Μάϊκλ Ρούμπιν: Γιατί η συμφωνία Στόλτενμπεργκ με τον Ερντογάν δεν είναι διπλωματική επιτυχία αλλά καταστροφή

“Ο Γενικός Γραμματέας του ΝATO Jens Stoltenberg ανακοίνωσε ότι, λίγες ώρες πριν από τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βίλνιους, είχε επιτέλους κάνει το αδύνατο: έπεισε τον Πρόεδρο της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να άρει το βέτο του για την ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ.

Η ομάδα του Προέδρου Μπάιντεν, που εργάζεται επιμελώς στο παρασκήνιο, μπορεί να θέλει να μοιραστεί τον υποτιθέμενο θρίαμβο του Στόλτενμπεργκ. Δεν πρέπει. Αυτό που οι αξιωματούχοι του ΝΑΤΟ χαρακτηρίζουν ως διπλωματικό αριστούργημα είναι στην πραγματικότητα μια καταστροφή”.

Ο έμπειρος αναλυτής Μάϊκλ Ρούμπιν* αντιμετωπίζει, με άρθρο του στο 19FortyFive εντελώς διαφορετικά όσα συμβαίνουν στο Βίλνιους, από την τρέχουσα ανάλυση περί επιτυχίας της Δύσης να προσδέσει την Τουρκία στο άρμα της και να δώσει σάρκα και οστά στην ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ. Μιλά για “καταστροφή” και κάνει εκτενή αναφορά στο γεγονός ότι ΗΠΑ και ΕΕ συνεχίζουν να αποδέχονται την κατοχή του βορείου τμήματος της Κύπρου. Λέει χαρακτηριστικά, δε, πως “η Κύπρος αξίζει όσο πέντε Σουηδίες”.

Και συνεχίζει:

Αφήστε στην άκρη τον εξευτελισμό της Σουηδίας από την Τουρκία και τη διάβρωση, κατ’ εντολή του Ερντογάν, της ελευθερίας του λόγου και της δημοκρατίας σε αυτή τη χώρα. Και αφήστε στην άκρη την υποκρισία του να αντιμετωπίζουμε τους Κούρδους στη Σουηδία ως τρομοκράτες όταν οι υποστηρικτές του Ισλαμικού Κράτους στην Τουρκία όχι μόνο περιφέρονται ελεύθεροι, αλλά και κατοικούν στη διοίκηση του Ερντογάν και στις υπηρεσίες πληροφοριών της Τουρκίας.

Μάλλον, το πρόβλημα φαίνεται να είναι ένα νέο quid pro quo.

Όχι μόνο η Τουρκία αναμένει τώρα την άρση των περισσότερων κυρώσεων που σχετίζονται με την άμυνα , αλλά Τούρκος αξιωματούχος είπε επίσης ότι η Τουρκία αναμένει τώρα από την Ευρώπη να επαναφέρει γρήγορα τη μακρά ετοιμοθάνατη διαδικασία ένταξής της στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Με άλλα λόγια, η Τουρκία χρησιμοποίησε την παρουσία της εντός του ΝΑΤΟ για να παραλύσει τον θεσμό και να επωφεληθεί από το de facto βέτο της. Για να άρει αυτό το βέτο, ο Στόλτενμπεργκ και ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας Τζέικ Σάλιβαν θέλουν τώρα να εξουσιοδοτήσουν την Τουρκία να παραλύσει την Ευρωπαϊκή Ένωση και να διαβρώσει εκ των έσω τον δημοκρατικό της προσανατολισμό. Δεν είναι μυστικό, για παράδειγμα, ότι η Γερμανία υποχωρεί συχνά στον τουρκικό εκβιασμό επειδή φοβάται όχι μόνο ότι ο Ερντογάν θα ανοίξει τις πύλες των προσφύγων προς την καρδιά της Ευρώπης, αλλά και επειδή οι Γερμανοί αξιωματικοί πληροφοριών πιστεύουν ότι ο Ερντογάν ελέγχει πυρήνες τρομοκρατίας μεταξύ της τουρκικής διασποράς στην την καρδιά της Γερμανίας.
Ούτε το πρόβλημα είναι μόνο τα τρομοκρατικά κελιά. Πριν από λιγότερο από μία εβδομάδα, ο Devlet Bahceli, ο κύριος εταίρος του Ερντογάν στον συνασπισμό, δήλωσε : «Ο Αλλάχ είναι ένας και ο στρατός του είναι τουρκικός».

Η πραγματικότητα είναι ότι η συμφωνία του Στόλτενμπεργκ δεν αποτρέπει την Τουρκία από το να επαναλάβει τη συμπεριφορά της σε μελλοντικές αποστολές του ΝΑΤΟ. Εάν ο Ερντογάν απομακρυνθεί από το πόκερ υψηλού πονταρίσματος, ο Στόλτενμπεργκ ουσιαστικά έθεσε σε κίνδυνο κάθε μελλοντική σημαντική απόφαση του ΝΑΤΟ: θα είναι μια ευκαιρία για τουρκικούς εκβιασμούς.

Ωστόσο, η τραγωδία είναι μεγαλύτερη. Η Ουκρανία δεν είναι η μόνη ευρωπαϊκή χώρα που αντιμετωπίζει σήμερα ξένη κατοχή. Για σχεδόν μισό αιώνα, η Τουρκία έχει καταλάβει το ένα τρίτο της Κύπρου, μια χώρα που, για σχεδόν τρεις δεκαετίες, είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο Στόλτενμπεργκ και ο Σάλιβαν φαίνονται ουσιαστικά τώρα πρόθυμοι να ανταλλάξουν μια ζωντανή δημοκρατία (Κύπρος) με μια δράση που είναι περισσότερο συμβολική παρά ουσιαστική. Άλλωστε, το ΝΑΤΟ χάνει ελάχιστα εάν η Σουηδία παραμείνει εκτός.

Η Κύπρος δεν πρέπει να είναι θύμα της πεποίθησης των Ευρωπαίων και Αμερικανών αξιωματούχων ότι απαιτούνται θυσίες στη βάση του σχεδιασμού. Αποτελεί ολοένα και περισσότερο βασικό αμερικανικό εταίρο ασφαλείας στην Ανατολική Μεσόγειο και η σημασία του αυξάνεται. Μία Κύπρος σήμερα αξίζει πιθανώς πέντε Σουηδίες, ανεξάρτητα από το μικρό ακόμη μέγεθος του στρατού του νησιωτικού έθνους.

Οι ηγέτες του ΝΑΤΟ μπορεί να χαστουκίσουν ο ένας τον άλλον στο Βίλνιους, αλλά σύντομα θα απογοητευθούν.. Το να δοθεί στην Τουρκία οποιοσδήποτε δρόμος για την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση χωρίς τον τερματισμό της κατοχής και την αλλαγή της πολιτικής κουλτούρας της αποτελεί κακό προηγούμενο κατευνασμού και ενδυνάμωση ενός θεμελιωδώς αντιευρωπαϊκού καθεστώτος για το οποίο η Ευρώπη, το ΝΑΤΟ και οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πληρώσουν πολύ υψηλότερα τιμή από ό,τι φαντάζονται.

• * O Δρ. Michael Rubin είναι Senior Fellow στο American Enterprise Institute (AEI). Ο Δρ. Ρούμπιν είναι συγγραφέας και συνεκδότης πολλών βιβλίων που εξερευνούν τη διπλωματία, την ιρανική ιστορία, τον αραβικό πολιτισμό, τις κουρδικές σπουδές και τη σιιτική πολιτική, συμπεριλαμβανομένου του “Seven Pillars: What Really Causes Instability in the Middle East?” (AEI Press, 2019); «Kurdistan Rising» (AEI Press, 2016); «Dancing with the Devil: The Perils of Engaging Rogue Regimes» (Encounter Books, 2014); και «Eternal Iran: Continuity and Chaos» (Palgrave, 2005).