Ο κακός πρώτος μήνας της κυβέρνησης παρά την ασφάλεια πως “δεν υπάρχει εναλλακτική”…

Μετά τους εκλογικούς διθυράμβους της 25ης Ιουνίου και το βατερλώ (και την εσωστρέφεια που ακολούθησε) του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ που προκάλεσε μια καινοφανή και επικίνδυνη πολιτική, κοινοβουλευτική και θεσμική ανισορροπία (απουσία ισχυρής αντιπολίτευσης), ο πρωθυπουργός είπε πως η κυβέρνησή του οφείλει να κάνει αντιπολιτευση στον εαυτό της.

Πριν καλά καλά κλείσει ο πρώτος μήνας της νέας διακυβέρνησης, ο κρατικός μηχανισμός αποδεικνύεται τουλάχιστον ανεπαρκής στην διαχείριση της καταστροφής των πυρκαγιών -με προβολή της …επιτυχίας της εφαρμογής του σχεδίου εκκενώσεων (112)-, παραπέμπει στην κλιματική κρίση και στο γεγονός ότι ολόκληρη η Μεσόγειος φλέγεται, όμως από την άλλη αντιμετωπίζει την γενικευμένη δυσαρέσκεια, την καταστροφή εκατοντάδων χιλιάδων δασικών εκτάσεων, μια παραλίγο φαραωνική καταστροφή μετά τις εκρήξεις στις αποθήκες πυρομαχικών της 11 Πτέρυγας Μάχης και την ντροπιαστική απόσυρση των F16 από το στρατιωτικό αεροδρόμιο της Νέας Αγχιάλου.

Πού είναι άραγε όλα εκείνα τα σχέδια που υποσχόταν ο προκάτοχος του Βασίλη Κικίλια, εκ Κύπρου και Βρυξελλών Χρήστος Στυλιανίδης που ήρθε ως “μεταγραφή αεροδρομίου” για να φέρει τεχνογνωσία και εμπειρία;

Εν μέσω αυτών, καταφεύγει σε μία ΕΔΕ προς αναζήτηση υπευθύνων για την αδυναμία διαμόρφωσης σχεδίου ασφάλειας για τις στρατιωτικές εγκαταστάσεις, και σε μία προσπάθεια εκτόνωσης της κρίσης αποπέμπεται ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Νότης Μηταράκης ο οποίος αναχώρησε για …διακοπές στην Πάτμο την ώρα που καιγόταν η μισή Ελλάδα, και “αδειάζεται” ο περιφερειάρχης -και έχων το χρίσμα της ΝΔ στις αυτοδιοικητικές εκλογές του Οκτωβρίου- που χόρευε ζεϊμπέκικο σε εκδήλωση ομογενών στο Ζάππειο την ώρα που κηδευόταν οι δύο πιλότοι του μοιραίου Canadair που κατέπεσε στην Κάρυστο.

Αναμφίβολα είναι πολλά για τον πρώτο μήνα διακυβέρνησης και αποδεικνύεται πως ακόμα κι αν δεν υπάρχει συγκροτημένη και ισχυρή αντιπολίτευση ο κακός εαυτός μιας κυβέρνησης αρκεί για να προκαλέσει σοβαρή πολιτική κρίση. Προφανώς στο Μέγαρο Μαξίμου γνωρίζουν πως έχουν μπροστά τους επαρκή πολιτικό χρόνο για να απορροφήσουν τους κραδασμούς και να “διορθώσουν” την εικόνα. Οι κυβερνητικές διαρροές έλεγαν πως ο πρωθυπουργός και οι επιτελείς του σκέπτονται ακόμα και μία νέα υποψηφιότητα που θα αντικαταστήσει αυτήν του Γ. Πατούλη για την περιφέρεια Αττικής, αν και κάτι τέτοιο μοιάζει δύσκολο. Ο βασικός αντίπαλός του, επί πολλά χρόνια δήμαρχος Ρέντη- Νίκαιας Γ. Ιωακειμίδης (που έχει πια και επισήμως την στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ), ακόμα και ο εκλεκτός του ΠΑΣΟΚ Γ. Σγουρός, έχουν πλέον πλούσια “ύλη” για το έργο και τις ημέρες του περιφερειάρχη και ανέλπιστο σύμμαχο την δημόσια απαξίωσή του από τον ίδιο τον πρωθυπουργό. Ακόμα κι έτσι, βεβαίως, δεν είναι εύκολο να χάσει την μάχη της περιφέρειας, ιδιαίτερα λόγω της στάσης του προέδρου του ΠΑΣΟΚ- ΚΙΝΑΛ Νίκου Ανδρουλάκη που επιμένει να αρνείται κάθε τοπική συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ, υποβοηθώντας έμμεσα το κλίμα “δεν υπάρχει εναλλακτική” που καλλιεργεί η Ν.Δ.

Εκτός της περιφέρειας Αττικής τρανό παράδειγμα είναι και η άρνηση κάθε σύγκλισης των χώρων για την διεκδίκηση του δήμου Αθηναίων απέναντι στον ευάλωτο (λόγω Μεγάλου Περιπάτου και όχι μόνο) Κώστα Μπακογιάννη. Η Χαριλάου Τρικούπη προτίμησε να κατεβάσει τον εξαιρετικό επιστήμονα Χάρη Δούκα, παντελώς άγνωστο, ωστόσο, σε ευρύτερα κοινά που επ΄ ουδενί δεν μπορεί να διεκδικήσει κάτι περισσότερο από το 6,5% που έλαβε το ΠΑΣΟΚ στην Α’ Αθήνας στις τελευταίες εκλογές. Αλλιώς θα ήταν τα πράγματα εάν ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ συμφωνούσαν σε ένα πρόσωπο όπως ο Κώστας Ζαχαριάδης.

Όμως, ο Αύγουστος των μελτεμιών και των υψηλών θερμοκρασιών είναι μπροστά και ουδείς μπορεί να προβλέψει εάν το κακό θα γίνει χειρότερο. Πολιτικά μπορεί να μην αλλάζει κάτι, η ηγεμονία Μητσοτάκη δεν αμφισβητείται, όμως υπάρχει μια παλιά “αρχή” που ίσως επιβεβαιωθεί: πώς κάθε δεύτερη κυβερνητική θητεία ενός κόμματος είναι συνήθως πιο προβληματική από την πρώτη…