“Marianne”/ Αιχμές από το γαλλικό περιοδικό για το κόστος των Ολυμπιακών Αγώνων στο Παρίσι μέσω… “ΑΘΗΝΑ 2004”- “Το θαύμα έγινε χαμένη ευκαιρία”

Το γνωστό γαλλικό περιοδικό “Marianne” επιχειρεί με εκτενές άρθρο του Φαμπιάν Περιέ (ανταποκριτή γαλλικών ΜΜΕ στην Αθήνα) έναν συσχετισμό μεταξύ της διοργάνωσης των Ολυμπιακών Αγώνων στο Παρίσι με εκείνη, είκοσι χρόνια πριν, στην Αθήνα. Στα γαλλικά μέσα ενημέρωσης δημοσιεύονται τον τελευταίο καιρό αρκετά άρθρα σχετικά με το κόστος των Ολυμπιακών Αγώνων στο Παρίσι (ξεκινούν σε λίγες ημέρες), σε συνδυασμό με την προβληματική κατάσταση της γαλλικής οικονομίας και επιχειρείται να διερευνηθεί η επίδραση που θα έχει το κόστος των Αγώνων.

Η Αθήνα 2004 προσφέρεται, ως εκ τούτου, ως “παράδειγμα”, δεδομένου ότι αρκετοί θεωρούν -μάλλον πρόχειρα- να συσχετίσουν την ελληνική κρίση του 2009-10 με το κόστος των Ολυμπιακών Αγώνων αρκετά χρόνια νωρίτερα.

«Η διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων ήταν ένα θαύμα. Μετατράπηκε σε μια χαμένη ευκαιρία. » Αυτά είναι τα λόγια που χρησιμοποίησε πρώην ανώτερο στέλεχος της οργανωτικής επιτροπής των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας 20 χρόνια μετά τη διεξαγωγή τους στην Ελλάδα, αναφέρει το “Marianne”. Η κρίση μπορεί να φαίνεται σκληρή, τονίζει, αλλά κοιτάζοντας την κατάσταση των εγκαταστάσεων και το κόστος αυτών των Ολυμπιακών Αγώνων, είναι δίκαιο και δικαιολογημένο.
Ποιοι είναι οι λόγοι για το «θαύμα»; Πρώτα μια μικρή ιστορία. Οι πρώτοι σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες διεξήχθησαν το 1896 στην Αθήνα υπό την ηγεσία ενός Γάλλου, του βαρόνου Pierre de Coubertin, και ακολούθησε ο Έλληνας, Δημήτρης Βικέλας. Ακριβώς εκατό χρόνια αργότερα, η Ελλάδα ήλπιζε ότι οι Αγώνες του 1996 θα γίνονταν ξανά στο έδαφός της. Όμως η αμερικανική πίεση είναι ισχυρή και η Ελλάδα θεωρείται οικονομικά ασταθής. Ως εκ τούτου, απορρίπτεται υπέρ της Ατλάντα. Η Αθήνα, όμως, δεν το βάζει κάτω. Έτσι, όταν της απονεμήθηκε η διοργάνωση των Αγώνων στη Ρώμη το 1997, η ευφορία ήταν στο αποκορύφωμά της. Η Ελλάδα γίνεται η μικρότερη χώρα στην οποία ανατίθεται η διοργάνωση αυτής της παγκόσμιας αθλητικής διοργάνωσης. Είναι, για κάποιους, μια επιστροφή στα βασικά, για άλλους, σήμα διεθνούς αναγνώρισης. Είναι επίσης η αφορμή για έναν εορτασμό, τριάντα χρόνια μετά, για την εγκαθίδρυση της δημοκρατίας – η Ελλάδα έφυγε από τη δικτατορία των συνταγματαρχών το 1974.

Μόνο που, από πολλές απόψεις, η Ελλάδα εξακολουθεί να είναι μια μάλλον αναπτυσσόμενη χώρα – ιδιαίτερα όσον αφορά τις υποδομές. Ενώ η χώρα πρέπει να εκσυγχρονιστεί με ρυθμό για να φιλοξενήσει του Αγώνες, τα προβλήματα πολλαπλασιάζονται. ” Το πρώτο είναι η απόφαση της κυβέρνησης να χτίσει μόνιμες εγκαταστάσεις ενώ άλλες πόλεις, όπως το Σίδνεϊ ή η Βαρκελώνη, έχουν ευνοήσει τις προσωρινές εγκαταστάσεις. Αυτή η επιλογή ήταν εξαιρετικά δαπανηρή για την Ελλάδα και έκανε τους Αγώνες ιδιαίτερα ακριβούς για μια μικρή χώρα. καθορίζει την πηγή. Στην πραγματικότητα, οι υποδομές είναι δύσκολο να βγουν από το έδαφος και οι διοργανωτές πρέπει να καταβάλουν σημαντικές προσπάθειες κάλυψης της διαφοράς κατά τη διάρκεια του τελευταίου έτους για να είναι έτοιμοι στην ώρα τους.
Αρχικά υπολογίζεται στα 4,5 δισ. ευρώ, το κόστος θα είχε διπλασιαστεί σύμφωνα με τους αναλυτές. Σύμφωνα με οικονομολόγους, 40.000 θέσεις εργασίας δημιουργούνταν κάθε χρόνο, κατά μέσο όρο, μεταξύ 2002 και 2004. Όμως ένα κοινωνικό χρέος περίπου ενός δισεκατομμυρίου ευρώ επιβάρυνε τον εθνικό προϋπολογισμό. «Είμαστε σίγουροι ότι οι εταιρείες έχουν πληρώσει όλες τις οφειλόμενες εισφορές κοινωνικής ασφάλισης; », προσποιείται ότι αμφισβητεί μια άλλη πηγή, η οποία επίσης θέλει να μιλήσει εκτός αρχείου, σημάδι ότι το θέμα είναι άβολα. Ο Αθανάσης Κονταργύρης, πρώην εκπρόσωπος της Attac Greece, συμφωνεί να εξηγήσει ότι «Καταβλήθηκαν προσαυξήσεις σε εταιρείες που εργάζονται ». Παρά τα πάντα, παραδέχεται ότι « λόγω του μαστίγιου των Ολυμπιακών Αγώνων, υποδομές που απαιτούνται για τη χώρα ολοκληρώθηκαν στην ώρα τους.»

Στην ίδια γραμμή βρίσκεται και το πρώην ανώτερο στέλεχος της οργανωτικής επιτροπής: «Οι Αγώνες απέφεραν πραγματικά οφέλη για την Ελλάδα, ιδιαίτερα όσον αφορά την εικόνα. Επιπλέον, κατάφερε να δημιουργήσει την υποδομή που χρειαζόταν σε χρόνο ρεκόρ. »

Μελέτη του Ιδρύματος Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ), που ανέθεσε το 2014 η πρόεδρος της Επιτροπής Διοργάνωσης Αγώνων, Γιάννα Αγγελοπούλου, και δημοσιεύτηκε το 2015, διευκρινίζει: «Η ανάγκη κατασκευής των αθλητικών εγκαταστάσεων που απαιτούνται για τους Αγώνες, καθώς και τα έργα υποδομής που τους συνόδευαν, δημιούργησαν μεγάλης κλίμακας οικονομική δραστηριότητα. » Αναφέρει πολλά παραδείγματα, συμπεριλαμβανομένων των υποδομών «της πρωτεύουσας και άλλων ολυμπιακών πόλεων [που] έχουν ανακαινιστεί και αναβαθμιστεί τεχνολογικά και οι τουριστικές και πολιτιστικές υποδομές [οι οποίες] έχουν ενισχυθεί». ή «Ο στόλος των δημόσιων συγκοινωνιών της χώρας [ο οποίος] έχει εκσυγχρονιστεί. »
Πράγματι, αναπτύχθηκε το μετρό, δημιουργήθηκε αυτοκινητόδρομος, φτιάχτηκε νέο αεροδρόμιο και αναβίωσε ο τουρισμός. Σήμερα, το Ολυμπιακό Χωριό και το Media Village έχουν μετατραπεί σε ιδιωτικές κατοικίες και το Αθλητικό Περίπτερο Φαλήρου έχει γίνει συνεδριακό κέντρο. Όμως ο πρόλογος της μελέτης διευκρινίζει: «Οποιαδήποτε θετική αξιολόγηση επισκιάζεται από την αίσθηση ότι
Η θετική αυτή εκτίμηση επισκιάζεται από την αίσθηση ότι τα οικονομικά προβλήματα των τελευταίων ετών συνδέονται και με τις δαπάνες που συνδέονται με την προετοιμασία και τη διοργάνωση των Αγώνων και από το γεγονός ότι αρκετές από τις Ολυμπιακές εγκαταστάσεις δεν έχουν αξιοποιηθεί επαρκώς. »