Αναγνωστοπούλου στο libre: Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υπήρξε ποτέ κόμμα κομήτης

Ο εκλογικός θρίαμβος του Σύριζα το 2015 ,φάνηκε να δημιουργεί μια ρωγμή πολιτικής αποσυμπίεσης στην ελληνική κοινωνία. Αναδείχθηκε ως το κατεξοχήν παράδειγμα μιας προωθητικής πολιτικής δύναμης, μέσα σε μια αποστειρωμένη  και δυσκίνητη Ευρωπαϊκή Ένωση, που βάδιζε με προγράμματα επεκτατικής λιτότητας και χρονοδιαγράμματα τιμωριτικής δημοσιονομικής επιτήρησης για τις απείθαρχες χώρες του νότου.

Της Σίας Αναγνωστοπούλου, βουλευτή Αχαΐας του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ

Υπό το πρίσμα αυτής της προσδοκίας που άνοιξε η ρωγμή, η πορεία του Σύριζα προς την διακυβέρνηση, ξεπέρασε ταχύτατα τα ιστορικά παραδοσιακά διλήμματα και τις αντιφάσεις των αριστερών σχηματισμών σχετικά με την άσκηση της εξουσίας και κάλυψε χωρίς καθυστέρηση  την απόσταση μεταξύ ενός κόμματος διαμαρτυρίας στην αντιπολίτευση και ενός αριστερού κόμματος που υλοποιεί πολιτικές στην κυβέρνηση.

Ο Σύριζα, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην κατάρρευση του δικομματισμού και στην αναδιάρθρωση του κομματικού συστήματος και κατακτώντας πλειοψηφικά αποτελέσματα  έγινε μέρος της δυναμικής του πολιτικού χώρου και κομμάτι μιας εγγυητικής υπόσχεσης ανάταξης της ελληνικής κοινωνίας. Μιας κοινωνίας ζαλισμένης από την κρίση και την ύφεση. Μιας κοινωνίας σε απόγνωση που κινδύνευε να «παρασυρθεί» σε επικίνδυνες ατραπούς από την επέλαση της Χρυσής Αυγής, που κάλπαζε τότε με ιλιγγιώδεις ρυθμούς.

• Ο Σύριζα κατόρθωσε να εδραιώσει την προοπτική για μια εναλλακτική πρόταση, μέσα από μια νέα γενιά αριστερών, πολιτικών προσώπων, γύρω από την ηγετική φυσιογνωμία και το πολιτικό κεφάλαιο/ταλέντο του Α. Τσίπρα, που ενσάρκωναν την ηθική υπεροχή μιας κυβερνώσας αριστεράς, χωρίς την παραμικρή χαραμάδα για υποχώρηση στην διαφθορά και το πολιτικό χρήμα. Ο Σύριζα ανέλαβε τότε την ευθύνη, την ιστορική του ευθύνη.

Είναι όμως η δοκιμασία της εξουσίας καταδικασμένη να αποβεί μοιραία για την αριστερά; Είναι η διάκριση αριστερά-δεξιά ξεπερασμένη;

Από τη Γαλλική Επανάσταση, όπου και επινοήθηκαν οι όροι αριστερά- δεξιά ,το χάσμα που δημιουργεί η αντίθεση τους, έχει σημαδέψει την ανάπτυξη και την εξέλιξη των κοινωνιών. Ο λόγος είναι απλός: αυτή η ιστορική διαιρετική τομή, προσφέρει μια αναλυτική συντόμευση, για την κατανόηση της στάσης των πολιτών, αλλά και των κομμάτων, στο πώς  αντιμετωπίζουν μια σειρά από πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα.

Το τελευταίο έχει ιδιαίτερη σημασία να το κατανοήσουμε, γιατί ανατρέχει σε παλιότερες εποχές, σηματοδοτώντας συνέχειες που διευκόλυναν αποφασιστικά στην χώρα μας τη δημιουργία προνομιακών θυλάκων εξουσίας , με την πάγια διείσδυση της δεξιάς πολιτικής παράταξης σε αυτούς. Μην ξεχνάμε πως μετά την κατάρρευση του Ανατολικού μπλοκ και το τέλος του Ψυχρού Πολέμου , που σηματοδοτεί το τέλος των μεγάλων αφηγήσεων για εναλλακτικά κοινωνικά οράματα απέναντι στον καπιταλισμό, η νεοφιλελεύθερη επίθεση διεξάγεται γιαπερισσότερο από τριάντα χρόνια, ισχυροποιώντας την πολιτική ηγεμονία της  δεξιά.

• Η ήττα που υπέστη ο ΣΥΡΙΖΑ κατά τις εκλογές του 2023, που είναι και το επίδικο, φαίνεται να επιβεβαιώνει ότι η πρόσβαση ενός κόμματος στην πολιτική εξουσία είναι πάντα μια πολύ επώδυνη διαδικασία. Πόσο μάλλον όταν μια τέτοια ήττα συντελείται  σε μια χρονική συγκυρία που σηκώνουν απειλητικά κεφάλι απ’ ότι αποδεικνύει και η πραγματικότητα, οι ακροδεξιές αυταρχικές δυνάμεις και εντός της χώρας μας και εντός της Ευρώπης.

Σ’ ένα γεωπολιτικό πλαίσιο επικίνδυνων  εντάσεων, μαζικών προσφυγικών ροών που εκτίθενται καθημερινά στον κίνδυνο της Μεσογείου, η Ευρώπη «σκοτεινιάζει» σε επικίνδυνο βαθμό, ο δημόσιος διάλογος γέρνει όλο και δεξιότερα. Η εισβολή στο πολιτικό προσκήνιο της άκρας δεξιάς , η καινούργια ανησυχητική γεωγραφία του ελληνικού κοινοβουλίου, η ίδια η εκλογική ήττα του Σύριζα, είναι πραγματικότητες αναστοχασμού και ανάλυσης, πρόκειται για  ένα καινοφανές πλαίσιο που συγκροτεί  τον οδικό χάρτηγια την επόμενη μέρα της αριστεράς. Αυτός ο εγχώριος και  παγκόσμιος ίλιγγος, αλλά και η περιδίνηση σε προγενέστερα σχήματα συντηρητισμού, πράγματι αναγκάζει τον Σύριζα να δει την συρρίκνωση του εκλογικού αποτελέσματος με την μεγαλύτερη δυνατή σοβαρότητα και ως το κατεπείγον που επιβάλλει η εποχή.

Επιβάλλεται να θέσουμε εκ νέου την πολιτική ατζέντα, δεν γίνεται να παρακολουθούμε αμήχανα και με εσωστρέφεια το φαινόμενο. Πρέπει να δούμε κατάματα την εκλογική συντριβή, τους συμβιβασμούς που υποστήκαμε σαν κόμμα , τα  λάθη στρατηγικής, την  κακή ανάγνωση συμμαχιών και συμπορεύσεων,  το πως διαβάσαμε τις ανάγκες της κοινωνίας. Είχαμε ενδεχομένως  μια εσφαλμένη αντίληψη της κοινωνικής διαθεσιμότητας, πιστέψαμε  πως και η Ελλάδα θα μπορούσε  να μπει σε μια πορεία συναινετικού πολιτικού συστήματος όμορων πολιτικών δυνάμεων μέσα από την αρχή της απλής αναλογικής. Εκ του αποτελέσματος, οι συμμαχικές κυβερνήσεις αποτελούν  ακόμα για την κοινωνία μας μια  απρόσφορη επιλογή συνυφασμένη με συνθήκες οξυμένης κρίσης. Πρέπει να τα διαβάσουμε όλα αυτά πολύ καλά. Δεν πνέει αυτή την στιγμή κανένας ούριος άνεμος στα πανιά καμιάς αριστερής δύναμης στην Ευρώπη.

Για να διασφαλιστεί λοιπόν, ότι η εκλογική ήττα του Σύριζα  δεν συνιστά οριστική συρρίκνωση της αριστεράς απέναντι σε μια ριζοσπαστικοποιημένη και θριαμβική  δεξιά, επιβάλλονται πολιτικές ανασυνθέσεις, ιδεολογικές διευκρινίσεις και στρατηγικές συζητήσεις. Μια κριτική επιστροφή στην περίοδο που ο Σύριζα στην προσπάθεια του  να μεγιστοποιήσει την επιρροή του σε σύντομο χρονικό διάστημα οδηγήθηκε σε μια διαδικασία βίαιης ωρίμανσηςμε σοβαρές συνέπειες στην οργανωτική φυσιογνωμία του. Με λίγα λόγια  χρειάζεται αυτοκριτική και ανασυγκρότηση.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έρχεται έτσι κι αλλιώς από μακριά, έχει παρελθόν και ρίζες στην δημοκρατική ριζοσπαστική και ανανεωτική αριστερά. Αξίζει να το λάβουμε σοβαρά υπόψη μας αυτό, πως παρά την ιλιγγιώδη εκτίναξη του, δεν υπήρξε ποτέ κόμμα «κομήτης» όπως άλλα κόμματα που παρήγαγε η κρίση. Παρ’ όλα τα λάθη του δημιούργησε μια νέα εμπιστοσύνη που τον καθιστά  την κυρίαρχη αριστερή δύναμη μια υπολογίσιμη δύναμη της αριστεράς τόσο σε εθνικό όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, επομένως αποτελεί ένα κεκτημένο της πολιτικής εξέλιξης των τελευταίων χρόνων που συνιστά αναγκαιότητα για την ελληνική κοινωνία. Με μια εκ νέου διείσδυση του κόμματος στην κοινωνία η αριστερή διακυβέρνηση μπορεί να είναι ξανά το επίδικο του εγγύς μέλλοντος.

• Σε πείσμα της συνεχούς και αδυσώπητης προσπάθειας των ΜΜΕ να επιφέρουν διαρκή πλήγματα στην κοινωνική παρουσία του Σύριζα, κάτι που συμπίπτει απόλυτα με την βαθιά επιθυμία του συστήματος εξουσίας να ξεμπερδεύουμε με τις ιδεολογίες και την ίδια την αριστερά, είναι η στιγμή που το κόμμα με τις συλλογικές  διαδικασίες του, την διαφάνεια, τον δημοκρατικό διάλογο και την συντροφικότητα ,θα αναδείξει την νέα πολιτική ηγεσία και θα διασφαλίσει την πολιτική ενότητα για την επόμενη μέρα.

Μην το ξεχνάμε εξάλλου, κάθε απογοήτευση όσο μεγάλη και αν είναι , συνιστά το μέτρο μιας επόμενης εξίσου μεγάλης ελπίδας.