ΣΥΡΙΖΑ: Νέος αρχηγός, ίδιο κόμμα- Η αλλαγή των “εποχών”

Υποτίθεται πως κατά τα λεγόμενα του νέου του προέδρου ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ήδη μεταβεί από την “εποχή Τσίπρα” στην “εποχή Κασσελάκη”. Νέος πολιτικός κύκλος, νέος ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό δεν είναι εκ προοιμίου κακό, αρκεί να προσδιορίσει κανείς σε τι ακριβώς συνίσταται αυτή η μετάβαση. Πρόκειται για ένα νέο κόμμα, μία άλλη στρατηγική, νέο κυβερνητικό πρόγραμμα, νέα αντιπολιτευτική τακτική. Διότι από μόνη της η αλλαγή αρχηγού δεν αποτελεί από μόνη της αλλαγή εποχής.

Η Ν.Δ, για παράδειγμα, έχει αλλάξει πολλούς αρχηγούς και καθένας από αυτούς έχει βάλει την προσωπική πολιτική του σφραγίδα. Η παράταξη της λαϊκής δεξιάς επί Κώστα Καραμανλή δεν έχει σχέση με την μετακίνηση από το αντι-μνημόνιο (Ζάππεια) στο μνημόνιο του Αντώνη Σαμαρά, και ακόμα περισσότερο δεν μοιάζει με την στροφή του Κυριάκου Μητσοτάκη προς το αποκαλούμενο μεταρρυθμιστικό κέντρο. Οι “καραμανλικοί”, για παράδειγμα, θα προτιμούσαν να κρεμάσουν στα μανταλάκια τον Γ. Στουρνάρα (ο οποίος χρέωνε ευθέως την πτώχευση στην διακυβέρνηση 2007-09) αντί να τον δουν υπουργό Οικονομικών της συγκυβέρνησης Ν.Δ-ΠΑΣΟΚ, για δε το “σημιτικό σύμπαν” που έχει γεμίσει το υπουργικό συμβούλιο του σημερινού πρωθυπουργού εξακολουθούν και βγάζουν φλύκταινες. Όμως, η Ν.Δ παραμένει παράταξη ισχυρή, συμπαγής, αρκετά συνεκτική και ικανή να κρύβει κάτω από το χαλί κάθε τι μεμπτό χάριν της νομής της κυβερνητικής εξουσίας.

Κάτι ανάλογο δεν κατόρθωσε να κάνει το ΠΑΣΟΚ που παρότι άλλαξε …βούλιαξε (κατά το ρηθέν του Γ.Παπανδρέου για την χώρα και την οικονομία) και παραμένει σκιά του παλαιού εαυτού του.

Με τον ΣΥΡΙΖΑ τι συμβαίνει;

Επικοινωνιακά, είναι αλήθεια πως το κόμμα των αντιθέσεων και των συνιστωσών που παρέλαβε ο Τσίπρας ως μικρό, συμπαθές και συστημικά ακίνδυνο (και το κατέστησε μεγάλο, αντιπαθές στους αντιπάλους και …επικίνδυνο) δεν έχει σχέση με την υπεροπλία του viral και το φετίχ της εικόνας που βλέπουμε σήμερα.

Ο πρώην πρόεδρός του έμαθε το Tik-Tok λίγο πριν τις εκλογές του 2023 (κι αυτό κατ’ ανάγκη), ο Κασσελάκης είναι σαν το έφερε στις βαλίτσες του από την Αμερική και το γνωρίζει τόσο καλά όσο ο Τσίπρας τον Μαρξ και την Ρόζα Λούξεμπουργκ.

Συνιστά, όμως, αλλαγή εποχής για ένα κόμμα εξουσίας το γεγονός ότι όποια πέτρα κι αν σηκώσεις στο Instagram και το X βρίσκεις από κάτω τις (αστακο)κάλτσες του αρχηγού; Είναι νέα εποχή το γεγονός ότι ο Κασσελάκης εισβάλλει εύκολα στο στούντιο του Λιάγκα, ή μιλάει απολύτως φυσικά για εταιρείες στο Ντελαγουέρ όταν το κομματικό προσωπικό του ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ακόμα πως η επιχειρηματικότητα και το κέρδος αποτελούν μετάσταση της νεοπλασίας του καπιταλισμού;

Προσώρας, ο Κασσελάκης είναι νέος αρχηγός στο ίδιο κόμμα. Γι αυτό και αποκαλύπτει σταδιακά την πρόθεσή του να το αλλάξει. Είναι εύκολο; Όχι, είναι πολύ δύσκολο. Διότι τα πολιτικά υποκείμενα, πέρα από τις επί μέρους ανανεώσεις τους και τις διευρύνσεις τους, αποτελούν πεδία ιδεολογικά και πολιτικά. Εκπροσωπούν κάτι και κάποιους, και όσο μεγαλύτερο και πιο “γειωμένο” είναι αυτό το κάτι και όσο περισσότεροι είναι οι κάποιοι, τόσο πιο ισχυρό και παρεμβατικό γίνεται. Συγκροτεί, δηλαδή, κόμμα εξουσίας εις το διηνεκές και παράταξη.

Ο ΣΥΡΙΖΑ απέχει πολύ από αυτό. Έγινε κόμμα εξουσίας επειδή ο Τσίπρας διάβασε τις κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες και τοποθετήθηκε εγκαίρως, σε ορισμένες περιπτώσεις, δε, βίαια και απρόσεκτα. Και αυτό το πλήρωσε. Ο Κασσελάκης κατόρθωσε, από την πλευρά του, να γίνει πολύ γρήγορα μία πολύ ισχυρή επικοινωνιακή περσόνα, να μιλούν όλοι γι αυτόν, να τον συμπαθούν ή να τον απαξιώνουν. Κόμμα εξουσίας, όμως, δεν έχει δημιουργήσει. Παράταξη, δε, ακόμα περισσότερο. Θα το καταφέρει; Άγνωστο. Είναι τυχερός γιατί έχει δίπλα του, στο πολιτικό φάσμα, το ΠΑΣΟΚ ως μία ωχρή εκπροσώπηση του κεντρώου χώρου που δεν έχει κατακτήσει ακόμα ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Αλλά αυτό δεν είναι αρκετό…