Ο “ακομπλεξάριστος” Κασσελάκης/ Και λαός και Κολωνάκι, και Μανχάταν, και Ανδρέας, και Βαρουφάκης, και Ζωή, και… Ψωμιάδης
Η Συντακτική ομάδα του Libre
Από την φωτογράφηση για το DownTown/ Η έπαυλη στη Νέα Υόρκη
Πέραν πάσης αμφιβολίας, ο Στέφανος Κασσελάκης είναι …ακομπλεξάριστος. Το γνωρίζαμε εξ΄υπαρχής, όταν έπεσε σαν κομήτης στον μικρό εσωστρεφή γαλαξία του ΣΥΡΙΖΑ, μετά την εκλογική συντριβή, τώρα το έχει μετατρέψει σε απλά μαθήματα επικοινωνίας, λες και έχει βάλει στόχο, όχι να νικήσει (κάποτε) τον Κυριάκο Μητσοτάκη αλλά να β(γ)άλει τα γυαλιά στον Σταν Γκρίνμπεργκ. Με τον τελευταίο, άλλωστε, δείχνει μία κάποια εμμονή αφού συχνά πυκνά τον αναφέρει στις δηλώσεις του.
Λέει στο γνωστό life style περιοδικό:
«Ξέρεις, δεν έχω επικοινωνιολόγο. Υπάρχει φυσικά μία ομάδα που γράφει και τεκμηριώνει, αλλά η ιδέα να καλλιεργήσει κάποιος άλλος το τάδε ή το δείνα προφίλ για εμένα, δεν υφίσταται. Μάλιστα όταν μου λένε να φορέσω σακάκι σε συνέντευξη, αρνούμαι. Δεν αποδέχομαι καμία τέτοια συμβουλή γιατί δεν αλλάζω το ποιος είμαι. Στο παρελθόν είχα κάνει τηλεοπτικές συνεντεύξεις φορώντας κοστούμι και συνειδητοποίησα ότι δεν είμαι εγώ. Θέλω να φοράω κοστούμι είτε σε θεσμικές εμφανίσεις μου στο εξωτερικό, ή στις εμφανίσεις μου για το κόμμα μου. Σε μία επίσημη, ας πούμε, ομιλία θέλω με τον τρόπο αυτόν να τιμήσω το κόμμα μου με την εμφάνιση που του αξίζει. Για όλα τα υπόλοιπα, είτε φοράω t-shirt, είτε είμαι μέσα στις λάσπες, είμαι ο εαυτός μου». Έχοντας πάρει θάρρος από την αμεσότητά του τον ρωτάω αν εκτός από επικοινωνιολόγο δεν έχει ούτε στιλίστα. «Όχι φυσικά. Αν εξαρτιόταν από εμένα, θα κυκλοφορούσα μονίμως με ένα μακό. Ο Τάιλερ, όμως, έχει εξαιρετικό γούστο. Αυτός είναι που κάποιες φορές με σταματάει πριν βγω από το σπίτι, λέγοντας μου να αλλάξω και διαλέγοντας εκείνος τα κατάλληλα ρούχα!»
Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι στην τελευταία συνέντευξη (υπερπαραγωγή) στο DownTown αναφέρει πως δεν έχει επικοινωνιολόγο και τα κάνει όλα μόνος του, άντε με μία μικρή ομάδα εθελοντών “κασσελακίστας”. Και γιατί είναι ακομπλεξάριστος;
Για εκατομμύρια λόγους, σταχυολογώ μόνο τους πιο πρόσφατους. Κόβει βόλτες στα εκλογικά γραφεία της Ν.Δ και του ΠΑΣΟΚ στις περιοδείες του, πέφτει στο πεζοδρόμιο για να παίξει με τα “stray dogs”, αγγαλιάζει τον ορισμό της ομοφοβίας, γνωστό και ως “Ζορό της Θεσσαλονίκης”, Παναγιώτη Ψωμιάδη, και στο απόγειο αυτής της τακτικής συνεχίζει τις ξεναγήσεις στα σπίτια του.
Μετά την live (στον Ευαγγελάτο) περιήγηση στο διαμέρισμα του 1,8 εκατ. ευρώ (κατά δήλωσή του) διαμέρισμα στο Κολωνάκι, τώρα μας δείχνει το αγρόκτημα-έπαυλη που διατηρεί στα περίχωρα της Νέας Υόρκης, σε μικρή απόσταση από το Μανχάταν (πως λέμε Παγκράτι-Κυψέλη σε …”rush hour”).
Η περιγραφή από το περιοδικό:
“Μερικές μέρες πριν έχει φωτογραφηθεί για το DT στο εξοχικό σπίτι που μοιράζεται με τον Τάιλερ Μακμπέθ στα προάστια της Νέας Υόρκης. Μερικά χιλιόμετρα από το νησί του Manhattan, διατηρούν ένα ησυχαστήριο που εκτείνεται σε δεκάδες στρέμματα. Μια εξωτερική πισίνα, μίνιμαλ σκανδιναβικό design, μια φάρμα ζώων, μια λίμνη, και το δάσος που περιβάλει το κτήμα συνθέτουν ένα ονειρικό σκηνικό που μοιάζει βγαλμένο από ταινία.”
Στην ίδια συνέντευξη μιλά …de profundis για την ακρίβεια που χτυπά κόκκινο, για την πτωχοποίηση των Ελλήνων και για τους 35άρηδες συνομιλήκους του που αναγκάζονται να ζουν στο πατρικό τους επειδή ο μισθός δεν φτάνει ούτε για…καλημέρα. Και εξηγεί πως θέλει να κάνει τους Έλληνες να μπορούν να ζήσουν το δικό του όνειρο.
Λίγο μετά τον απογευματινό καφέ o Στέφανος Κασσελάκης, διασχίζει το μαγαζί όπου τον περιμένω. Μερικές μέρες πριν έχει φωτογραφηθεί για το DT στο εξοχικό σπίτι που μοιράζεται με τον Τάιλερ Μακμπέθ στα προάστια της Νέας Υόρκης. Μερικά χιλιόμετρα από το νησί του Manhattan, διατηρούν ένα ησυχαστήριο που εκτείνεται σε δεκάδες στρέμματα. Μια εξωτερική πισίνα, μίνιμαλ σκανδιναβικό design, μια φάρμα ζώων, μια λίμνη, και το δάσος που περιβάλει το κτήμα συνθέτουν ένα ονειρικό σκηνικό που μοιάζει βγαλμένο από ταινία. Όπως η ζωή του. Ηθελημένα ή μη έχει διαβατήριο σταρ, με την παρουσία του να ξεπερνάει αυτή ενός πολιτικού. Εξάλλου, ο ίδιος φαίνεται να αποποιείται αυτή την ταυτότητα, τουλάχιστον με την παραδοσιακή της έννοια. Η προσοχή του στρέφεται στον υπεύθυνο του μαγαζιού. Μετά από έναν εγκάρδιο χαιρετισμό μαζί του, στρέφεται πάλι σ’ εμένα, εξηγώντας ότι τον είχε γνωρίσει λίγο πριν την εκλογή του. «Είχαμε πιάσει την κουβέντα και τότε θυμάμαι του είχα εξηγήσει ότι δεν είμαι και δε θα γίνω ποτέ επαγγελματίας πολιτικός. Τώρα μου το θύμισε!» Πριν καν αρχίσει η ηχογράφηση, μιλώντας για το στιλ και τα διαδικαστικά της συνέντευξης, απαντάει σε μία ερώτηση που δεν έχω καν προλάβει να αρθρώσω, παρότι διακαώς το επιθυμώ.
«Ξέρεις, δεν έχω επικοινωνιολόγο. Υπάρχει φυσικά μία ομάδα που γράφει και τεκμηριώνει, αλλά η ιδέα να καλλιεργήσει κάποιος άλλος το τάδε ή το δείνα προφίλ για εμένα, δεν υφίσταται. Μάλιστα όταν μου λένε να φορέσω σακάκι σε συνέντευξη, αρνούμαι. Δεν αποδέχομαι καμία τέτοια συμβουλή γιατί δεν αλλάζω το ποιος είμαι. Στο παρελθόν είχα κάνει τηλεοπτικές συνεντεύξεις φορώντας κοστούμι και συνειδητοποίησα ότι δεν είμαι εγώ. Θέλω να φοράω κοστούμι είτε σε θεσμικές εμφανίσεις μου στο εξωτερικό, ή στις εμφανίσεις μου για το κόμμα μου. Σε μία επίσημη, ας πούμε, ομιλία θέλω με τον τρόπο αυτόν να τιμήσω το κόμμα μου με την εμφάνιση που του αξίζει. Για όλα τα υπόλοιπα, είτε φοράω t-shirt, είτε είμαι μέσα στις λάσπες, είμαι ο εαυτός μου». Έχοντας πάρει θάρρος από την αμεσότητά του τον ρωτάω αν εκτός από επικοινωνιολόγο δεν έχει ούτε στιλίστα. «Όχι φυσικά. Αν εξαρτιόταν από εμένα, θα κυκλοφορούσα μονίμως με ένα μακό. Ο Τάιλερ, όμως, έχει εξαιρετικό γούστο. Αυτός είναι που κάποιες φορές με σταματάει πριν βγω από το σπίτι, λέγοντας μου να αλλάξω και διαλέγοντας εκείνος τα κατάλληλα ρούχα!»
Για τη συνέντευξή μας, πάντως, φοράει ένα λευκό πουκάμισο και παραγγέλνει κόκα κόλα και ναργιλέ! «Παραήπια στην Κρήτη τσικουδιά». Χαιρετάει από μακριά όσους τον κοιτούν επίμονα, ή τον φωτογραφίζουν κρυφά («Για να ξέρουν ότι τους βλέπω»). «Ηχογραφείς;» με ρωτάει, και του γνέφω καταφατικά. Η συνέντευξη έχει μόλις αρχίσει και όταν ολοκληρωθεί και αποχωριστούμε, ώρες μετά, η χειραψία θα έχει αντικατασταθεί από ένα σταυρωτό φιλί και ο πληθυντικός θα έχει προ πολλού μετατραπεί σε ενικό.
Τον ρωτά η συντάκτρια του περιοδικού κι εκείνος απαντά: Έβλεπα στο διαδίκτυο τις αντιδράσεις για το νέο σας σπίτι, κυρίως για την τιμή του. Αναλογιστήκατε ποτέ ότι ο μέσος Έλληνας δυσκολεύεται να ταυτιστεί μαζί σας;
Όχι. Ο μέσος Έλληνας ξέρει ότι δεν επέστρεψα για να φάω. Ό,τι έχω, το έχω δουλέψει. Αντιθέτως, θεωρώ ατού πως ό,τι έχω αποκτήσει το έχω αποκτήσει εργαζόμενος στον ιδιωτικό τομέα και εκτός Ελλάδας. Τα διαπιστευτήριά μου είναι καλύτερα από όσους κυβερνούν αυτή τη στιγμή.
Σύμφωνοι, αλλά πόσοι συνομήλικοί σας με τα ίδια διαπιστευτήρια στην Ελλάδα μπορούν να συνδεθούν;
Ακριβώς! Δεν είναι δυνατόν στα 35 μου να αγοράζω διαμέρισμα 1.800.000 ευρώ και τρεις στους τέσσερις Έλληνες από 18 μέχρι 35 ετών να ζουν στο παιδικό τους δωμάτιο, παρότι πολλοί έχουν κάνει εξαιρετικές σπουδές και διαθέτουν προσόντα. Αυτά θέλω να αλλάξω. Όταν βλέπω δίπλα μου αδικημένους, εξοργισμένους, απογοητευμένους, πιεσμένους, αυτό με επηρεάζει βαθιά. Αυτό δε σημαίνει ότι είμαι εναντίον της ευημερίας. Απλώς θέλω η Ελλάδα να γίνει μία σύγχρονη, δίκαιη, και, γιατί όχι, πλούσια χώρα. Υπάρχουν αναπτυξιακές δυνατότητες. Είναι αβάσταχτο το 26% του πληθυσμού να είναι στα όρια του κοινωνικού αποκλεισμού. Δεν πρέπει στο 2024 να ζούμε από τύχη. Η κοπέλα που δολοφονήθηκε έξω από το τμήμα, τα Τέμπη. Έλεος.
Η δεξιοτεχνία με την οποία μπορεί να μπλέκει ένα διαμέρισμα του 1,8 εκατ. ευρώ στο Κολωνάκι και μία έπαυλη έξω από το Μανχάταν με τον γολγοθά στα ελληνικά σούπερ μάρκετ, την τραγωδία των Τεμπών και τις γυναικοκτονίες, είναι πραγματικά ένα πολιτικό και επικοινωνιακό case study. Για παράδειγμα, επικαλείται τον Ανδρέα Παπανδρέου, προεξοφλεί πως ο Τσίπρας δεν θα επιστρέψει στην πολιτική, διότι, όπως λέει, ο πρώην πρωθυπουργός “είναι για τη Λωζάνη και αυτός για την Κοζάνη” (!), και την ίδια ώρα απευθύνει εμμέσως πλην σαφώς πρόσκληση συνεργασίας στον Βαρουφάκη και την Κωνσταντοπούλου.
Περνάει αυτό στον κόσμο; Θα το δούμε στις ευρωεκλογές, πιθανώς και αργότερα. Είναι βέβαιο πως οι παλαιότεροι Συριζαίοι που παραμένουν εντός των τειχών της Κουμουνδούρου βγάζουν φλύκταινες με όλα αυτά. Στο Μέγαρο Μαξίμου, όπου η επικοινωνιακή ομάδα παίζει στα δάκτυλα τις τάσεις στο εκλογικό σώμα, λένε πως η στροφή μερίδας του εκλογικού σώματος σε μία ολίγον απολιτίκ προσέγγιση και τον αντισυστημισμό, λένε πως “φοβού τον Κασσελάκη”. Κάτι θα ξέρουν…
SiteDesign