Στο Μαξίμου “χειρουργούν” (επιτυχώς), στην Κουμουνδούρου κάνουν ιατρικά συμβούλια για τον “ασθενή”

Λίγες μόνο εβδομάδες από την μεγάλη εκλογική του νίκη ο Κυριάκος Μητσοτάκης κλήθηκε να διαχειριστεί δύο σοβαρές κυβερνητικές κρίσεις. Απέσυρε “χειρουργικά” έναν κορυφαίο υπουργό (Νότης Μηταράκης) και τον νυν/ υποψήφιο περιφερειάρχη Αττικής (Γιώργος Πατούλης), στον οποίο είχε δώσει το κομματικό χρίσμα πριν δύο εβδομάδες. Όχι μόνο δεν άνοιξε ρουθούνι αλλά αμφότεροι έκαναν δηλώσεις υποταγής, το νεοδημοκρατικό σύμπαν, μάλιστα, συμπεριλαμβανομένων των φίλα προσκείμενων μίντια και αναλυτών, τους πέταξε σαν την τρίχα στο πέτο του σακακιού, παρότι μέχρι τότε -κυρίως τον Πατούλη- τους αποθέωνε.

Η διαχειριστική ανεπάρκεια στην αντιμετώπιση των καταστροφικών πυρκαγιών συρρικνώθηκε αίφνης χάριν των επικοινωνιακών χειρισμών, ακόμα και η προβληματική θητεία του περιφερειάρχη έκανε την πολιτική της απόσβεση λόγω της “αξιοπρεπούς” -όπως σημείωναν οι κυβερνητικές πηγές- στάσης του επειδή δεν προχώρησε στο “αντάρτικο”. Διότι, είναι προφανές, εάν ο Γιώργος Πατούλης ήταν ένας επιτυχημένος άρχων της Αττικής, μάλλον θα του είχε συγχωρηθεί το ζεϊμπέκικο του Ζαππείου. Κι όμως, όσοι του έγραφαν διθυράμβους εύκολα τους αντικατέστησαν με λίβελους, άπαξ και δόθηκε το σήμα της αποπομπής.

Το 41% σε συνδυασμό με την απουσία ισχυρής αντιπολίτευσης δίνει στον Κυριάκο Μητσοτάκη μεγάλα πολιτικά αποθέματα και η διαχείριση των όποιων κρίσεων γίνεται ευκολότερα. Ο τελευταίος ψηφοφόρος της Ν.Δ, άλλωστε, δεν θα αλλάξει γνώμη ένα μήνα μετά τις εκλογές επειδή εξοβελίστηκαν με συνοπτικές διαδικασίες ο Μηταράκης και ο Πατούλης. Δυστυχώς και με περισσή δόση κυνισμού είναι μάλλον σαφές πως δεν θα αλλάξει γνώμη ακόμα και επειδή φέτος κάηκαν περισσότερες χιλιάδες στρέμματα δάσους από πέρυσι που ήμαστε πανέτοιμοι (με επικεφαλής τον επαϊοντα περί την πολιτική προστασία και δη με ευρωπαϊκές περγαμηνές Χρήστο Στυλιανίδη).

Ο πληθωρισμός που μόνο στα καθ΄ημάς αυξάνεται, οι ανατιμήσεις στα ράφια, η βενζίνη που σκαρφαλώνει στα 2 ευρώ και συνεχίζει, είναι μία άλλη υπόθεση, κι αυτό επειδή πλήττει την τσέπη όλων, όμως και επ΄ αυτού από το φθινόπωρο θα εκδηλωθούν τα γνωστά “εργαλεία” εξισορρόπησης (παροχές, επιδόματα κ.ά), μαζί με τον μικρό επικοινωνιακό θρίαμβο της επενδυτικής βαθμίδας που έρχεται.

Οι μοναδικοί πολιτικοί τριγμοί που θα μπορούσαν να υπάρξουν και να δημιουργήσουν συνθήκες μιας αλλαγής της εικόνας θα ήταν η απώλεια κάποιων περιφερειών ή δήμων στις αυτοδιοικητικές εκλογές. Εάν “έσπαγε” το μπλε του χάρτη θα ζωντάνευε η πολιτική αντιπαράθεση. Επ’ αυτού, όμως, το μεν ΠΑΣΟΚ απλώς δεν υπάρχει (εκτίμηση: ο Νίκος Ανδρουλάκης θα υποστεί τις “χρεώσεις” σε όχι μακρινό βάθος χρόνου), ο δε ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ ομνύει σε μια ενότητα που δεν υπάρχει -επειδή δεν υπάρχει ο Τσίπρας- και αδυνατεί να συμφωνήσει ακόμα και για τους όρους πολιτικής του επιβίωσης. Το εργο του/της νέου/ας αρχηγού πρέπει να ξεκινήσει με “αίμα” επανίδρυσης και όχι με εσωκομματικές συμπαιγνίες για τον διαμοιρασμό των τιμαρίων…

Διότι, όσο “χειρουργούν” επιτυχώς στο Μαξίμου, στην Κουμουνδούρου κάνουν πολύωρα ιατρικά συμβούλια ενώ η σήψη του νεκρού ασθενούς προχωρά…