ΠΑΣΟΚ/Μαργαρίτης κατά Διαμαντοπούλου: Περσινά ξινά σταφύλια -Απούσα από τα δύσκολα χρόνια του ΠΑΣΟΚ

 ΠΑΣΟΚ/Μαργαρίτης κατά Διαμαντοπούλου: Περσινά ξινά σταφύλια -Απούσα από τα δύσκολα χρόνια του ΠΑΣΟΚ

Λίγα λεπτά μετά την ανακοίνωση της υποψηφιότητας της Άννας Διαμαντοπούλου για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, ξεκίνησαν τα πυρά εναντίον της από στελέχη που έχουν ήδη πάρει θέση. Ο Θόδωρος Μαργαρίτης, μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ και γραμματέας της Ανανεωτικής Αριστεράς (συνιστώσας του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ), ο οποίος στηρίζει ανοικτά τον Χάρη Δούκα, εξαπέλυσε επίθεση κατά της πρώην υπουργού. Σημειώνει ότι η υποψηφιότητα Διαμαντοπούλου δεν ήταν αναμενόμενη, ότι δεν ανήκει στη νέα γενιά και δεν ήταν παρούσα στα δύσκολα χρόνια του ΠΑΣΟΚ αν και αναγνωρίζει ότι έχει συγκροτημένο πολιτικό προφίλ.

«Ακούω το επιχείρημα περί “πρωθυπουργικού” προφίλ. Το ερώτημα είναι σε ποιά πολιτική κατεύθυνση; Για παράδειγμα, η όποια κριτική της προς την ΝΔ είχε συνήθως διορθωτικό και συμπληρωματικό χαρακτήρα» αναφέρει ο Θ. Μαργαρίτης και προσθέτει: «Το πρόβλημα λοιπόν βρίσκεται στον πυρήνα των αντιλήψεων της υποψηφιότητας. Σε αυτή την άνευρη εκδοχή περί Κέντρου. Περσινά ξινά σταφύλια -θα έλεγα- από μία άλλη εποχή».

Η υποψηφιότητα της Άννας Διαμαντοπούλου για πρόεδρος στο ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ δεν ήταν αναμενόμενη. Η συγκεκριμένη πολιτικός δεν ανήκει στην νέα γενιά στελεχών. Έχει περάσει από πολλά αξιώματα στο παρελθόν και λογικά δεν θα είχε άλλες αξιώσεις. Άρα, μοιάζει με έκπληξη.

Καταλαβαίνω τις αντιδράσεις πολλών φίλων επειδή δεν ήταν παρούσα στα δύσκολα χρόνια του ΠΑΣΟΚ, δεν ζούσε την καθημερινότητα του χώρου. (Αυτή που γνώρισα εγώ από τον Σεπτέμβρη του 2015). Έχει μόνο ένα πολύ σημαντικό κομματικό παρελθόν από την εποχή με τις “παχιές αγελάδες”. Αναγνωρίζω ότι έχει συγκροτημένη πολιτική αντίληψη. Έτσι η υποψηφιότητα αυτή θέτει το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ μπροστά σε σοβαρά διλήμματα στρατηγικής. Για τα οποία δεν χωράνε μισόλογα και φιοριτούρες.

Ακούω το επιχείρημα περί “πρωθυπουργικού” προφίλ. Το ερώτημα είναι σε ποιά πολιτική κατεύθυνση; Για παράδειγμα, η όποια κριτική της προς την ΝΔ είχε συνήθως διορθωτικό και συμπληρωματικό χαρακτήρα.

Το πρόβλημα λοιπόν βρίσκεται στον πυρήνα των αντιλήψεων της υποψηφιότητας. Σε αυτή την άνευρη εκδοχή περί Κέντρου. Περσινά ξινά σταφύλια -θα έλεγα- από μία άλλη εποχή. Γιατί στις μέρες μας η εκδοχή του Κέντρου έχει χάσει κάθε γοητεία εφόσον βιώνουμε σκληρές ταξικές κοινωνίες. Η περίφημη θεωρία ότι η αναδιανομή εισοδήματος μπορεί να γίνει μόνο όταν μεγαλώσει η πίτα για όλους, έχει ακυρωθεί στη πράξη. Γιατί ακόμα και όταν μεγαλώνει η πίτα την “τρώνε” όλη, οι έχοντες και κατέχοντες. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Τα προβλήματα είναι επομένως αμείλικτα.

  • Η Κεντροαριστερά θα εκφράζει κοινωνικές πολιτικές ή θα εκφράζει θεωρήματα των κυρίαρχων οικονομικών ελίτ; Θα θέτει στο επίκεντρο τις κοινωνικές ανισότητες; Θα έχει συνείδηση κοινωνικού αντιπάλου ή θα παριστάνει την κοκκινοσκουφίτσα στο δάσος;
  • Θα ξεκαθαρίζει με σαφήνεια ότι δεν υπάρχει προοπτική κυβερνητικής συνεργασίας με την ΝΔ;
  • Θα θυμηθεί το ιστορικό παρελθόν του ΠΑΣΟΚ που έφερε τις λαϊκές τάξεις στο προσκήνιο ή θα ταυτιστεί με το κοινωνικό ρήγμα του ΠΑΣΟΚ από εκείνες τις κυβερνητικές πολιτικές με τις οποίες έχασε τα λαϊκά στρώματα και την μεσαία τάξη;

Οι ανακοινώσεις της Α.Διαμαντοπούλου περιλαμβάνουν αναφορές σε αυτή την ατζέντα. Λογικό στην έναρξη μιας προεκλογικής εκστρατείας. Λογικό, όταν μιλάμε για τον /την επικεφαλής Σοσιαλιστικού κόμματος!

Αλλά πόσο πειστικές μπορεί να ειναι όταν τα πολιτικά αποτυπώματα προς αυτή την κατεύθυνση απουσίαζαν τόσο καιρό; Σχεδόν “κόντρα-ρόλος”. Το ζήτημα δεν ειναι να μιλάς για τις ανισότητες χωρίς να μιλάς για τον καπιταλισμό. Δεν μπορεί η κριτική στον επιθετικό χρηματοπιστωτικό καπιταλισμό να ηχεί ως παραδοξότητα από το παρελθόν. Δεν μπορεί να μην αναφέρεσαι στις κυρίαρχες τάξεις. Τα φαινόμενα των ανισοτήτων δεν είναι καιρικά φαινόμενα. Είναι στοιχεία της ταξικής αντιπαράθεσης. Και από εκεί προκύπτει και η στρατηγική επιλογή για εναλλακτική λύση προς την κυβερνηση της Δεξιάς. Εκτός αν θέλουμε να μιλάμε σαν να παίζουμε “τσάι με συμπάθεια”.

Στον Ευρωπαϊκό Νότο τα Σοσιαλιστικά κόμματα αναζητούν πιο προοδευτικές θέσεις. Στη χώρα μας έχουμε πάντως σοβαρή νεοφιλελεύθερη επίθεση. Αυτή είναι η περιβόητη “κανονικότητα”. Και εδώ δεν χωράνε συναινέσεις. Στην ζωή οι συγκρούσεις δεν είναι πάντα χρήσιμο πράγμα. Αλλά υπάρχουν φορές που χωρίς συγκρούσεις η πολιτική δεν έχει κανένα νόημα. Και τώρα είμαστε μπροστά σε μία τέτοια κατάσταση».

Σχετικά Άρθρα