Το ντεκαντάνς… του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ: Παλιμπαιδισμός Guys, μεγαλώσατε

Τα μηνύματα του προοδευτικού κόσμου πολλά και συνεχή. Διά της αποχής στις εθνικές εκλογές του 23, διά της αποστασιοποίησης από τα κόμματα (όχι από την πολιτική αλλά από τα κόμματα), διά της ξενέρας ρε φίλε. Γιατί αυτό νιώθει σήμερα ένας πολίτης που εντάσσει τον εαυτό στο προοδευτικό, αντικυβερνητικό τόξο. Μια απόλυτη ξενέρα… Τι βλέπει; Έναν να τρέχει μόνο του (Μητσοτάκης), να παράγει διαρκώς πολιτική προχωρώντας σε μεταρρυθμίσεις (θετικές και αρνητικές), να γράφει ιστορία ως μια Δεξιά κυβέρνηση που έφερε την ισότητα στον γάμο. Και από την άλλη, τι; Δύο “κοκόρια” να μάχονται για την δεύτερη θέση. Και δεν μιλάμε για μια 2η θέση του 25-30% που λες ναι ρε παιδάκι μου, κάτι πάει να γίνει, λίγο ακόμα και θα απειληθεί η ΝΔ. “Σκοτώνονται” για το ποιος θα πάρει 15% και ποιος θα πάρει 12-13%. Θεέ μου, τι ντεκαντάνς!

Και πες το κάνουν για τις καρέκλες. Μα ποιες καρέκλες; Πράγματι όταν ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε με 32% αυτές οι αναθεματισμένες καρέκλες είχαν και μια αξία. Σήμερα; Τι αξία έχει η καρέκλα του 15%; Μα είναι για γέλια. Και για κλάματα. Ποια αξιωματική αντιπολίτευση; Θεσμικά και συνταγματικά ναι, και με 10% αν είσαι δεύτερος θα λέγεσαι αξιωματική αντιπολίτευση. Πρακτικά όμως; Υπαρξιακά; Κοινωνικά; Τίποτα.

• Εδώ χρειάζεται ειλικρίνεια. Υπάρχει η κυβέρνηση και το τίποτα. Ένα χάος. Μια “σφαγή” άνευ λόγου και αιτίας. Μια κατάσταση, εν τέλει, που όχι απλά δεν ενθαρρύνει τους προοδευτικούς πολίτες ώστε να φύγουν από την γκρίζα ζώνη, να επανενεργοποιηθούν και να συμμετέχουν ξανά αλλά τους απογοητεύει και τους απομακρύνει ακόμα περισσότερο.

Είναι και κάπως υποκριτικό όλο αυτό. Και από τους Πράσινους και από τους Κόκκινους (μάλλον καλύτερα Κοκκινοπράσινους) ακούς ακριβώς τα ίδια. Κόπτονται για το ποιος συναισθάνεται καλύτερα τους πολίτες, τον λαό. Παιδιά, μην κουράζεστε. Δεν τους ακούτε. Δεν τους καταλαβαίνετε. Ενδεχομένως να παριστάνετε ότι δεν τους καταλαβαίνετε. Οκαυ, ναι, το ξέρω. Είναι δύσκολο. Είναι δύσκολο και ψυχοφθόρο να κοιτάξεις τον καθρέπτη σου, να τον ρωτήσεις αν μπορείς εσύ, μόνος σου, να κερδίσεις τον Μητσοτάκη και να σου απαντήσει “Bro μου, ούτε σε χίλια χρόνια. Τερματοφύλακας να μην υπάρχει, γκολ εσύ δεν βάζεις. Μα με καμία παναγία σου λέω”. Βαρύ. Επώδυνο. Αλλά τι να κάνουμε, αυτή είναι η αλήθεια, η πραγματικότητα. Ευχάριστη ή οδυνηρή, αυτή είναι.

• Και έχεις δύο επιλογές. Μπορείς να βολευτείς σε αυτή την κατάσταση, να λαμβάνεις ένα 15% το οποίο σε βάθος δεκαετίας μπορεί να γίνει και 20% (wow), να έχεις μικροπολιτικά οφέλη, να διατηρήσεις το μικρό, στρατευμένο και πιστό ακροατήριο σου, να κάνεις και τον μάγκα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και, όπως λένε και στο χωριό μου, να δουλεύεις με τέτοιο τρόπο ώστε να μας κυβερνάει ο Μητσοτάκης για όσο αυτός γουστάρει…

Όμως, έχεις και την άλλη επιλογή. Να αφήσεις στην άκρη τους εγωισμούς, τις ανούσιες φανφάρες και να αναμετρηθείς με την ιστορική συγκυρία των καιρών. Να αφήσεις τις fake δικαιολογίες (εσύ έχεις τον Πολάκη, ναι αλλά εσύ χρωστάς στις τράπεζες – εσύ κυβέρνησες με τους ΑΝΕΛ, ναι αλλά εσύ κυβέρνησες με ΛΑΟΣ και ΝΔ) και να κάνεις αυτό που ζητά εναγωνίως η βάση. Ακούστε την βάση. Όχι στα λόγια και στα ερωτηματολόγια. Στην πράξη. Καθίστε κάτω και βρείτε τα. Πώς αλλιώς θα ρίξετε τον Μητσοτάκη; Εκτός αν πάμε και πάλι στην πρώτη επιλογή, βολεύεστε σε αυτή την κατάσταση και δεν θέλετε να αλλάξει.

Τι λέει το ΠΑΣΟΚ; Συζητήσεις για ενδεχόμενες συνεργασίες μετά τις ευρωεκλογές. Πονηρέ… Θες να βγεις και επισήμως 2ος και μετά να συζητάς από θέση ισχύος. Τι θα απαντήσει τότε ο ΣΥΡΙΖΑ (αν υπάρχει ακόμα μετά τις Ευρωεκλογές); “Α ναι; Τώρα μας θυμήθηκες; Πριτς. Τώρα δεν σου μιλάω εγώ”. Παλιμπαιδισμός. Guys, μεγαλώσατε. Οφείλετε να ωριμάσετε πολιτικά. Είπαμε, είναι δύσκολο. Όλοι το ξέρουν, όλοι το καταλαβαίνουν, μα δεν υπάρχει άλλος δρόμος, πέρα της συνεργασίας των προοδευτικών δυνάμεων.

Και πες ότι, πλάκα πλακά, όντως δεν ακούτε. Δεν βλέπετε κιόλας; Δημοσκόπηση Opinion Poll στο Action24.

• Ερώτημα: Πώς θα βλέπατε την συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ-Νέας Αριστεράς;
• Απάντηση: Ναι 62,4%, Μάλλον Ναι 18,1%. Σύνολο 80,5%.

Δηλαδή 8/10 ψηφοφόρους θέλουν τα κόμματα του προοδευτικού τόξου να τα βρουν, να συνεργαστούν και να σταθούν ενιαία απέναντι στον Μητσοτάκη. Πω, απίστευτο. Πέφτω από τα σύννεφα. Μα να θέλει η βάση των κομμάτων τέτοιο πράγμα; Και για την εκδήλωση των Τεμπονέρα-Χριστοδουλάκη-Αχτσιόγλου που ακούστηκαν τα μύρια όσα. Μόνο εγώ παρατήρησα κοντράστ συναισθημάτων; Σύγχυση και νεύρα στα κόμματα και τους μιντιακούς στρατούς τους αλλά ευχαρίστηση σε μεγάλο μέρος της βάσης που δεν στεκόταν στα ονόματα αλλά στην συνύπαρξη στο ίδιο τραπέζι τριών προοδευτικών κομμάτων. Εικόνα από το μέλλον θα έλεγε κάποιος κι ας “τσιρίζει” το παρόν για την αναγκαιότητα του σήμερα!

Τα παραδείγματα από την Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο δείχνουν τον δρόμο. Προφανώς κανείς δεν εγγυάται ότι αυτή η σύμπτυξη δυνάμεων από την μια στιγμή στην άλλη θα αλλάξει το πολιτικό σκηνικό. Θα υπάρξουν προβλήματα, διαξιφισμοί για τα πρόσωπα, μικρές διαφοροποιήσεις σε προγράμματα και ύφος. Όμως, σε βάθος χρόνου θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένα ρεύμα, ικανό να συμπαρασύρει τις διαφωνίες, να επαναφέρει στο προσκήνιο την εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης και να βγάλει από τον λήθαργο τους εκατοντάδες χιλιάδες προοδευτικούς ψηφοφόρους, τους οποίους τα κόμματα με την στάση τους και τις επιλογές τους “αποξένωσαν”.

• Ο χρόνος και τελειώνει και πιέζει… Αν δεν προσπαθήσουν δεν θα μάθουν ποτέ εάν υπήρχε η δυνατότητα να επικρατήσουν όσα τους ενώνουν ενάντια σε όσα τους χωρίζουν. Εάν δεν προσπαθήσουν δεν θα μάθουν ποτέ εάν η απόπειρα τους θα είχε επιτυχία ή όχι. Έτσι κι αλλιώς, ο μοναχικός δρόμος που μέχρι τώρα επέλεξαν αποτυχημένος είναι και δεν χρειάζεται να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας. Οπότε, τι (παραπάνω) έχουν να χάσουν;

ΥΓ: Μάγκες και μάγκισσες, στις Ευρωεκλογές ενδέχεται η αποχή να χτυπήσει κόκκινο και πέρα από την κυβέρνηση, οι πολίτες να τιμωρήσουν (ξανά) τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ για την υπεροψία και την απραξία τους. Αν καταρρεύσουν και οι δύο, ποιος θα μείνει να τους ακούει και τι θα έχουν να του πουν;