Ανάλυση-ΣΥΡΙΖΑ/ Οι αποχρώσεις της παρέμβασης Τσίπρα και 5 παράμετροι που θα κρίνουν το μέλλον

Αποτελεί αναμφίβολα πρωτοτυπία για το εγχώριο πολιτικό σύστημα, αν και δύσκολα θα βρει κανείς παρόμοιο παράδειγμα και στην ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή, το γεγονός ότι ένα κομμα εξουσίας (;) και αξιωματικής αντιπολίτευσης οδεύει για δεύτερη φορά σε πέντε μήνες στην εκλογή αρχηγού και κομματικών οργάνων απευθείας από την βάση των μελών του. Ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ το κατόρθωσε κι αυτό μετά την ηχηρή παρέμβαση του ιστορικού του ηγέτη που προσπαθεί να δώσει λύση στην βαθιά ιδεολογικοπολιτική κρίση και την παραλυσία που προκαλεί κατά βάση η διάρρηξη ψυχικών και πολιτικών δεσμών μεταξύ του εκλεγμένου (νέου) αρχηγού και της κομματικής γραφειοκρατίας.

Ο Αλέξης Τσίπρας εξήλθε από την επίμονη αποστασιοποίηση των τελευταίων μηνών έχοντας αξιολογήσει πως το κόμμα που μετέτρεψε από ομάδα διαμαρτυρίας σε δεύτερο πυλώνα του πολιτικού συστήματος και το έφερε (για πρώτη φορά αριστερά) στην διακυβέρνηση της χώρας πορεύεται στο κενό και κινδυνεύει με εκλογικό και πολιτικό αφανισμό.

Η βαρυσήμαντη παρέμβασή του, που κρατήθηκε επτασφράγιστο μυστικό και εκδηλώθηκε λίγες ώρες πριν ανάψουν τα φώτα του συνεδρίου, ανέτρεψε όλα τα δεδομένα και προκαλεί έναν νέο γύρο (τετραπλής) εσωκομματικής εκλογής. Ο Στέφανος Κασσελάκης θα διεκδικήσει εκ νέου την ψήφο εμπιστοσύνης των μελών -όπως, άλλωστε, είχε προειδοποιήσει στην τελευταία συνεδρίαση της Π.Γ-, τα κορυφαία στελέχη που αμφισβητούν την στρατηγική και την πολιτική του επάρκεια θα αναλάβουν την ευθύνη να προβάλλουν εναλλακτικό ηγετικό αφήγημα, και ο δρόμος προς τις ευρωεκλογές που ήταν ούτως ή άλλως στρωμένος με (δημοσκοπικά) αγκάθια μετατρέπεται τώρα σε έναν πολιτικό ναρκοπέδιο.

«Βρείτε μου αντίπαλο και πάμε» απάντησε ο Κασσελάκης σε μια ομιλία (μπορείτε να την διαβάσετε ολόκληρη εδώ), με την οποία εφηύρε ξανά υπονομευτές και κάλεσε σε πόλεμο εναντίον τους. «Όποιος νομίζει ότι μπορεί να ανορθώσει ένα κόμμα που συνετρίβη και διασπάστηκε δύο φορές μέσα σε λίγους μήνες, ας έρθει να αναλάβει. Ζητούν να λογοδοτήσω για τις κακές δημοσκοπήσεις όσοι δε λογοδότησαν ποτέ για τη συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ από το 32 στο 18%», είπε. Το ύφος και το περιεχόμενο της ομιλίας του Στέφανου Κασσελάκη εκτιμάται, μάλιστα, όχι μόνο ως απάντησε σε σημεία της ανακοίνωσης Τσίπρα, αλλά, ίσως σηματοδοτεί και μία ρήξη με το πολιτικό παρελθόν του ΣΥΡΙΖΑ επί της εποχής του ιστορικού του ηγέτη.

Πριν ακόμα απαντήσει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ σε ένα άρτιο επικοινωνιακά σκηνικό στο στάδιο του Ταεκβοντό, η παρέμβαση Τσίπρα “μεταφραζόταν” κατά το δοκούν από τις αντίπαλες εσωκομματικές πλευρές. Οι φανατικοί υποστηρικτές του Στέφανου Κασσελάκη αρνούνταν να διακρίνουν την σαφή και ευθεία αποδοκιμασία του ιστορικού ηγέτη προς το πρόσωπο και τις συμπεριφορές του νέου αρχηγού, οι αντιδρώντες της ηγετικής ομάδας, από την άλλη, τόνιζαν κυρίως αυτό το στοιχείο υποβαθμίζοντας τις αιχμές που διατύπωνε και εναντίον τους ο Αλέξης Τσίπρας. Οι ίδιοι υποστηρικτές υπερτόνιζαν την πολιτική μομφή κατά εκείνων που αποχώρησαν και συγκρότησαν τη “Νέα Αριστερά”. Και, βεβαίως, ο μικρός αλλά θορυβώδης “στρατός” του “αστερισμού” Κασσελάκη στα social media έφθασε για πρώτη φορά στο σημείο να σχολιάσει δηκτικά, ενίοτε και επιθετικά, τα “ιερά και τα όσια”, ήτοι τον Αλέξη Τσίπρα, καθώς κατακρημνίστηκε ίσως το αφήγημα ότι ο νέος αρχηγός είχε εξ αρχής τις “ευλογίες” και την υποστήριξη του ιστορικού ηγέτη στην εσωκομματική μάχη του Σεπτεμβρίου. Μία ανακοίνωση ιστορικού χαρακτήρα, πολλές βολικές αναγνώσεις.

Και τώρα; Οι παράμετροι που θα κρίνουν τις εξελίξεις- “Κούρσα” για Κασσελάκη, Γεροβασίλη,Τεμπονέρα;

Εάν ήταν μία “σολομώντεια” λύση ή όχι αυτή η παρέμβαση του πρώην πρωθυπουργού –ο οποίος έδειξε πως δεν είχε και δεν έχει σκοπό να μιμηθεί τον πολιτικό αναχωρητισμό του Κώστα Καραμανλή μετά το 2009- θα φανεί το επόμενο διάστημα. Διότι, τώρα, διαμορφώνεται ένα εντελώς νέο τοπίο με τις εξής παραμέτρους:

-Ο Αλέξης Τσίπρας θα αποσυρθεί εκ νέου και θα μείνει αμέτοχος σε αυτή την δεύτερη εσωκομματική εκλογή, όπως επίμονα έκανε στην πρώτη; Ή θα …επεκτείνει την ευθύνη του (όπως την αναγνώρισε) στην εκδήλωση –έμμεσα ή άμεσα- προτίμησης για την ηγεσία; Εφόσον, όπως λέει σε συνομιλητές του τον τελευταίο καιρό, όλα έγιναν λάθος πριν μερικούς μήνες, τότε ίσως αναγκαστεί ή επιλέξει να “υποδείξει” όχι μόνο διέξοδο αλλά και πρόσωπο/α. Και εάν, όντως, η ανακοίνωσή του εμπεριέχει και αποδοκιμασία για το “μοντέλο Κασσελάκη”, τότε δεν μπορεί να μην αντιλαμβάνεται πως η αναβάπτιση του αρχηγού για δεύτερη φορά από τα μέλη του κόμματος (άραγε πόσοι θα προσέλθουν αυτή την φορά;…) όχι μόνο δεν θα επιφέρει ηρεμία αλλά θα προκαλέσει ακόμα πιό έντονη “παραβίαση των αρχών της συλλογικότητας και της συντροφικότητας”, “ναρκισσισμούς” και αντικαταστατικές συμπεριφορές, όπως αναφέρει στην ανακοίνωσή του.

Επειδή ήδη απέρριψε για τον εαυτό του την αντίληψη Καραμανλή το 2009, που, όπως θρυλείται, προτιμούσε την εκλογή της Ντόρας Μπακογιάννη αλλά δεν έλαβε θέση και …προέκυψε Αντώνης Σαμαράς, αποτελεί ερώτημα εάν τελικά ο Αλέξης Τσίπρας θα “φωτογραφίσει” ή όχι ποιά νέα ηγεσία πληροί τις κατ΄ αυτόν αναγκαίες προδιαγραφές για πολιτική επιβίωση.

-Οι κορυφαίοι που αμφισβήτησαν και αμφισβητούν τον Στέφανο Κασσελάκη τι θα πράξουν; Θα πρυτανεύσουν εσωκομματικοί ανταγωνισμοί και φιλοδοξίες ή θα συνασπιστούν ώστε να αποφευχθεί επανεκλογή του πρώτου; Ο Διονύσης Τεμπονέρας εκδήλωσε ήδη την φιλοδοξία του και είναι αλήθεια πως ο ίδιος ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ τον έχει καταστήσει εσωκομματικό του αντίπαλο τον τελευταίο καιρό. Είναι, όμως, έτοιμος να αντιμετωπίσει τον “επικοινωνιακό οδοστρωτήρα” που έχει συγκροτήσει ένα φανατικό fun club που ζητά “να χυθεί αίμα στην αρένα” με την εκδίωξη οιουδήποτε αμφισβητεί την ηγετική του φιγούρα; Κι εδώ θα παίξει ρόλο η αποχή ή λελογισμένη “υπόδειξη” εκ μέρους του Αλέξη Τσίπρα. Με τα τωρινά δεδομένα, μόνο ίσως η Όλγα Γεροβασίλη μπορεί να συσπειρώσει το μεγαλύτερο μέρος των στελεχών που έχουν ως σημείο αναφοράς τον ιστορικό ηγέτη του κόμματος. Είναι μετριοπαθής, δεν έχει πρωταγωνιστήσει σε έριδες πριν από την πρόσφατη “έκρηξή” της που δρομολόγησε τις εσωκομματικές εξελίξεις, είναι -μαζί με τον Αλέκο Φλαμπουράρη- σταθερή συνομιλητής του Αλέξη Τσίπρα, είναι μαχητική αλλά με “συστημικούς” όρους. Διαθέτει και το κύρος και την συμπάθεια της πλειονότητας των στελεχών και ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, οφείλει, όμως, άμεσα, να αποκτήσει ηγετικά χαρακτηριστικά και να γίνει ελεγχόμενα συγκρουσιακή. Επίσης, να παρουσιάσει κάποιο πολιτικό σχέδιο, μια στρατηγική εξόδου από την κομματική κρίση, εάν δεν θέλει να εμφανιστεί απλώς ως μεταβατική, κάτι που θα υποβαθμίσει τις προοπτικές της.

–Τι θα πράξει ο Νίκος Παππάς; Ο πιό σημαντικός υποστηρικτής του Στέφανου Κασσελάκη, στον οποίο οφείλει σε μεγάλο βαθμό την πρώτη εκλογή του θα βρεθεί εκ των πραγμάτων προ του διλήμματος εάν θα συνεχίσει στην ίδια κατεύθυνση (ενισχύοντας την θέση του στην περίπτωση δεύτερης νίκης του), ή θα υποχωρήσει και θα συνταχθεί με μία ενωτική υποψηφιότητα. Διαθέτει μεγάλη επιρροή στον κομματικό μηχανισμό και πολιτικά αντανακλαστικά χρήσιμα και στα δύο στρατόπεδα. Δεδομένου ότι υπήρξε επί τουλάχιστον μία δεκαετία ένας από τους πιό στενούς συνεργάτες του Αλέξη Τσίπρα έχει σημασία πώς θα “διαβάσει” την παρέμβαση του πολιτικού του μέντορα που τον έφερε από το Εδιμβούργο και τον ανέδειξε σε πανίσχυρο παράγοντα της κυβερνητικής περιόδου. Κάτι ανάλογο, αλλά σε πολύ μικρότερο βαθμό, ισχύει και για τον Παύλο Πολάκη. Η σχέση του με τον Στέφανο Κασσελάκη έχει περάσει σε φάση ψυχρότητας, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ τον έχει απωθήσει από την ομάδα του, είναι, όμως, εκείνος που τον έφερε στον ΣΥΡΙΖΑ και τον κατέστησε γνωστό και στη συνέχεια διεκδικητή της ηγεσίας. Ειδικά για τον “στρατό” των social media το “νεύμα” Πολάκη θα παίξει σημαντικό ρόλο.

-Νέα εκλογή και μετά νέα διάσπαση; Το ερώτημα αυτό είναι κρίσιμο. Στην περίπτωση που ο Στέφανος Κασσελάκης επανεκλεγεί φαντάζει δύσκολο έως απίθανο οι 17 της Πολιτικής Γραμματείας και πολλά ακόμα γνωστά στελέχη να υποταγούν σε ένα ακόμα πιο παρεμβατικό σχέδιο του προέδρου του κόμματος. Η επανίδρυση που εξήγγειλε μπορεί να αποτελεί κοινό τόπο, φαίνεται, όμως, ότι ο αρχηγός το εννοεί με τρόπο που καταλύει την κομματική ιεραρχία και τις δομές. Προφανώς δεν μπορούν να το αντέξουν, ως εκ τούτου η διάσπαση είναι πιθανή. Αλλά, από την άλλη, και ο Στέφανος Κασσελάκης δεν πρόκειται να επιστρέψει στο Μαϊάμι εάν χάσει στις εσωκομματικές εκλογές, ούτε, πιθανότατα, θα συμβιβαστεί παραμένοντας σε δεύτερο ή και τρίτο ρόλο στο νέο κομματικό σκηνικό. Πολλοί θεωρούν βέβαιο πως θα προχωρήσει αυτόνομα στο σχέδιό του για ένα κόμμα κατά το μοντέλο των Αμερικανών “Δημοκρατικών”, διαθέτει, άλλωστε, και επαρκή χρηματοδότηση και μπορεί να στρατολογήσει νέα στελέχη, κρατώντας και κάποια από την ανθρωπογεωγραφία του ΣΥΡΙΖΑ. Σε κάθε περίπτωση η διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να θεωρηθεί πολύ πιθανή μετά και τις νέες εκλογές, το ζήτημα ειναι ποιά από τις δύο παραπάνω εκδοχές θα είναι λιγότερο επώδυνη και λιγότερο επιζήμια εκλογικά.

Και κάτι τελευταίο: εάν, πράγματι, μετά τις ευρωεκλογές δρομολογηθούν συζητήσεις σχετικά με την σύμπραξη (καθ΄ οιονδήποτε τρόπο) των λεγόμενων προοδευτικών κομμάτων, μία παράμετρος που πρέπει να προστεθείσ την δύσκολη εξίσωση είναι ποιά ηγεσία στον ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να συμμετάσχει ευκολότερα σε αυτόν τον διάλογο…

Καθάρισε ο Τσίπρας: “Κήρυξε” εσωκομματικές εκλογές για τον γόρδιο δεσμό της κρίσης προέδρου-στελεχών

Αναλυτικά η παρέμβαση Τσίπρα:

Στις 29 Ιούνη, μετά την εκλογική ήττα, πήρα μια δύσκολη αλλά επιβεβλημένη απόφαση.

Αποφάσισα να παραμερίσω για να περάσει ένα νέο κύμα στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.

Ήθελα με τη στάση μου να προκαλέσω ένα ηλεκτροσόκ ανάταξης στον κλονισμένο οργανισμό του κόμματος, που βρέθηκε μπροστά σε μια απρόσμενη σε εύρος ήττα, ώστε να συνέλθει σύντομα.

Να ανανεωθεί, να αναστηλωθεί, να ανακάμψει και να οδηγηθεί ξανά και γρήγορα σε τροχιά αξιόπιστης και αποτελεσματικής αντιπολίτευσης και κυβερνητικής διεκδίκησης.

Πολλοί προσπάθησαν τότε να με μεταπείσουν, αλλά επέμεινα. Και δεν μετανιώνω ούτε στιγμή για την επιλογή μου.

Έπραξα το ορθό και το ηθικά αλλά και πολιτικά επιβεβλημένο.

Με οδηγό πάντα τις ιδέες και τις αξίες που με παρακίνησαν από τα νεανικά μου χρόνια να ενταχτώ στην Αριστερά. Και με γνώμονα το καλό της παράταξης στην οποία αφιέρωσα ένα μεγάλο μέρος της ζωής μου.

Όλο αυτό το διάστημα, των σχεδόν οκτώ μηνών, τήρησα με ευλάβεια την επιλογή μου να παραμερίσω.

Δεν ήταν στάση σκοπιμότητας, ήταν στάση ευθύνης.

Ανέλαβα στο ακέραιο την ευθύνη της ήττας.

Ανέλαβα και την ευθύνη της αποχώρησης από τις κομματικές διεργασίες.

Την ευθύνη επίσης, να μην υποκύψω στις πιέσεις όλων όσοι μου ζητούσαν κατά καιρούς να παρέμβω, για «να σώσω το κόμμα», πολλοί γιατί το πίστευαν και ορισμένοι γιατί ήθελαν έτσι να εξυπηρετήσουν προσωπικές στρατηγικές.

Σήμερα μπροστά στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, αναλαμβάνω μια ακόμη ευθύνη.

Όχι της ανέξοδης κριτικής.

Ούτε της εμπλοκής μου σε παίγνια εξουσίας.

Αλλά την ευθύνη να προειδοποιήσω για αυτό που βλέπω να έρχεται και πρέπει να αποτραπεί.

Την ευθύνη να πω την αλήθεια, όπως τη βλέπω και την αισθάνομαι.

Και να προτείνω λύση.

Το κόμμα μας βρίσκεται εδώ και καιρό σε παρατεταμένη και βαθιά κρίση.

Σε λιγότερο από τέσσερις μήνες, όμως, η χώρα οδεύει σε ευρωπαϊκές εκλογές.

Με την κυβέρνηση Μητσοτάκη να βλέπει τις πρώτες ρωγμές της πολιτικής της ηγεμονίας.

Σε συνθήκες καθεστωτικού αυταρχισμού και υπονόμευσης του κράτους δικαίου.

Σε συνθήκες συρρίκνωσης του πραγματικού εισοδήματος, αλλά και εκτίναξης των κερδών των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.

Σε συνθήκες δραματικής διεύρυνσης των ανισοτήτων, αλλά και κοινωνικών διεργασιών με τους αγρότες και τους φοιτητές στους δρόμους.

Θα υπάρξει, λοιπόν, σε αυτές τις συνθήκες, προοδευτική απάντηση στην κάλπη;

Θα διεκδικήσει ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ τον ρόλο της αξιόπιστης εναλλακτικής πρότασης στη φθίνουσα ηγεμονία μιας αλαζονικής, αυταρχικής και διεφθαρμένης κυβέρνησης; Με επιμονή, ρεαλισμό, σοβαρότητα και αξιοπιστία;

Θα τελειώσει την Κυριακή των ευρωεκλογών η αλαζονεία του 41% ;

Θα ξεπροβάλει μια αχτίδα ελπίδας ;

Ή θα ξεπροβάλει η απειλή ενός μαύρου ορίζοντα -αυτού της ακροδεξιάς ;

Αυτά είναι τα κρίσιμα ερωτήματα, που θα έπρεπε όλους να μας απασχολούν.

Από τον πρόεδρο έως και κάθε μέλος και φίλο του κόμματος .

Όμως η εικόνα δεν είναι ότι μας απασχολούν αυτά.

Είναι σαν να έχουμε γυρίσει την πλάτη στην κοινωνία, αν και μιλάμε συνεχώς για την ανάγκη της ενίσχυσης των δεσμών μας με αυτή.

Αυτό που φαίνεται είναι μια εσωτερική διαπάλη που αφορά περισσότερο προσωπικές σκοπιμότητες και λιγότερο την κοινωνία.

Φαινόμενα ιδιοτέλειας, ναρκισσισμού, παραβίασης των αρχών της συλλογικότητας και της συντροφικότητας, έχουν παραλύσει τον κομματικό οργανισμό.

Με αποτέλεσμα η εικόνα που εκπέμπεται να είναι πως αδιαφορούμε για την κοινωνία και για το αποτέλεσμα της επικείμενης εκλογικής αναμέτρησης.

Αδιαφορούμε αν η κρίση στο ΣΥΡΙΖΑ δημιουργεί συνθήκες απουσίας αντιπολίτευσης, ανεξέλεγκτης διακυβέρνησης και άρα εν τέλει και κρίση δημοκρατίας.

Και η αδιαφορία αυτή δεν αφορά έναν, αφορά πολλούς.

Οι ηττημένοι των εσωκομματικών εκλογών έφυγαν ήδη από το κόμμα, επειδή έχασαν την μάχη για την ηγεσία του.

Αδιαφορώντας αν με τον πολυκερματισμό αυτός που κερδίζει είναι ο πολιτικός μας αντίπαλος.

Ο νικητής, φέρεται να ζητά λευκή επιταγή τριετίας, ανεξαρτήτως αποτελέσματος στις ευρωεκλογές.

Προεξοφλώντας έτσι την εκλογική αποτυχία και αδιαφορώντας και αυτός για τις συνέπειές της.

Ενώ άλλοι διαφωνούν στο παρασκήνιο, αλλά σιωπηλά περιμένουν να έρθει η εκλογική αποτυχία, ώστε να του τη χρεώσουν.

Αδιαφορώντας για το τί αυτό θα σημαίνει για την παράταξη και τη χώρα.

Αν τα πράγματα είναι έτσι, δεν μπορώ ούτε να παραμείνω σιωπηλός, ούτε όμως και να παραβρεθώ σε ένα συνέδριο που έχει δρομολογηθεί ώστε να αγνοήσει τα κρίσιμα προβλήματα εν ονόματι μιας επίπλαστης αισιοδοξίας.

Ένα συνέδριο, όπου θα υποκριθούμε όλοι μαζί πόσο αγαπημένοι είμαστε και το κοινό θα μας χειροκροτήσει.

Όχι. Προσωπικά εμένα δεν μου λείπει ούτε το βήμα, ούτε το χειροκρότημα.

Δεν είναι ώρα για χειροκροτήματα, αλλά για να ειπωθεί η αλήθεια.

Αν συνεχίσουμε έτσι, οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια στο κενό.

Και πρέπει να σοβαρευτούμε, να αλλάξουμε ρότα και να σκεφτούμε έξω από τα κλειστά όρια της εσωκομματικής διαπάλης, ποιος είναι και πρέπει να είναι ο ρόλος μας στην ελληνική κοινωνία. Και πώς μπορούμε να ανταποκριθούμε σ’ αυτόν.

Τα μέλη και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ θα προσέλθουν σήμερα στο συνέδριο με κύριο συναίσθημα την αγωνία για το κόμμα, την προοπτική της προοδευτικής παράταξης, το σήμερα και το αύριο της χώρας.

Με ιδιαίτερο σεβασμό σε αυτή την αγωνία, αλλά και με στόχο να την κάνουμε προωθητική δύναμη, η μόνη λύση είναι η απόλυτη πολιτική ειλικρίνεια.

Από όλους και για όλα.

Ο Πρόεδρος, έθεσε προχθές καθαρά θέμα εμπιστοσύνης στο πρόσωπό του, στη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας.
Και πιστεύω ορθώς το έπραξε.

Εκλέχτηκε χωρίς να προλάβει να διατυπώσει αναλυτικά τις θέσεις και το σχέδιό του.

Για να οδηγήσει το κόμμα στην επερχόμενη εκλογική μάχη πρέπει να είναι σαφές ότι διαθέτει, αυτήν την κρίσιμη στιγμή, την εμπιστοσύνη της πλειοψηφίας.

Μόνο που την ψήφο εμπιστοσύνης, οφείλει να τη ζητήσει από αυτούς που τον εξέλεξαν Πρόεδρο και όχι από την Πολιτική Γραμματεία.Αντί να σερνόμαστε σε μια παρατεταμένη κρίση που οδηγεί με ακρίβεια σε νέα εκλογική συρρίκνωση, η μόνη διέξοδος είναι να δώσουμε εκ νέου το λόγο σε αυτούς που κρατήσανε και συνεχίζουν να κρατάνε όρθιο το κόμμα και τη παράταξή μας: Στα μέλη μας.

Έτσι, ο Στέφανος Κασσελάκης θα έχει τη δυνατότητα να διεκδικήσει την εμπιστοσύνη στο πρόσωπο, στην ως τώρα θητεία και στο πολιτικό του σχέδιο.

Όχι θέτοντας ερωτήματα, αλλά δίνοντας τις δικές του απαντήσεις.

Και όσοι έχουν άλλο σχέδιο, θα έχουν τη δυνατότητα να καταθέσουν τις απόψεις και τις υποψηφιότητες τους.

Τώρα ανοιχτά και δημοκρατικά.

Πριν μια νέα εκλογική αποτυχία μετατραπεί σε αυτοεκπληρούμενη προφητεία και καταστεί αναπόφευκτη.

Αυτή φρονώ ότι είναι η μόνη καθαρή, έντιμη και δημοκρατική λύση στο γόρδιο δεσμό που έχουμε μπροστά μας.

Γιατί οι πρωτοβουλίες που έχουμε τώρα ανάγκη, είναι αυτές που θα δημιουργήσουν λύτρωση στο εσωτερικό, αλλά και τις προϋποθέσεις για μια ισχυρή πολιτική αντεπίθεση απέναντι στην συντηρητική παράταξη.

Δεν έχουμε το χρόνο με το μέρος μας.

Δεν έχουμε, συνεπώς, την πολυτέλεια να κρυφτούμε, την πολυτέλεια να μην πάρουμε άμεσες αποφάσεις.

Τέλος, σε ό,τι με αφορά, θέλω να καταστήσω για άλλη μια φορά σαφές:

Η ιστορία, ο λαός και η προοδευτική παράταξη με τίμησαν και με το παραπάνω.

Η μόνη μου φιλοδοξία σήμερα είναι να αγωνίζομαι στο πεδίο των ιδεών, για να ξαναγίνει η προοδευτική παράταξη ελπίδα για το λαό και την κοινωνία.

Και να αναλαμβάνω πάντα την ευθύνη να λέω με τόλμη αυτά που πιστεύω.

Αθήνα 22/2/2023