Όθων Ηλιόπουλος στο libre: “Χρυσή ευκαιρία ανανέωσης- Ας αφήσουμε την αριστερή αυτομαστίγωση, καιρός για ενηλικίωση”

Ο Αλέξης Τσίπρας πήρε μια σημαντική απόφαση και παραιτήθηκε από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Ήταν μια ειλικρινής και σκληρή απόφαση απέναντι στην ιστορία, στον εαυτό του, στους ανθρώπους του κόμματος του και τους αντιπάλους του. Ήταν μια επιχειρησιακά σωστή απόφαση; Δεν ξέρω. Η πρώτη μου αντίδραση λέει όχι. Αλλά ο Αλέξης μας έχει δείξει ότι έχει πολιτική διαίσθηση και όραμα και άρα μπορεί να βλέπει κάτι που ο γράφων δεν εκτιμάει σωστά. Θα τον κρίνει η ιστορία αλλά δεν θα εκπλαγώ καθόλου αν τον δικαιώσει.

Του Όθωνα Ηλιόπουλου, Βουλευτή Επικρατεία του ΣΥΡΙΖΑ, Αν. Καθηγητή Ιατρικής Harvard Medical School

Ο ΣΥΡΙΖΑ του σήμερα και του αύριο βρίσκεται σε μία κρίση, που κατά την γνώμη μου θα ήταν τραγικό λάθος να την αφήσει ανεκμετάλλευτη. Είναι μια χρυσή ευκαιρία να ανανεωθεί σαν κόμμα. Τα μέλη του και η κοινοβουλευτική του ομάδα νοιώθουν μουδιασμένοι μετά την ήττα. Είναι φυσικό αλλά ας τελειώνουμε γρήγορα με αυτή την αίσθηση.

Το δίκιο δεν εξαρτάται από τους αριθμούς και για να παραμείνουμε κόμμα εξουσίας πρέπει να έχουμε την ψυχολογία κόμματος εξουσίας.

Το ότι χάσαμε μια μάχη δεν σημαίνει ότι έληξε ο πόλεμος. Γιατί πόλεμο έχουμε: μία σκληρά νεοφιλελεύθερη αντίληψη, συνεπικουρούμενη από μία υπερσυντηρητική και μία ναζιστική δεξιά θα εφαρμόσουν τους κανόνες του κατασκοπευτικού καπιταλισμού για να βγάλουν από την μύγα ξύγκι και να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη των επιχειρήσεων που εκφράζουν. Στο ιδεολογικό επίπεδο αυτό θα παρουσιαστεί πάλι σαν «σταθερότητα», «ανάπτυξη», «αριστεία», και θα μπαλωθεί με ένα κοινωνικό κράτος βασισμένο στα pass.

Την απατηλή αυτή εικόνα πρέπει να αποδομήσουμε εξηγώντας την στον κόσμο και να αντιπροτείνουμε το δικό μας πρόγραμμα για ένα σύγχρονο κοινωνικό κράτος. Πόσοι συμπολίτες μας ξέρουν ότι το σύστημα υγείας της ΝΔ έχει αποτύχει παντού στον κόσμο (συμπεριλαμβανομένης και της Αμερικής) και ότι το σύστημα που ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει εφαρμόζεται στα πιο πολλά αναπτυγμένα κράτη και προσεγγίζει κατά πολύ το σύστημα της Γερμανίας!

Μήπως να ρωτήσουμε τον κ. Μητσοτάκη και τον κ. Χρυσοχοΐδη αν τους αρέσει το ΕΣΥ της Γερμανίας ή να το απορρίψουν και να το καταδικάσουν;

Ακούω τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ αυτές τις μέρες να αναρωτιούνται αν το μήνυμα μας ήταν πολύ αριστερό για να κερδίσουμε το κέντρο ή πολύ δεξιό για να κερδίσουμε την αριστερά. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψευτοδίλημμα κατά την άποψη μου.

Το πραγματικό ερώτημα είναι ποιο είναι πραγματικά το πρόγραμμα μας, πόσο ρεαλιστικό και πόσο αποτελεσματικό και από ποιο επιτελείο πλαισιώνεται. Το πραγματικό ερώτημα είναι αν το προεκλογικό μας μήνυμα ήταν στο κέντρο του προβληματισμού του κόσμου;

Περιλάμβανε το πρόγραμμα μας τις αγωνίες του κόσμου και αν ναι ποιου κόσμου: Τον μικρομεσαίων που απειλήθηκαν από την ατυχή δήλωση Κατρούγκαλου, των αγροτών που απέρριψαν την πρόταση ΣΥΡΙΖΑ παταγωδώς ή των νέων παιδιών που προτίμησαν σε δυσανάλογο ποσοστό να ψηφίσουν ΝΔ και ακροδεξιά; Ξέρουμε πως σκέφτονται οι πολίτες συγκεκριμένων επαγγελματικών ή ηλικιακών ομάδων; Θα σας δώσω εγώ την απάντηση για μη κουράζεστε: όχι, δεν έχουμε ιδέα. Αυτή είναι η έλλειψη επαφής με την κοινωνία.

• Στις μέρες της ηλεκτρονικής επικοινωνίας η καταγραφή της γνώμης και των αντιδράσεων του κόσμου επιτυγχάνεται με πολλαπλούς τρόπους: με σοβαρή έρευνα αγοράς και γνώμης (όχι με δημοσκοπήσεις), με αναλύσεις ηλεκτρονικών προτιμήσεων και (πολύ σημαντικό) με την κομματική παρουσία και συμμετοχή στην ζωή των χώρων εργασίας. Τα δύο πρώτα απαιτούν ένα επαγγελματικό επικοινωνιακό επιτελείο ειδικευμένο σε πολιτικές καταγραφές.

Ο τρίτος τρόπος για να έχουμε «επαφή με την κοινωνία» είναι να υπάρχει κομματικός μηχανισμός που αφουγκράζεται τον παλμό των χώρων δουλειάς και τον συνθέτει και μεταφέρει στους χώρους αυτούς τις προτάσεις του κόμματος. Τέτοιος κομματικός μηχανισμός δεν υπήρξε από το 2019 και μετά. Το 2015 με 2019 το κόμμα επαναπαύτηκε στην ύπαρξη κυβερνητικού λόγου και το 2019 με 2023 στην λάμψη του χαρισματικού ηγέτη του και σωτήρα. Ο Αλέξης σαν σύγχρονος παίκτης του μαγεμένου αυλού θα οδηγούσε τα ποντίκια εκτός πόλης και θα έκανε και πάλι το θαύμα του 2015. Με την μόνη ατυχία ότι το μήνυμα μας και το μήνυμα του Αλέξη πέρναγαν μέσα από τα κανάλια που ήθελαν να εκδικηθούν την αριστερά που τόλμησε και έβαλαν σαν στόχο να ψεύδονται καθημερινά. Ψέματα χυδαία, ασύστολα, καθημερινά, που ποτέ καμιά άλλη κυβέρνηση ή δημοσιογραφία δεν τόλμησε μεταπολιτευτικά. Δυο τύχες έχει το κάθε μήνυμα. Είτε θα το εξηγήσουμε εμείς ή ο αντίπαλος μας!

Ας αφήσουμε την αριστερή αυτομαστίγωση, την μεταφορά ευθυνών και τα ψευτοδιλήμματα. Το ότι ο Αλέξης δεν είναι ποια πρόεδρος μας τρομάζει. Καιρός για ενηλικίωση.

Όπως έλεγε ένας ηγέτης κάποτε, τί να κάνουμε;

1. Να ξεκαθαρίσουμε το μήνυμα μας με κριτήριο τις απαιτήσεις της σύγχρονης αριστεράς που καταλαβαίνει ότι ο κόσμος αλλάζει και όχι με ποσό αριστερό ή δεξιό είναι.  Να μιλήσουμε για την οικονομία, την ασφάλεια, το κράτος δικαίου, την προστασία, την κλιματική κρίση, την υπαρξιακή κρίση των νέων, όλα αυτά σε ένα παγκοσμιοποιημένο κόσμο.

2. Να ξαναλειτουργήσει το κόμμα από την βάση σαν πραγματικό κόμμα στους χώρους δουλειάς. Ένα από τα ποιο οργανωμένα κόμματα στην μεταπολίτευση ήταν το ΠΑΣΟΚ και ας είχε ηγέτη.

3. Να οργανώσουμε ένα επαγγελματικό επιτελείο έρευνας κοινής γνώμης και τακτικής διασποράς του μηνύματός μας και μια στρατηγική μερικής επανάκτησης μέσων επικοινωνίας. Ο κόσμος σήμερα διαβάζει ποιο πολύ sites και βλέπει τηλεόραση παρά διαβάζει εφημερίδες.

• Η αριστερά δε μπορεί να νικηθεί γιατί εκφράζει τα συμφέροντα και την έγνοια για την παιδεία, υγεία και κοινωνική ασφάλεια του κόσμου, που είναι ακριβώς οι ανάγκες που μετάλλαξαν την ιστορία. Αλλά όπου δεν πέτυχε να οδηγήσει και ηγηθεί σε στιγμές κρίσης σαν αυτή που ζούμε την αντικατέστησε ο εθνικοσοσιαλισμός.