Οι πρώτες εντυπώσεις από την παρουσία Κασσελάκη στην εκδήλωση της κεντροαριστεράς- Όλες οι τοποθετήσεις

Στην εκδήλωση της Εφημερίδας των Συντακτών «Απέναντι στην κυριαρχία Μητσοτάκη ποιος;»… εμφανίστηκε αιφνιδιαστικά ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και τούτο παρά το γεγονός ότι μέχρι και λίγες ώρες πριν η Κουμουνδούρου εξέπεμπε πολύ αρνητικά μηνύματα για το εν λόγω πολιτικό γεγονός. Η προσέλευσή του χαιρετίστηκε από τον Διονύση Τεμπονέρα ως τεκμήριο για την συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ στις διεργασίες για την διαμόρφωση ενός μετώπου απέναντι στην κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και μάλιστα με ιδιαίτερα θερμό τρόπο.

Παράλληλα, από τους διοργανωτές της συζήτησης προτάθηκε στον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ να παρέμβει στην συζήτηση. Ο κ. Κασσελάκης κάθισε στην πρώτη σειρά, αλλά δεν θέλησε να απευθύνει χαιρετισμό αν και του ζητήθηκε από τον συντονιστή της εκδήλωσης. Λίγο αργότερα αποχώρησε μετά την ολοκλήρωση των ομιλιών χαιρετώντας δια χειραψίας.

«Έχω τον εκπρόσωπό μου, τον Διονύση», είπε χαιρετώντας το πάνελ της εκδήλωσης, αναφερόμενος στον Δ. Τεμπονέρα.

Η παρουσία του Στέφανου Κασσελάκη προκάλεσε ερωτήματα σε ένα ασφυκτικά γεμάτο χώρο, καθώς τις προηγούμενες ημέρες ήταν ξεκάθαρο ότι η πρωτοβουλία για την εκδήλωση αυτή είχε προκαλέσει αντιδράσεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Κατά την άφιξη του κ. Κασσελάκη υπήρξαν μερικά επιφωνήματα αποδοκιμασίας, αλλά γρήγορα τον καλωσόρισαν απ’ το μικρόφωνο τόσο ο συντονιστής Δ. Τερζής όσο και η κ. Αχτσιόγλου που τον καλησπέρισε.

Οι συζητήσεις αφορούν ασφαλώς τον στόχο μιας τέτοιας παρουσίας και τι εξυπηρετούσε με πολλούς να αναφέρουν ότι μάλλον επρόκειτο για μια προσπάθεια επικοινωνιακού καπελώματος της εκδήλωσης.

ΟΙ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΕΙΣ

ΕΦΗ ΑΧΤΣΙΟΓΛΟΥ

Για κενό πολιτικής εκπροσώπησης που δεν αφορά πρωτίστως πρόσωπα αλλά πολιτικές, αλλά και για τις προϋποθέσεις συγκρότησης ενός μπλοκ προοδευτικών  μίλησε μεταξύ άλλων η Έφη Αχτσιόγλου.

Η βουλευτής της Νέας Αριστεράς, σημείωσε ότι αυτό το κενό είναι μια «πανθομολογούμενη πραγματικότητα» που δεν σχετίζεται με την έλλειψη «κάποιου λαμπερού προσώπου, κάποιου χαρισματικού ηγέτη», όλα αυτά είπε είναι χιλιοακουσμένα αλλά αν ήταν έτσι «αυτοί που ασφυκτιούν σήμερα αναζητώντας ένα πρόσωπο θα είχαν λύσει τα προβλήματά τους».

Σημείωσε πως σήμερα επικρατεί στον προοδευτικό χώρο η άποψη ότι η διακυβέρνηση της ΝΔ συνίσταται στη ροή του χρήματος προς 5 οικογένειες και τους φίλους του Μαξίμου, κάτι που όπως είπε παραγνωρίζει κρίσιμες πτυχές της στρατηγικής της ΝΔ. Σημείωσε μάλιστα ότι η ΝΔ δίνει και ιδεολογικές μάχες, τονίζοντας ωστόσο, ότι ο προοδευτικός χώρος δεν πρέπει να μετατοπίζεται και να διολισθαίνει σε μια νεοφιλελεύθερη συναίνεση, ακολουθώντας την πολιτική του μέσου όρου.

Μιλώντας ειδικότερα για την πολιτική συγκρότησης ενός προοδευτικού μπλοκ δυνάμεων ανέφερε τα εξής σημεία:

1. Απαιτούνται σαφείς διαχωριστικές γραμμές και σαφείς πολιτικές και ταξικές επιλογές. Δεν είμαστε γενικώς και αορίστως με όλους. Είμαστε με την κοινωνική πλειονότητα που υφίσταται τις αρνητικές συνέπειες της κυβερνητικής πολιτικής αντίστροφης αναδιανομής. Και είναι ακριβώς για αυτόν τον λόγο που δεν μας αφήνει αδιάφορους το ζήτημα της διακυβέρνησης. Για όσους σήμερα είμαστε στη Νέα Αριστερά αυτό είναι απολύτως ξεκάθαρο. Έχουμε και οφείλουμε να έχουμε σαφή κοινωνική απεύθυνση.

2.Ο συνασπισμός των κοινωνικών δυνάμεων δεν θα μπορέσει ούτε να συγκροτηθεί πολιτικά ούτε να εκφραστεί κυρίαρχα αν δεν δίνεται η ιδεολογική μάχη. Η Δεξιά στη χώρα εδώ και δεκαετίες δίνει συστηματικά την ιδεολογική μάχη. Οι αριστερές και κεντροαριστερές δυνάμεις συχνά αποφεύγουν να δώσουν τη μάχη αυτή με αποτέλεσμα να έχει επιτευχθεί μια κυριαρχία του δεξιού λόγου στην ελληνική κοινωνία.

3.Η στρατηγική πρέπει να είναι πλήρως και ολοκληρωτικά αντιπαραθετική με αυτή της Δεξιάς. Δεν μπορεί να είναι συναινετική σε κορυφαία ζητήματα.  Δεν είναι δυνατόν να εκφραστεί κυρίαρχα ο συνασπισμός των κοινωνικών τάξεων που προανέφερα με πολιτικές θέσεις που δίνουν χώρο στις νεοφιλελεύθερες αναδιαρθρώσεις και τις αντιθεσμικές μεταρρυθμίσεις της ΝΔ: είτε αυτές αφορούν τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, είτε την επιστολική ψήφο. Ή με συναινέσεις στην κούρσα εξοπλισμών, τις πολεμικές επιχειρήσεις, την αντιμεταναστευτική και αντιπροσφυγική υστερία -όπως με την ατζέντα Ισλαμαμπάντ-, την άγρια καταστολή κινητοποιήσεων, υπό το φόβο του πολιτικού κόστους. Κι εδώ οφείλω να πω ότι και ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ και το σημερινό ΠΑΣΟΚ οδηγούνται συχνά σε τέτοιες συντηρητικές μετατοπίσεις έχοντας τη φαντασίωση ότι τη λύση θα δώσει ο μεσαίος χώρος. Και αυτό συμβαίνει λόγω ακριβώς της παραγνώρισης της στρατηγικής συνθετότητας της πολιτικής του αντιπάλου.

3. Δεν ισχυρίζομαι ότι η λύση είναι η άλλη φαντασίωση: ότι αρκεί να κλίνουμε τη φράση “ριζοσπαστική αριστερά” σε όλες τις πτώσεις για να μας ακολουθήσουν οι δυνάμεις αυτές στον δρόμο της συνέπειας και της ανυποχώρητης μάχης ή να προτείνουμε την πλέον ριζοσπαστική και παντελώς ανεφάρμοστη κάθε φορά θέση. Αυτό το κάνουν δυνάμεις τις εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς εδώ και χρόνια χωρίς να τελεσφορούν.  Είναι μια δοκιμασμένη και μάλλον όχι ιδιαίτερα αποτελεσματική πολιτική στρατηγική της οποίας φορείς υπάρχουν πάμπολλοι στην Ελλάδα χωρίς να έχουν καταφέρει να εκφράσουν τα υλικά συμφέροντα των πολλών.

4. Μιλάμε για  πολιτική. Η πολιτική είναι κάτι το εξαιρετικά σοβαρό. Γιατί η πολιτική επηρεάζει τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων. Δεν παίζουμε με την πολιτική. Μεταξύ των αναγκαίων προϋποθέσεων λοιπόν για τη συγκρότηση της συμμαχίας των κοινωνικών δυνάμεων οφείλουμε πλέον να συμπεριλαμβάνουμε και τη στοιχειώδη πολιτική σοβαρότητα.

5. Ο πολιτικός διάλογος που εκ των πραγμάτων ανοίγει και στον οποίο ως Νέα Αριστερά έχουμε τη διάθεση να συμμετέχουμε μπορεί να γίνει εφόσον υπάρχουν στοιχειώδεις προγραμματικές προϋποθέσεις.

6. Ο πολιτικός χώρος που θα καταφέρει να ενοποιήσει τις κοινωνικές δυνάμεις κατά τη γνώμη μου δεν βρίσκεται ούτε στο σημερινό ΠΑΣΟΚ ούτε στον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ. Και αν, όπως ταυτόχρονα πιστεύω, υπάρχουν δυνάμεις που ασφυκτιούν σήμερα στο εσωτερικό των κομμάτων αυτών και ευρύτερα στο χώρο της σύγχρονης Αριστεράς και της αριστερής σοσιαλδημοκρατίας, τις καλώ κάνουν το βήμα, να προτάξουν τη σημασία και την αναγκαιότητα του πολιτικού περιεχομένου.

7. Σχέδια συγχωνεύσεων  που δεν έχουν κάτι να προσφέρουν στις κοινωνικές δυνάμεις στις οποίες αναφερόμαστε και στις οποίες ανήκουμε, δεν μας αφορούν. Η πολιτική δεν είναι παιχνίδια παραγόντων και μικροκομματικοί σχεδιασμοί.

ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΤΕΜΠΟΝΕΡΑΣ

“Πρόεδρε καλησπέρα, με την παρουσία σου σήμερα εδώ αποδεικνύεις ότι δεν μπορεί να γίνεται μια συζήτηση για τον προοδευτικό χώρο και να απουσιάζει ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, Αποδεικνύει επίσης ότι η συζήτηση αυτή δεν αφορά μόνο πρόσωπα αλλά και κόμματα είπε αρχικά χαιρετίζοντας την παρουσία Κασσελάκη.

Κατά την τοποθέτησή του διευκρίνισε μίλησε για ένα πλατύ δημοκρατικό προσκλητήριο που θα αφυπνίσει και θα ενεργοποιήσει τον λαϊκό παράγοντα απέναντι στην Δεξιά, τονίζοντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτός που πρέπει να αναλάβει τις ενωτικές πρωτοβουλίες συγκρότησης του προοδευτικού μετώπου που προτείνει. Η λύση είπε, για τον προοδευτικό κόσμο «θα προέλθει μέσα από έναν κοινωνικά ισχυρό ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ».

Και κυρίως διευκρίνισε πως η πρόταση αυτή «δεν παραβλέπει, ούτε και αναιρεί την ιστορική παράδοση, την αυτοτέλεια και αυτονομία των κομμάτων του “προοδευτικού τόξου”, ούτε φυσικά υποσκάπτει τις δημοκρατικά εκλεγμένες ηγεσίες τους. Αντιθέτως, τις φέρνει προ των ιστορικών ευθυνών τους. Μακριά από εμάς κάθε πρόθεση υπονόμευσης. Να μην ψάχνουν κάποιοι εσωτερικούς εχθρούς. Ο Στέφανος Κασσελάκης είναι εκείνος, που ως πρώτος μεταξύ ίσων, έχει την εντολή και την ευθύνη, να φέρει ξανά τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ σε κυβερνητική “τροχιά”».

Αναφερόμενος, μεταξύ άλλων, στο ερώτημα που θέτει ο τίτλος της εκδήλωσης «Απέναντι στην κυριαρχία Μητσοτάκη ποιος;» είπε ουσιαστικά πως ο αντίπαλος δεν είναι ο κ.Μητσοτάκης προσωπικά αλλά και οι δεξιές πολιτικές που γεννούν τα προβλήματα και διευρύνουν τις ανισότητες. Πρόσθεσε ότι «γύρω από τον Πρωθυπουργό, συσπειρώνεται ένα  ευρύτερο επιχειρηματικό και πολιτικό σύστημα εξουσίας, που χτίζεται με την λογική ενός ακραίου, αντιδραστικού, νεοφιλελεύθερου αφηγήματος. Η Ν.Δ. δεν είναι πια η κεντροδεξιά παράταξη του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Ενσωματώνει στο εσωτερικό της δυνάμεις, με αναφορά από την άκρα δεξιά έως και το λεγόμενο ακραίο «εκσυγχρονιστικό» κέντρο. Η συνθήκη αυτή δεν περιλαμβάνει μόνο επιχειρηματικά συμφέροντα.  Περιλαμβάνει και κόμματα, που την κρίσιμη στιγμή, είναι βέβαιο, ότι θα λειτουργήσουν σαν “εφεδρείες”».

Συνεπώς, συνέχισε «το ‘’απέναντι στον Μητσοτάκη ποιος;’’ σύμφωνα και με τον τίτλο της εκδήλωσης, δεν μετατρέπει το ερώτημα σε μια προσωποκεντρική αντιπαράθεση αρχηγοκεντρικού χαρακτήρα, ούτε και μεταφράζεται σε  ένα στείρο κομματικό ανταγωνισμό. Κάθε άλλο. Ο “μεσσιανισμός” στη συγκυρία που βρισκόμαστε, αλλά και ο αλληλοσπαραγμός του δημοκρατικού κόσμου, δεν βοηθάει σε μια στρατηγική διεξόδου». Επομένως, είπε, «απέναντι στο νεοφιλελεύθερο, αντιλαϊκό, πολιτικό “Σύστημα Μητσοτάκη”  είναι τώρα επιτακτική η ανάγκη, να συγκροτηθεί ένα δημοκρατικό κοινωνικό μέτωπο, ένα πλατύ “Μέτωπο Δημοκρατίας” με σαφείς αναφορές, με τη συμμετοχή της κοινωνίας των πολιτών, κοινωνικών φορέων και συλλογικοτήτων, αλλά και των υφιστάμενων κομμάτων, που αυτοπροσδιορίζονται στον προοδευτικό χώρο.

6 προϋποθέσεις για το Μέτωπο Δημοκρατίας

Σε ό,τι αφορά το «Μέτωπο Δημοκρατίας» είπε πως αυτό συγκροτείται:

α)στη βάση ης υπεράσπισης της  εθνικής κυριαρχίας και οικονομικής ανεξαρτησίας της χώρας μακριά από την «μαύρη» περίοδο των μνημονίων και των αποτυχημένων πολιτικών.

β)στη βάση της υπεράσπισης της μεγάλης, λαϊκής, κοινωνικής πλειοψηφίας, των «από κάτω», των μη προνομιούχων, από τις πολιτικές της υποτίμησης της εργασίας, της βίαιης φτωχοποίησης των πολιτών, της υφαρπαγής της λαϊκής κατοικίας, της αποτροπής της ιδιωτικοποίησης της υγείας, της υπεράσπισης και της διεκδίκησης των  μεγάλων βελτιωτικών αλλαγών στη λειτουργία  του δημόσιου σχολείου και πανεπιστημίου.

γ)  ενάντια στο πελατειακό-κομματικό κράτος και στην κομματικοδίαιτη επιχειρηματικότητα πάσης φύσεως. Συγκροτείται ενάντια σε όσους έχουν «μπάρμπα στην Κορώνη» και μαζί με όσους θέλουν αξιοκρατία και  αμεροληψία στην λήψη των αποφάσεων. 

δ) στη βάση της υπεράσπισης των δημοκρατικών θεσμών και των κατακτήσεων του λαϊκού κινήματος, καθώς και στην ανάγκη επέκτασης τους.

στ) στη βάση της υπεράσπισης του δικαιώματος να ζήσουμε σε ένα καλύτερο περιβαλλοντικά κόσμο, σε ένα κόσμο που η κλιματική κρίση απειλεί όχι μόνο την ποιότητα ζωής, αλλά την ίδια την επιβίωση των ανθρώπων και ιδιαίτερα των νέων και των παιδιών μας.

ζ) στη βάση της υπεράσπισης του δικαιώματος της κοινωνικής  ασφάλειας των πολιτών, της διεκδίκησης μιας «κοινωνικής υπερηφάνειας».

ΜΑΝΩΛΗΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ

«Να έχουμε το θάρρος να βγούμε μπροστά για αυτά που συμφωνούμε» ανέφερε στην ομιλία του ο Μ. Χριστοδουλάκης.

«Αλλά δεν μιλάμε για συνενώσεις κομμάτων και συνεννοήσεις σε κλειστούς διαδρόμους, όπως είπε και ο Ν. Ανδρουλάκης.

Το ζητούμενο δεν μπορεί να είναι το πώς θα ανακαλύψουμε μεσσίες μέσα από μια στρατηγική προσωποκεντρική, αλλά το πώς θα βάλουμε την πολιτική και τις ιδέες μας στο επίκεντρο και το προσκήνιο. Και πρέπει να τις υπερασπιστούμε με αυτοπεποίθηση και αποφασιστικότητα.
Απέναντι στην πολιτική της ΝΔ οφείλουμε να προτάξουμε θέσεις, ιδέες, ιστορία, αρχές και εγώ θεωρώ πως μόνο το ΠΑΣΟΚ και η Δημοκρατική Παράταξη μπορεί να διαμορφώσει σε ρόλο πρωταγωνιστή».

Το ΠΑΣΟΚ έχει κάνει την αυτοκριτική του στα όρια του αυτομαστιγώματος και μπορεί να δει τον λαό και να πει ότι τουλάχιστον εγώ δεν σε κορόιδεψα
Και για να το φέρω στο σήμερα, αυτή η πολιτική διεργασία οφείλει να μας κάνει όλους ωριμότερους και σοφότερους για να χτίσουμε μια σχέση εμπιστοσύνης με την κοινωνία και ότι αυτές οι ευρωεκλογές πρέπει να αποτυπώσουν σοβαρά αυτά τα βήματα
Βάζοντας μπροστά ιδέες και όχι πρόσωπα, πολιτικές και προγράμματα, θα μπορέσουμε να κάνουμε ένα κάλεσμα πλατύ συμπόρευσης και συστράτευσης με το ΠΑΣΟΚ πρωταγωνιστή
Θα συμφωνήσω με αυτό που είπε η Έφη, είναι πολύ εύκολος ο πολιτικός διαγκωνισμός
ίσως είναι δύσκολο να βρούμε το θάρρος να παραδεχθούμε ή και να διεκδικήσουμε συγκλίσεις ακόμα και στα ζητήματα που υπάρχουν
Η προτεραιότητα οφείλει να αφορά το μέλλον, να συνθέσουμε.

Παρέμβαση υπέρ της Παλαιστίνης

«Δεν είναι δυνατόν να βάζουν θύτες και θύματα στην ίδια ζυγαριά, είπε για τον πόλεμο στη Γάζα», ο πρόεδρος της παλαιστινιακής παροικίας.

«Η Ελλάδα δεν μπορεί να βάλει χέρι με την στρατιωτική κατοχή», είπε και πρόσθεσε ότι «η αποστολή δυνάμεων στην περιοχή είναι συμβολή στη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού». 

«Πρέπει όλες οι δυνάμεις να το προσέχουν αυτό και δεν μπορούν να βγάζουν ανακοινώσεις ίδιες σχεδόν με αυτές της ΝΔ» είπε ακόμα, ενώ ακούστηκε σύνθημα υπέρ της Παλαιστίνης.