Πρώην πρωθυπουργός και η σύζυγός του “έφυγαν” μαζί με ευθανασία-Τι ισχύει στην Ευρώπη

Ο πρώην πρωθυπουργός της Ολλανδίας Ντρις φαν Αχτ και η σύζυγός του Εζενί αποφάσισαν να κάνουν ευθανασία προκειμένου να φύγουν από τη ζωή. Το κέντρο μελετών The Rights Forum που ίδρυσε ο Ντρις φαν Αχτ ανακοίνωσε χθες Παρασκευή τον θάνατο του ζεύγους. Η ευθανασία πάντως ως μέθοδος υποβοηθούμενης αυτοκτονία διχάζει στην Ευρώπη.

Τη Δευτέρα, ο 93χρονος Ντρις φαν Αχτ και η συνομήλικη σύζυγός του, Εζενί φαν Αχτ-Κρέκελμπεργκ έφυγαν από τη ζωή στην πόλη Ναϊμέχεν με ευθανασία και κηδεύτηκαν σε στενό οικογενειακό κύκλο, σύμφωνα με την ενημέρωση. Τα τελευταία χρόνια το ζεύγος αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας.

«Πέθανε χέρι-χέρι με την πολυαγαπημένη σύζυγό του», αναφέρει η σχετική ανακοίνωση στον ιστότοπο του The Rights Forum. Έπειτα από επτά δεκαετίες στο πλευρό του, η Εζενί ήταν πάντα για τον Ντρις φαν Αχτ «το κορίτσι του», επισημαίνεται.

Μέλος της Χριστιανοδημοκρατικής Έκκλησης (CDA), ο Ντρις φαν Αχτ διετέλεσε πρωθυπουργός της Ολλανδίας από το 1977 έως το 1982. Ήταν ένθερμος υποστηρικτής της δημιουργίας ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους και είχε επικρίνει την ολλανδική κυβέρνηση για μεροληπτική στάση στο Μεσανατολικό.

Ευθανασία: Τι ισχύει και σε ποιες χώρες

Η πρώτη υποβοηθούμενη αυτοκτονία από το Εθνικό Σύστημα Υγείας πραγματοποιήθηκε στην Ιταλία σε μια 55χρονη γυναίκα από την Τεργέστη που έπασχε από πολλαπλή σκλήρυνση κατά πλάκας και ήθελε πλέον να σταματήσει να ταλαιπωρείται. «Σήμερα είμαι ελεύθερη. Θα ήταν πραγματικό μαρτύριο να μην έχω την ελευθερία να επιλέξω. Αγάπησα τη ζωή και τους αγαπημένους μου με όλο μου το είναι και με την ίδια ένταση άντεξα σε ένα σώμα που δεν είναι πλέον δικό μου», ανέφερε στο τελευταίο μήνυμά της η 55χρονη.

• Οπως έκανε γνωστή η οργάνωση «Λούκα Κοσιόνι», η παροχή της ουσίας που προκάλεσε το θάνατο δόθηκε από το Εθνικό Σύστημα Υγείας της Ιταλίας, ωστόσο η ένεση έγινε από την ίδια την ασθενή.

Η υποβοηθούμενη αυτοκτονία και η εθελοντική ευθανασία αποτελούν ζητήματα που διχάζουν την Ευρώπη, παρότι ολοένα και περισσότερες χώρες υιοθετούν νόμους που διευκολύνουν του ασθενείς με σοβαρά ζητήματα υγείας. Φέτος το καλοκαίρι νομοθετήθηκε στη Γαλλία η υποβοηθούμενη αυτοκτονία, έπειτα από τα συμπεράσματα ειδικής επιτροπής που συστάθηκε.

Τον περασμένο Μάιο το Κοινοβούλιο της Πορτογαλίας ψήφισε νόμο που αποποινικοποιεί την υποβοηθούμενη αυτοκτονία, ένα ζήτημα που διχάζει βαθιά την καθολική χώρα. Πριν από 21 χρόνια, η Ολλανδία έγινε η πρώτη χώρα στον κόσμο που νομιμοποίησε τον υποβοηθούμενο θάνατο και αυτοκτονία, ενώ φέτος έδωσε το «πράσινο φως» για ανηλίκους κάτω των 12 ετών. Τον Φεβρουάριο του 2020, το δικαστήριο απεφάνθη ότι «το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα στην προσωπικότητα εμπεριέχει και το δικαίωμα αυτοδιάθεσης στο θάνατο».

Οι υποστηρικτές και οι πολέμιοι της ευθανασίας εκφράζουν τις απόψεις τους με πολύ σθεναρό τρόπο στο πλαίσιο του δημόσιου διαλόγου, συχνά χρησιμοποιώντας παραδείγματα συγκεκριμένων περιπτώσεων ή νομοθετικών πρακτικών, τα οποία αναζωπυρώνουν το διάλογο κατά καιρούς.

Οι τρεις ιατρικοί τρόποι θανάτου

• Εθελοντική ευθανασία: Αφορά ανθρώπους που είναι στο τελικό στάδιο της ασθένειάς τους και δεν υπάρχει θεραπεία. Ο ασθενής πρέπει να έχει διανοητική ικανότητα για να πάρει μια τέτοια απόφαση. Επιτρέπεται σε Ελβετία, Βέλγιο, Λουξεμβούργο, Ολλανδία, Νέα Ζηλανδία, Αυστραλία, Καναδά και σε Πολιτείες των ΗΠΑ -Ορεγκον, Ουάσιγκτον και Καλιφόρνια.
• Ακούσια ευθανασία: Είναι η πράξη του σκόπιμου τερματισμού μιας ζωής για την ανακούφιση από τον πόνο και γίνεται με πρωτοβουλία τρίτου προσώπου και ο ασθενής δεν έχει δυνατότητα να αντιδράσει. Πραγματοποιείται μέσω ενέσιμου διαλύματος ή χαπιού για να τερματιστεί αμέσως η ζωή ενός ατόμου. Μια πράξη παράνομη που διώκεται, γιατί θεωρείται έγκλημα.
• Υποβοηθούμενη αυτοκτονία: Ο ασθενής ζητάει από τον γιατρό τον τερματισμό της ζωής του. Είτε με χορήγηση ειδικής ουσίας είτε με την παύση χορήγησης φαρμάκων και θεραπείας που θα επιταχύνουν το θάνατό του. Αυτός ο ιατρικός τρόπος επιτρέπεται σε Βέλγιο, Ολλανδία, Λουξεμβούργο, Γαλλία και Ισπανία, ενώ υπάρχουν έντονες συζητήσεις σε άλλες χώρες της Ε.Ε., συμπεριλαμβανομένης της Πορτογαλίας.