Το ΠΑΣΟΚ του μέλλοντός μας

Σίγουρα το πρόσφατο τηλεοπτικό ντιμπέιτ των υποψηφίων Προέδρων του ΠΑΣΟΚ-Κιν.Αλ. με περίπου 600 χιλ. τηλεθεατές, παρήγαγε σημαντική υπεραξία για το κόμμα, σε σύγκριση κυρίως με τον ΣΥΡΙΖΑ, στη βάση του πολιτικού πολιτισμού της συζήτησης. Συνήθως τέτοιες τηλεμαχίες έχουν ως στόχο την εικόνα και τον εντυπωσιασμό. Ωστόσο, για τους μεσήλικες ‘παροικούντες’ το ΠΑΣΟΚ-Κιν.Αλ για δεκαετίες, όλα ήταν ξεκάθαρα και αναμενόμενα στην τηλεμαχία. Κάθε υποψήφιος Πρόεδρος εκφράζει ένα από τα πολιτικά ρεύματα που πάντα υπήρχαν μέσα στο πατριωτικό «Όλον ΠΑΣΟΚ» που μόνον ο Ανδρέας Παπανδρέου κατόρθωσε να συγκεντρώσει και να συνενώσει: από το ρεύμα του μεταρρυθμιστικού κέντρου στα δεξιά με τον Αλευρά, τον Χαραλαμπόπουλο, τον Σημίτη, τον Πεπονή, μέχρι το αριστερό ρεύμα του Μανώλη Γλέζου και του Χαραλαμπίδη.

Της Άσπας Γοσποδίνη, Καθηγήτριας Πολεοδομίας Παν. Θεσσαλίας, Υποψ. Ευρωβουλευτής ΚΙΝΑΛ 2019, Υποψ. Βουλευτής Μαγνησίας ΠΑΣΟΚ-Κιν.Αλ (2023), Γραμματέας Τομέα Χωροταξίας ΠΑΣΟΚ-Κιν.Αλ ,τ. Γραμματέας Τομέα Δημόσιων Υποδομών (2019-22)

Στην τηλεμαχία, ο Νίκος Ανδρουλάκης, όπως ήταν αναμενόμενο, υπεραμύνθηκε των επιλογών του στη γκρίζα ζώνη των μη καθαρών πολιτικών θέσεων, σε ένα περιχαρακωμένο, μικρό, φοβικό, ηλικιακά ρατσιστικό ΠΑΣΟΚ-Κιν.Αλ με πυρήνα τους 40ρηδες φίλους του Προέδρου από την ΠΑΣΠ Ξάνθης και Κομοτηνής. Όλα αυτά ως πολιτικές επιλογές που πραγματώνουν το αξίωμα «καλύτεροι λίγοι και έμπιστοι δικοί μας, παρά πολλοί που δεν ελέγχουμε». Όπως ο ίδιος είπε με περίσσια πολιτική περηφάνεια δεν στράφηκα «ούτε δεξιά προς την ΝΔ, ούτε αριστερά προς τον ΣΥΡΙΖΑ». Ακριβώς εκεί στη μέση με πολιτική μοναξιά και ουδετερότητα, ακροβατώντας με θολές πολιτικές θέσεις, έκανε το ΠΑΣΟΚ-ΚινΑλ αυτό που με πολλή ευστοχία και ειρωνεία είπε ο Βαγγέλης Βενιζέλος «σαν το ΚΕΕ του κέντρου, που δεν επιθυμεί συνεργασία με κανέναν». Και εδώ θα προσέθετα την ακραία επικοινωνιακή αδυναμία του Ανδρουλάκη (τον οποίο πίστεψα και στήριξα το 2021 μετά το θάνατο της Φώφης) η οποία χαρακτηρίζεται από την ξύλινη πολιτική γλώσσα και τα κάκιστα Αγγλικά (περίεργο μετά από 8 χρόνια Ευρωβουλευτής στις Βρυξέλλες).

Αλλά και ένα επικοινωνιακό στυλ, εμφάνιση και εικόνα που θυμίζουν επαρχιώτη βουλευτή στη δεκαετία του ’70. Πώς θα μπορούσε να εμπνεύσει τους νέους; Ούτε καν τους νεάζοντες σύγχρονους μεσήλικες δεν μπορεί να προσελκύσει. Με αυτά τα δεδομένα, συμφωνώ με τη δήλωσή του ότι πράγματι «ήταν άθλος η μικρή αύξηση στο ποσοστό 11,8 στις τελευταίες εθνικές εκλογές!» Θα ήθελα όμως να τον ρωτήσω προσωπικά κάτι που με βασανίζει…Πώς μπορεί να διεκδικεί ξανά τη θέση του Προέδρου όταν όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι το 66% των μελών, των φίλων και των εν δυνάμει ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ-Κιν.Αλ. θέλουν αλλαγή Προέδρου;

Εάν τελικά εκλεγεί, πώς θα οδηγήσει πολιτικά το ΠΑΣΟΚ-Κιν.Αλ. όταν 2 στα 3 μέλη, φίλοι και ψηφοφόροι δεν τον αποδέχονται και δεν τον θέλουν; Ο εγωισμός και η αξιοπρέπειά του θα έπρεπε να τον αποτρέψουν από μια τέτοια διεκδίκηση. Στις προσεχείς εσωκομματικές εκλογές, σίγουρα θα τον ψηφίσουν οι 40ρηδες φίλοι του από την ΠΑΣΠ Θράκης που διακατέχουν πλέον όλον τον κομματικό μηχανισμό, αλλά και φοβικοί μη μεταρρυθμιστές κεντρώοι της μεσαίας τάξης που απογοητεύτηκαν από τον Μητσοτάκη όπου προσέφυγαν στις προηγούμενες εθνικές εκλογές, και ταυτόχρονα ακόμη φοβούνται την επάνοδο του διαλυόμενου ΣΥΡΙΖΑ.

Η Άννα Διαμαντοπούλου παρουσίασε τον εαυτό της πολύ συγκινητικά ως την τέλεια αυτοδημιούργητη γυναίκα πολιτικό. Ξεκίνησε σαν «το κορίτσι με τα σπίρτα», φτωχή που κρύωνε στο ορυχείο της Κοζάνης όπου γεννήθηκε!!!. Αλλά το ΠΑΣΟΚ της έδωσε την ευκαιρία αξιοποίησης των προσόντων της και σταδιακά έγινε Νομάρχης, Βουλευτής, Υπουργός, και Επίτροπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όταν όμως το ΠΑΣΟΚ δεν ήταν πλέον κυβερνών κόμμα το 2012, το αυτοδημιούργητο λαμπρό αστέρι αναζήτησε ξανά θέση εξουσίας αλλού: Στην Ευρωπαϊκή Ένωση με τον πολιτικό φορέα «Δίκτυο για τη μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη» (2013). Σε άλλο κόμμα που ή ίδια δημιούργησε (βλ. πολιτικός φορέας του μεταρρυθμιστικού κέντρου «Ώρα Αποφάσεων» με Φλωρίδη και Ραγκούση το 2017). Αλλά και διεθνώς, με τη στήριξη της κυβέρνησης της ΝΔ ως υποψήφια της Ελλάδας για τη θέση Ηγεσίας στον ΟΟΣΑ (2020). Ένα χρόνο πριν στις εκλογές του 2019, είχε ή ίδια στηρίξει ανοικτά την εκλογή του Μητσοτάκη. Μας έδειξε λοιπόν η Άννα στην τηλεμαχία τις αναμφισβήτητες πολιτικές/διοικητικές ικανότητές της: «Εγώ έχω αρθρογραφήσει πλειστάκις για το θέμα…», «Εγώ έχω πολιτική συνεργασία με 3.000 μέλη, πολιτικές προσωπικότητες από όλη την Ευρώπη στο Δίκτυο», κ.α. Και θα συμπλήρωνα αυτό που δεν είπε ξεκάθαρα: Είμαι αυτοδημιούργητη σαν εσάς, αλλά έχω μεγαλύτερη πολιτική και διοικητική εμπειρία από όλους τους άλλους υποψήφιους. Είμαι η καλύτερη. Ήρθε η ώρα να με κάνετε Πρόεδρο, και υπό προϋποθέσεις Πρωθυπουργό!! Ποιοι θα την ψηφίσουν; Παλιά στελέχη ΠΑΣΟΚ από την εκσυγχρονιστική πτέρυγα Σημίτη, και κυρίως όσοι ψηφοφόροι έφυγαν από το ΠΑΣΟΚ το 2014 και πήγαν στον καναπέ τους, και το 2019 ψήφισαν τον Μητσοτάκη για να μην βγει ξανά ο ΣΥΡΙΖΑ. Τώρα δεν φοβούνται τον διαλυόμενο ΣΥΡΙΖΑ, και απογοητευμένοι από τον Μητσοτάκη, θα στραφούν στην μεταρρυθμίστρια κεντρώα Άννα ωσάν έναν καλύτερο τεχνοκράτη-Μητσοτάκη!!! Πρώτος ο Ανδρέας Λοβέρδος.

Ο Παύλος Γερουλάνος, κοντά στην πολιτική γραμμή της Άννας, αυτοπαρουσιάστηκε ευγενής, επικοινωνιακά άψογος, ίσως με κάπως ‘αποστειρωμένη’ εικόνα, μακριά από τον κουρασμένο και ιδρωμένο εργαζόμενο. Αλλά ταυτόχρονα εμφανίσθηκε έμπειρος και μελετημένος κεντρώος μεταρρυθμιστής, κυρίως στα οικονομικά και φορολογικά. Η σημαντική διαφορά του από την αυτοδημιούργητη Άννα, είναι η ελκυστικότητα του ακόμη και στα συντηρητικά παλιά μεγάλα τζάκια της Αθήνας λόγω του εχέγγυου της καταγωγής του από τις οικογένειες Μπενάκη και Καλλιγά. Ποιοι θα τον ψηφίσουν; Η ίδια δεξαμενή ψηφοφόρων με την Άννα, συν κάποιοι συντηρητικοί από τα παλιά τζάκια της Αθήνας που είναι δυσαρεστημένοι από τον Μητσοτάκη με τους χειρισμούς του στα εθνικά και την αναξιοκρατική απευθείας ανάθεση έργων σε ημετέρους. Όσον αφορά σε άλλες κοινωνικές ομάδες εν δυνάμει ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ-Κιν.Αλ, αναρωτιέμαι πώς μπορεί κάποιος σοσιαλδημοκράτης των μεσαίων κοινωνικών στρωμάτων και της εργασίας με χαμηλό μισθό, ο οποίος αναζητά πολιτικό στήριγμα για αξιοκρατία και κοινωνικά δίκαιη κατανομή του πλούτου της χώρας, να ταυτισθεί και να εμπνευσθεί από ιδέες που εμμέσως συνδέονται με τα μεγάλα πολιτικά και οικονομικά τζάκια της Αθήνας;

Η Νάντια Γιαννακοπούλου είναι, και εμφανίσθηκε ως η ‘Μπουμπουλίνα’ του ΠΑΣΟΚ-Κιν.Αλ. Πρώτη αμφισβήτησε δημόσια στην τηλεόραση το φερόμενο ως «επιτυχές» εκλογικό αποτέλεσμα του ΠΑΣΟΚ στις Ευρωεκλογές. Στην τηλεμαχία επέμεινε στη δυναμική κριτική της στον Ανδρουλάκη για τα λάθη της ηγεσίας του κόμματος ως προς την έλλειψη συλλογικής εκπόνησης των πολιτικών, και την παρουσία στη Βουλή. Ποιοι θα την ψηφίσουν; Οι ψηφοφόροι της στη Δυτική Αττική, και γυναίκες από όλη την Ελλάδα για τον δυναμισμό της.

Ο Μιχάλης Κατρίνης ανέσυρε ευχάριστες μνήμες από τη δεκαετία του ’80 και τους νέους τότε βουλευτές του πατριωτικού ΠΑΣΟΚ. Ωστόσο, δεν πρότεινε κάποια νέα σοσιαλδημοκρατική ιδέα προσαρμοσμένη στη σύγχρονη εποχή, τα σημερινά προβλήματα και τις νέες προκλήσεις. Ποιοι θα τον ψηφίσουν; Οι ψηφοφόροι του στην Ηλεία όπου εκλέγεται, ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ της τρίτης ηλικίας που θυμούνται την ηρωική δεκαετία του ’80, και γυναίκες από όλη την Ελλάδα για την ωραία εικόνα του.

Μεγάλη εξαίρεση μεταξύ των υποψηφίων ο νέος οραματιστής Χάρης Δούκας. Στην τηλεμαχία ήταν αμήχανος στην αρχή και έδειχνε την απειρία του. Δεν μίλησε για αριθμούς και τεχνικές λεπτομέρειες εφαρμογής οικονομικών και φορολογικών πολιτικών, παρότι εσκεμμένα ρωτήθηκε για αυτά από τους δημοσιογράφους της ΕΡΤ. Σκιαγράφησε το πολιτικό και κοινωνικό όραμά του για την ανασύνθεση της κεντροαριστεράς κάτω από τη σκέπη του ΠΑΣΟΚ-Κιν.Αλ, με συμμετοχή, συλλογικότητα και ενότητα στην ηγεσία και την εκπόνηση πολιτικών. Μια μεγάλη δημοκρατική παράταξη ανοικτή στην κοινωνία, που θα προσδώσει πάλι αξιοπρέπεια στην μισθωτή εργασία με ικανοποιητικούς μισθούς στα μεσαία στρώματα, με ενεργειακές κοινότητες και κοινωνική δικαιοσύνη στη μετάβαση προς την πράσινη ανάπτυξη, ένα πατριωτικό πολιτικό Κίνημα, όπως το ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του ’80, με κόκκινες γραμμές στα ζητήματα της εθνικής κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας. Σύνθημά του είναι «Ενώνουμε δυνάμεις, κερδίζουμε την ελπίδα». Ποιοι θα τον ψηφίσουν; Όλοι οι εργαζόμενοι των μεσαίων οικονομικά στρωμάτων που μπορούν να ταυτιστούν με το σοσιαλδημοκρατικό όραμά του και να τον εμπιστευθούν, όπως έκαναν στις εκλογές για το Δήμο της Αθήνας, δηλώνοντας και την αντίθεσή τους στο πολιτικό κατεστημένο της οικογένειας Μητσοτάκη.

Ως νέος, άφθαρτος πολιτικός με όραμα, αλλά και αναγνωρισμένος τεχνοκράτης, διακεκριμένος Καθηγητής στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο με αντικείμενο την ενέργεια, ο Χάρης Δούκας είναι ελκυστική πολιτική προσωπικότητα. Με βάση σύγχρονες ερμηνευτικές προσεγγίσεις των πολιτικών προτιμήσεων των Ευρωπαίων πολιτών, όπως η προσέγγιση ‘Identity Politics’ – δηλ. ανάκλαση των κοινωνικο-οικονομικών χαρακτηριστικών του ψηφοφόρου στα ειδικά χαρακτηριστικά του Πολιτικού – ο Χάρης Δούκας προερχόμενος καθαρά από τα μεσαία κοινωνικά στρώματα είναι ικανός να συνενώσει όλα τα μεσαία κοινωνικά στρώματα των εργαζομένων από το κέντρο μέχρι τα αριστερά όρια του ΠΑΣΟΚ, πραγματώνοντας μια διπλή διεύρυνση. Γι’ αυτό δέχεται καθημερινές δόλιες επιθέσεις με ψεύδη προερχόμενα κυρίως από το Μαξίμου, αλλά δυστυχώς και εσωκομματικά. Το Μαξίμου έχει δείξει καταφανώς μέσω των μέσων ενημέρωσης, με στημένες δημοσκοπήσεις και αναλύσεις σε εφημερίδες, ραδιόφωνο και τηλεόραση, ότι επιθυμεί ως Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ-Κιν.Αλ. είτε τη Διαμαντοπούλου, είτε τον Ανδρουλάκη, είτε τον Γερουλάνο διότι αυτοί είναι πιο κοντά τους, και είναι διαχειρίσιμοι και πιθανώς συνεργάσιμοι όταν χρειασθεί. Το Μαξίμου επιτίθεται αποκλειστικά και μόνον στον Χάρη Δούκα με κάθε μέσον διότι φοβάται τον οραματιστή και άφθαρτο νέο πολιτικό ότι μπορεί να αναγεννήσει και να γιγαντώσει πολιτικά και εκλογικά το ΠΑΣΟΚ. Από αυτή τη σκοπιά και μόνον, τα μέλη, οι φίλοι και οι εν δυνάμει ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ-Κιν.Αλ. πρέπει να στηρίξουμε με την ψήφο μας τον Χάρη Δούκα. Πάμε Χάρη!!