Εκλογές 2023 ΑΡΘΡΟ/Ευρ. Στυλιανίδης: Το δίλημμα των εκλογών του 2023

Η κρισιμότητα των εκλογών της 21ης Μαΐου δεν είναι θεωρητική κατασκευή σκοπιμότητας για να προσέλθουν οι πολίτες στην κάλπη. Είναι μία πραγματικότητα που διαμορφώθηκε από τις πολλαπλές συνδυαστικές κρίσεις, την οικονομική, την μεταναστευτική, την υγειονομική, την ενεργειακή, την κοινωνική, την εθνική.

Η στιβαρή και αποφασιστική διακυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, όσα λάθη κι αν κάποιοι της επιρρίπτουν, ήταν αυτή που κράτησε όρθια τη Χώρα και στήριξε την κοινωνία. Κανείς δεν μπορεί να διανοηθεί τι θα γινόταν αν η κατάσταση πολιτικά ήταν διαφορετική:  

Του Δρ. Ευριπίδη Στ. Στυλιανίδη, Βουλευτή Ροδόπης Νέας Δημοκρατίας, Αν. Καθηγητή Νομικής Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου Κύπρου

• Ποιος θα έπαιρνε αποφάσεις με μια ατέρμονη αριστερή διαβούλευση; 
• Θα έκλειναν οι τράπεζες; 
• Θα γκρεμίζονταν το τείχος του Έβρου και οι μετανάστες θα λιάζονταν στις πλατείες; 
• Θα πέθαιναν οι άνθρωποι, γιατί οι κυβερνώντες θα χάϊδευαν κάθε ακτιβιστή του αντιεμβολιαστικού κινήματος; 

• Θα μέναμε ανοχύρωτοι στις Τουρκικές απειλές διότι η Ελλάδα δεν θα είχε εξοπλιστεί τόσο καλά και γρήγορα μιλώντας για Πρέσπες του Αιγαίου; 
• Θα αντικαθιστούσαν το ευρώ με το νόμισμα «Δήμητρα»; 
• Θα έδιωχναν κι άλλες χιλιάδες νέων στο εξωτερικό;  

Ευτυχώς που η Νέα Δημοκρατία διαχειρίστηκε τα δύσκολα και απέφυγε η Ελλάδα τα χειρότερα. Τόσο απλά. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ προέβλεψε σωστά και έγκαιρα μία μόνο εξέλιξη, την επερχόμενη νέα του ήττα. Γι’αυτό και έσπευσε να εγκλωβίσει την Ελλάδα στην αστάθεια και την ακυβερνησία ψηφίζοντας την Απλή Αναλογική. Ένα σύστημα που προαπαιτεί κουλτούρα συνεργασίας, προγραμματικές συγκλίσεις μεταξύ των κομμάτων, περιβάλλον ήρεμου πολιτικού διαλόγου, αντιπαραθέσεις χωρίς πάθη επικεντρωμένες αποκλειστικά στα προβλήματα του τόπου. Τίποτε από αυτά δεν υπάρχει, ούτε επιδιώκεται από τα κόμματα. 

Επίσης το σύστημα που βάλλεται από την αντιπολίτευση με το οποίο κυβέρνησε η ίδια ήδη, δεν είναι η ενισχυμένη αναλογική που αποκλείει την πολυφωνική εκπροσώπηση ή τις κυβερνήσεις συνεργασίας.

Είναι ένα μικτό σύστημα που επιτρέπει την κοινοβουλευτική παρουσία πολλών κομμάτων άνω του 3% και διευκολύνει το σχηματισμό σταθερής κυβέρνησης αυτοδυναμίας ή συνεργασίας με συγκεκριμένο σαφές πρόγραμμα και εθνική στοχοθέτηση.

Ως εκ τούτου είναι ξεκάθαρο ότι η πρόθεση του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν η αποκατάσταση της πολυφωνίας. Ήταν σαφώς η απόπειρα να εμποδίσει τη νέα νίκη της Νέας Δημοκρατίας και του Κυριάκου Μητσοτάκη με παράπλευρη όμως απώλεια την πολιτική σταθερότητα, τη στιβαρή διακυβέρνηση της Ελλάδας σε δύσκολες επερχόμενες καταστάσεις, την ανακοπή της οικονομικής ανασυγκρότησης και της θεσμικής μεταρρύθμισης  και φυσικά με έκθεση της πατρίδας ακόμα και σε εθνικές απειλές και κινδύνους. Επομένως προκύπτει ξεκάθαρα το δίλημμα των επερχόμενων εκλογών μέσα από το ίδιο σκεπτικό που καθοδήγησε μέχρι σήμερα τη λογική του Αλέξη Τσίπρα:

• «Πολυδιάσπαση του πολιτικού σκηνικού, αστάθεια και ακυβερνησία με ΣΥΡΙΖΑ ή σταθερή στιβαρή διακυβέρνηση με Νέα Δημοκρατία; 
• Συνέχιση των μεταρρυθμιστικών και αναπτυξιακών πολιτικών ή επιστροφή στις ιδεοληψίες και τα πολιτικά αδιέξοδα; 
• Ισχυρή εθνική άμυνα και πολύπλευρες διεθνείς συμμαχίες ή διεθνής απομόνωση και επώδυνοι συμβιβασμοί; 
• Επιστροφή της Ελλάδας σε πρωταγωνιστικούς ρόλους ή καθήλωση και διεθνής απαξίωση;»

Το δίλημμα είναι σαφές. Η ευθύνη της επιλογής είναι πλέον στα χέρια των πολιτών. Την πρώτη Κυριακή θα επιλέξουν τους Βουλευτές που θα τους εκπροσωπήσουν θέτοντας παράλληλα τις βάσεις, ώστε τη δεύτερη Κυριακή να αποφασίσουν την Κυβέρνηση που εμπιστεύονται. Η απόφαση αυτή είναι κρίσιμη διότι πραγματικά θα προσδιορίσει τη μοίρα της πατρίδας τα επόμενα χρόνια. Γι’ αυτό η ψήφος δεν πρέπει να είναι αβασάνιστη, διότι μοιάζει με τη σφαίρα που αν φύγει από το όπλο δεν επιστρέφει πίσω.