Η Ισπανία πρωταθλήτρια Ευρώπης- Κέρδισε 2-1 την Αγγλία στον τελικό

Η Ισπανία με γκολ του Οϊαρθάμπαλ στο 86′ νίκησε με 2-1 την Αγγλία στον τελικό του Βερολίνου και ανέβηκε για 4η φορά, περισσότερες από οποιαδήποτε άλλη ομάδα, στην κορυφή της Ευρώπης! Απέναντί της διψασμένη για την πρώτη κούπα Αγγλία, όμως η ρόχα δεν ήταν διατεθειμένη να αφήσει το τρόπαιο να γλιστρήσει μέσα από τα χέρια της και έφτασε στην κατάκτησή του επικρατώντας με 2-1, για να στεφθεί πρωταθλήτρια Ευρώπης για τέταρτη φορά στην ιστορία της και πρώτη μετά 12 χρόνια.

Η Ισπανία έφτασε να έχει και 70% κατοχή μπάλας κάποια στιγμή αλλά ήταν ανούσια αφού δεν μπορούσε να βρει τον τρόπο για να απειλήσει την Αγγλία, η οποία πρόσεχε περισσότερο την άμυνά της. Και όταν θα μπορούσε, σε κάποιες περιπτώσεις, να βγει με αξιώσεις στην αντεπίθεση, δεν το έκανε.

Έτσι, η ώρα περνούσε χωρίς κάποια μεγάλη φάση ή έστω φάση γενικά, με τις δύο ομάδες να είναι αρκετά προσεκτικές και να μη δείχνουν διάθεση να ρισκάρουν, τουλάχιστον όχι από νωρίς. Έτσι, το 0-0 στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου ήταν απολύτως φυσιολογικό με όσα είχαμε δει ως εκείνο το σημείο. Στο δεύτερο μέρος με το γρήγορο γκολ της Ισπανίας όλα άλλαξαν.

Η εξέλιξη του ματς

Οι Καρβαχάλ και Λε Νορμάντ εξέτισαν τις ποινές τους στον ημιτελικό με την Γαλλία και ο Λουίς ντε λα Φουέντε τούς επανέφερε στο αρχικό σχήμα της Ισπανίας στον τελικό, στη γνώριμη διάταξη 4-2-3-1 της ρόχα. Στον αντίποδα, ο Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ επέλεξε να παρατάξει με 3-4-3 την Αγγλία, με τους Σακά και Σο να παίρνουν θέση στα άκρα της μεσαίας γραμμής.

• Από τα πρώτα λεπτά του τελικού η Ισπανία έδειξε τη διάθεσή της να αποκτήσει τον έλεγχο μέσω κατοχής της μπάλας και να προσπαθήσει να βρει διαδρόμους για να απειλήσει, με την Αγγλία να επιλέγει να βρίσκεται σε θέση άμυνας και να περιμένει στο δικό της μισό με τη φιλοδοξία να “χτυπήσει” μέσω γρήγορων μεταβάσεων στην επίθεση.

Το σχέδιο του Σάουθγκεϊτ απέδωσε εξαιρετικά σε όλο το πρώτο μέρος, με τους παίκτες των τριών λιονταριών να αμύνονται υποδειγματικά και να μην αφήνουν τους παίκτες του Ντε λα Φουέντε να έχουν ελευθερία κινήσεων στο χορτάρι, με τον Ρόδρι στον άξονα αλλά και τους Γιαμάλ και Γουίλιαμς στα άκρα να έχουν πάντα παίκτη μπροστά τους και να δυσκολεύονται να “μπουν στο παιχνίδι”.

Στο 12ο λεπτό ο Γουίλιαμς βρήκε για πρώτη φορά ανοργάνωτη την αγγλική άμυνα κα έκανε το σουτ εντός περιοχής από θέση αριστερά αλλά ο Στόουνς τον έκοψε εντυπωσιακά σε κόρνερ ενώ στο 28′ καταγράφηκε η πρώτη τελική εντός στόχου για κάποια από τις δύο ομάδες, με το σουτ του Φαμπιάν Ρουίθ να κοντράρει στο πόδι του Γκέι και η μπάλα να καταλήγει στην αγκαλιά του Πίκφορντ.

Το εντυπωσιακό είναι πως όσο περνούσε η ώρα και το ματς όδευε προς την ανάπαυλα η εικόνα δεν άλλαζε, με το ματς να γίνεται μάλιστα περισσότερο σκληρό και τις δυνατές μονομαχίες να κλέβουν την παράσταση. Στο 44ο λεπτό ο Κέιν πήγε να απειλήσει με σουτ από το ύψος της μεγάλης περιοχής αλλά τον πρόλαβε σωτήρια ο Ρόδρι ενώ στο 45+1′ δημιουργήθηκε ουσιαστικά η μοναδική αξιόλογη φάση, με το σουτ του Φόντεν στο δεύτερο δοκάρι μετά από εκτέλεση φάουλ του Ράις να βρίσκει σε ετοιμότητα τον Σιμόν.

• Το πόσο φτωχό ήταν το θέαμα στο πρώτο μέρος συμπυκνώνεται στα xgoals των δύο ομάδων (0.3 η Ισπανία, 0.2 η Αγγλία), με την έναρξη του δεύτερου να βρίσκει τους Ισπανούς με έναν ξαφνικό πονοκέφαλο, αφού ο Ρόδρι δεν μπορούσε να συνεχίσει και ο Θουμπιμέντι τον αντικατέστησε.

Στο 47ο λεπτό όμως ο τελικός μπήκε σε εντελώς διαφορετική διάσταση και για τους δύο μονομάχους, με τους παίκτες του Ντε λα Φουέντε να ξεδιπλώνουν το αστείρευτο και ατόφιο ταλέντο τους και να μπαίνουν στη θέση του οδηγού.

Πρωταγωνιστές τα δύο βέλη της στις φτερούγες της επίθεσης, με τον Γιαμάλ να βρίσκει τον Γουίλιαμς σε θέση βολής εντός περιοχής της Αγγλίας με φοβερή κάθετη πάσα (4η ασίστ του στο Euro 2024) και τον δεύτερο να εκτελεί τον Πίκφορντ με αριστερό πλασέ στην κίνηση (1-0).

Το γκολ αυτό έδωσε τεράστια ώθηση στην ρόχα και στα επόμενα δέκα λεπτά είχε τρεις ακόμη καλές στιγμές με τους Όλμο (48′), Μοράτα (55′) και Γουίλιαμς (56′), με τους Ίβηρες να κυριαρχούν απόλυτα στο χορτάρι και να βγάζουν όμορφες συνεργασίες εκμεταλλευόμενοι τους περισσότερους ελεύθερους χώρους που έβρισκαν και την Αγγλία να δείχνει να πελαγοδρομεί.

Η πρώτη καλή φάση για την Αγγλία στο δεύτερο μέρος ήρθε στο 64′ με το σουτ του -κορυφαίου παίκτη της- Μπέλιγχαμ που έφυγε έξω από το δεξί δοκάρι του Σιμόν, με την απάντηση της Ισπανίας να είναι διπλή, με το πανέμορφο πλασέ του Γιαμάλ που έβγαλε σε κόρνερ με δυσκολία ο Πίκφορντ (66′) και το φιλόδοξο σουτ του Ρουίθ εκτός περιοχής που έφυγε άουτ (70′).

Με τον χρόνο να πιέζει και την ομάδα του να χρειάζεται φρεσκάδα στην επίθεση, οι δύο πρώτες κινήσεις του Σάουθγκεϊτ από τον πάγκο ήταν η είσοδος αρχικά του Γουότκινς (61′) αντί του Κέιν και κατόπιν του Πάλμερ (70′) στη θέση του Μέινου, με την επιλογή του αυτή να δικαιώνεται μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα.

Τρανή απόδειξη η φάση του 73ου λεπτού που οι Άγγλοι βρήκαν την άμυνα της Ισπανίας σε ανισορροπία και την τιμώρησαν, με τον Σακά να κάνει το γύρισμα από τα δεξιά και τον Μπέλιγχαμ να στρώνει τη μπάλα στον Πάλμερ, με το συρτό σουτ του εκτός περιοχής να στέλνει τη μπάλα συστημένη στη δεξιά γωνία της εστίας του Σιμόν (1-1).

Μετά από την ισοφάριση, οι Ισπανοί ήταν εκείνοι που ξαναπήραν τη μπάλα στα πόδια τους και άσκησαν πίεση, για να χάσουν στο 82′ τεράστια ευκαιρία για το 2-1 όταν έκρυψαν τη μπάλα και ο Γιαμάλ βρέθηκε τετ α τετ με τον Πίκφορντ, υποχρεώνοντας τον κίπερ της Έβερτον σε τεράστια επέμβαση.

Η φάση πάντως αυτή ήταν πρελούδιο για αυτό που θα ακολουθούσε, με την Ισπανία να παίρνει τον έλεγχο και να βρίσκει το πολυπόθητο δεύτερο γκολ στο 87, με τον Κουκουρέγια να κάνει το γύρισμα από τα αριστερά και τον Ογιαρθάμπαλ να πετάγεται στην πορεία της μπάλας για να προλάβει τον εξερχόμενο Πίκφορντ και να κάνει το 2-1 με κοντινό πλασέ.

Ισπανία (Λουίς Ντε Λα Φουέντε): Σιμόν, Καρβαχάλ, Λε Νορμάν (83′ Νάτσο), Λαπόρτ, Καρβαχάλ, Ρόντρι (46′ Θουμπιμέντι), Φαμπιάν Ρουίθ, Όλμο, Γουίλιαμς, Γιαμάλ (89′ Μερίνο), Μοράτα (67′ Οϊαρθάμπαλ).

Αγγλία (Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ): Πίκφορντ, Γουόκερ, Στόουνς, Γκέι, Σάκα, Μέινου (70′ Πάλμερ), Ράις, Σο, Φόντεν (89′ Τόνεϊ), Κέιν (61′ Γουότκινς), Μπέλιγχαμ.