Συγκλονίζει ο Τιερί Ανρί: “Σε όλη μου την καριέρα είχα κατάθλιψη – Δεν έβλεπα αγάπη”

Επί χρόνια θεωρείτο ένας απ’ τους καλύτερους ποδοσφαιριστές στον κόσμο. Είχε χρήματα, δόξα και λάμψη όμως ο Τιερί Ανρί περνούσε δύσκολα. Μπορεί μπροστά από τις κάμερες να φαινόταν ένας ευτυχισμένος και επιτυχημένος σούπερ σταρ του ποδοσφαίρου, όμως όταν οι προβολείς έσβηναν ο Γάλλος άσος, που διέπρεψε με τη φανέλα της Άρσεναλ και της Εθνικής Γαλλίας, περνούσε δύσκολες στιγμές. Σε μία συγκλονιστική συνέντευξη που παραχώρησε στο κανάλι «The Diary of A CEO», ο Ανρί, ο οποίος σήμερα είναι προπονητής της Γαλλίας κάτω των 21 ετών, μίλησε για την καταγωγή του, την καριέρα του, αλλά και την κατάθλιψη που πέρασε.

«Δεν έβλεπα αγάπη, στοργή, αγκαλιές»

«Μεγάλωσα σε μια κανονική γειτονιά. Έχει σημασία βέβαια τι καταλαβαίνεις ως κανονικό, φυσιολογικό και ό,τι αυτό συνεπάγεται. Κλέφτες, όπλα, καυγάδες, ευτυχία, διαφορετικό φαγητό, διαφορετικές θρησκείες, διαφορετικότητα, πάντα έλεγα ότι είναι το καλύτερο για μένα, για να καταλάβω πώς ήταν ο κόσμος», είπε ο Ανρί, ο οποίος κέρδισε 19 τίτλους στην καριέρα του.

Και πρόσθεσε: «Οι γονείς μου χώρισαν όταν ήμουν 7-8 χρονών, οπότε ο πατέρας μου έφυγε από το σπίτι μου, αλλά ήταν παρών όταν πήγαινα σε προπονήσεις ή παιχνίδια. Περνούσα χρόνο μαζί του, αλλά ουσιαστικά μεγάλωσα με τη μητέρα μου. Ακόμα και όταν ήταν μαζί δεν έβλεπα αυτή την αγάπη, αυτή τη στοργή, τις αγκαλιές. Όταν μεγάλωσα, δεν το ήξερα αυτό. Αναπτύσσεται περισσότερο σε αυτού του τύπου τις γειτονιές. Έπρεπε να προσπαθήσω να είμαι δυνατός και να μην κλαίω.

Είχα πρόβλημα ή τσακωνόμουν, γυρνούσα σπίτι και όταν με ρωτούσαν πώς πέρασε η μέρα θα έπρεπε να πω καλά. Ήξερα αν ο πατέρας μου ήταν χαρούμενος ή όχι, το ένιωθα. Μπορούσα να νιώσω αν ήταν χαρούμενος ή όχι, Είχε πολλές απαιτήσεις από εμένα. Όμως δεν μπορώ να θυμώσω με κάποιον που προσπάθησε να κάνει το καλύτερο και να είναι μορφωμένος με τα εργαλεία που είχε, δεν έχω τα ίδια εργαλεία, έχω περισσότερα και τα παιδιά μου θα έχουν πολλά άλλα».

«Πάντα είχα τον φόβο και την πίεση»

Συνεχίζοντας την εξομολόγηση του ο Ανρί είπε: «Σε όλη μου την καριέρα ήμουν σε κατάθλιψη. Για να το καταλάβεις αυτό πρέπει να γυρίσεις πίσω όταν είσαι νέος. Όταν ήμουν παιδί δεν έπαιρνα στοργή. Όταν ο πατέρας μου με αγκάλιασε, το πρώτο πράγμα που είπε ήταν: αυτό το μωρό θα είναι ένας απίστευτος ποδοσφαιριστής. Με διαμόρφωσε, ήταν σκληρός.

Πάντα είχα τον φόβο και την πίεση να ευχαριστήσω τους άλλους με το ποδόσφαιρο μου και τα χρήματά μου, μέχρι που μια μέρα η κοπέλα μου και τα παιδιά μου άρχισαν να κλαίνε για αυτό που είμαι. Και μετά νιώθεις άνθρωπος. Είπα ψέματα για πολύ καιρό γιατί η κοινωνία δεν ήταν έτοιμη να ακούσει αυτά που είχα να πω. Αλλά θα είμαι ειλικρινής μαζί σας: σε όλη την καριέρα μου, μάλλον πέρασα περιόδους κατάθλιψης».