ΑΝΑΛΥΣΗ/ΓΑΖΑ: Τι κρύβεται πίσω από την κατάρρευση των διαπραγματεύσεων-Η κυνική παραδοχή Νετανιάχου στις οικογένειες ομήρων

Καθώς οι προσπάθειες για κατάπαυση του πυρός στη Γάζα και ανταλλαγή κρατουμένων παραμένουν στάσιμες, διέρρευσε μια ηχητική συνομιλία μεταξύ του Ισραηλινού πρωθυπουργού Μπενιαμίν Νετανιάχου και των οικογενειών των κρατουμένων της Χαμάς στη Λωρίδα της Γάζας, η οποία αποκαλύπτει ότι ο Ισραηλινός Πρωθυπουργός επικεντρώνεται περισσότερο στην αντιμετώπιση του Ιράν και της Χεζμπολάχ, όπως και τον έλεγχο της Λωρίδας της Γάζες. παρά στην επίτευξη συμφωνίας για την απελευθέρωση των κρατουμένων, σύμφωνα με τους Times of Israel.

Του Σπύρου Σιδέρη

Σε ηχητική καταγραφή που προβλήθηκε από το Κανάλι 12 την Κυριακή από μια συνάντηση που είχε την περασμένη εβδομάδα, ο Νετανιάχου είπε στις οικογένειες των ομήρων ότι είναι απασχολημένος με την υπεράσπιση του ίδιου του Ισραήλ έναντι του Ιράν και των εντολοδόχων του.

Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός εμφανίστηκε επίσης ανυπόμονος στη συνομιλία που διέρρευσε, σχολιάζοντας τη σημασία της κατάπαυσης του πυρός και της ανταλλαγής κρατουμένων. «Μιλάμε μόνο για τη συμφωνία. Αν κάνουμε μια συμφωνία, όλα θα λυθούν, το Ιράν θα σταματήσει, μπλα, μπλα, μπλα… Είναι τρελό. Απλά μια αυταπάτη. Δεν υπάρχει άλλη λέξη γι’ αυτό».

• «Το Ιράν σχεδιάζει να μας εξοντώσει, η Χεζμπολάχ σχεδιάζει να μας εξοντώσει και εμείς λέμε ότι δεν θα πάμε σαν πρόβατα στο σφαγείο», πρόσθεσε ο Νετανιάχου, ενώ χρησιμοποίησε το επιχείρημα στις οικογένειες των κρατουμένων στη Γάζα ότι η επίθεση της 7ης Οκτωβρίου ήταν πολύ μικρότερης κλίμακας από το Ολοκαύτωμα.

Από την αρχή του έτους, με διακοπές, οι διαπραγματεύσεις για την εκεχειρία και την ανταλλαγή αιχμαλώτων έχουν περάσει από την αναβλητικότητα στην αποτυχία. Λέγεται ότι η Ουάσιγκτον έδωσε στο Ισραήλ προθεσμία μέχρι το τέλος του περασμένου έτους για να τερματίσει τον πόλεμο, στη συνέχεια την παρέτεινε για «μερικές εβδομάδες» και στη συνέχεια δεν αναφέρθηκε πλέον σε προθεσμίες.

Αποφάσισε δε να περιμένει την επίθεση στη Χαν Γιουνίς για να ξαναρχίσουν οι διαπραγματεύσεις και στη συνέχεια μπήκε σε μια διαμάχη, κάποια από αυτά δημόσια, με το Ισραήλ για την εισβολή στη Ράφα, η οποία, όπως είπε, ήταν απαραίτητη για την «εξάλειψη της Χαμάς» και την «εύρεση και ανάκτηση των ομήρων», δύο πάγιους στόχους που συμφωνήθηκαν με τον Τζο Μπάιντεν και την κυβέρνησή του.

Εν τω μεταξύ, το Ισραήλ είχε δημιουργήσει τον διάδρομο Νετζαρίμ μεταξύ της βόρειας και της νότιας Λωρίδας της Γάζας, και κατά την προέλασή του προς τη Ράφα, πήρε τον έλεγχο του άξονα Φιλαδέλφεια, που γειτνιάζει με τα αιγυπτιακά σύνορα με τη Γάζα και κατέστρεψε σκόπιμα τις εγκαταστάσεις του περάσματος της Ράφα. Με τον τρόπο αυτό, δημιούργησε δύο εμπόδια σε οποιαδήποτε συμφωνία με διαπραγματεύσεις και αν καταφέρει να τα επιβάλει, θα αποκτήσει την αρχή της «νομιμοποίησης» της κατοχής της Λωρίδας της Γάζας.

Στα μέσα Ιουνίου, ο ισραηλινός στρατός άρχισε να δηλώνει στα μέσα ενημέρωσης ότι είχε κάνει ό,τι μπορούσε και ότι δεν ήταν υπέρ ενός μόνιμου ελέγχου της Γάζας, αλλά ήθελε να κινηθεί προς το βορρά για να ξεκαθαρίσει τον λογαριασμό με την ιρανική Χεζμπολάχ στο νότιο Λίβανο. Με άλλα λόγια, πέταξε το μπαλάκι στο πολιτικό επίπεδο για να καθορίσει την κατεύθυνση της επόμενης φάσης.

• Όταν ο στρατός συνειδητοποίησε ότι η κυβέρνηση καθυστερούσε να δράσει, άρχισε να μεταδίδει τι είχε επιτύχει στην αποδυνάμωση της Χαμάς και άλλων φατριών, φτάνοντας στο σημείο να λέει ότι «η Χαμάς είναι μια ιδέα, και επειδή είναι μια ιδέα, δεν μπορεί να εξαλειφθεί».

Η αμερικανική κυβέρνηση υιοθέτησε αυτή την εκτίμηση για να στηρίξει τις προσπάθειές της να επαναλάβει τις διαπραγματεύσεις για εκεχειρία. Σε αντάλλαγμα για τη σιωπή της σχετικά με την εισβολή στη Ράφα, είχε ζητήσει από τον Μπενιαμίν Νετανιάχου να προτείνει ένα σχέδιο εκεχειρίας, το οποίο ο Μπάιντεν υιοθέτησε στα τέλη Μαΐου, το Συμβούλιο Ασφαλείας υιοθέτησε στις 10 Ιουνίου (ψήφισμα 2735) και η Χαμάς συμφώνησε σε αυτό στις 2 Ιουλίου «Η Χαμάς συμφώνησε σε αυτό στις 2 Ιουλίου.

Αλλά οι διαπραγματεύσεις καθυστέρησαν μέχρι τις 15 Αυγούστου με μια νέα πρόταση που υπέβαλε η αμερικανική αντιπροσωπεία, υιοθετώντας τροποποιήσεις που είχε ζητήσει ο Νετανιάχου με το σκεπτικό ότι η συμφωνία της Χαμάς σήμαινε ότι είχε παραιτηθεί από το αίτημά της για προηγούμενη αναγνώριση του τέλους του πολέμου και αποδέχθηκε ότι θα ήταν αντικείμενο διαπραγμάτευσης κατά τη διάρκεια των έξι εβδομάδων της πρώτης φάσης της συμφωνίας.

• Όμως τι έχει αλλάξει; Αυτό που εμφανίζεται στα μέσα ενημέρωσης υποδηλώνει ότι η πρώτη «αποδεκτή» φόρμουλα για τους κόμβους του άξονα Φιλαδέλφεια και Νετζαρίμ στην «πρόταση Μπάιντεν» δεν είναι πλέον η ίδια στη νέα πρόταση που παρουσιάστηκε στη Ντόχα και περιγράφεται ως «γεφύρωση των κενών».

Σύμφωνα με αναλυτές, η πραγματικότητα είναι ότι η ευαίσθητη εκλογική στιγμή επανέφερε τη διοίκηση Μπάιντεν και τη «διαμεσολάβησή» της στις παραμέτρους της παραδοσιακής αμερικανικής πολιτικής, σύμφωνα με την οποία η Ουάσινγκτον λέει ό,τι λέει το Ισραήλ, ειδικά από τη στιγμή που το άλλο μέρος είναι οι ιρανικές φατρίες.

• Έπεισε τελικά ο Νετανιάχου την Ουάσινγκτον για τον μη τερματισμό του πολέμου και τη μη αποχώρηση από τους δύο άξονες, οπότε συμφώνησε μαζί τους και αποφάσισε να τους υποστηρίξει;

Αν συνέβη αυτό τότε, η Ουάσινγκτον αναγνώρισε στο Ισραήλ ότι η «κατοχή της Λωρίδας της Γάζας» αποτελεί δικαιολογία «ασφάλειας» και ο Νετανιάχου κατάφερε να την παρασύρει στον στόχο του -την κατοχή- που πάντα ξεκαθάριζε, είτε με τις δηλώσεις και τις ομιλίες του, είτε με το «σχέδιο» που πρότεινε για την «επόμενη μέρα» αναβιώνοντας τα στρατιωτικά σχέδια που είχαν εκπονηθεί πριν και μετά την αποχώρηση από τη Γάζα το 2005.

• Ωστόσο, οι πολύμηνες συνομιλίες με το Κάιρο επιβεβαίωσαν στους Ισραηλινούς, πολιτικούς και στρατιωτικούς, ότι η Αίγυπτος δεν θα συμφωνούσε σε μια ισραηλινή παρουσία στον άξονα της Φιλαδέλφειας, όπως δήλωσε ξεκάθαρα το Κάιρο τη Δευτέρα.

Πρώτον διότι, θα παραβίαζε τις διμερείς συμφωνίες και, δεύτερον, θα αποτελούσε την αρχή της παροχής «αραβικής νομιμοποίησης» στην κατοχή της Λωρίδας της Γάζας, η οποία κατά τεκμήριο απορρίπτεται διεθνώς, όχι μόνο από τους Άραβες.

Επιπλέον, οι διαπραγματεύσεις αποκάλυψαν μια στρατηγική σύνδεση μεταξύ του άξονα της Φιλαδέλφειας και του άξονα της Νετζαρίμ, και φαίνεται ότι στην τελευταία αναθεωρημένη πρότασή της, η Ουάσιγκτον προσφέρει μια μερική απόσυρση από τον πρώτο και μια επίσημη απόσυρση από τον δεύτερο, προκειμένου να λάβει τη δύσκολη έγκριση του Καΐρου και της Χαμάς, αλλά πρέπει να λάβει και την έγκριση του Νετανιάχου.