Λίγο πριν ανοίξει η αυλαία των Ολυμπιακών Αγώνων στο Παρίσι, το γαλλικό περιοδικό Marianne επιχείρησε μία “προσομοίωση” του τι θα μπορούσε να συμβεί, με σημείο εκκίνησης την “μοναδικότητα” των Αγώνων της Αθήνας, 20 χρόνια νωρίτερα. Σαν σήμερα (13/8) στο υπό την στέγη Καλατράβα (που σήμερα …χάσκει) ΟΑΚΑ ξετυλιγόταν το “ελληνικό θαύμα”, μία φαντασμαγορία που ελάχιστοι στα διεθνή μέσα ενημέρωσης ανέμεναν έχοντας φροντίσει να δυσφημίσουν την δυνατότητα εκείνης της Ελλάδας να φέρει σε πέρας μία αξιοπρεπή διοργάνωση. Ενός εγχειρήματος που ουδέποτε είχε διοργανώσει μία τόσο μικρή χώρα.
Σεραφείμ Κοτρώτσος
Το Marianne, έχοντας συνομιλήσει με στελέχη εκείνης της διοργάνωσης, κάνει λόγο για το “θαύμα που έγινε μία χαμένη ευκαιρία”. Και, δυστυχώς, είναι ακριβές. Η ΑΘΗΝΑ 2004 υπό την επίμονη και οραματίστρια Γιάννα Αγγελοπούλου, και μία ομάδα κρατικών αξιωματούχων που πίστεψαν έστω και καθυστερημένα στον εθνικό στόχο, έκαναν την δουλειά τους υποδειγματικά, μεθοδικά και πειθαρχημένα. Και το θαύμα έγινε πραγματικότητα. Όσα συνέβησαν μετά, με την κληρονομιά των Αγώνων, είναι κάτι που μας πληγώνει.
Η Τελετή Έναρξης πραγματοποιήθηκε στις 13 Αυγούστου 2004 σε μία αντίστροφη μέτρηση 28 δευτερολέπτων — ένα δευτερόλεπτο για το κάθε ένα από τους Ολυμπιακούς Αγώνες που διοργανώθηκε μέχρι τον τελευταίο που φιλοξένησε η Αθήνα — από ήχους που δίνουν το ρυθμό ενός ενισχυμένου κτύπου της καρδιάς.
Σημειώνει χαρακτηριστικά το KREPORT:
Πριν 20 χρόνια σαν σήμερα το βράδυ οι τυμπανιστές έκαναν την είσοδό τους στο ολυμπιακό στάδιο, το ζεϊμπέκικο του Σταύρου Ξαρχάκου δονούσε τα σώματα στις κερκίδες, το αριστούργημα του Δημήτρη Παπαϊωάννου άρχιζε να ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια εκατοντάδων εκατομμυρίων θεατών σε όλη τη γη. 20 χρόνια αργότερα, έχουμε λόγο να θυμόμαστε τους Ολυμπιακούς της Αθήνας; Η απάντηση είναι, προφανώς, ναι. Γιατί εκείνο το θαύμα και τα τραύματα που το συνόδευσαν, απαλλαγμένα από μύθους, όπως ότι ευθύνονται οι αγώνες για την χρεοκοπία, περιμένουν 20 χρόνια να μελετηθούν συστηματικά και τα συμπεράσματά τους, για τα λάθη και τις επιτυχίες, να ενσωματωθούν στην δημόσια ζωή. Περισσότερο από «χαμένη ευκαιρία», όπως συχνά λέγεται, το 2004 μοιάζει με «σχολάζουσα κληρονομία».
Παραθέτουμε άρθρα και συνεντεύξεις που επιχειρούν να ιχνηλατήσουν το τι έγινε τότε και, κυρίως, το τι δεν έγινε μετά. Πειθαρχημένοι και ικανοί άνθρωποι έκαναν αυτό που έπρεπε με έναν τρόπο “μαγικό”. Το πολιτικό σύστημα, όμως, μετά, έκλεισε στο συρτάρι την “μαγεία” και το “θαύμα” και μετέτρεψε τον εθνικό οίστρο των ημερών σε “χαμένη ευκαιρία”. Δεκάδες απλά πράγματα που ίσχυσαν τις ημέρες των Αγώνων θα μπορούσαν να συνεχιστούν ώστε να κάνουν καλύτερη τη ζωή μας στην πρωτεύουσα. Ούτε καν αυτά. Παραδόθηκαν στην επιτελική απραξία και στις συναλλαγές με επαγγελματικές ομάδες. Είκοσι χρόνια πριν η Ελλάδα πέτυχε, είκοσι χρόνια μετά η “διοικούσα Ελλάδα” έχει αποτύχει…
Για όποιον θα ήθελε μια αναλυτικότερη αποτίμηση, το KREPORT συγκέντρωσε μερικά κείμενα αναφοράς:
-Την μελέτη του ΙΟΒΕ για το οικονομικό αποτύπωμα των αγώνων εδώ.
-Την μελέτη του πανεπιστημίου της Οξφόρδης για τα συνολικά οικονομικά των ολυμπιακών εδώ
-Ένα άρθρο του Ευάγγελου Βενιζέλου για την ολυμπιακή κληρονομιά εδώ
Η Συντακτική ομάδα του Libre
SiteDesign