Ευρωεκλογές/Αναβαθμίζει τις προσδοκίες το Μαξίμου-Πώς το 32% έγινε 33%+, η “σημαία” Μπελέρη και η …βοήθεια Κασσελάκη

Αρχικώς, το “προσωπικό στοίχημα” του Κυριάκου Μητσοτάκη (“πίσω από κάθε όνομα υποψηφίου ευρωβουλευτή βρίσκεται το δικό μου”) και η επίκληση του κινδύνου περί πολιτικής αστάθειας, κρίθηκαν από αρκετούς ως παράδοξοι και υπερφίαλοι στόχοι. Το βράδυ της 9ης Ιουνίου, άλλωστε, ανεξαρτήτως αποτελέσματος, δεν πρόκειται να αλλάξουν ούτε η κυβέρνηση, ούτε οι κοινοβουλευτικοί συσχετισμοί, ο πρωθυπουργός, δε, θα εξακολουθεί να έχει ανοικτό πολιτικό διάδρομο τριετίας μέχρι τις επόμενες εθνικές εκλογές.

Η συγκεκριμένη εκλογική τακτική, όμως, βγάζει νόημα. Η κυβέρνηση επιδιώκει να συσπειρώσει δι’ αυτού του τρόπου το μεγαλύτερο δυνατό τμήμα της νεοδημοκρατικής εκλογικής βάσης, να περιορίσει τις απώλειες προς τα μικρότερα κόμματα της υπερδεξιάς και την αποχή (ειδικά στη Βόρεια Ελλάδα όπου ο Κυριάκος Βελόπουλος “γράφει” υψηλά διψήφια ποσοστά), και έτσι αφενός να διατηρηθεί αλώβητο -και στις επερχόμενες νέες ευρωπαϊκές ισορροπίες- το “πρεστίζ” του πρωθυπουργού, αφετέρου να αποφευχθούν εσωτερικές γκρίνιες, ακόμα και μεθοδεύσεις κομματικών και εξωκομματικών κέντρων με άλλες… φιλοδοξίες.

Αυτή την τακτική ήρθε να εξυπηρετήσει η επιλογή της υποψηφιότητας του Φρέντι Μπελέρη που ζυγίστηκε πολύ μέχρις ότου ξεπεραστούν οι λογικές ενστάσεις και επιφυλάξεις της ηγεσίας του υπουργείου Εξωτερικών και των λεγόμενων κεντρώων της παράταξης. Τα μηνύματα των κυλιόμενων δημοσκοπήσεων που (με τον συντονισμό των Παύλου Μσρινάκη και Θοδωρή Λιβάνιου) φτάνουν στο Μέγαρο Μαξίμου δείχνουν πως η τακτική που φέρει την υπογραφή του Σταν Γκρίνμπεργκ αποδίδει. Ενώ το προηγούμενο διάστημα κυριαρχούσε ο φόβος για ένα εκλογικό ποσοστό που θα μπορούσε να κυμανθεί λίγο κάτω από το 30%, το προσκλητήριο συσπείρωσης του Κυριάκου Μητσοτάκη έδειξε να αναβαθμίζει την προσδοκία στο 32% και τώρα, με την υποψηφιότητα Μπελέρη, να αγγίζει το 33%. Η υποψηφιότητα φαίνεται πως φέρνει μία μονάδα στη Ν.Δ, περιορίζει κατά τι την δυναμική Βελόπουλου στη Βόρεια Ελλάδα και προκαλεί ρωγμές στην “παγωμένη λίμνη” των δυσαρεστημένων νεοδημοκρατών που εφέροντο να επιλέγουν την αποχή για να στείλουν μήνυμα στην κυβέρνηση.

Έχει ενδιαφέρον, ωστόσο, και μία άλλη επιλογή του εκλογικού επιτελείου του Μαξίμου. Εγκαταλείφθηκε με συνοπτικές διαδικασίες η τακτική μετωπικής αντιπαράθεσης με το ΠΑΣΟΚ και προσωπικά το Νίκο Ανδρουλάκη, και αναβαθμίστηκε σε κύριο αντίπαλο ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Στέφανος Κασσελάκης.

Οι βασικοί λόγοι είναι δύο:

–Αφενός, αξιολογήθηκε πως με την κάθοδο στις εκλογές του κόμματος “Δημοκράτες” του Ανδρέα Λοβέρδου οι λιγοστές διαρροές από τη Ν.Δ προς το κέντρο δεν φθάνουν πια στο ΠΑΣΟΚ αλλά εγκλωβίζονται στο “ανάχωμα” του νέου κόμματος, το οποίο, μάλιστα, είναι μάλλον πολύ δύσκολο να φτάσει στο 3%. Σε κάθε περίπτωση είναι ένα πολιτικό υποκείμενο όχι εχθρικό προς τη Ν.Δ (“κόμμα-πάρκινγκ” το έχει αποκαλέσει ο Νίκος Ανδρουλάκης), το οποίο δυνητικά στο μέλλον μπορεί να διαδραματίσει και συμπληρωματικό ρόλο. Το ΠΑΣΟΚ, επίσης, μοιάζει “ακίνητο” στις μετρήσεις με ψαλιδισμένες πιά φιλοδοξίες για την δεύτερη θέση και σε απόσταση από τον ΣΥΡΙΖΑ που διευρύνεται.

–Αφετέρου, η αναβάθμιση του …”κινδύνου Κασσελάκης” δημιουργεί έναν αντίπαλο για τη Ν.Δ, κάτι ιδιαιτέρως χρήσιμο ώστε να μειώνει και τη δυναμική του… “Κανένα” και να συσπειρώνει περαιτέρω το δεξιό κοινό. Καταλληλότερος για πρωθυπουργός, μετά τον κ. Μητσοτάκη (35%) έρχεται ο κ. Κανένας (33%) -οι άλλοι πολιτικοί αρχηγοί βρίσκονται στο 9% και κάτω.

Στο εκλογικό επιτελείο του Μαξίμου αξιολογούν αυτή την “χρησιμότητα” ως εξής:

Πρώτον, ο Στέφανος Κασσελάκης σε επίπεδο τακτικής, ζητά να διεξαχθούν εθνικές εκλογές (στην Κουμουνδούρου σημείωναν με ικανοποίηση πως στη μέτρηση της Opinion Poll το 36% των ερωτηθέντων τάχθηκαν υπέρ της πρόωρης διεξαγωγής τους) , επειδή γνωρίζει ότι δεν διατρέχει τον κίνδυνο να υποστεί τις συνέπειες –επειδή είναι βέβαιος ότι δεν θα γίνουν. Ωστόσο, οι ευρωεκλογές δεν βγάζουν κυβέρνηση, πρώτο, ενώ, δεύτερο, τα δημοσκοπικά ευρήματα δείχνουν ότι η ΝΔ τείνει να αποσπά ίδιο ή ακόμα μεγαλύτερο ποσοστό από τα δύο επόμενα κόμματα μαζί. Το μόνο, λοιπόν, που επιτυγχάνεται με τις τακτικές περί άμεσων εκλογών και πτώσης της κυβέρνησης, είναι να προσφέρεται πρώτη ύλη στην κυβερνητική κινδυνολογία περί αστάθειας.

Δεύτερον, η ηχηρή τοποθέτηση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ κατά οιασδήποτε μετεκλογικής συνεργασίας με το Νίκο Ανδρουλάκη για την σύμπηξη αντικυβερνητικού μετώπου προς τις εθνικές εκλογές θεωρείται “βούτυρο στο ψωμί” του Μαξίμου. Διότι καθιστά σαφές πως δεν μπορεί να διαμορφωθεί επί της ουσίας εναλλακτική κυβερνητική προοπτική και ως εκ τούτου εάν προκύψει εκλογικά κλονισμός της κυβερνητικής σταθερότητας αυτή θα είναι τυφλή χωρίς δυνατότητα κάποιας συνέχειας με εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης. Οι μάχες ανακοινώσεων και ο ανταγωνισμός …ατάκας στον πόλεμο μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ ενισχύει ακόμα περισσότερο το δίλημμα που θέτει ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Τρίτον, όλες οι τελευταίες τοποθετήσεις του Στέφανου Κασσελάκη για την “ιερή συμμαχία” του ΝΑΤΟ, για την επίθεση του Ιράν στο Ισραήλ, κ.ά, καθώς και η στροφή του στον συντηρητισμό με το …θαύμα του σταυρού, τα περί πατρίδας και Εκκλησίας, κ.ά, θεωρούν στο Μαξίμου πως ενισχύουν την “αυθεντικότητα” της Ν.Δ ως παράταξη που καλύπτει πλήρως τον χώρο της λεγόμενης παραδοσιακής δεξιάς. Το επικοινωνιακό επιτελείο της Ν.Δ θα συνεχίζει να (υπερ)τονίζει αυτές τις, όπως λένε, “αλλοπρόσαλλες” δηλώσεις του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ. Άλλωστε, τονίζουν, ακόμα και εάν κατορθώσει να κερδίσει ένα υψηλό διψήφιο ποσοστό (17%, ίσως και λίγο περισσότερο) αυτό θα αξιοποιηθεί και μετεκλογικά ως επίκληση κινδύνου, αρκεί η Ν.Δ να έχει συγκεντρώσει ποσοστό κοντά στο 33% και να κρατά μεγάλη διαφορά από τον ΣΥΡΙΖΑ. Εκτιμούν, δε,πως με την διαγραφόμενη πολιτική μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ, μετά τις ευρωεκλογές θα αρχίσει νέος κύκλος εσωστρέφειας και αντιπαράθεσης με κορυφαία στελέχη που διαφωνούν αλλά λόγω του εκλογικού momentum δεν θέλουν να εκφραστούν.

Βεβαίως, οι πιο μετριοπαθείς στο κυβερνητικό στρατόπεδο επισημαίνουν πως ο πραγματικός κίνδυνος είναι η απομάκρυνση του Μαξίμου από την ζοφερή πραγματικότητα που ζουν οι πολίτες, κυρίως λόγω της ακρίβειας, και οι εκρήξεις αλλαζονίας αρκετών υπουργών. Κάτι που, όπως αναφέρουν, φουντώνει την κοινωνική αντιπολίτευση ακόμα κι αν αυτή εκφράζεται με αποχή ή διασπορά σε μικρότερα κόμματα. “Είναι θέμα χρόνου να ξεσπάσει”, λέει χαρακτηριστικά κορυφαίος υπουργός σε συνομιλητές του. Επίσης, ακόμα κι αν η κυβέρνηση περάσει χωρίς μεγάλες απώλειες τον κάβο των ευρωεκλογών, ο κίνδυνος “ατυχήματος” είναι υπαρκτός και θα δράσει πολλαπλασιαστικά λόγω της καύσιμης ύλης δυσαρέσκειας που έχει συγκεντρωθεί. Είναι χαρακτηριστικό πως ο υπουργός Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας Βασίλης Κικίλιας είπε (Action24) πως “αυτό το καλοκαίρι θα είναι η δυσκολότερη αντιπυρική περίοδος που είχαμε ποτέ”. Εκτιμάται πως προσπαθεί να προετοιμάσει την κοινή γνώμη για όσα μπορεί να συμβούν το φετινό καλοκαίρι στο μέτωπο των δασικών πυρκαγιών, κάτι που εαν βρει αδύναμο τον κρατικό μηχανισμό θα προκαλέσει μεγάλη οργή στους πολίτες.