Τι σημαίνει σεβασμός στον Τσίπρα για τους/τις υποψήφιους/ες αρχηγούς…

Όλοι και όλες δηλώνουν τον θαυμασμό τους στην ηγετική φυσιογνωμία του Αλέξη Τσίπρα. Ομνύουν στην πολιτική παρακαταθήκη του και επισημαίνουν πως αποτελεί ουσιαστικά τον “ιδρυτή” της κυβερνώσας αριστεράς, αυτός που παρέλαβε ένα μικρό κόμμα διαμαρτυρίας βυθισμένο στον ναρκισσισμό της “αθωότητας” και της διαμαρτυρίας και το μετέβαλε σε κόμμα εξουσίας.

Αυτό δεν τον καθιστά, φυσικά, ούτε αλάνθαστο,ούτε οσιομάρτυρα. Αρκετά από αυτά που παρακολουθούμε αυτές τις ημέρες –μετά την αποχώρησή του από την ηγεσία-, αυτή την βαβέλ με τις ασυμφωνίες ακόμα και για τα διαδικαστικά και τα αυτονόητα, αποτελούν και δικά του λάθη. Απότοκο των καθυστερήσεων, των δισταγμών, της αφέλειάς του, αν θέλετε, να πιστεύει πως η συντροφικότητα και οι κοινές καταβολές μπορούν να υπερτερούν του αποτελέσματος.

Όμως, τις επόμενες ημέρες που θα στοιχηθούν τάσεις, απόψεις, προσωπικές φιλοδοξίες, τώρα που θα πρέπει να βρουν μόνοι τους τον δρόμο χωρίς την βαριά σκιά του αλλά και την ενοποιητική του δράση, όσοι και όσες ομνύουν σε αυτόν δεν μπορούν να ξεχνούν πως τα τελευταία χρόνια έδωσε στον ΣΥΡΙΖΑ μια συγκεκριμένη πολιτική κατεύθυνση. Κι αυτή αφορά την διεύρυνση προς την κεντροαριστερά, προς το προοδευτικό κέντρο. Δεν υπέδειξε ποτέ την επιστροφή στο περίκλειστο φρούριο του ριζοσπαστισμού. Κι αυτό επειδή αντιλήφθηκε έγκαιρα –ασχέτως των μεγάλων λαθών του– πως κυβερνώσα αριστερά και κόμμα εξουσίας λογίζονται μόνο μέσα από ένα κόμμα- παράταξη με μεγάλο εύρος ορίζοντα και ανεκτικότητα ακόμα και προς εκείνα τα τμήματα του πολιτικού φάσματος που για τους ισχυρογνώμονες -ενίοτε και φανατικούς- του παρελθόντος φάνταζαν ως ταξικοί εχθροί.

Τα όργανα και τα μέλη, φυσικά, θα αποφασίσουν, ωστόσο θα ήταν σωστό και δίκαιο για τους όρκους που δίνουν στον Τσίπρα, και επειδή πρέπει να το γνωρίζουν και οι επίμονοι του 17,8% που συνεχίζουν να στηρίζουν, να παρουσιάσουν προς ποιά κατεύθυνση σκοπεύουν να κινηθούν οι υποψήφιοι αρχηγοί. Οι διαφορές μπορεί να είναι σημαντικές και πρέπει να αποκαλυφθούν σε κοινή θέα. Διότι,αλλιώς, θα καραδοκεί πάντοτε η διάσπαση ή η διάλυση.

Υ.Γ Μια ανάλυση των εκλογικών αποτελεσμάτων και του 2019, κυρίως, όμως, των δύο τελευταίων αναμετρήσεων της συντριβής ίσως βοηθήσουν για να γίνει κατανοητό που πήγαν οι εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόροι που έφυγαν…