Ε. Αχτσιόγλου: Η εξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ πρέπει να είναι τομή μέσα στη συνέχεια

“Το κρίσιμο σε αυτή τη συγκυρία είναι να ηγηθούμε μίας μαζικής και από τα κάτω κινητοποίησης των πολιτών ώστε να σπάσει το φράγμα του φόβου”, αναφέρει η Έφη Αχτσιόγλου, στη συνέντευξή της στη “Μακεδονία της Κυριακής”.

Η κ. Αχτσιόγλου υπογραμμίζει ότι “εισηγούμαι ένα κόμμα των δομών και των μελών, με τήρηση των κανόνων που θα θέτουμε συλλογικά. Το κρίσιμο σε αυτή τη συγκυρία είναι να ηγηθούμε μίας μαζικής και από τα κάτω κινητοποίησης των πολιτών ώστε να σπάσει το φράγμα του φόβου που έχει εμπεδώσει η Δεξιά στην ελληνική κοινωνία μετατρέποντάς την σε μία κοινωνία μηδενικών προσδοκιών”.

Αυτός ο στόχος, προσθέτει, “προϋποθέτει μια συνολική κινητοποίηση του κόμματος και των μελών σε όλα τα επίπεδα: μαχητική, δομική και δημιουργική αντιπολίτευση στο κοινοβούλιο και τα κινήματα, μεγάλες μάχες στο πεδίο των ιδεών, χωρίς τον φόβο του πολιτικού κόστους. Κινητοποίηση με εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μας, τη συλλογική ευφυία του κόμματος, τον δυναμισμό και τη ζωντάνια των ιδεών μας, με στόχο να διευρύνουμε τον πολιτικό χώρο που θέλουμε να εκφράσουμε”.

Επισημαίνει, παράλληλα, ότι “σήμερα η πρόκληση είναι τα μέλη μας στο σύνολό τους, να συμμετέχουν ενεργά στις νέες δομές του κόμματος. Και φυσικά πριν από αυτό ενθαρρύνουμε τους πολίτες, τα μέλη και τους φίλους του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, να προσέλθουν μαζικά στις εσωκομματικές εκλογές της 10ης Σεπτεμβρίου, όπου θα μπορούν να λάβουν μέρος όχι μόνο όσοι είναι ήδη μέλη, αλλά και εκείνοι που θα αποφασίσουν να εγγραφούν την ίδια εκείνη ημέρα”.

Ολόκληρη η συνέντευξη της Έφης Αχτσιόγλου στη “Μακεδονία της Κυριακής”

Πώς φαντάζεστε τον «νέο ΣΥΡΙΖΑ» και τι θα κάνετε εάν εκλεγείτε για να αλλάξει σε σχέση με τον «παλιό»;

Τομή μέσα στη συνέχεια. Αυτή πρέπει να είναι η εξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Για να πάει το κόμμα μας στην επόμενη ημέρα χρειάζεται όχι μόνο τις νέες ιδέες και τις νέες δυνάμεις, αλλά και τις δυνάμεις που έρχονται από μακριά και το οδήγησαν να κερδίσει δύο εκλογικές αναμετρήσεις και να έχει τη διακυβέρνηση της χώρας για πάνω από τέσσερα χρόνια. Το «νέο» και η εμπειρία σε μία διαλεκτική σχέση. Και για να επιτευχθεί αυτό χρειαζόμαστε ένα κόμμα των δομών όχι των προσώπων. Φυσικά, οι όποιες αλλαγές θα αποφασιστούν συλλογικά. Σε κάθε περίπτωση, δεν μου αρέσουν οι κινήσεις εντυπωσιασμού, αυτές δηλαδή που διαμορφώνονται με βασικό κριτήριο την επικοινωνία. Η μεθοδικότητα, η σοβαρότητα και η επίμονη δουλειά θα πρέπει να αποτελούν τα βασικά χαρακτηριστικά του τρόπου λειτουργίας του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.

Πολλοί ισχυρίζονται ότι η διεύρυνση που επιχειρήθηκε τα προηγούμενα χρόνια έμεινε στα λόγια και δεν έγινε ποτέ πράξη. Θα συνεχιστεί αυτή η προσπάθεια με εσάς στην ηγεσία και με ποιο τρόπο; Ποιο το μήνυμα που στέλνετε για συμμετοχή στις κάλπες της 10ης Σεπτεμβρίου;

Η διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ υπήρξε μία σημαντική επιλογή του κόμματος υπό την ηγεσία του Αλέξη Τσίπρα προκειμένου να καλυφθεί το χάσμα μεταξύ της πολιτικής και της κοινωνικής επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι κατά τη γνώμη μου λάθος καταστροφικό να αντιλαμβανόμαστε τη στρατηγική επιλογή της διεύρυνσης ως επιλογή συστημικής μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό εξάλλου δεν ανταποκρίνεται και στην πολιτική του Αλέξη Τσίπρα, είναι θα έλεγα μία διαστρέβλωσή της. Το πρώτο αποφασιστικό βήμα έγινε με την εγγραφή στο κόμμα δεκάδων χιλιάδων πολιτών τα προηγούμενα χρόνια. Σήμερα η πρόκληση είναι τα μέλη μας στο σύνολό τους, να συμμετέχουν ενεργά στις νέες δομές του κόμματος. Και φυσικά πριν από αυτό ενθαρρύνουμε τους πολίτες, τα μέλη και τους φίλους του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, να προσέλθουν μαζικά στις εσωκομματικές εκλογές της 10ης Σεπτεμβρίου, όπου θα μπορούν να λάβουν μέρος όχι μόνο όσοι είναι ήδη μέλη, αλλά και εκείνοι που θα αποφασίσουν να εγγραφούν την ίδια εκείνη ημέρα. Η μεγάλη συμμετοχή θα είναι ένας κρίσιμος παράγοντας, γιατί δεν θα δώσει μόνο σε εμάς δύναμη να συνεχίσουμε, αλλά θα αποτελέσει και ένα μήνυμα συσπείρωσης της αντιπολίτευσης για το στοίχημα που θα κληθούμε να κερδίσουμε την επόμενη ημέρα. Κι αυτό το στοίχημα δεν είναι άλλο από το να επαναφέρουμε τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ σε τροχιά διεκδίκησης της ευθύνης της διακυβέρνησης.

Υπάρχει μία εκτίμηση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές έχασε εξαιτίας του «θολού» μηνύματος που εξέπεμψε αλλά και των αντιφατικών φωνών που ακούστηκαν. Τι πρωτοβουλίες θα αναλάβετε ώστε να υπάρχει ενιαία γραμμή και εκπροσώπηση;

Οι αιτίες για τη βαριά ήττα του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στις εκλογές είναι σύνθετες και κάποιες από αυτές έχουν ήδη επισημανθεί. Αν εστιάσουμε μόνο στο θέμα των «αντιφατικών φωνών», όπως λέτε, ή σε άστοχες δηλώσεις στελεχών προεκλογικά, που είναι βεβαίως υπαρκτά ζητήματα, θα είναι σαν να βλέπουμε το δέντρο αλλά να χάνουμε το δάσος. Ούτως ή άλλως αυτή η συζήτηση θα γίνει αναλυτικά ενόψει του συνεδρίου μας. Σε ό,τι αφορά ειδικά την πολυφωνία δεν χρειάζεται να δαιμονοποιούμε τις διαφορετικές απόψεις και τα διαφορετικά ρεύματα ιδεών εντός του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Αυτά αποτελούν πλούτο για το κόμμα μας που δεν πρέπει να τον χάσουμε. Όμως δεν πρέπει να δίνουμε την εικόνα της ασυνεννοησίας, της σύγχυσης και εντέλει της αναξιοπιστίας. Το κρίσιμο σήμερα είναι μέσα από τις διαφορετικές πολιτικές καταγωγές, ιδέες και εμπειρίες να οικοδομήσουμε κουλτούρα ενιαίας παράταξης, μία νέα πολιτική παράδοση, πράγμα το οποίο απαιτεί αλλαγές που θα συμβάλουν στην εμπέδωση της λειτουργίας ενός κόμματος με κανόνες που θα είναι σεβαστοί και θα ισχύουν για όλους όσο ψηλά κι αν βρίσκονται στην ιεραρχία του κόμματος.

Τι περιλαμβάνει το πλάνο σας για τις 100 πρώτες ημέρες εάν εκλεγείτε αρχηγός του κόμματος; Πολιτικά, αντιπολιτευτικά και οργανωτικά.

Τα τρία επίπεδα που θέτετε, το πολιτικό, το αντιπολιτευτικό και το οργανωτικό είναι για μένα συγκοινωνούντα δοχεία, και όχι επίπεδα αποκομμένα μεταξύ τους. Εισηγούμαι ένα κόμμα των δομών και των μελών, με τήρηση των κανόνων που θα θέτουμε συλλογικά. Το κρίσιμο σε αυτή τη συγκυρία είναι να ηγηθούμε μίας μαζικής και από τα κάτω κινητοποίησης των πολιτών ώστε να σπάσει το φράγμα του φόβου που έχει εμπεδώσει η Δεξιά στην ελληνική κοινωνία μετατρέποντάς την σε μία κοινωνία μηδενικών προσδοκιών. Αυτός ο στόχος προϋποθέτει μια συνολική κινητοποίηση του κόμματος και των μελών σε όλα τα επίπεδα: μαχητική, δομική και δημιουργική αντιπολίτευση στο κοινοβούλιο και τα κινήματα, μεγάλες μάχες στο πεδίο των ιδεών, χωρίς τον φόβο του πολιτικού κόστους.