“Τι δουλειά έχω εγώ με αυτούς”…

Λένε πώς ο ευκολότερος δρόμος προς τις ήττες είναι να υποτιμάς και να απαξιώνεις τον αντίπαλό σου. Θα προσέθετα, και την αξία των συμβόλων, τις σηματοδοτήσεις που αυτές παράγουν. Ο τρόπος με τον οποίο εξήγησε (…) ο Στέφανος Κασσελάκης την απουσία του από την εκδήλωση για τον Κώστα Σημίτη αποτελεί μία εκδοχή των παραπάνω.

“Τι δουλειά έχω εγώ με αυτούς… (που σπατάλησαν τα δισ. του ελληνικού λαού)”, είπε ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, συνεπικουρούμενος από τον Παύλο Πολάκη. [Υπενθύμιση: ο τελευταίος είχε επιτεθεί στο ΠΑΣΟΚ και προσωπικά τον Νίκο Ανδρουλάκη και τον Ιανουάριο, μεσούσης, τότε, της στρατηγικής συμμαχιών που ξετύλιγε ο Αλέξης Τσίπρας με το αφήγημα της απλής αναλογικής].

Ας δεχτούμε πως ο Στέφανος Κασσελάκης ήταν μόλις οκτώ ετών όταν ο Κώστας Σημίτης εκλεγόταν αρχηγός του ΠΑΣΟΚ και πρωθυπουργός, και μόλις 16 ετών όταν έκλεινε την οκταετία του στην διακυβέρνηση της χώρας και ως εκ τούτου δεν είναι υποχρεωμένος (;;;) να γνωρίζει πτυχές της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας του τόπου. Ιδιαίτερα στα τέλη εκείνης της περιόδου είχε ήδη βρεθεί σε κολλέγιο στις ΗΠΑ και η ενασχόλησή του περιοριζόταν αποκλειστικά στις σπουδές και μετά στην επαγγελματική του διαδρομή στην Goldman Sachs.

Όταν, ωστόσο, δέχθηκε την πρόσκληση (η …άδεια καρέκλα και το καρτελάκι με το όνομά του το επιβεβαιώνουν) να παραστεί στην εκδήλωση είναι βέβαιο πως έγινε κάποια συζήτηση στο επιτελείο του. Και εάν κρίνει κανείς από την εκ των υστέρων δήλωσή του είναι μάλλον προφανές πως οι συμβουλές που δέχτηκε περιείχαν την “βαθιά” ανάλυση ότι η κυβερνητική περίοδος του Κώστα Σημίτη ήταν μόνο αυτό. Κατασπατάληση των δισ. του ελληνικού λαού, ήτοι εξοπλιστικά, Siemens, Τσοχατζόπουλοι, Τσουκάτοι κ.ά.

Του απαντάει με σαφή τρόπο ο “εκτός νυμφώνος”, πλέον, Γιώργος Σταθάκης( NEWS247):

“…το ΠΑΣΟΚ, όταν έκλεισε ο κύκλος του Αντρέα του 1981, ανανεώθηκε. «Άφησε τον Αντρέα στην άκρη». Άλλαξε ρότα. Το πέτυχε με τον «Εκσυγχρονισμό» του Σημίτη. Εν μια νυκτί, έδωσε ηγεμονία στο ΠΑΣΟΚ έναντι της ΝΔ στο θέμα της οικονομίας (έστω με μπόλικο νεοφιλελευθερισμό του Τρίτου Δρόμου), προέβαλλε τον έντονο φιλοευρωπαϊσμό του, σε αντίθεση με τα τριτοκοσμικά του Αντρέα και προσέλκυσε αριστερούς προβάλλοντας τις αλλαγές στους αναχρονιστικούς θεσμούς, φτιάχνοντας μια νέα εντυπωσιακή πλειοψηφία. Με την παραπάνω στρατηγική το «εκσυγχρονιστικό» ΠΑΣΟΚ έδωσε άλλα 15 χρόνια ζωής στο γερασμένο κίνημα. Συγκρούστηκε με την εκκλησία, έβαλε τη χώρα στο Ευρώ, την Κύπρο στην Ευρώπη και χειρίστηκε τις ελληνοτουρκικές σχέσεις σε αντί-εθνικιστική βάση. Ταυτόχρονα κατέγραψε τρομερές αποτυχίες στα θέματα της διαπλοκής, της διαφθοράς και κυρίως της χρηματοπιστωτικής «φούσκας» που οδήγησε στην χρεοκοπία. Εντούτοις σε σχέση με τη σημερινή συζήτηση για πως «αναγεννάται ένα κόμμα» η κεντρική ιδέα μετράει, η στρατηγική σκέψη, το σχέδιο για την κατάκτηση της ηγεμονίας και η μεγάλη πολιτική σκακιέρα.”.

Σφαιρική προσέγγιση…

Ας δεχτούμε, όμως, επίσης, πώς το περιβάλλον του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ ( ο ίδιος, όπως είπαμε, δεν διαθέτει ούτε …αναμνήσεις, ούτε γνώση για εκείνη την εποχή και ίσως και όσα ακολούθησαν) διαφωνεί πλήρως με όσα περιγράφει ο πρώην υπουργός του Αλέξη Τσίπρα και θεωρεί τον Σημίτη συνώνυμο της διαφθοράς και της κατασπατάλησης των δισ. του ελληνικού λαού- μόνο αυτό και τίποτε άλλο πέραν τούτου.

Εκεί θα έπρεπε να εμφιλοχωρήσει η στρατηγική. Ήτοι, με ποιά κοινά επιθυμεί τελικά να συνομιλήσει ο Στέφανος Κασσελάκης. Υποτίθεται πως η συμφωνία του με τον Νίκο Παππά (την επομένη του πρώτου γύρου της εσωκομματικής εκλογής) περιελάμβανε και την στρατηγική διεύρυνσης προς την κεντροαριστερά που δειλά ξεκίνησε ο Αλέξης Τσίπρας. Και συνάμα θα έπρεπε να έχει γίνει και ορθή ανάγνωση των τελευταίων δημοσκοπήσεων από τις οποίες προκύπτουν διαρροές προς τα αριστερά (λογικό) αλλά, κυρίως, πλήρης αδυναμία επιρροής στον χώρο του κέντρου και της κεντροαριστεράς. Σε τέτοιο βαθμό, μάλιστα, που αφενός το ΠΑΣΟΚ πλησιάζει στην μία μονάδα, ο δε Κυριάκος Μητσοτάκης διατηρεί και διευρύνει την ηγεμονία του στον κεντρώο χώρο και οικειοποιείται ανενόχλητος την συνέχιση του σημιτικού εκσυγχρονιστικού αφηγήματος.

Το “τι δουλειά έχω εγώ” υποδηλώνει άγνοια των πολιτικών συσχετισμών και απαξίωση των συμβόλων ενός ολόκληρου χώρου. Και επιπλέον δημιουργεί έναν κόντρα ρόλο για τον νέο πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ: έχοντας, δηλαδή, ένα προφίλ πιο κοντά στο κέντρο και την κεντροαριστερά και επιδιώκοντας -υποτίθεται- να εμφανίζεται, τελευταία, θεσμικός, αποκλίνει σε έναν νεο-λαϊκισμό. Παράλληλα, προκαλεί σοβαρές ρωγμές σε αυτό που ο ίδιος προσπάθησε να επιτύχει μόλις ένα εικοσιτετράωρο νωρίτερα με την συνάντησή του με τον Νίκο Ανδρουλάκη. Απλό: όταν επιθυμείς να συγκλίνεις με το ΠΑΣΟΚ σε κοινοβουλευτικό, έστω, επίπεδο και να συγκροτήσεις μπλοκ κατά της κυβέρνησης, δεν προσβάλλεις με αυτόν τον τρόπο μια πολιτική περίοδο που θεωρείται -καλώς ή κακώς- σημαντική πολιτική παρακαταθήκη. Η απάντηση της Χαριλάου Τρικούπη και η σύνδεση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ με τον Παύλο Πολάκη (τον αποκάλεσε “μέντορά” του και έτσι αναδεικνύεται πώς πρόσωπα και συμπεριφορές μπορούν να γίνουν σοβαρά εμπόδια) ήταν αναμενόμενη.

Εάν ο Στέφανος Κασσελάκης θέλει να εμφανίζεται πως κινείται θεσμικά και ταυτόχρονα να συνομιλήσει με τον χώρο του κέντρου και της κεντροαριστεράς θα έπρεπε να είχε καθήσει στην …άδεια καρέκλα που του αναλογούσε στην εκδήλωση για τον Κώστα Σημίτη. Και με μία δήλωσή του, εξερχόμενος, να επισημάνει και τα θετικά σημεία της διακυβέρνησης του τελευταίου αλλά και τις αρνητικές πτυχές της.