ΑΡΘΡΟ Γ. Κωνσταντινίδης/Από το ΕΚΑΒ στο Υπουργείο Οικογένειας: κουβέντες στον αέρα

Φοβάμαι ότι οι επίδοξοι διεκδικητές της επόμενης κυβέρνησης δεν αντιλαμβάνονται τη διαφορά μεταξύ «στόχου» και «σχεδίου». Το να λες ότι «ο χρόνος ανταπόκρισης του ΕΚΑΒ σε οποιοδήποτε σημείο της επικράτειας θα μειωθεί στα 7 λεπτά» είναι στόχος. Χρειάζεται ωστόσο και ένα σχέδιο.

Τι ακριβώς θα συμβεί προκειμένου να μειωθεί ο χρόνος ανταπόκρισης; Θα προσλάβεις νέους διασώστες; Θα νοικιάσεις ιδιωτικά ασθενοφόρα; Θα κυνηγήσεις δωρεές εφοπλιστών στο δημόσιο; Θα εκπαιδεύσεις τους τηλεφωνητές σου ώστε να είναι σε θέση να εντοπίζουν ταχύτερα το ζητούμενο κάθε κλήσης; Θα μετατάξεις τους νεοπροσληφθέντες στην πανεπιστημιακή αστυνομία στα ΕΚΑΒ και στα Κέντρα Υγείας;

Του Γιάννη Κωνσταντινίδη, Αναπληρωτή Καθηγητή Πανεπιστημίου Μακεδονίας

Πες μας τι θα κάνεις. Δεν είσαι σε σεμινάριο διαλογισμού, διάολε. Διαγωνίζεσαι για μια θέση-κλειδί στη βάση των προσόντων σου, εν προκειμένω των έξυπνων ιδεών σου και της οργανωτικότητάς σου. Βλέπετε εσείς κάτι από αυτά και το έχω χάσει εγώ;

Φοβάμαι επίσης ότι οι επίδοξοι διεκδικητές της επόμενης κυβέρνησης δεν αντιλαμβάνονται τη διαφορά μεταξύ «μεμονωμένου μέτρου» και «σχεδίου». Το να λες ότι «θα ιδρύσω Υπουργείο Οικογενειακών Υποθέσεων» είναι ένα μεμονωμένο μέτρο, το οποίο προφανώς χρειάζεται να υπηρετήσει ένα σχέδιο (και το οποίο θα οδηγήσει σε ένα στόχο, αλλά αυτό το έχουμε χάσει από πριν).

Τι ακριβώς θα κάνει το νέο Υπουργείο; Θα νομοθετήσει υπέρ του δικαιωμάτων μονογονεϊκών ή πολύχρωμων οικογενειών; Θα προστατεύσει νομοθετικά ανήλικα παιδιά της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας από περιστατικά εκφοβισμού; Θα άρει το ταμπού των «εξωσωματικών» και θα τις φέρει εντός του δημόσιου συστήματος υγείας; Θα επιδιώξει την μισθολογική ισότητα ανδρών και γυναικών; Θα διευκολύνει την απόκτηση φτηνής κατοικίας για νέα ζευγάρια (βρίσκοντας και κατοικίες, όχι μόνο επιδοτώντας την αγορά κατοικιών που συνεχίζουν να κοστίζουν δύο ζωές μαζί); Θα αυξήσει τις παροχές και τη φροντίδα σε υπέργηρους που μοιραία μένουν στο περιθώριο, όταν τα παιδιά τους αγωνίζονται για τη δική τους οικογένεια και καθημερινότητα; Ή μήπως «οικογένεια» είναι μόνο οι πολύτεκνοι και τα δικαιώματα των πολλών ψηφοφόρων, πριν μάλιστα αυτοί γεράσουν;

Πες μας τι θα κάνει το Υπουργείο, διάολε. Δεν είσαι σε αγώνα νοκ-άουτ με την υπερσυντηρητική δεξιά, ούτε μας ενδιαφέρει αν ο Τσίπρας είναι στον κόσμο του. Διαγωνίζεσαι για μια θέση-κλειδί στη βάση των εμπειριών σου και της ανοιχτότητας του μυαλού σου. Βλέπετε εσείς κάτι από αυτά και το έχω χάσει εγώ;

Τη διαφορά μεταξύ του «μέτρου», του «σχεδίου» και του «στόχου» τη διδάσκονται οι φοιτητές του πρώτου έτους κάθε ταλαιπωρημένου τμήματος σπουδών διοίκησης της χώρας. Φαντάζομαι ομοίως και σε άλλα μακρινά και λιγότερο ταλαιπωρημένα πανεπιστήμια του πλανήτη. Δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά τέτοια ώρα. Όμως τουλάχιστον ας μην έχουμε την ψευδαίσθηση ότι οσονούπω η Ελλάδα απογειώνεται.