Ποιοι έχουν αποχωρήσει τις τελευταίες ώρες από τον ΣΥΡΙΖΑ

Τις τελευταίες ώρες μετά την εκλογή Κασσελάκη στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ έχουν σημειωθεί αποχωρήσεις, στελεχών. Κάποιοι εκ των παραιτηθέντων δεν παραλείπουν να αφήσουν αιχμές ή να καταλογίσουν ανοιχτά ευθύνες για την εξέλιξη αυτή στον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα.

Μεταξύ αυτών ο Αντώνης Παπαζαχαρίου, στενός συνεργάτης του Ευκλείδη Τσακαλώτου επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, οικονομολόγος και μέλος της διαπραγματευτικής ομάδας απέναντι στην τρόικα. Σε ανάρτησή του στον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook αναφέρει ότι είναι 17 χρόνια μέλος του Συνασπισμού και του ΣΥΡΙΖΑ, «στο 3% και στο 36%. Στην αντιπολίτευση και στην κυβέρνηση». Πλέον, δηλώνει «είναι τελείως ξεκάθαρο ότι με αυτό το κόμμα, έτσι όπως έγινε, δεν μπορώ να έχω καμία σχέση. Ο δρόμος ήταν ολισθηρός εδώ και καιρό. Χθες μπήκε και το τελευταίο καρφί»

• Το πρωί, την παραίτησή του από το κόμμα είχε ανακοινώσει το πρώην μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής Λάρισας, Γιάννης Τσακνάκης.

«Έστειλα ήδη δήλωση αποχώρησης από το κόμμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ δεν έχει καμία σχέση με τη ριζοσπαστική Αριστερά και ως αριστερός δεν έχω θέση σε ένα κόμμα που δε με εκφράζει. Ούτε μια ώρα με τον Κασσελάκη πρόεδρο», έγραψε ο γνωστός συνδικαλιστής.

• Την παραίτησή του από το κόμμα ανακοίνωσε και ο πρώην πρύτανης του Πανεπιστημίου Κρήτης Ευρυπίδης Στεφάνου.

Ολόκληρη η δήλωσή του έχει ως εξής:

«Η ξένη προς την Αριστερά ψηφοφορία από μια αλλοπρόσαλλη βάση μελών (πληρώνω 2 Ευρώ, γίνομαι μέλος, ψηφίζω και καθορίζω τη φυσιογνωμία του κόμματος), ολοκληρώθηκε.

Η διαδικασία επιβλήθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ από τον Τσίπρα που υιοθέτησε σκόπιμα, μιμούμενος τις αντίστοιχες διαδικασίες του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ και της ΝΔ, για να ελέγξει το κόμμα γράφοντας “μέλη” που όπως φάνηκε το 2022 ουδεμία διάθεση είχαν να αποκτήσουν ουσιαστική σχέση με αυτό.

Αυτός ο τρόπος εκλογής προέδρου είναι όχι μόνο ξένος από την Αριστερά αλλά και από τα μεγάλα κόμματα της σοσιαλδημοκρατίας στην Ευρώπη. Παρά τη διαφωνία μου την ακολούθησα, για την «ενότητα» του κόμματος το 2022 και το 2023. Εκτός από την προαναφερόμενη διαφωνία προσθέτω και την απογοήτευση μου από την παρουσία του κόμματος συνολικά, την τοπική Νομαρχιακή Επιτροπή, τον Συντονιστή της και την λειτουργία της ΟΜ που ανήκα.

Οι επιλογές αυτές και τα αρνητικά φαινόμενα που ακολούθησαν («πολακικοί» τραμπουκισμοί κλπ.), παρέδωσαν τελικά το κόμμα στους μηχανισμούς που πλέον το ελέγχουν και το οδηγούν, κατά την άποψη μου, σε μεγάλη κρίση. Άλλη μια νίκη του καθεστώτος που κυβερνά.

«Σήμερα το φως κέρδισε», δήλωσε ο εκλεγείς από την ακαθόριστη «κομματική βάση» πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Προφανώς όσοι δεν τον επέλεξαν είναι το σκότος.

Ανήκοντας στο αριστερό «σκότος» δεν ταυτίζομαι πολιτικά και κυρίως ιδεολογικά με τον ΣΥΡΙΖΑ και τις επιλογές των “μελών” του.

Ως εκ τούτου αποφασίζω να παραιτηθώ από μέλος του.

Σας παρακαλώ, όπως ο νόμος ορίζει, να διαγράψετε όλα τα προσωπικά δεδομένα που σας διέθεσα ως μέλος από τα αρχεία σας.

Δεν σας επιτρέπω να τα διαθέσετε ούτε να τα χρησιμοποιήσετε για οποιονδήποτε λόγο. Ευριπίδης Στεφάνου»

• Την παραίτησή της από το κόμμα ανακοίνωσε και η Λιάνα Κωνσταντίνου μέλος του συντονιστικού της Οργάνωσης Μελών Μαραθώνα.

«Σήμερα τελειώνει το ταξίδι μου με το ΣΥΡΙΖΑ Π.Σ. Νοιώθω ευγνώμων για τις φιλίες, που απέκτησα με όσους ανθρώπους έχουν πολιτική ενσυναίσθηση» αναφέρει στη δήλωση με την οποία γνωστοποιεί την απόφασή της.

Και προσθέτει: «Όμως ως πολίτης αυτής της χώρας και μέλος μιας παράταξης, που φιλοδοξούσε να προσφέρει όραμα, δεν μπορώ να παραμείνω με στόχο το “πάμε και όπου βγει”. Το είχα τονίσει κατ’ επανάληψη, πως ένα κόμμα μπορεί να αποκτήσει την εμπιστοσύνη του λαού, όταν νοιώσει τις ανάγκες του, σέβεται τις αξίες του και η πρότασή του έχει αρχή μέση και τέλος .

Καλή τύχη στο κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ Π.Σ.

Λιάνα Κωνσταντίνου

Μέλος Δ.Σ. Συντονιστικού Οργάνωσης Μελών Μαραθώνα»

«Ώρα να φεύγουμε σιγά σιγά»
Με άρθρο του στην ιστοσελίδα tvxs.gr την αποχώρησή του καταθέτει και ο καθηγητής Δημόσιας Ιστορίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Χάρης Αθανασιάδης.

Μεταξύ άλλων αναφέρει:

«Αν ήμουν στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ υποθέτω θα σκεφτόμουν πραγματιστικά. Θα πάλευα ίσως για τον συσχετισμό εντός του κόμματος, προκειμένου να σώσω ό,τι σώζεται. Μα είμαι απλώς ένας πολίτης που έως τώρα ένιωθα πως η ιδιότητα (έστω συμβολική) του μέλους της οργανωμένης Ανανεωτικής Αριστεράς, δεν απομείωνε, αλλά αντιθέτως ενίσχυε την προσωπική και πολιτική μου αξιοπρέπεια. Κάτι τέτοιο πλέον δεν ισχύει. Δια ταύτα, ύστερα από 41 έτη είναι καιρός να φεύγουμε κι εμείς σιγά σιγά…»