Επιστρέφοντας από τις Σπέτσες…

Μπορεί το τριήμερο εργασίας των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ στις Σπέτσες να δράσει θεραπευτικά; Μπορεί να αποτελέσει ως σημείο πολιτικής επανεκκίνησης; Στα ερωτήματα αυτά οι απαντήσεις θα δοθούν προσεχώς. Στις σημαντικές μάχες στην Βουλή, στην προσυνεδριακή διαδικασία και εν τέλει στο συνέδριο (σε περίπου ένα μήνα), στην κατάρτιση του ευρωψηφοδελτίου, και, εν κατακλείδι, στις 9 Ιουνίου όταν το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα αξιολογηθεί εάν θα συνεχίσει ή όχι να κατέχει την δεύτερη θέση ως δυνητικός αντίπαλος της Ν.Δ.

Ο Στέφανος Κασσελάκης δημιούργησε ένα ενδιαφέρον σκηνικό και μετέτρεψε μία συνήθως άχρωμη και άτονη συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας σε ένα πολιτικό και επικοινωνιακό γεγονός. Η “απόβαση” βουλευτών και καναλιών στο νησί του Αργοσαρωνικού, το “gathering” στην φιλόξενη εξοχική κατοικία (του), τα τεχνοκρατικά power point, όλα μαζί αποτέλεσαν μία σκηνοθεσία που είχε χαρακτηριστικά πολιτικής καινοτομίας. Το ζήτημα που θα απασχολήσει το επόμενο διάστημα είναι εάν παρήγαγε και πολιτική ουσία, ενότητα, και δημοσκοπικό και πολιτικό αποτέλεσμα.

Ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ ζήτησε εξ αρχής πολιτικό χρόνο. Κάποιοι (που τελικώς αποχώρησαν) δεν του τον έδωσαν, αρκετοί από αυτούς που παρέμειναν του τον δίνουν με φειδώ, κάποιοι άλλοι απλόχερα καθώς εξ αυτού αντλούν και οι ίδιοι υπόσταση και εξουσία. Εκ των πραγμάτων, όμως, κάθε μέρα που περνάει ο Στέφανος Κασσελάκης ξεδιπλώνει αρετές και μειονεκτήματα, αποκτά πολιτικό λόγο και εδραιώνει την παρουσία του. Έχει, όμως, κάποιο σχέδιο; Διότι σχέδιο, τελικά, δεν είναι η δις διατυπωμένη δήλωση πως θα παραμείνει στην ηγεσία ασχέτως του τι θα συμβεί στις ευρωεκλογές. Σχέδιο δεν είναι η πλειστάκις επαναλαμβανόμενη ρήση “δεν θα σας προδώσω ποτέ”. Σχέδιο θα ήταν να διαμορφώσει προϋποθέσεις, συνθήκες και εναλλακτική πρόταση που να καθιστά πιθανή την υλοποίηση της δέσμευσής του ότι “μπορεί να νικήσει τον Μητσοτάκη”. Μέχρις ώρας κάτι τέτοιο δεν φαίνεται ούτε με κυάλια, ούτε από τον 7ο όροφο της Κουμουνδούρου, ούτε από την Ντάπια των Σπετσών.

Ο Στέφανος Κασσελάκης έχει ένα κόμμα με αδημονούντες. Ορισμένοι διατυπώνουν δικές τους προτάσεις, όπως οι Ζαχαριάδης, Ραγκούσης, Θεοχαρόπουλος για την ένταξη στους Ευρωσοσιαλιστές (με θέα προς το…ΠΑΣΟΚ), όπως ο Τεμπονέρας με το “Μέτωπο Δημοκρατίας” (μάλλον με παρόμοια θέα, αλλά από άλλη οπτική γωνία), ή, όπως, ο εμπειρότατος και “μπαρουτοκαπνισμένος” στην αριστερά Νίκος Κοτζιάς. Υπάρχουν, βεβαίως, και οι πειθήνιοι, εκείνοι που θα τον ακολουθούν άνευ όρων αρκεί να βρίσκονται μέσα στο τηλεοπτικό πλάνο που χάρη στο επικοινωνιακό του χάρισμα μπορεί να δημιουργεί. Και υπάρχουν και οι σιωπηλοί, οι νομιμόφρονες, που, ωστόσο, δεν θα εξαντλήσουν το όποιο πολιτικό τους κεφάλαιο σε πειραματισμούς και κάποια στιγμή ίσως αντιδράσουν.