Ο Νίκος Πορτοκάλογλου στο libre: Η νοσταλγία μου είναι παντελώς αδιάφορη κι ακατανόητη

Όπου και να υπάρχει, υπάρχει με φρέσκιες ιδέες και αρκετή διάθεση ανατροπής και ρίσκου. Είτε γυρίζοντας τους τόπους, δίνοντας συναυλίες ακούραστα, είτε δημιουργώντας μαζί με τους συνεργάτες του κάθε φορά ένα πλήρες μουσικό κουτί, ο Νίκος Πορτοκάλογλου είναι ένας καλλιτέχνης που προχωράει με ταχύτητες, που έχει κατακτήσει επάξια και με το θάρρος του ανθρώπου που ξέρει να παραμένει μαθητής.

Συνέντευξη

-Σας άκουσα στο βίντεο, που δόθηκε στη δημοσιότητα και συγκεκριμένα στην υπέροχη διασκευή του παιδικού Baby Shark, χάρισμα στην εγγονή σας. Η έννοια του παιδιού και η φυσική του ύπαρξη τόσο κοντά σας σάς ωθεί να ανατρέχετε στη δική σας παιδική ηλικία; Την αισθάνεστε ως πατρίδα πολυποίκιλη;

Ένα καινούριο παιδί στην οικογένεια, ένα νέο πρόσωπο, σού δίνει ξανά μια αίσθηση (η ψευδαίσθηση) νεότητας και φρεσκάδας. Και σίγουρα η παιδική μας ηλικία με όλη την χαρά κι όλες τις πληγές της είναι η πατρίδα μας. Και πάντα η έννοια της «άγνωστης πατρίδας» με εμπνέει. Όσο και το γέλιο της εγγονής μου.

-Είστε άνθρωπος της νοσταλγίας; Ποια η σχέση σας με τον χρόνο που έφυγε, με ό,τι συμβαίνει και ό,τι θα έρθει;

Όχι, η νοσταλγία μου είναι παντελώς αδιάφορη κι ακατανόητη θα έλεγα. Δηλαδή να ονειροπολώ ότι βρίσκομαι πάλι στα θρανία του γυμνασίου, όπως λένε κάποιοι και μου σηκώνεται η τρίχα;

Το Μουσικό Κουτί ήταν ένα νέο ρίσκο που θα μπορούσε άνετα να αποτύχει

Γιατί εκείνα ήταν τα χρόνια τα καλά; Δεν ξαναγυρνάω στα θρανία ούτε για μια περιουσία. Βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι χαίρομαι για τα χρόνια που περνούν και με φέρνουν πιο κοντά στο τέλος. Υπάρχει κάτι το γλυκόπικρο στο μεγάλωμα. Με τρομάζει, αλλά με κρατά και σε εγρήγορση.

-Το Μουσικό Κουτί εμπεριέχει κάτι γνήσιο και πρωτοποριακό, αλλά μοιάζει και καταφύγιο για εσάς. Ωστόσο, είστε άνθρωπος που ησυχάζει ή οραματίζεται το επόμενο βήμα που θα ανατρέψει ό,τι έχει καθιερωθεί;

Όπως είδατε, μια διαδρομή σαράντα χρόνων στην μουσική δεν με εμπόδισε να δοκιμάσω και να δοκιμαστώ σε κάτι εντελώς καινούριο και διαφορετικό, όπως η τηλεόραση. Με αυτή την έννοια μόνο καταφύγιο δεν ήταν το Μουσικό Κουτί. Ήταν ένα νέο ρίσκο που θα μπορούσε άνετα να αποτύχει. Είχα ένα όραμα τολμηρό κι εντελώς «αντιτηλεοπτικό» για τα δεδομένα της ελληνικής πιάτσας, αλλά αφ’ενός με στήριξε συγκινητικά η ΕΡΤ κι αφ’ ετέρου είχα εξαιρετικούς συνεργάτες μπροστά και πίσω από τις κάμερες και έτσι έγινε το θαύμα. Ομαδική δουλειά, σχολείο και παιδική χαρά κι αγάπη για την μουσική και τους μουσικούς.

-Ποιοι τόποι και ποια πρόσωπα σας εμπνέουν;

Ευτυχώς ή δυστυχώς δεν υπάρχουν συνταγές για την έμπνευση. Είναι η πόλη μας, αλλά είναι και τα ταξίδια στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Είναι η οικογένεια και οι φίλοι, αλλά είναι και οι άγνωστοι άνθρωποι που συναντώ ή ακούω γι’ αυτούς. Βιβλία, ταινίες και σειρές ή μια απλή ανάρτηση στα κοινωνικά δίκτυα.

Η μουσική αλλάζει τους ανθρώπους με μικρές καθημερινές κινήσεις

Οτιδήποτε μπορεί να με σπρώξει σε ένα νέο ανεξερεύνητο περιβάλλον και να με βγάλει από την βολή μου. Με άλλα λόγια- θα πω ένα κλισέ- με εμπνέει η ζωή μας, με όλα τα απρόοπτά της. Φωτεινά και σκοτεινά.

-Το ελληνικό τραγούδι με ποια πνοή και ποιες προοπτικές υπάρχει στο σήμερα;

Αυτό που είδα μέσα από την εκπομπή είναι ότι η νέα γενιά συνεχίζει, μέσα σε ένα πολύ δύσκολο πλαίσιο, να δημιουργεί και να ονειρεύεται. Το ελληνικό τραγούδι δεν έχει πάψει να πεθαίνει και να ξαναγεννιέται αιωνίως.

-Ο δημιουργός είναι το έργο του;

Όχι απαραίτητα. Μπορεί το έργο να είναι καλύτερο από τον δημιουργό, μπορεί και το αντίστροφο. Ελπίζω το δικό μου έργο να ανήκει στην πρώτη κατηγορία.

-Και μια συνήθης ερώτηση: μπορεί η τέχνη να αλλάξει τον κόσμο;

Ναι, αλλά τον αλλάζει υπόγεια και μυστικά κι όχι με τον θεαματικό τρόπο που το ονειρεύτηκε η γενιά του ‘60. Αλλάζει τους ανθρώπους με μικρές καθημερινές κινήσεις. Μια ταινία, μια συναυλία, ένα βιβλίο μπορούν να σε βοηθήσουν να βρεις το χαμένο νόημα και να αλλάξει η ζωή σου. Οπότε αλλάζει και η ζωή των γύρω σου.

-Έχετε κάποιο απωθημένο;

Ναι, να τελειώσω επιτέλους τον δίσκο που έχω ξεκινήσει πριν τέσσερα χρόνια και δεν προλαβαίνω να ολοκληρώσω λόγω εκπομπής και συναυλιών.

-Ποιον καλλιτέχνη/ποια καλλιτέχνιδα επιθυμείτε διακαώς να αντικρίσετε στον καναπέ του Μουσικού Κουτιού;

Τους Paul McCartney, Keith Richards και Bruce Springsteen. Ωραία δεν θα ήταν;

-Τέλεια θα ήταν! Είναι δύσκολη η εποχή που ζούμε. Κατάφαση ή ερώτηση;

Πιο δύσκολη από κάποιες εποχές και πιο εύκολη από πολλές άλλες.

-Επόμενα σχέδια;

Το επόμενο άμεσο σχέδιό μου είναι η συναυλία στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, στις 30/3, με την μπάντα μου, την Συμφωνική Ορχήστρα Νέων Underground Youth Orchestra και την Χορωδία του Μουσικού Σχολείου Παλλήνης. Με καλεσμένους τον Γιώργο Περρή, την Μυρτώ Βασίλειου και τον Βύρωνα Τσουράπη. Μια συνάντηση διαφορετικών γενιών και διαφορετικών μουσικών κόσμων με τίτλο «Εδώ είναι το ταξίδι».