληνική Λύση, ή την Φωνή της Λογικής της Αφροδίτης Λατινοπούλου. Και προσπαθούν να τους πείσουν ότι οι ίδιοι νοιάζονται και ελέγχουν την κυβέρνηση.

Εν κατακλείδι, αυτό που διαπιστώνεται ξανά είναι ότι απουσιάζει από το Μέγαρο Μαξίμου ο άνθρωπος που μπορεί να έχει τις κατάλληλες “κεραίες” παρακολούθησης όσων συμβαίνουν στην Κ.Ο και να μπορεί να συνομιλεί και να μεταφέρει την πραγματική εικόνα στον πρωθυπουργό. Και όπου είναι εφικτό να προλαμβάνει και να κατευνάζει.

Πάντως, εάν δεν αποφασίσουν οι Καραμανλής και Σαμαράς να περάσουν από το πολιτικό απεριτίφ στο κυρίως γεύμα (αμφισβήτησης), τέτοιες κινήσεις μάλλον μικρό πολιτικό αντίκτυπο έχουν. Και υπό προϋποθέσεις θα μπορούσαν ακόμα και να αξιοποιηθούν από τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Όλα, άλλωστε, στη ΝΔ είναι θέμα νομής (και διανομής) της εξουσίας. Αυτό που επιδιώκουν οι βουλευτές είναι μεγαλύτερο μερίδιο και άρση της απομόνωσής τους από ένα “σύστημα” που δεν τους ακούει…

Υ.Γ : Η επιλογή του προσώπου που θα υποδείξει ο πρωθυπουργός για την Προεδρία της Δημοκρατίας θα παίξει σημαντικό ρόλο. Εάν έχει δεξιό πρόσημο (Τασούλας, Μεϊμαράκης, ακόμα καλύτερα Καραμανλής), τότε πολλοί θα …ησυχάσουν.