Αναβιώνει το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο όταν ο ΣΥΡΙΖΑ (του Κασσελάκη) δεν είναι …ΣΥΡΙΖΑ;

Πώς να αναβιώσει το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο όταν ο ΣΥΡΙΖΑ (του Κασσελάκη) δεν είναι πιά ο ΣΥΡΙΖΑ στον οποίο στηρίχτηκε το αφήγημα αποδόμησης με ορόσημο το 2015; Στο ερώτημα καλούνται να απαντήσουν οι επικοινωνιολόγοι του Μεγάρου Μαξίμου και οι ιθύνοντες της προεκλογικής καμπάνιας της Ν.Δ και δη με ορίζοντα όχι τόσο τις ευρωεκλογές όσο όσα είναι πιθανώς να ακολουθήσουν.

Ευφυώς, από την μία, ο πρωθυπουργός επιχείρησε να ανακαλέσει στην μνήμη των ψηφοφόρων το δίδυμο Τσίπρα-Καμμένου και την συγκυβέρνηση εκείνης της εποχής και να το παραλληλίσει με τον Στέφανο Κασσελάκη και τον Κυριάκο Βελόπουλο και μάλιστα με την δια της “μαιευτικής τέχνης” επίκληση του αδιόρατου φόβου ότι οι δύο τους θα μπορούσαν στο μέλλον να συμπράξουν. Από την άλλη, όμως, πόσο πιθανό είναι κάτι τέτοιο; Κι ακόμα χειρότερα πόσοι ψηφοφόροι φοβούνται πραγματικά μία τέτοια πιθανότητα.

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ κάνει κάτι απλό: τραβάει την διαχωριστική γραμμή μεταξύ εκείνου του ΣΥΡΙΖΑ του παρελθόντος και της νέας εποχής (του) που ο ίδιος ευαγγελίζεται. Και δεν το λέει μόνο, παραθέτει ψήγματα θέσεων που πόρρω απέχουν από την ιδιοσυγκρασία του παλαιότερου ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα κι αν αυτό απαιτεί νοητικά άλματα ή και την αποκαθήλωση ιδεολογικών εικόνων.

Με μεγάλη ευκολία υιοθετεί την επιστολική ψήφο παρότι το κόμμα του την καταψήφισε (με κάποιο σκεπτικό, είναι αλήθεια), επισημαίνει την ανάγκη του φράκτη στον Έβρο –έστω και ως “εργαλείο”.

Δήλωσε πως η Ουκρανία θα πρέπει να υποστηριχθεί απέναντι στη ρωσική εισβολή, ξανατόνισε τη σημασία του ΝΑΤΟ και τάχθηκε υπέρ της στρατιωτικής αυτονομίας της Ε.Ε.

Για δε την Ελλάδα είπε πως δε θα πρέπει να εμπλακεί στην αποστολή πολεμικού υλικού στην Ουκρανία, αλλά να στείλει ανθρωπιστική βοήθεια και να θέσει τις υποδομές της στη διάθεση των κρατών που θέλουν να βοηθήσουν στρατιωτικά την Ουκρανία. Υπεραμύνθηκε της ύπαρξης του ΝΑΤΟ, τάχθηκε υπέρ της παρουσίας της φρεγάτας «Υδρα» στην Ερυθρά Θάλασσα. Ακόμα κι αν κάποια πράγματα απ΄ αυτά έχουν ειπωθεί και παλαιότερα από άλλα στελέχη, είναι σαφές πως από τον Στέφανο Κασσελάκη ακούγονται ως καινούρια. Ακόμα και η συμμετοχή του στην παρέλαση (με τον μπερέ) της 25ης Μαρτίου ήταν μία εικόνα που αποδομεί το περί παρελάσεων και στρατού αφήγημα του παλαιού ΣΥΡΙΖΑ.

Μίλησε για μειώσεις φόρων, το δε οικονομικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ που ανακοίνωσε είναι εμφανώς πιό στέρεα κοστολογημένο από παλαιότερα και περιέχει θέσεις που παραπέμπουν στον φιλελευθερισμό. Αφοπλιστικά, δε, αντιτείνει στους επικριτές του την γνώση του περί τα χρηματοοικονομικά και την λειτουργία της αγοράς και, αναμφίβολα, η θητεία του στην πιό σκληρή έκφραση του (αμερικανικού) καπιταλισμού του δίνουν μεγαλύτερη αξιοπιστία από άλλα στελέχη του κόμματος που τον ξόρκιζαν. Ακόμα και η έπαρσή του για την επιτυχία του στις ΗΠΑ δρα ως ένα “show you the money” ενός αυτοδημιούργητου ομογενούς, ακόμα κι αν δεν έχει διευκρινίσει ακόμα επαρκώς (θα το πράξει, δηλώνει, με την παρουσίαση του “πόθεν έσχες” του) τον “λαβύρινθο” των εταιρειών του.

Πόσο μεγάλη σχέση έχουν όλα αυτά με όσα γνωρίζαμε από τον ΣΥΡΙΖΑ του παρελθόντος; Ελάχιστη. Ενώ η επιχειρηματικότητα και η κερδοφορία είχαν σχεδόν εξοβελιστεί από την ρητορική των στελεχών του κόμματος, ο εξ Αμερικής Κασσελάκης δείχνει όχι μόνο να ξέρει το χρώμα του χρήματος και πως να το βγάζει, αλλά και να σέβεται βασικούς κανόνες της λειτουργίας της αγοράς. Το ότι συνυπάρχει με στελέχη που ακόμα κατατρύχονται από μικρά φαντάσματα του παρελθόντος δεν φαίνεται να τον ενοχλεί. Με ευκολία παραμερίζει πάγιες απόψεις για να τις αντικαταστήσει με το δικό του βίωμα και το δικό του αφήγημα.

Μπορεί, όντως, να απευθύνεται σε ένα εκλογικό κοινό όπου κυριαρχεί ο θυμός και ο αντισυστημισμός, όμως, δύσκολα μπορεί να τον ταυτίσει κανείς -πέραν αυτού- σε κάτι άλλο με τον Κυριάκο Βελόπουλο. Άρα, αυτή η τακτική μπορεί να βρίσκει πρόσφορο έδαφος σε μικρή μερίδα συντηρητικών ψηφοφόρων, είναι δύσκολο ωστόσο να αντέξει στον χρόνο.

Εάν, δε, καταγράψει -σε πείσμα όλων όσων προέβλεπαν το αντίθετο- ποσοστό στις ευρωεκλογές κοντά στο ποσοστό της συντριβής του Ιουνίου του 2023, ακόμα περισσότερο εφόσον το υπερβεί έστω και κατά μία ψήφο, τα πράγματα αλλάζουν άρδην. Μεγάλο ρόλο θα παίξει αναμφίβολα η διαφορά από το ποσοστό της Ν.Δ, όμως η συρρίκνωση από την απόσταση των 23 μονάδων στις τελευταίες εκλογές, ιδιαίτερα εάν πέσει σημαντικά, τον καθιστά “παίκτη” της επόμενης μέρας. Μένει μόνο να τιθασεύσει κάπως την τάση του στην προχειρότητα του… Tik-Tok (η επισήμανση του Αλέξη Τσίπρα έχει νόημα), η αυτο-οργάνωση της πολιτικής του στάσης, και η εξασφάλιση ότι το υπάρχον πολιτικό προσωπικό του κόμματος θα συνυπάρξει με τις πινελιές ανανέωσης.

Δικαίως, εδώ και καιρό, οι σώφρωνες του κυβερνητικού στρατοπέδου και οι επιτελείς του Μεγάρου Μαξίμου, δηλώνουν ιδιωτικά πως δεν πρέπει να υποτιμηθεί.