Όταν ο πρόεδρος δανείζει το κόμμα του- Και μετά;

Είναι γνωστό πως ο Στέφανος Κασσελάκης είναι οικονομικό εύπορος. Πιθανώς και πλούσιος. Έχει ο ίδιος δηλώσει πως από τις επαγγελματικές του δραστηριότητες στις ΗΠΑ (Goldman Sachs, ναυτιλιακά κ.ά) έχει κερδίσει πολλά χρήματα. Ως εκ τούτου είναι δικαίωμά του να ξοδεύει όσα με τον κόπο και την ευφυϊα του έχει αποκομίσει όπως εκείνος νομίζει. Μπορεί να αγοράζει διαμέρισμα στο Μανχάταν ή να κάνει είκοσι φορές τον γύρο του κόσμου.

Όταν, όμως, αποφασίζει να δανείσει 250.000 ευρώ -σύμφωνα με όσα διακινήθηκαν από συνεργάτες του- στο κόμμα στο οποίο είναι πρόεδρος αρχίζουν τα θεσμικά παράδοξα. Απορούν ορισμένοι: υπογράφτηκε κάποια δανειακή σύμβαση (η δωρεά αποκλείστηκε καθώς αφορά ποσά μέχρι 20.000 ευρώ), κι αν ναι μεταξύ ποίων υπογράφτηκε; Ο ίδιος με την γραμματέα του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, ο ίδιος με τον οικονομικό διευθυντή, ο ίδιος με τον εαυτό του;

Είναι αλήθεια πως για τον οικονομικά καχεκτικό πλέον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ (η κρατική επιχορήγηση, λόγω εκλογικού αποτελέσματος, περιορίζεται πιά από τα 7 εκατ. ευρώ ετησίως στα 4 εκατ. ευρώ) το γεγονός ότι ο πρόεδρος έβαλε βαθιά το χέρι στην τσέπη αποτέλεσε μία ανακούφιση. Πληρώθηκαν δώρα εργαζομένων στην Κουμουνδούρου και στα κομματικά ΜΜΕ (“Στο Κόκκινο”, “Αυγή” κ.ά), έκαναν Χριστούγεννα οι άνθρωποι. Και μπράβο του. Τι θα γίνει, όμως, την επόμενη φορά; Υπάρχει κάποιο business plan κατά τα ειωθότα σε ανθρώπους που γνωρίζουν από επιχειρήσεις;

Δεν παύει να είναι, όμως, θεσμικά παράδοξο να δανείζει ένας πρόεδρος κόμματος το κόμμα (του). Δημιουργεί πιθανώς μία αίσθηση …ιδιοκτησίας -κάτι σαν τις αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου.

Εκείνο, όμως, που προβληματίζει είναι πως αυτή η “γενναιόδωρη” κίνηση οικονομικής διάσωσης (κάτι σαν τα …μνημόνια) συνοδεύτηκε από αιχμές για την οικονομική διαχείριση προηγουμένων ετών. Το γάντι σήκωσαν οι Σκουρλέτης και Τζανακόπουλος ως πρώην γραμματείς του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ (και πολιτικοί αντίπαλοι πλέον), όμως όπως δεν φέρει ευθύνη η Ράνια Σβίγκου για τα τωρινά, μάλλον δεν ευθύνονται εκείνοι. Σε κάθε περίπτωση, ο Αλέξης Τσίπρας -όπως έσπευσαν να διεκυκρινίσουν συνεργάτες του- άφησε το ταμείο πεντακάθαρο. Χωρίς δανεισμό σε τράπεζες και καθαρά βιβλία. Ο δε επί των κομματικών ΜΜΕ πρώην υπεύθυνος Λευτέρης Αρβανίτης είχε κατορθώσει να μειώσει δραστικά το κόστος λειτουργίας και την μισθοδοσία, σε απόλυτη συνεννόηση με τον πρώην πρόεδρο.

Τι μένει; Η οικονομική δυσπραγία με την οποία πρέπει να μάθει να ζει εφεξής ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, η οποία θα γίνει ασφυκτική καθώς μπροστά ανοίγονται τα κόστη του συνεδρίου και των ευρωεκλογών. Είναι σαφές πως ο Στέφανος Κασσελάκης δεν ήρθε στην Ελλάδα και διεκδίκησε την αρχηγία για να ξοδέψει την περιουσία του. Ως εκ τούτου, αυτό το θεσμικά παράδοξο του δανεισμού δεν μπορεί να επαναλαμβάνεται εσαεί. Διότι μπορεί να δημιουργήσει και προηγούμενο: να επιλέγουν τα μέλη οικονομικά εύρωστους αρχηγούς που βάζουν το χέρι στην τσέπη και την λειτουργία των κομμάτων σε προσωπική επιχείρηση. Καλύτερο, αναμφίβολα, από τους αφανείς χορηγούς-χρηματοδότες αλλά πάντως παράδοξο.

Άρα, περιορισμός κόστους και business plan αναζήτησης πόρων, τάχιστα…