“Μάγος” ή “εγκληματίας πολέμου”; Ο αμφιλεγόμενος Κίσινγκερ διχάζει και μετά τον θάνατο του

Το σχόλιο του Rolling Stone για τον θάνατο του Χένρι Κίσινγκερ είναι ίσως το πιο ηχηρό δημοσίευμα. “Πέθανε τελικά ο Χένρι Κίσινγκερ, ο εγκληματίας πολέμου που αγαπήθηκε από την κυρίαρχη τάξη των ΗΠΑ” γράφει στον τίτλο. “Ντροπή στη χώρα που τον γιορτάζει” αναφέρεται ακόμη, ενώ χαρακτηρίζεται ως “ένας από τους ανθρώπους που ευθύνονται για τις μαζικότερες δολοφονίες στην ιστορία”.

Το περιοδικό αναφέρεται στις καταγραφές του ιστορικού, Γκρεγκ Γκράντιν, ο οποίος είχε συγγράψει την βιογραφία του Κίσιντζερ. “Ο Γκράντιν υπολογίζει ότι από τις ενέργειες του Κίσινγκερ μεταξύ του 1969 και του 1976, δολοφονήθηκαν 3-4 εκατομμύρια άνθρωποι“. Το Rolling Stone σημειώνει εύστοχα πως ο Κίσινγκερ εφάρμοσε μια πολιτική εξύμνησης του “αμερικανικού μεγαλείου” και ως εκ τούτου είναι λογικό να τον αποθεώνει ο αμερικανικός Τύπος, ως “μια ψύχραιμη ιδιοφυία που επανέφερε το πρεστίζ των ΗΠΑ μετά το Βιετνάμ”.

Thank you for your service @RollingStone pic.twitter.com/6xrw4XL2Xn

— Julia Claire (@ohJuliatweets) November 30, 2023

Το BBC αναφέρει πως πέθανε ο Χένρι Κίσινγκερ, ένας “διχαστικός διπλωμάτης που διαμόρφωσε τις παγκόσμιες εξελίξεις”. Το δημοσίευμα του βρετανικού Μέσου κλείνει μάλιστα με μια ατάκα του Κίσινγκερ που χαρακτήριζε τη στάση του συνολικά: “Μια χώρα που απαιτεί ηθική τελειότητα στην εξωτερική της πολιτική, δεν θα πετύχει ούτε τελειότητα ούτε ασφάλεια”.

Henry Kissinger: Divisive diplomat who towered over world affairs https://t.co/dgnjuwcLI8

— BBC News (UK) (@BBCNews) November 30, 2023

Ειρωνικό το post του Jacobin:

Στο κεντρικό του θέμα έχει τίτλο το: “Μόνο οι καλοί πεθαίνουν νέοι”.

Η Washington Post έγραψε πως πέθανε ο άνθρωπος που διαμόρφωσε τις παγκόσμιες εξελίξεις, ενώ στον υπότιτλο αναφέρει πως δέχθηκε “αμείλικτες κριτικές και έγινε στόχος εκείνων που τον χαρακτήρισαν ως πολιτικό χωρίς αρχές και ανήθικο”. 

Το CNN χαρακτήρισε τον Κίσινγκερ ως μια “κυρίαρχη και πολωτική δύναμη στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ”. “Ο Κίσινγκερ ήταν συνώνυμο της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ τη δεκαετία του 1970” σημειώνεται ενδεικτικά, ενώ ιδιαίτερη μνεία γίνεται για τη “μυστική διπλωματία” που εφάρμοσε ο πολιτικός, σε συνεργασία με τον πρόεδρο Νίξον.

Οι New York Times κρατούν πιο ουδέτερη θέση, αναφέροντας πως “πέθανε ο άνθρωπος που διαμόρφωσε την ιστορία του έθνους στον Ψυχρό Πόλεμο”. “Αποθεώθηκε και εξυβρίστηκε. Η περίπλοκη κληρονομιά του εξακολουθεί να αντηχεί στις σχέσεις με την Κίνα, τη Ρωσία και τη Μέση Ανατολή”, τονίζεται στον υπότιτλο του κεντρικού δημοσιεύματος των N.Y. Times.

Οι N.Y. Times φιλοξενούν άρθρο γνώμης του πρώην αναπληρωτή συμβούλου εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ, Μπεν Ρόουντς, με τίτλο “Χένρι Κίσινγκερ, ο υποκριτής”. “Για τον Κίσινγκερ η αξιοπιστία είχε τις ρίζες της στα όσα κάνεις και όχι στα όσα πιστεύεις, ακόμα και όσα κάνεις καθιστούν άκυρα τα αμερικανικά ιδεώδη για σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του Διεθνούς Δικαίου”. Ο αρθρογράφος αναφέρει πως ο Κίσινγκερ ευθύνεται για σφαγές χιλιάδων αμάχων και πως δεν τον ενδιέφεραν οι όροι με τους οποίους θα τελείωνε ο πόλεμος στο Βιετνάμ. “Είναι ειρωνικό πως ο πολιτικός “ρεαλισμός” του, έφτασε στο απόγειό του στο απόγειο του Ψυχρού Πολέμου, μια σύγκρουση που φαινομενικά αφορούσε την ιδεολογία… Με την πολιτική του πέρασε το μήνυμα πως η Αμερική ενδιαφέρεται για τη Δημοκρατία που αφορά την ίδια, όχι τους άλλους”. Σε άλλο σημείο, γράφει ο Ρόουντς: “Η αξιοπιστία, τελικά, δεν αφορά μόνο το αν τιμωρείς έναν αντίπαλο για να στείλεις ένα μήνυμα σε έναν άλλον. Έχει επίσης να κάνει με το αν είσαι αυτό που λες ότι είσαι”. Και καταλήγει στο ότι ο απόλυτος κυνισμός, οδηγεί εν τέλει με μαθηματική ακρίβεια στην απολυταρχία. 

“Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να καθόμαστε να βλέπουμε μια χώρα να γίνεται κομμουνιστική λόγω της ανευθυνότητας του λαού της. Αυτά τα θέματα είναι πολύ σημαντικά για τους Χιλιανούς ψηφοφόρους ώστε να τους αφήσουμε να τα αποφασίσουν μόνοι τους”, είχε πει ο ίδιος.

Το Time, έγραψε πως πέθανε ένας πολιτικός με μεγάλη επιρροή αλλά και “πολωτική” στάση. Στο δημοσίευμά του το Time κάνει αναφορά στο αμφιλεγόμενο Νόμπελ Ειρήνης του 1973, ενώ τονίζεται πως είχε επικριθεί ως εγκληματίας πολέμου. Αναφέρεται πως του πιστώνεται η ύφεση στην κρίση με τη Ρωσία και την Κίνα και η απεμπλοκή από το Βιετνάμ, ωστόσο όπως αναφέρει το περιοδικό οι επικριτές του, του καταλογίζουν εκατομμύρια θανάτους και δη, μετά το ΟΚ του για σφοδρούς βομβαρδισμούς σε Καμπότζη και Λάος, τη γενοκτονία στο Ανατολικό Τιμόρ και το Μπαγκλαντές, τον εμφύλιο στη νότια Αφρική αλλά και τις ραδιουργίες του ως προς την ανάληψη της ηγεσίας στη Χιλή από δημοκρατικά εκλεγμένο ηγέτη.