Για την ανασυγκρότηση του αριστερού – προοδευτικού χώρου: «Προ πάντων να μη γελασθείς»

«Θα πορευτούμε με όσους είναι πρόθυμοι να εκχωρήσουν κάτι από τις βεβαιότητες τους, με όσους θέλουν να σκέφτονται με απορίες, με όσους δεν θεωρούν δεδομένο ότι θα είναι υποψήφιοι βουλευτές ή ευρωβουλευτές για να συμμετάσχουν στο όποιο πολιτικό εγχείρημα, με όσους ξεκινήσουν από την αυτοκριτική πριν κάνουν κριτική, με όσους δεν θέλγονται από το πολιτικό lifestyle…»

Του Γιώργου Αγγελόπουλου*

Βιώνουμε το τέλος μιας εποχής στον αριστερό και προοδευτικό χώρο στην Ελλάδα. Επιτακτικά προκύπτει το αίτημα για την ύπαρξη μιας αξιόπιστης, εναλλακτικής ως προς τον νεοφιλελευθερισμό και την ακροδεξιά, πολιτικής δύναμης που θα προτάξει τα ζητήματα των ανισοτήτων, της περιβαλλοντικής πολιτικής, της ειρήνης, της ανασυγκρότησης του κράτους και ειδικά του κράτους-πρόνοιας, του σεβασμού των κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων, της ανάπτυξης προς όφελος των λιγότερα ευνοημένων. Το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ του Στέφανου Κασσελάκη δεν μπορούν να υπηρετήσουν αυτόν τον ρόλο. Μπορούν βέβαια να διαγκωνίζονται οιονεί για τη «δεύτερη θέση».

Οι φιλοδοξίες όσων στελεχών του ΠΑΣΟΚ ευελπιστούν σε μια πορεία αντίστοιχη με αυτή του 1974 – 1981 είναι εξίσου φρούδες με την αυτές όσων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ θεωρούν ότι εύκολα μπορεί να επαναλάβουν το άλμα του 2010 – 2015 είτε με έναν πιο «κασσελακικό» ΣΥΡΙΖΑ είτε με έναν φορέα πιο αριστερών κατευθύνσεων. Οι πολίτες αδιαφορούν για όσους προσπαθούν να δώσουν πολιτικό περιεχόμενο σε συγκρούσεις που σχετίζονται με εσωκομματικές δομές. Φυσικά και υπάρχουν σημαντικές διαφορές με σαφές πολιτικό περιεχόμενο. Άλλο το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη και άλλο αυτό του Γιώργου Καμίνη, του Παύλου Γερουλάνου και του Χάρη Δούκα, άλλος ο ΣΥΡΙΖΑ του Παύλου Πολάκη και άλλος αυτός του Νάσου Ηλιόπουλου, της Έφης Αχτσιόγλου και του Ευκλείδη Τσακαλώτου.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΣΤΟ AnatropiNews

*Ο Γ. Αγγελόπουλος είναι αν. καθηγητής στο ΑΠΘ