Ανάλυση- Γαλλικές εκλογές/ Προς μετωπική σύγκρουση δύο διαφορετικών κόσμων

“Με ποσοστά συμμετοχής που η χώρα είχε να δει από τα τέλη της δεκαετίας του 1990, οι Γάλλοι ανέδειξαν χθες τη λεπενική Εθνική Συσπείρωση νικήτρια του πρώτου γύρου των πρόωρων βουλευτικών εκλογών. Επιβεβαίωσαν έτσι τις δημοσκοπήσεις που εδώ και καιρό κατέγραφαν το μεγάλο προβάδισμα της Ακροδεξιάς, αν και τα ποσοστά που τελικά συγκέντρωσε (33,2%) είναι χαμηλότερα των αναμενόμενων. Όπως είναι μικρότερα των προσδοκώμενων και τα κέρδη που αποκόμισε από την αλματώδη αύξηση των ποσοστών συμμετοχής στην εκλογική διαδικασία”, επισημαίνει με άρθρο του ο πολιτικός επιστήμονας Γιώργος Σεφερτζής.

Αναλύει το εκλογικό αποτέλεσμα του πρώτου γύρου των γαλλικών εκλογών και κάνει λόγο για “σύγκρουση δύο κόσμων”:

Η τελευταία επιβεβαίωσε με τη σειρά της ότι απέναντι στη λεπενική Ακροδεξιά εξακολουθεί να υπάρχει και να κινητοποιείται μια δημοκρατική πλειοψηφία αποφασισμένη να την κρατήσει μακριά από την εξουσία. Όπερ και εγένετο αποστερώντας από την Εθνική Συσπείρωση του υποψηφίου πρωθυπουργού Ζορντάν Μπαρντελά τη δυνατότητα να εκλέξει τον μαγικό αριθμό των 289 εδρών που θα της επέτρεπαν να συγκεντρώσει την απόλυτη πλειοψηφία της νέας Εθνοσυνέλευσης.

Στην ίδια πλειοψηφία, όμως, ανήκε και το μισό εκλογικό σώμα που δεν έκρυψε προεκλογικά ότι η βασική του επιθυμία ήταν να τιμωρηθεί ο Πρόεδρος Μακρόν. Το πέτυχε συρρικνώνοντας με τη χθεσινή ετυμηγορία του την παράταξη της οποίας ο ένοικος του Προεδρικού Μεγάρου των Ηλυσίων υπήρξε ο πάλαι ποτέ πολλά υποσχόμενος ιδρυτής. Μπορεί το ποσοστό (22,1%) που το εκλογικό σώμα έδωσε στην προεδρική πλειοψηφία να ήταν μεγαλύτερο από αυτό που είχε συγκεντρώσει στις μοιραίες για αυτήν ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου (14%), δεν παύει, όμως, να συνιστά τη χειρότερη επίδοση που σημείωσε ποτέ στην ιστορία της Πέμπτης Γαλλικής Δημοκρατίας κυβερνώσα παράταξη. Πράγμα που καθιστά αμφίβολη την επιβίωση του πολιτικού Κέντρου αν και από τους κόλπους του πρόκειται να αναληφθούν μετεκλογικά πρωτοβουλίες για τον σχηματισμό μιας νέας πλειοψηφίας αποτελούμενης από τους παραδοσιακούς κεντροδεξιούς Ρεπουμπλικανούς μέχρι τους μακρονιστές, τους σοσιαλδημοκράτες, τους οικολόγους-πράσινους και τους κομμουνιστές.

Σε κάθε περίπτωση το “κεντρικό μπλοκ”, που συνέστησαν οι κεντρώοι, διασώθηκε από τα χειρότερα ακριβώς επειδή οι περισσότεροι από τους υπόλοιπους ψηφοφόρους δεν πρόταξαν την επιθυμία τους να τιμωρήσουν τον Μακρόν θεωρώντας την άνοδο του μπλοκ της αριστεράς στην εξουσία εξίσου ανεπιθύμητη με την άνοδο της Ακροδεξιάς. Για τον ίδιο λόγο οι Ρεπουμπλικανοί που δεν ακολούθησαν τη γραμμή Σιοττί έκαναν την έκπληξη συγκεντρώνοντας σχεδόν το 10% των ψηφοφόρων.

Σε αυτή τη μετάλλαξη της πλειοψηφίας του γαλλικού εκλογικού σώματος καταλυτικό ρόλο έπαιξε η συγκρουσιακή προσωπικότητα του Ζαν-Λυκ Μελανσόν, αρχηγού της Ανυπότακτης Γαλλίας, της μεγαλύτερης συνιστώσας του Νέου Λαϊκού Μετώπου της ενωμένης αριστεράς, το οποίο συγκέντρωσε τελικά το 28,1%.

Η αντιπάθεια που εμπνέει στους κεντρώους ψηφοφόρους και οι ακρότητες που υιοθετεί ο Μελανσόν θα αποτελέσουν σίγουρα το μεγαλύτερο εμπόδιο στη συσπείρωση των δημοκρατικών δυνάμεων στον δεύτερο γύρο. Και μάλιστα παρά το γεγονός ότι ο ίδιος τις κάλεσε “να μην αφήσουν ούτε μια ψήφο να πάει στην ακροδεξιά” στην εξαιρετικά ενωτική και συναισθηματικά ιδιαίτερα αποτελεσματική δήλωση που έκανε αμέσως μετά τη δημοσιοποίηση των αποτελεσμάτων του exit poll. Εξ ου και στο ίδιο κάλεσμα ανακοίνωσε ότι θα αποσυρθούν από τον δεύτερο γύρο όλοι οι υποψήφιοι βουλευτές του Λαϊκού Μετώπου προκειμένου να διευκολύνουν την στήριξη των υποψηφίων που θα έχουν περισσότερες πιθανότητες να νικήσουν τους υποψήφιους της Ακροδεξιάς.

Ανάλογο ήταν και το περιεχόμενο του εξίσου δραματικού καλέσματος που απηύθυνε στην δημοκρατική πλειοψηφία ο Ραφαέλ Γκλυκσμάν, ο αρχιτέκτονας της θεαματικής ανάκαμψης του Σοσιαλιστικού Κόμματος και ο κατεξοχήν πολέμιος του Μελανσόν εντός του συνασπισμού της ενωμένης αριστεράς.

Ωστόσο η απήχηση αυτών των καλεσμάτων, όπως και του αντίστοιχου που έκανε τόσο ο πρώην πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ και νυν υποψήφιος βουλευτής του Λαϊκού Μετώπου, όσο και με πιο έμμεσο τρόπο ο Πρωθυπουργός Γκαμπριέλ Αττάλ θα εξαρτηθεί από τη δυναμική που θα αποκτήσουν οι συμμαχίες που θα συναφθούν αυτές τις ημέρες.

Δεν μπορεί να αποκλεισθεί εκ προοιμίου το σενάριο μιας Εθνικής Συσπείρωσης που τελικά επιτυγχάνει να συγκεντρώσει στον δεύτερο γύρο της ερχόμενης Κυριακής την απόλυτη πλειοψηφία που δεν κέρδισε στον πρώτο γύρο. Θα κριθεί κυρίως από την έκβαση των αναμετρήσεων στις περιφέρειες όπου οι υποψήφιοι που έχουν προκριθεί για το δεύτερο γύρο προέρχονται από περισσότερα των δύο μπλοκ σχήματα .

Στις περισσότερες από αυτές τις περιφέρειες προηγείται ήδη ο υποψήφιος της Εθνικής Συσπείρωσης. Συνολικά. όμως, εκκρεμεί η εκλογή μεταξύ τριών υποψηφίων που έχουν συγκεντρώσει τα αναγκαία ποσοστά πρόκρισης στον δεύτερο γύρο σε 307 περιφέρειες καθώς επίσης και η εκλογή σε έξη περιφέρεις υποψήφιοι τεσσάρων διαφορετικών σχημάτων. Πρόκειται περί πρωτοφανούς ποσοστού απροσδιοριστίας των τελικών εκλογικών συσχετισμών.

Το σίγουρο είναι ότι τα πράγματα οδηγούνται σε μετωπική σύγκρουση δυο διαφορετικών κόσμων με πιθανότερο αποτέλεσμα την εμφάνιση ενός βαθέως εθνικού διχασμού που εκτός των άλλων θα καταστήσει προβληματική την όποια συγκατοίκηση ενδέχεται να επιβληθεί αναγκαστικά.

Μέχρι σήμερα ένας τέτοιος διχασμός είχε αποφευχθεί διότι το εκλογικό σώμα ήταν τριχασμένο μεταξύ ρεπουμπλικανικής δεξιάς, κέντρου και αριστεράς, πράγμα που έκανε ευκολότερη την αναζήτησή κοινών τόπων, συναινέσεων και συνεργασιών. Τώρα εκτός από την πόλωση μεταξύ των δυο μεγαλύτερων μπλοκ, έχει μεσολαβήσει και μια πλήρης σχεδόν ανατροπή των κανόνων της πολιτικής συμπεριφοράς των ψηφοφόρων του δημοκρατικού τόξου. Αποτελούν μειοψηφία αυτοί και αυτές που είναι πρόθυμοι να συμμορφωθούν στις υποδείξεις των κομμάτων και να ακολουθήσουν τις συστάσεις τους.

Αναδημοσίευση από το KREPORT