Ανάλυση: Τι πραγματικά επιδιώκουν Νετανιάχου – Σινουάρ και η θέση της Δύσης

Οι αναλύσεις στις αμερικανικές και δυτικές εφημερίδες επικεντρώνονται στο γεγονός ότι οι δυτικές δυνάμεις φοβούνται τις συνέπειες της σκληρής δεξιάς ισραηλινής κυβέρνησης που αρνείται να τερματίσει τον πόλεμο στη Γάζα και προσπαθεί να παρασύρει τις ΗΠΑ σε πόλεμο με το Ιράν. Συμπληρώνουν δε στις αναλύσεις τους ότι ο ηγέτης της Χαμάς Γιαχία Σινουάρ συμβάλλει στην παρεμπόδιση των διαπραγματεύσεων και επιδιώκει να σύρει το Ιράν σε πόλεμο με την Αμερική για να ενισχύσει τη θέση του στη Λωρίδα της Γάζας.

Του Σπύρου Σιδέρη

Επίσης τόσο οι αναλύσεις στην Αμερική όσο και στην περιοχή της Μέσης Ανατολής συμφωνούν ότι ούτε η Τεχεράνη, ούτε η Ουάσινγκτον, θέλουν να εισέλθουν σε άμεσο πόλεμο.

Σύμφωνα με τις αφηγήσεις αυτές, γεννάται το ερώτημα εάν είναι δυνατόν δύο άτομα να παρασύρουν όλους τους παίκτες σε έναν πόλεμο μεγάλης κλίμακας στην περιοχή χωρίς κανείς να μπορεί να τους σταματήσει.

Αυτή είναι μια πιθανότητα αλλά η δυνατότητά της μπορεί εύκολα να αμφισβητηθεί. Βέβαια υπάρχουν παραδείγματα στην ιστορία όπου ηγέτες έσυραν τις χώρες τους σε καταστροφικούς πολέμους για ιδεολογικούς σκοπούς ή προσωπικές φιλοδοξίες και φαντασιώσεις.

Υπάρχει βέβαια και η πιθανότητα αυτή η στρατιωτική κινητοποίηση και οι προετοιμασίες στο εσωτερικό του Ισραήλ για έναν πόλεμο να είναι μια προετοιμασία για να δοθεί ένα ισχυρό χτύπημα στους πληρεξουσίους του Ιράν στην περιοχή, ειδικά στη Χεζμπολάχ.

• Ευρωπαϊκές και αμερικανικές πηγές, σημειώνουν, ότι υπάρχει συναίνεση στην Ουάσιγκτον και το ΝΑΤΟ ότι το Ιράν και οι πληρεξούσιοι του έχουν γίνει η μεγαλύτερη απειλή τους στη Μέση Ανατολή.

Τα όσα συνέβησαν από τις 7 Οκτωβρίου και μετά, αποκάλυψαν το μέγεθος, τη δύναμη και την εμβέλεια των πληρεξουσίων του Ιράν και τον κίνδυνο που αποτελούν σήμερα για την πολιτική ναυσιπλοΐα στον Αραβικό Κόλπο, την Ερυθρά Θάλασσα και την Ανατολική Μεσόγειο.

Για το λόγο αυτό γίνεται μια συνολική στρατηγική επανεξέταση αυτών των ομάδων και της απειλής τους, προκειμένου να αναπτυχθούν νέα σχέδια για την αντιμετώπισή τους και του Ιράν σε διάφορα επίπεδα, συμπεριλαμβανομένων των στρατιωτικών. Η στρατιωτική συνεργασία του Ιράν με τη Ρωσία στον πόλεμο της Ουκρανίας συνέβαλε στο να στραφεί η Ευρώπη εναντίον της Τεχεράνης.

• Η παρουσία δύο διεθνών παριών, όπως ο Νετανιάχου και ο Σινουάρ, που κατηγορούνται για εγκλήματα πολέμου από το Διεθνές Δικαστήριο και το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, θα μπορούσε να αποτελέσει για κάποιους μια ευκαιρία για κάθε κόμμα ή διεθνή δύναμη που θέλει να επεκτείνει τον πόλεμο κατά των πληρεξουσίων του Ιράν, χωρίς να θεωρηθεί υπεύθυνη.

Και οι δύο είναι εύκολο να θυσιαστούν και να κατηγορηθούν για ό,τι συνέβη και ό,τι μπορεί να συμβεί σε μελλοντικές στρατιωτικές αντιπαραθέσεις. Είναι απίθανο ότι η ατμόσφαιρα στο Ισραήλ θα είναι τόσο υποστηρικτική για έναν πόλεμο κατά της Χεζμπολάχ και ενδεχομένως του Ιράν -αν απαντήσει άμεσα στο Ισραήλ- όσο είναι σήμερα.

Η πολιτική άμυνα είναι πλήρως προετοιμασμένη, οι εφεδρείες έχουν επιστρατευτεί, οι βόρειοι οικισμοί έχουν εκκενωθεί για παρατεταμένο χρονικό διάστημα μέχρι το τέλος του έτους, οι αμερικανικές δυνάμεις έχουν κινητοποιηθεί και το Ισραήλ έχει εφοδιαστεί με τα όπλα που χρειάζεται.

• Μεγάλος αριθμός ξένων υπηκόων έχει απομακρυνθεί από τον Λίβανο κατόπιν κλήσεων από τις πρεσβείες τους και έχουν γίνει σχέδια για την εκκένωση σε καιρό πολέμου όσων έχουν παραμείνει.

Εάν πράγματι δεν υπάρχει απροθυμία από την πλευρά της Δύσης να επιφέρει ένα βαρύ πλήγμα στον «άξονα της αντίστασης», όπως ονομάζονται από το Ιράν οι πληρεξούσιοι του, η τρέχουσα περίοδος μέχρι τον ερχόμενο Νοέμβριο είναι η βέλτιστη στιγμή, καθώς θα λάβει χώρα κατά τη διάρκεια της θητείας ενός Αμερικανού προέδρου, του οποίου η θητεία λήγει στο τέλος του έτους, οπότε δεν θα λογοδοτήσει και δεν θα πληρώσει πολιτικό τίμημα γι’ αυτό, ειδικά από τη στιγμή που οι δηλώσεις του δείχνουν ότι είναι εναντίον αυτού του πολέμου και κατηγορεί τον Νετανιάχου ότι τον επιδιώκει.

Ωστόσο, η Αμερική είναι υποχρεωμένη να βοηθήσει στρατιωτικά το Ισραήλ σε περίπτωση οποιασδήποτε επίθεσης και αυτή είναι η διακηρυγμένη θέση της Ουάσιγκτον. Δεν υπάρχει απαραίτητα αμερικανική ή δυτική σύμπραξη με τον Νετανιάχου, το μόνο που έχουν να κάνουν είναι να μην πιέσουν αρκετά για να τον σταματήσουν, παρά τα ταξίδια του Μπλίνκεν και τις δημόσιες δηλώσεις.