Ο “σοφός λαός”, οι “celebrities”, η Ευρώπη και η δοκιμασία στην πιο κρίσιμη ευρωκάλπη

Θεωρητικά μιλώντας, αλλά όχι και εντελώς …θεωρητικά, στη νέα σύνθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, η Ελλάδα ίσως εκπροσωπηθεί από μία πρωτότυπη “Εθνική ομάδα”. Ο Γιώργος Αυτιάς, η Ελεωνόρα Μελέτη, ο βετεράνος μπασκετμπολίστας Νίκος Παππάς, ο Δημήτρης Παπανώτας, ο Θοδωρής Ζαγοράκης και άλλοι διεκδικούν θέση στα έδρανα του ημικύκλιου μαζί με τον Φρέντη Μπελέρη, τον Πύρρο Δήμα, την Σοφία Μπεκατώρου, τον Νικόλα Φαραντούρη, τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη, την Ελίζα Βόζεμπεργκ, την Μαρία Σπυράκη, τον Φίλιππο Σαχινίδη, τον Γιάννη Μανιάτη, τον Κώστα Αρβανίτη, την Έλενα Κουντουρά και άλλους. Συμπληρώνω πως μέχρι το πέρας της προθεσμίας ανακοίνωσης υποψηφιοτήτων ενδέχεται να υπάρξουν και άλλες εκπλήξεις.

Λογικό; Η ερώτηση είναι εντελώς ρητορική, δεδομένου ότι η κατάρτιση των ευρωψηφοδελτίων υπάγεται πρωτίστως (…) στους κανόνες κομματικού κυνισμού που υπαγορεύουν την άγρα ψήφων, οπότε δευτερεύουσας αξίας είναι η ευρωπαϊκή συγκρότηση και παιδεία των υποψηφίων και η εξασφαλισμένη ικανότητα τους να κινηθούν αποτελεσματικά στους συσχετισμούς των Βρυξελλών και του Στρασβούργου. Επαφίεται, ως εκ τούτου, όχι στον πατριωτισμό των Ελλήνων (κατά το ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματος) αλλά στην αξιολογική τους κρίση ποιοί και ποιές μπορούν να εκπροσωπήσουν καλύτερα την Ελλάδα. Κάπως έτσι παρεισφρέει η γνωστή ρήση περί “σοφού λαού”.

Κι έτσι όπως παρεισφρέει έτσι και καταρρίπτεται εάν θυμηθεί κανείς πως είναι ο ίδιος λαός που έστειλε στο ΕΚ τον παρτιζάνο Μανώλη Γλέζο αλλά και σπουδαίες προσωπικότητες κατά το παρελθόν αλλά και τον Αλέξη Γεωργούλη, την Εύα Καϊλή, τον Θοδωρή Ζαγοράκη και άλλους που όχι μόνο πέρασαν απαρατήρητοι αλλά απασχόλησαν και τις υπηρεσίες ελέγχου νομιμότητας.

Άπαντες υποτίθεται πως συμφωνούμε -τα ίδια τα κόμματα πρώτα απ΄ όλους- πως οι πολιτικοί συσχετισμοί στην ευρωπαϊκή εκπροσώπηση έτσι όπως αναμένεται να προκύψει από τις κάλπες της 9ης Ιουνίου θα αποκτήσουν πολύ μεγάλη αξία απέναντι στην ραγδαία άνοδο του λαϊκισμού και κυρίως της ακροδεξιάς.

Σύμφωνα με τον Δείκτη Απολυταρχικού Λαϊκισμού που ανακοινώθηκε χθες:

-Στο σύνολο των 27 κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα δεξιά λαϊκιστικά και απολυταρχικά κόμματα βρίσκονται σε μικρή άνοδο σε σχέση με το 2019 (+1,5 ποσοστιαίες μονάδες).  
-Στο σύνολο των 27 κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα αριστερά λαϊκιστικά και απολυταρχικά κόμματα βρίσκονται σε μικρή πτώση σε σχέση με το 2019 (-1,8 ποσοστιαίες μονάδες).  
-Στις χώρες του Ευρωπαϊκού Βορρά, η εκλογική υποστήριξη στα λαϊκιστικά και απολυταρχικά κόμματα βρίσκεται στο 35%, αυξημένη κατά 4,6 ποσοστιαίες μονάδες σε σχέση με το 2019.  
-Στις χώρες της Δυτικής και της Κεντρικής Ευρώπης, η εκλογική υποστήριξη στα λαϊκιστικά και απολυταρχικά κόμματα βρίσκεται στο 30,8%, αυξημένη κατά 1 ποσοστιαία μονάδα σε σχέση με το 2019.  
-Στις χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου, η εκλογική υποστήριξη στα λαϊκιστικά και απολυταρχικά κόμματα βρίσκεται στο 29,8%, αυξημένη κατά 1,6 ποσοστιαίες μονάδες σε σχέση με το 2019.  

Η Ελλάδα βρίσκεται στην 4η θέση μεταξύ 31 ευρωπαϊκών χωρών στον Δείκτη Απολυταρχικού Λαϊκισμού, με την εκλογική υποστήριξη στα λαϊκιστικά και απολυταρχικά κόμματα να ανέρχεται το 2023 στο 44,3%.  
Σε σχέση με το 2015 (55%), η υποστήριξη σε λαϊκιστικά και απολυταρχικά κόμματα στην Ελλάδα έχει μειωθεί κατά 11 ποσοστιαίες μονάδες, ωστόσο παραμένει τριπλάσια και υψηλότερη κατά 25,9 ποσοστιαίες μονάδες σε σχέση με το 2009 (18,4%), αμέσως πριν την εκδήλωση της οικονομικής κρίσης. 
Στο σύνολο των 27 κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, 1 στους 3 πολίτες υποστηρίζει σήμερα λαϊκιστικά και απολυταρχικά κόμματα.  

Το ερώτημα που προκύπτει είναι εάν με τις παραπάνω υποψηφιότητες αντιμετωπίζουμε ή ενισχύουμε τον δείκτη λαϊκισμού.

Άπαντες συμφωνούμε -τα κόμματα πρώτα απ΄ όλους ξανά- ότι από τους νέους ευρωπαϊκούς συσχετισμούς θα κριθεί σε μεγάλο βαθμό η ευρωπαϊκή πολιτική σχετικά με την ΚΑΠ, το Ταμείο Ανάκαμψης, την Ενιαία Αγορά, το ζητούμενο της ενιαίας Αμυντικής Πολιτικής, την Κλιματική Κρίση, το ουκρανικό, την κατάσταση στη Μέση Ανατολή αλλά και τις σχέσεις της ΕΕ με τις ΗΠΑ ειδικά στην σοβαρή πιθανότητα να βρεθεί εκ νέου στον Λευκό Οίκο ο Ντόναλντ Τραμπ. Ο τελευταίος, μάλιστα, φαίνεται πως θα έχει πολλούς θιασώτες στο νέο ΕΚ και στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις.

Το πρόβλημα ξεκίνησε επί διακυβέρνησης Σαμαρά- Βενιζέλου, όταν το σύστημα της λίστας (με όλες τις ατέλειες που είχε) αντικαταστάθηκε από την σταυροδοσία, με την επικράτεια ως ενιαία περιφέρεια. Αυτό, εκ των πράγματων, οδήγησε στην εκλογή προσώπων όχι στην βάση των πραγματικών προσόντων τους αλλά με μόνο κριτήριο την πανελλαδική αναγνωσιμότητα. Αυτό που βλέπουμε σήμερα είναι η ακραία εκδοχή του συστήματος αυτού.

Έναντι όλων αυτών, τα κόμματα “προσφέρουν” στους ψηφοφόρους τους …ενδιαφέρουσες επιλογές.

Για παράδειγμα, οι της Ν.Δ έχουν να επιλέξουν ανάμεσα στην Βόζεμπεργκ, την Σπυράκη, τον Μουρούτη (και άλλους εγνωσμένα ικανούς) και την Ελεωνόρα Μελέτη. Ανάμεσα στον “σαρξ εκ της (κομματικής) σαρκός” Μεϊμαράκη και τον “πρωταθλητή της τηλεθέασης” (όπως τον αποκάλεσε η παρουσιάστρια της εκδήλωσης για το ευρωψηφοδέλτιο Αριστοτελία Πελώνη) Γιώργο Αυτιά που ανταποκρίθηκε ασμένως λέγοντας πως “όλος ο πλανήτης ψηφίζει Ν.Δ”.

Οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ έχουν να επιλέξουν μεταξύ του Αρβανίτη που σήκωσε το βάρος των μαχών που έδωσε το κόμμα του για το Κράτος Δικαίου στην ΕΕ και της ιδιαίτερα επιτυχημένης Κουντουρά και του Παπανώτα ή κάποιου άλλους τηλεοπτικού “φυντανιού”.

Οι δε του ΠΑΣΟΚ αναμένεται να διευκρινιστεί εάν θα προτιμήσουν την “εθνική φανέλλα” του προσφάτως μεταναστεύσαντος από τη Ν.Δ Ζαγοράκη και των υποδειγματικών πρώην υπουργών με την αναγκαία ευρωπαϊκή συγκρότηση Σαχινίδη και Μανιάτη.

Κάπως έτσι ο “σοφός λαός” καλείται να αποδείξει πως είναι πράγματι σοφός, ωστόσο επειδή είναι πιθανό να μην αποδειχθεί πολύ σοφός, σκεφτείτε ποιά θα είναι τελικά η εκπροσώπηση της Ελλάδας στο νέο ευρωπαϊκό περιβάλλον. Διότι, εν κατακλείδι, το θέμα δεν είναι εάν “μένουμε Ευρώπη” (αυτό και το λήξαμε και το θέλουμε) αλλά πώς μένουμε και ποιοί μας εκπροσωπούν…

Πιστεύουμε αυτά που λέμε στο…Ευρωβαρόμετρο;

Όσα δηλώνουν οι πολίτες στην μεγάλη έρευνα του Ευρωβαρόμετρου έχουν ενδιαφέρον, κυρίως για να τα συγκρίνουμε με την ψήφο μας…

Πάνω από το 50% των ερωτηθέντων στην Ελλάδα θα επιθυμούσε οι πολιτικές προτάσεις της προεκλογικής εκστρατείας να αφορούν την δημόσια υγεία (56%), την στήριξη της οικονομίας και τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας (55%) και την καταπολέμηση της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού (55%).

Με το βλέμμα στο μέλλον, οι πολίτες της ΕΕ θέτουν την άμυνα και την ασφάλεια (37%) ως πρώτες προτεραιότητες για την ενίσχυση της θέσης της ΕΕ στην παγκόσμια σκηνή, ενώ ακολουθούν τα ενεργειακά ζητήματα αφενός και η επισιτιστική ασφάλεια και η γεωργία αφετέρου (και οι δύο κατηγορίες με ποσοστό 30%). Οι ερωτηθέντες στην Ελλάδα κατατάσσουν ως προτεραιότητες στο πλαίσιο αυτό την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, της οικονομίας και της βιομηχανίας της ΕΕ (38%), την επισιτιστική ασφάλεια και τη γεωργία (36%) και την ενέργεια (35%).

Προσπαθήστε, τώρα, να αξιολογήσετε ποιοί από τους υποψηφίους των κομμάτων ταιριάζουν με όσα εμείς οι ίδιοι δηλώνουμε ότι επιθυμούμε να συζητηθούν στην προεκλογική εκστρατεία και να διεκδικήσουμε από την Ευρώπη.