Ο “αριστερός” κ. Ιερώνυμος και ο “δεξιός” κ. Κουτσούμπας

Η πρόταση του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου για τη διενέργεια δημοψηφίσματος προκειμένου οι πολίτες να αποφανθούν επί του ζητήματος που κυριαρχεί στην πολιτική και κοινωνική συζήτηση, δηλ. το ν/σ που θα θεσμοθετεί τον γάμο ομόφυλων ζευγαριών (η τεκνοθεσία μένει εκτός με παρένθετη μητέρα), πρέπει να ληφθεί υπόψιν στον βαθμό που της αναλογεί με τα αναπόφευκτα συνταγματικά, πολιτικά και κοινωνικά συμπεράσματα.

Ο προκαθήμενος της ελλαδικής εκκλησίας ασφαλώς γνωρίζει ότι δεν μπορεί να επιβάλει δημοψήφισμα και γι’ αυτό υπήρξε πολύ προσεκτικός στη διατύπωσή του. Είπε ο κ. Ιερώνυμος: “Σε τέτοια θέματα ούτε ο αρχιεπίσκοπος μπορεί να πάρει θέση, ούτε ο πρωθυπουργός ο ίδιος, απλώς εκφράζει την θέληση του. Στο τέλος είναι το τι θέλει ο λαός μας. Θα μπορούσε να γίνει και ένα δημοψήφισμα”.

Με βάση το άρθρο 44 του Συντάγματος:

• “O Πρόεδρος της Δημοκρατίας προκηρύσσει με διάταγμα δημοψήφισμα για κρίσιμα εθνικά θέματα, ύστερα από απόφαση της απόλυτης πλειοψηφίας του όλου αριθμού των βουλευτών, που λαμβάνεται με πρόταση του Yπουργικού Συμβουλίου.
• Δημοψήφισμα προκηρύσσεται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με διάταγμα και για ψηφισμένα νομοσχέδια που ρυθμίζουν σοβαρό κοινωνικό ζήτημα, εκτός από τα δημοσιονομικά, εφόσον αυτό αποφασιστεί από τα τρία πέμπτα του συνόλου των βουλευτών, ύστερα από πρόταση των δύο πέμπτων του συνόλου και όπως ορίζουν ο Kανονισμός της Bουλής και νόμος για την εφαρμογή της παραγράφου αυτής. Δεν εισάγονται κατά την ίδια περίοδο της Bουλής περισσότερες από δύο προτάσεις δημοψηφίσματος για νομοσχέδιο. Aν νομοσχέδιο υπερψηφιστεί, η προθεσμία του άρθρου 42 παράγραφος 1 αρχίζει από τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος”.

Το γεγονός ότι προβλέπεται δημοψήφισμα “και για ψηφισμένα νομοσχέδια που ρυθμίζουν σοβαρό κοινωνικό ζήτημα“, ίσως αυτό ακριβώς να είχε στο μυαλό του ο κ. Ιερώνυμος, προτείνοντας εμμέσως πλην σαφώς την προσφυγή στην άποψη του λαού, όχι μέσω εκλογών αλλά μέσω δημοψηφίσματος.

Ασφαλώς υπάρχουν προϋποθέσεις που δεν άπτονται της δικαιοδοσίας της Εκκλησίας αλλά της Πολιτείας. Ωστόσο θα ήταν αφελής κάποιος να πιστεύει ότι η δύναμη της εκκλησίας περιορίζεται μόνο σε κοινωφελείς δράσεις υπέρ του αδύναμου ποιμνίου.

Ένα το κρατούμενο….

Το δεύτερο, που συνδυάζεται ασφαλώς με την επιρροή της εκκλησίας στην κοινωνία και τους πολιτικούς, είναι ο χρόνος που εκδηλώθηκε αυτή η πρόταση. Δεν μπορεί κάποιος να παραγνωρίσει το γεγονός ότι πριν από λίγες μέρες υπήρξε “κρυφή” συνάντηση (και λέμε κρυφή επειδή έγινε γνωστή σε μεταγενέστερο και όχι σε παρόντα χρόνο) του κ. Ιερώνυμου με τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη.

Και οι δύο πλευρές, κυβέρνηση και εκκλησία, διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους ότι δεν συζητήθηκε το ζήτημα του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών. Όμως η σημερινή δήλωση του αρχιεπισκόπου λίγο μετά τη συνάντηση με τον πρωθυπουργό και λίγο πριν από τη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου και τη συνεδρίαση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου, αναπόφευκτα λαμβάνει και πολιτικά χαρακτηριστικά.

• Αν αυτά αφορούν μέτρο πίεσης ή αποσυμπίεσης για τις αντιδράσεις που υπάρχουν εντός της κυβέρνησης και των ιεραρχών (πλην ελαχίστων εντυπωσιακών εξαιρέσεων) θα φανεί το ερχόμενο διάστημα.

Δύο το λοιπόν τα κρατούμενα….

Τι τρίτο και ποιο σημαντικό έχει να κάνει με τον λόγο που διατυπώθηκε μια τέτοια ρηξικέλευθη και… προοδευτικής κάποιοι θα τολμούσαν να πουν αριστερής κατεύθυνσης πρόταση, για την απευθείας προσφυγή στον λαό. Είπε ο κ. Ιερώνυμος: “Σε τέτοια θέματα ούτε ο αρχιεπίσκοπος μπορεί να πάρει θέση, ούτε ο πρωθυπουργός ο ίδιος, απλώς εκφράζει την θέληση του”.

Εν αντιθέσει με τον ΓΓ του ΚΚΕ κ. Κουτσούμπα του οποίου η δήλωση για τα ομόφυλα ζευγάρια αναδύει μια βαθιά συντηρητική αντίληψη (δείτε εδώ), είναι ίσως η πιο δημοκρατική και ρηξικέλευθη πρόταση που έχει ακουστεί τα τελευταία χρόνια: για κρίσιμα κοινωνικά ζητήματα ούτε ο πρωθυπουργός ούτε ο αρχιεπίσκοπος μπορεί να πάρει θέση, απλώς εκφράζουν τη θέληση τους.

Θα μπορούσε στα κρίσιμα κοινωνικά ζητήματα να ενταχθούν επίσης το επερχόμενο νομοθέτημα με ντρίμπλα στο άρθρο 16 του Συντάγματος για τα Ιδιωτικά Πανεπιστήμια, η ιδιωτικοποίηση της Υγείας και η διάλυση του ΕΣΥ, νόμοι για τη λιτότητα ή τη φορολογία, η βορά της στέγασης στα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα, τα μέτρα για την ακρίβεια που επιτρέπουν την κερδοσκοπία και την αισχοκέρδεια από το παράθυρο, η ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, οι κοινοβουλευτικές επιτροπές όπως αυτή για τα Τέμπη που γελοιοποιεί τη διαδικασία, τους συγγενείς των θυμάτων την ίδια την πολιτική και κοινωνική ζωή του τόπου, τα σκάνδαλα των υποκλοπών, της Ζίμενς και της Νοβάρτις, η ανεξαρτησία του Τύπου και η προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τα θανατηφόρα pushbacks των προσφύγων στο Αιγαίο και τόσα άλλα πολλά που έχουν αντίκτυπο και επηρεάζουν την καθημερινότητα του πολίτη άλλα άμεσα και άλλα έμμεσα. Όπως επηρεάζουν και την εικόνα της χώρας στην Ευρώπη δίνοντας το δικαίωμα στις προοδευτικές δυνάμεις να μιλούν για Ορμπανισμό.

Ασφαλώς δεν αναμένεται τις επόμενες ώρες, μέρες, χρόνια, δεκαετίες ή και αιώνες καθ’ υπερβολή μιας συνειδητά εκπεφρασμένης ουτοπικής παραδοχής, να ακουστεί από την πλευρά της εκκλησίας, με αναμφισβήτηση κοινωνική απήχηση, κάποια πρόταση περί τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για αυτά τα θέματα ή για να είμαστε ειλικρινείς για οποιαδήποτε άλλο θέμα.

Ούτε φυσικά και από την πλευρά της κυβέρνησης, οποιασδήποτε κυβέρνησης (η τωρινή έσπευσε ήδη να απορρίψει την πρόταση) καθώς θα υπομονόμευε την ίδια την πολιτική υπόστασή της….

Ούτε καν από το ΚΚΕ…

Άρα;